Vreselijk wat jullie mee hebben moeten maken. ik heb nog wel eens aan dit verhaal gedacht wanneer ik hoorde dat je mensen een droombruiloft kon laten winnen. Het nog eens overdoen, al zal het gemis van je zwager daar niet minder van worden natuurlijk....
Ik herinner je verhaal van vorig jaar. Vreselijk! Het gemis zal altijd blijven, zeker op deze speciale dagen is het extra aanwezig. En een dag geleden, een jaar geleden of 10 jaar geleden, het kan allemaal hetzelfde aanvoelen. Ik wil jou en je gezin een hele fijne en mooie dag toewensen op 20 juni. Het is toch een bijzondere, speciale dag. En daarnaast voor iedere dierbare van je zwager heel sterkte wensen voor 21 juni.
Wat ontzettend lief van je. Ik werd er gewoon emotioneel van toen ik dit las. We zouden dat heel graag willen maar daar hebben we nu de middelen niet voor....maar ooit hoop ik dit wel te kunnen doen. Overdoen kan niet want 20 juni daar zal ik het mee moeten doen. Maar we zouden zo graag zo'n dag meemaken zoals die "hoort" te gaan gewoon normaal, feestelijk. Leuk versierd huis nadien, lekker napraten en nagenieten we hebben het helaas allemaal niet gehad. Het was een grote nachtmerrie vorig jaar. Er was binnen 24 uur gewoon helemaal niks meer over van een dag die zo mooi had kunnen zijn..... En op de dag dat we op huwelijksreis zouden gaan stonden we op de crematie van mijn schoonbroer en had mijn man net een hersteloperatie ondergaan aan zijn hand..... Ooit hoop ik ook een dag te kunnen meemaken zoals de meeste dat hebben.
Bedankt lieve allemaal voor jullie lieve en warme woorden. Klinkt misschien gek maar doet me goed om te lezen en kan ik eveb mijn verhaal weer kwijt....
Wat verschrikkelijk zeg dat jullie dit hebben moeten meemaken. Heel veel sterkte 20 en 21 juni! P.s. fijn dat je het gevoel hebt dat je je verhaal hier even kwijt kan!
Heel veel sterkte 20 en 21 juni. 22 juni is voor mijn een rotdag. Toen ik kind was is mijn moeder plots overleden op deze dag. Ze voelde zich niet goed en hop 2 uur later weg. Ik heb helaas alles gezien zoals reanimatie etc etc . Ik wou dat ik die dag kon overslaan
Oh meis het is ook nog maar zo kort geleden dat dit allemaal gebeurt is. Geef het de tijd die jullie ervoor nodig hebben. Niemand kan voor een ander namelijk bepalen hoe dat (rouw)proces verloopt, ookal gaat de rest van de wereld door met draaien. Helemaal weg gaan zal het niet is mijn persoonlijke ervaring. Zoiets draag je toch met je mee. Hier de 21e ook een shitdag. Heel veel sterkte.
Ik herken jouw verhaal en iedere keer als ik het lees moet ik aan 20 jaar geleden denken.... Een vriendin van mij was bijna 1 jaar getrouwd, maar vlak voor hun trouwdatum kreeg haar man na het voetballen een hartstilstand. Hij is maar 23 geworden.....Hij is begraven op de dag dat zij 1 jaar getrouwd zouden zijn. Ze is weduwe geworden op haar 20e....... Twee weken later kwam ze erachter dat ze zwanger was van hun eerste kindje. Het is niet precies "jouw" verhaal, maar doet me iedere keer aan deze gebeurtenis denken. Met mijn vriendin is het uiteindelijk goed gekomen, zij kreeg een gezonde zoon en is een paar jaar later hertrouwd met een lieve man. Ik wens jullie ook alle goeds toe!!
Poe jeetje zeg wat heftig en afschuwelijk. Wat fijn voor je vriendin dat ze uiteindelijk toch nog iemand is tegengekomen en een gezonde zoon heeft gekregen. Mijn zusje was 10 maanden getrouwd en weduwe op haar 27e zo oneerlijk dit soort dingen. Toen zij 1 jaar getrouwd was was hij er al niet meer dat hebben ze samen nooit meer mee kunnen maken. En hoewel mijn lieve zusje ons een "fijne" 1e trouwdag gunt in hoeverre dat gaat lukken voelt het voor mij toch heel "raar" 1 jaar getrouwd te zijn iets wat ik mijn zusje en mijn lieve schoonbroer ook zo vreselijk gegund had samen. Ze paste zo goed bijelkaar ze waren echt voor elkaar gemaakt en al 11 jaar samen waarvan dus 10 maanden getrouwd.
