Lieve allemaal, Ik hen geek idee of dit hier goed staat, aangezien ik op dit moment nog niet weet of de klachten van ons zoontje behoren tot de categorie aangeboren afwijkingen. Toch steek ik van wal, in de hoop dat iemand dit herkent, en mij hopelijk wat gerust kan stellen. Onze zoon is afgelopen donderdag 26-5 met een zwangerschap van 41+6 thuis geboren. Wij zaten op onze roze wolk. Alles leek goed, en onze kraamtijd kon beginnen! Tot gistermiddag. Hij was in bad geweest, en had flinke honger. Ik geef hem zijn gebruikelijke 20cc flesvoeding, en ineens verkleurt zijn huidje van mooi roze (hoewel hij al sinds de dag ervoor wat bleekjes oogde) naar een grauwig soort blauw... Ik schrok me kapot, en ook de kraamhulp wist het even niet. Ze heeft hem opgetild, en al snel kwam zijn kleur terug. De verloskundige kwam kijken, ook omdat zijn temperatuur van een stabiele 37,1 ineens gezakt was naar 36,1 Ze zag op het oog niks aan hem, maar we moesten hem in de gaten houden. 3 uurtjes later hebben we weer getemperatuurd, en dit bleek ineens 38,1 te zijn. We zijn doorgestuurd naar het geboortezorgcentrum, en moesten meteen de nacht ter observatie blijven. Niet leuk, maar als het moet dan moet het. Hij ging aan de monitor. Hartfunctie, ademhaling en zuurstofgehalte. Een redelijk rustige nacht verder, leek er weinig nieuws. De temperatuur bleef mooi stabiel. Alleen 1 moment, waarop ik hem een speen gaf dat hij lag te huilen, kelderde zijn zuurstofgehalte ineens van een mooie 100, naar 70 de verpleegkundige kwam kijken, maar zag niks vreemds aan onze zoon. Vanmorgen (ik had al goede hoop dat we lekker naar huis mochten vandaag) kreeg hij zijn flesje. 35cc, want hij leek flinke honger te hebben. Ik ben aan het voeden, en terwijl ik voed, verschiet zijn huid in blauwtinten, en zakken de metertjes op de monitor omlaag! Gelukkig was de verpleegkundige erbij. Hoe stom gezegd: ik was blij dat het gebeurde! Want nu kon ze met eigen ogen zien wat er nou precies aan de hand was... Vanaf dit punt is het nu al zo'n 4x voorgevallen vandaag, dat hij, hetzij tijdens voeden, hetzij tijdens speenzuigen, zijn waardes doet kelderen. Echt doodeng! De kinderarts komt met de theorie, dat sommige kindjes nog 'onrijp' gedrag vertonen. Meestal zijn dat prematuur kindjes, maar dit is een bulletje dat met 41+6 geboren is! Hoe dan ook, sommige kindjes schijnen de combinatie van drinken/zuigen en ademhaling wat moeilijk vast te kunnen, en die gaan dus dit soort gedrag vertonen. Waarom? Ik hebgeen idee! Maar het lijkt erop dat onze zoon op die momenten zo'n honger of zuigbehoefte heeft, dat hij het ademhalen lijkt te vergeten, en gewoonweg mee stopt! Dit wetende, verklaart het nog altijd niet waarom hij dit doet. Is het iets wat hij idd nog moet leren, of zit er een dieperliggende oorzaak achter, en zijn verdere onderzoeken noodzakelijk? (Zo ja, wat) Ze kunnen mij hier helaas nog weinig vertellen. Hij moet gemonitord blijven, en de pest goed in de gaten gehouden. Er lijkt een stijgende lijn in te zetten hoe vaak dit voorkomt, maar hij heeft ook duidelijk laten zien dat hij het drinken en ademen wel tegelijk kàn! Maar waarom doet hij dit dan niet? Ik ben zo bang, zo onzeker en tegelijkertijd zo verdrietig over deze nare kraamperiode... En ik weet vrijwel niks. Alleen dat we moeten blijven. Alsjeblieft, zijn er mensen die dit herkennen/hebben meegemaakt? Wat bleek de oorzaak nou te zijn, en, nog belangrijker, hoe kwam het kindje er weet vanaf? Ik hoop op varingsdeskundigen. Liefs, een wanhopige mama
O meid wat naar voor jullie! Zo stel je niet je kraamtijd voor. Mijn kindjes hadden het maar inderdaad door prematuriteit. En uit werkt weet ik dat het ook bij a terme kindjes kan voorkomen. Maar doorgaans iets eenmalige omdat ze snel kern en groeien. Helaas verder niets waarmee ik je kan helpen. Ben je bij je kleintje op de afdeling? Laat je niet zo maar naar huis sturen hoor. Maar het komt vast gied. Veel sterke met de onzekerheid en de spanning
Dankjewel Ik ben lekker met hem op een 'suite', en ik ga nergens heen zolang hij hier is. Gelukkig mag dat ook, en word ik erg goed verzorgd. Ze zijn hier allemaal zo lief, en daardoor weet ik ook dat wij de best mogelijke zorg voor onze zoon krijgen. Het ziet er vooralsnog naar uit dat dit echt iets is wat hij moet gaan leren. Hij schrokt zo gulzig zijn fles naar binnen... Tja dat is vragen om problemen. We gaan nu in de weer met 'nieuwe' technieken die ze ook bij prematuur kindjes gebruiken om te voeden. Hopelijk gaat hij dan rustiger drinken, pakt hij dit op. Al met al moet hij eerst 48 uur zonder gekkigheden doorkomen, en pas dan mag hij naar huis. Hij zal zich dus echt moeten bewijzen. En dit voelt als een goed besluit. Ik wil hem in deze toestand niet eens thuis hebben. Straks loopt hij blauw aan terwijl alleen manlief en ik er zijn... Brrr, nee dan heb ik veel liever dat hem hier éérst wordt geleerd hoe het moet.
