Heet dames, Hier is voor morgen de keizersnede ingepland, onze dame heeft zelf totaal geen zin om te komen. En de meeste vormen van inleiden doen ze bij ons in t ziekenhuis niet ivm het litteken van de 1ste keizersnede. Vandaag deze keuze. T herstel bij de eerste is me wel redelijk meegevallen, vond de eerste dagen pittig, maar daarna ging het best snel elke dag beter. Maar nou hebben we natuurlijk ook een lekker druk ventje van 2 erbij.. En die mag ik eigenlijk niet tillen dan. Hoe hebben jullie t herstel ervaren? Moeizamer of makkelijker als bij de eerste? Thx!
Het herstel van mijn 2e keizersnede (nota bene van een tweeling) is veel beter gegaan dan bij mijn 1e. Op aanraden van de kraamzorg zo min mogelijk trap gelopen en de eerste week goed rust genomen. Ik was heel snel goed hersteld. Ik had ook een kind van 2 jaar rondlopen maar dat heeft het dus niet bemoeilijkt.
Ik heb het niet per se als heel zwaar ervaren tov de eerste (eerste was een spoedkeizersnede, de tweede een gentle). Wel was ik wat beurser en heb ik meer last gehad van de plek waar de knoop van de hechting is gezet, maar dat had meer te maken met hoe de kleine uit m'n buik is gehaald (met de hand van dwars naar stuitligging gedraaid en met een hoop gesjor uit m'n baarmoeder gehaald, hij was op het allerlaatste moment dwars gaan liggen). Ik ben wel iedere avond beneden gaan eten, maar daarna weer hup m'n bed in (idd op advies van de kraamhulp verder niet teveel de trap op en af de eerste dagen). Toen onze uk een week oud was voor het eerst naar buiten gegaan en ook daarin gewoon rustig aan gedaan, iedere dag een klein stukje wandelen en met twee weken kon ik al best een stukje wandelen. Verder inderdaad gewoon heel rustig aan doen en niet teveel willen/moeten en je laten verwennen. En luister naar je lichaam! Vond het wel lastig dat er nu veel op ML neerkwam (zorg voor de oudste, de baby badderen/verschonen zolang ik dat nog niet kon, het huishouden en een hormonale vrouw ), maar hij heeft dat zonder morren gedaan. Het huishouden staat nu hij weer aan het werk is op een iets lager pitje ivm het niet mogen stofzuigen. Dan maar iets minder netjes dan ik normaal zou willen.. maar netjes genoeg. Ik mag de oudste niet tillen, wat we beiden soms jammer vinden, maar dat is even niet anders en ik probeer aan hem uit te leggen dat m'n buik nog zeer doet en het van de dokter nog niet mag, wat hij wel lijkt te accepteren. De oudste is vrij talig en we kunnen daardoor veel aan hem uitleggen zodat hij het wat beter begrijpt. De eerste dagen had hij wel haarfijn door dat ik niet zoveel kon wanneer hij stout deed oid en daarin was hij erg uitdagend (moest sowieso natuurlijk wennen aan de hele nieuwe situatie). Geprobeerd zoveel mogelijk in het positieve te blijven, belonen en hem af te leiden. En even fijne momentjes inlassen, bijv. bij mij in bed 's avonds boekje lezen waarna ML hem naar bed bracht. Kortom; lichamelijk/emotioneel herstel ging prima, niet per se heel anders als de vorige keer. En in praktisch opzicht is het af en toe frustrerend, maar daarin is het echt een kwestie van even accepteren en loslaten. Gaat helemaal goedkomen!