Hoihoi, Mijn dochtertje is 10 maanden maar de laatste maand is het echt alleen maar dat ze naar mij wilt. Bij d'r vader krijst ze heel de boel bij elkaar. Ze negeert hem ook echt en zodra k haar aan hem geef begint ze te brullen. Ook als k dan even wegloop om iets te pakken en dr een tijdje bij dr vader laat blijft ze brullen. Bij anderen heeft ze dit ook in min of meerdere mate. Zodra ze me ziet begint ze te huilen en wilt dan alleen naar mij. Heel aandoenlijk maar om gek van te worden. Anderen zeggen weer dat ik haar te veel aandacht geef maar ze kan wel weer lekker alleen spelen dus lijkt me niet dat dat het is. Herkenbaar? Iemand tips??
Wij hebben dit ook gehad. Lang leven eenkennigheid fase. Niks aan te doen. Mama's zijn vaker thuis doen en doen dus meer met het kindje. Probeer papa er zoveel mogelijk bij te betrekken en papa doet ook heel veel maar toen was het mama mama mama.. Soms om moe van te worden en zielig voor papa. Gelukkig is t nu voorbij. En vind ze beide heel leuk al zie je wel dat t knuffelen echt met mama Is en de stunts met papa haha. Ooit zullen de kids ook een papa fase krijgen.
Oh en tips.. Ik heb altijd duidelijk verteld wat ik ging doen. En als ik haar aan iemand anders geef (familie kdv vrienden) dan ook duidelijk verteld waarom, wel kort houden. En als ze begon met brullen laten gaan. En die andere haar laten troosten en die vertelde dan ook weer dat mama bijv moet werken of drinken gaat pakken. Dan was ze vaak weer snel rustig. En anders bijv op kdv gingen ze een boekje pakken en lezen en dan was t weer goed .
Nou hier net andersom! Ik dacht dat jongens altijd mama's kindjes waren...😜 Die fase duurt al maanden, dus ik noem dat ook geen fase meer haha. Hij vindt papa blijkbaar gewoon leuker ofzo, maar ik vond het mega frustrerend want er is zelfs een periode geweest en nu nog soms dat ik hem niet kan troosten als papa in de buurt is. Hij wil dan echt naar zn papa!! Hij heeft sowieso wat met mannen ofzo. Ook helemaal gek met beide opa's. Hoe gaat het als je man alleen is met haar?
Het is echt de leeftijd voor eenkennigheid/verlatingsangst. Het ligt echt niet aan jou, mensen zouden toch beter moeten weten. Waarschijnlijk gaat het een stuk beter als je niet in de buurt bent, maar als ze mama kan krijgen dan wil ze mama, en de rest kan ophoepelen Het is een fase die vanzelf weer overgaat.
Heel herkenbaar. Hier ook echt wel tijd geduurd. Weinig tips behalve papa aanmoedigen tijd en energie in jullie kindje te blijven steken alhoewel het voor hem ontzettend vervelend is. Het gaat echt over.
Ja precies dat is het hem. Ik werk 1x in de week een keertje een avond (overige dagen gewoon overdag) en dan ben ik er ook niet en moet ze het ook met papa doen. Dan gaat het gewoon prima want dan heeft ze me niet gezien. Vind het zo zielig en frustrerend voor mijn man die echt niks goed kan doen bij haar als ik in de buurt ben. Wat ik nu doe is dat ik haar gewoon bij haar vader laat en even laat doorzetten. Ik loop dan meestal weg. Maar k doe ook weer af en toe dat ik haar dan toch overpak omdat ze graag d'r mama wilt. Weet niet zo goed waar ik goed aan doe hoe erop te reageren... Lastige fase hoor.
Mijn dochtertje is pas 3 maanden en heeft precies hetzelfde. Alleen word het bij haar dus egt niet goed tot ik bij der ben. Moest gister naar de tandarts, nou dat heeft kort geduurd maar voor haar, der papa en der oma leek het waarschijnlijk veel langer want de angst was uit der ogen af te lezen. Ontzettend zielig ook ze was helemaal overstuur, en dat is nu al ern paar weken zo 😔
Zodra uk een sprong had of ziek was dan is het alleen mama, gevallen dan naar mama. Ontzettend sneu voor mij man en dit is een hele lange "fase" ( uk is net 2)