Ik kan mij je verhaal ook herinneren TS. Wat een verschrikkelijk drama voor je zusje en vooral ook de ouders en verdere familie van haar man natuurlijk. Opeens ook je zoon kwijt, goede vriend, broer.....😭😩 Hoe gaat het met hen nu? Hebben ze psychologische hulp gehad? Ik hoop dat als jullie bvb vijf jaar getrouwd zijn jullie opnieuw de geloften o.i.d. kunnen afleggen. Jij in een mooie jurk, prachtig feest en een geweldige reis eropvolgend. Dan kunnen jullie toch mooie herinneringen opbouwen en hebben jullie nu ook iets om naar uit te kijken. Sterkte voor je zus en alle dierbaren op de '1 jaar later' dag. 😞 Ik weet uit ervaring hoe moeilijk die dagen altijd zijn. Hopelijk zal de meest intense pijn voor je zusje op een gegeven moment slijten en kan ze alsnog een fijne toekomst tegemoet zien.
Heftig zeg. Tuurlijk kijk je daar tegenop. Maar aan de andere kant is dit precies waarom je trouwt. Het kan iedere dag anders gaan dan je had gedacht of gehoopt. Dat is misschien wel het bitterzoete dat altijd voelbaar is op de achtergrond bij bruiloften: dat achter de witte wolken, taarten en champagne, altijd het leven op de loer ligt. In voor en tegenspoed.
Heftig om dit zo te lezen. Vorig jaar juni heeft mijn man midden in de nacht ook een hartstilstand gekregen. Gelukkig werd ik wakker. Nu alweer bijna een jaar aan het revalideren. Heel veel sterkte 💛, Grace
Jeejtje wat heftig allemaal Heel veel sterkte!! Snap dat je er tegenop ziet het is ook niet niets zeg. Ik doe altijd iets wat die gene leuk had gevonden op z'n dag.. Om er toch een beetje een leuke herdenking van te maken. Bijvoorbeeld mijn oma was in april een jaar overleden en toen zijn we naar haar geboortestad geweest en daar kwam ze nog steeds graag en daar hebben we bakjes koffie gedaan met iets lekkers erbij want dat deed ze altijd. Heel veel sterkte!! Ik hoop dat je het een plekje kan geven uiteindelijk maar het heeft allemaal tijd nodig en maakt niet uit hoelang!
hier een beetje hetzelfde. 2 jaar geleden zat ik op 7 juni balonnen te blazen van een vriendin die 8 juni zou trouwen alles waren we aan het opzetten en doen En toen het telefoontje.. onze beste vriendin die 200 km ver weg woonde.. overleden.. een motorongeluk,. ik wens je heel veel sterkte
Jeetje heftig hoor. Dat is waar mijn zusje zich heel schuldig over voelt zij was niet thuis. Zij sliep bij onze dochter in ons huis en heeft eerst haar man thuis afgezet hij sliep dus gewoon bij hun thuis zeg maar. Mijn zusje heeft de oppas daarna bij ons afgelost. Zij sliep dus bij ons heeft ons Smorgens nog bij het hotel opgehaald omdat er dachten we blijven daar toch maar slapen dan hebben we nog iets...en daarna toen ze ons thuis hadden afgezet is zij naar huid gegaan en vond hem dood in hun bed. Ik zal dat telefoontje nooit vergeten en toen we daar aankwamen dat beeld van al die politieauto's en ambulance en mijn intens gebroken en verdrietige zusje op een stoel met hun trouwfoto in haar hand dat beeld is echt vreselijk. Ik denk nu waren we ook maar gewoon naar huis gegaan dan was zij ook thuis geweest en wie weet.....Wie weet was hij er dan ook nog geweest. Het was zo'n leuk setje samen ze waren gemaakt voor elkaar en hij was zo'n lieverd voor alles en iedereen altijd. Nog steeds bizar dat hij er niet meer is. Mis hem nog elke dag.