Ik ken het ook van mijn premature tweeling en vind het verhaal van de arts aannemelijk klinken. Enorm zuur nu maar geef hem de tijd om zich het drinken eigen te maken. Hopelijk pakt huj het snel op en zijn de problemen dan over. Je wil nu toch ook niet thuis zitten... Veel sterkte!
Mijn kindje heeft dat gehad met 6 dagen oud, maar bij hem kwam het door het RS-virus. Daar kan je op laten testen in het ziekenhuis.
@mrs.Bucket, hij is getest op van alles, en het is gelukkig geen virus of infectie. Het lijkt echt 'onrijp' gedrag te zijn dat onze kleine man vertoont
Mijn kleine heeft ook in het ziekenhuis gelegen de eerste drie weken met prematuurgedrag, niet het stoppen met ademen, maar gewoon niet drinken. Of ja, wel drinken, maar zoveel lucht meenemen dat het drinken er met een noodgang weer uit kwam. Uiteindelijk "snapte" ze het drinken met drie weken en toen ging het hard. We mochten al na 3 dagen goed drinken naar huis. Het in het ziekenhuis zijn, al was ik er bij, vond ik verschrikkelijk. Waarom niet lekker thuis en gewoon genieten. Uiteindelijk hebben we na de weken ziekenhuis gewoon een extra kraamweek gecreëerd. Ook de kraamzorg kwam nog 2 dagen. Vwb het niet drinken, ze heeft een sonde gehad, alle technieken van de couveuseafdeling zijn geprobeerd en ineens haf ze de slag te pakken. Er is nooit een verklaring of uitleg geweest waarom dit was, dit was gewoon prematuurgedrag Sterkte de komende dagen en ik duim dat hij de slag ook snel te pakken heeft.
Mijn dochter (prematuur) had dit ook, tot ze twee maanden oud was saturatiedalingen. Ik had al het gevoel dat ze tot ze haar derde in het ziekenhuis moest blijven liggen Verdikking van de voeding bleek een simpele maar doeltreffende oplossing. Door te gulzig drinken/teruggeven van de voeding daalde het zuurstofgehalte in haar bloed
Het doet mij goed ok te lezen dat er herkenning is, en dat het met jullie kindjes allemaal goedgekomen is! We zijn nu bezig met een andere fles dan die we normaal gebruiken. Eentje met een moeilijkere speen. Maar hij schrokt nog steeds als een malle... Als we hem de nodige pauzes verschaffen, dan redt hij het tot het eind zonder dalingen. Maar ja hij hoort het zelf te kunnen... Daarnaast heb ik ook het idee dat hij gewoon ontzettend hongerig is! 1,5 uur na zijn fles komt hij al voor de volgende. En dan moet ik hem op allerlei manieren 'bezig' houden om hem door die resterende 1,5 uur te loodsen voor de volgende fles. Doodvermoeiend, je komt niet aan je rust toe! Op de vraag of hij meer voeding mag, dikkere voeding of Forte, zeggen ze dat dat stappen zijn die ze nu nog niet willen maken. Eerst experimenteren met verschillende flesjes... Het voelt alsof ik mijn kind honger laat lijden, echt verschrikkelijk! De verpleegster van vanavond heeft ipv. De gebruikelijke 50cc, nu 80cc gegeven. Hoezee! Alles is op gegaan, en de kleine vent ligt nu in dromenland. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij weer voor voedsel komt...
Ik herken dit zeker , mijn zoon is met 39 weken geboren en ademde ook niet goed door af en toe , na drie dagen lag hij grauw in de box en is hij met de ambu richting Sofia gegaan daar heeft hij 3 weken gelegen en de conclusie luidde idd onrijpheid van het ademhalingsstelsel , hij heeft bij ons thuis nog 1 jaar aan de hartbewaking gelegen thuis ( als hij sliep) en we hebben reanimatie training moeten volgen . Ik zou met dit verhaal ook doorgaan gaan naar academisch ziekenhuis om de onrijpheid te laten onderzoeken dmv een mkr onderzoek en evt medicatie en een eeg . Heel veel succes .
Wat heftig mjs! Bij ons beperkt het zich (gelukkig) alleen tot de voedingen. We worden hier in het ziekenhuis super goed begeleid, en zullen ook de nodige nazorg krijgen als we straks weer naar huis mogen. Reanimatietraining staat bij mij nu (ook al is het niet gezegd dat het nodig is) boven aan mijn to do lijstje.
Ik vond het prettig dat ze mkr hebben afgenomen . Ze vertelde mij namelijk in het ziekenhuis dat kinderen die het gedrag vertonen van onze zoon dus de ,wiegendood, kinderen zijn. Je ziet eigenlijk weinig aan ze en ze zijn niet ziek maar toch stoppen ze zomaar met ademen . Voor deze zoon zijn wij ook nog twee kinderen verloren dus bij ons zit de angst er goed in zoals je waarschijnlijk begrijpt . Ik wil als het maar even kan de onderste steen boven hebben . . Hopelijk overgroeid mats het snel