Hoi dames, Ik ben heel benieuwd wat jullie zouden doen in mijn situatie. Ik kom er lastig uit. Wij zouden heel graag een kindje willen en gaan daar vanaf deze cyclus voor. Maar mijn cyclussen zijn enorm onregelmatig. Van 30 tot 60 dagen.... Ik ben hiermee een half jaar geleden bij een gynaecoloog geweest die een echo gemaakt heeft. Mijn baarmoeder en eierstokken zagen er gelukkig goed uit. Wel vertelde hij dat ik hoogst waarschijnlijk niet elke maand een eisprong heb omdat ik soms echt hele lange cyclussen heb. Hierdoor is de kans om zwanger te worden natuurlijk lastiger dan bij anderen omdat we domweg minder kansen hebben. Hij raadde mij aan terug te komen zodra we aan een kindje wilden beginnen maar hij zei er ook bij dat de kans ook aanwezig is dat ik zelf zwanger kan worden zonder hormoon. Het zal dan waarschijnlijk wat langer duren. Hij zei dat het onze eigen keuze is. Nu dachten we: we proberen eerst zelf wel. Maarja de eerste de beste cyclus is momenteel al 40 dagen en ik heb nog niet eens een LH piek kunnen vinden.... De twijfel om het zelf te proberen speelt dus wel een beetje op. Plus dat ik er een beetje ongeduldig van begin te worden. Mijn man is 36 en ik bijna 28. Hij is dus ook niet de jongste meer. Nou zeggen vele mensen dat mannen makkelijk na hun 40e vader kunnen worden maar dat hebben wij liever niet. Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Wel of geen behandeling..
Lastig dilemma waar je uiteindelijk alleen zelf een beslissing in kunt maken. Ik zit zelf al een tijdje in de mmm, dus weet niet of ik je een goed antwoord kan geven. Maar weet wel dat als je in het ziekenhuis komt ze eerst onderzoek gaan doen om te kijken wat er aan de hand is en of er überhaupt wel iets aan de hand is. Het is dus niet zo dat er meteen een behandeling volgt en je meteen in allerlei trajecten zit. Deze onderzoeken zullen hoogstwaarschijnlijk bestaan uit bloedonderzoek, elk moment in je cyclus is er weer een ander hormoon hoog, en uit inwendige echo's. Hiermee volgen ze de groei van een folikel. Door deze onderzoeken kunnen ze kijken of je een eisprong hebt en hoe vaak. Je weet dan wat je kansen zijn. Door naar het ziekenhuis te gaan, zul je dus wat meer zekerheid krijgen. Maar weet niet in hoeverre je nu onzeker bent of jezelf zorgen maakt?
Ik had hetzelfde probleem. En dan hebben ze me 6 cyclussen clomid voorgeschreven, die altijd maar stegen omdat ik daar na een tijdje gewoon aan werd en mn cyclussen weer langern werden. Het voordeel is dat je dan enkele keren zal opgevolgd worden en zeker zal weten of je een eitje hebt of niet. Mijn gyne zei dat hoe langer je cyclussen hoe slechter de kwaliteit van je eitje enzo en dus minder kans.. Ik dacht het maximum aanvaardbare 40d was.
ik zeg gaan naar die gyn! Laat je informeren over het traject, dan kan je altijd nog bepalen wat jullie doen. Ik zou willen dat ik eerder had mogen komen.
Ik denk ook dat het verstandig is om zo snel mogelijk te starten met onderzoeken. Vaak gaat daar ook wat tijd overheen. En op het moment dat je hoort welke mogelijkheiden er voor jullie zijn, kun je altijd nog besluiten een pause in te lassen om het eerst zelf te proberen. Succes met de beslissing!
Dank jullie wel voor de reacties! Ik ga vanavond met mijn man overleggen om toch terug te gaan naar de gynaecoloog. Heb alleen een inwendige echo gehad destijds (bloedprikken enzo uiteraard nog niet) Maak me soms wel zorgen ja, puur omdat ik nu alweer op dag 43 zit en nog geen LH piek heb kunnen vinden
Ik zou ook gewoon eens gaan informeren en misschien de onderzoeken starten, nadien kan je nog altijd zien wat je wil doen, want tussen de onderzoeken door ben je op 'zelf proberen' aangewezen... Ze zullen niet zomaar zeggen, we gaan starten met deze of die behandeling, ze willen natuurlijk eerst goed kijken wat juist het probleem is om de meest gerichte behandeling te kunnen kiezen voor je. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets mis was bij mij, helaas willen ze pas na een jaar gaan onderzoeken doen als het niet lijkt te lukken... Had het aan mij gelegen, hadden we veel eerder gestart met onderzoeken. Je kan nadien nog altijd kijken of je het dan zelf wil proberen of niet, intussen kan je dat natuurlijk ook doen, wie weet lukt het wel een keer! Ik heb hier wel meer dames zien passeren met lange cyclussen die toch snel zwanger waren! Succes gewenst!
Ik zou terug gaan naar de gyn! Voor sommige vrouwen is er een ontzettend eenvoudige oplossing, namelijk clomid slikken, keurig een eisprong krijgen en binnen een half jaar zwanger! Natuurlijk is de kans op mislukken ook aanwezig (enorme bijwerkingen van de clomid of het niet aanslaan van de clomid) maar je rolt langzaam in de behandelingen en is in het begin nog goed te handelen. Succes!
Ik zou ook teruggaan. Maar ik begrijp je dilemma. Een aantal jaar geleden zouden mijn man en ik een IUI-traject kunnen krijgen en daar zag ik toen heel erg tegenop. Ik ben vlak voordat we zouden beginnen toen zwanger geraakt op de natuurlijke manier, werd helaas vrij vroeg een miskraam. Toen was de drempel voor IUI voor mij nóg hoger, want op de natuurlijke manier lukte het misschien ook wel. Ik kreeg hier het advies om de medische molen in te stappen en daar heb ik nooit spijt van gehad. Uiteindelijk bleek IUI voor ons geen haalbare kaart en zelfs IVF niet, dus is het ICSI geworden in UZ Gent. Van de 1e ICSI ben ik nu zwanger, dus ontzettend dankbaar! (en erg bang dat het alsnog fout gaat, ook al is daar geen enkele aanleiding/reden toe...) Bij mij is een poging gestaakt omdat ik niet voldoende reageerde op de medicatie en toen duurde het wachten zooo lang! Eenmaal in die molen lopen was veel minder erg dan al dat gewacht. Wat ik wil aangeven is, eenmaal bij de arts moet je ook wachten op een onderzoek hier, een behandeling daar... als je dan voor jouw gevoel op '5 voor 12' zit, dan is dat niet prettig. Je kan dan denk ik beter wat eerder het traject instappen, langzaam erin rollen en hopen dat je gauw zwanger raakt. Succes!