Het verdriet en de onzekerheid zijn anders, maar naar mijn mening verschilt er helemaal niets in of het nu om een eerste of 15de kindje gaat. Het is zo dat als je geen moeder wordt; je leven er heel anders uit zal zien dan als je wel één kindje hebt mogen krijgen. Maar zowel voor de mama's die een 2de kindje niet krijgen, valt hun wereld in duigen. Ik heb zelf nog geen kindjes (hopelijk komen die er nog aan), maar ik vind niet dat je dit mag vergelijken. Het is een andere onzekerheid en een ander verdriet, maar daarom is het ene niet erger dan het andere. Het blijft altijd een gemis als een kindje niet komt terwijl het erg gewenst was!
Ik denk dat je hier niet echt over kan oordelen.. Ieder heeft een eigen mening, een andere situatie.. het is heel persoonlijk! Ik ben mama maar mijn mooie dochtertje is niet bij me.. ze is levenloos geboren😢 Ze is in de hemel.. maar toch is en blijft ze mijn dochter en ik haar mama. Dat neemt niet weg dat ik nog een keer heel graag mama wil worden en graag een broertje of zusje voor onze dochter wens.. In mijn situatie ben ik dus wel heel onzeker en verdrietig als ik niet nóg een keer mama zou mogen worden. Ik denk dat de meeste een soort toekomst beeld in z'n hoofd heeft met hoeveel kindjes je zou wensen in je toekomst. En als dat dan niet (meteen) lukt kan dat erg pijnlijk zijn. En ja dan wordt je onzeker en verdrietig.. Dus ja, je bent gezegend als je al een kindje hebt.. maar als je nog een wens/droom/toekomstigbeeld hebt om meer kindjes te krijgen gun ik dat iedereen van harte. Het is niet altijd vanzelfsprekend helaas... Ik hoop dat iedereen z'n dromen met kindjes kan vervullen en gun het iedereen ❤
Daar ben ik het dus net niet mee eens... Je wordt wel of geen moeder inderdaad. Maar van die 2de (die er niet komt) wordt je helaas ook geen moeder. Maar dat is mijn mening, die hoef je zeker niet te delen!
Dat is natuurlijk wel heel zwart-wit hoe je het nu stelt. Ten eerste kan mijn kind besluiten niet te willen trouwen of kinderen te willen krijgen. Ten tweede heb je met een kind geen enkele garantie. Er kan onverhoopt iets gebeuren waardoor je ook een heleboel van die dingen niet gaat meemaken. Je hebt heel andere onzekerheden. Daarom is dit ook gewoon appels met peren vergelijken. Ik begrijp wel wat je zegt hoor. Ik hoop dat jij en anderen het allemaal heel snel mogen meemaken, maar dat hoop ik net zo hard voor dames die al één of meerdere kinderen hebben.
Ik begrijp jouw gevoel maar al te goed. Dat komt denk ik mede doordat ik in dezelfde situatie zit als jij. Na 12 miskramen, 2 behandelde voorstadia baarmoederhalskanker (waardoor verhoogd kans op vroeggeboorte) en momenteel al lange tijd ziek wordt het vraagteken of wij ooit papa en mama zullen worden groter en groter. Het is een angstig gevoel want wat brengt de toekomst? Wat als we geen kind(eren) zullen krijgen en we blijven samen. We hebben het fijn samen maar wat als 1 van ons er ineens niet meer is? Dan zal het heel stil zijn. Daarnaast merken we nu soms al een kloof met al onze vrienden en familie uit dezelfde leeftijdscategorie die praten over kinderziektes, eerste schooldagen, zwemdiploma's, trots en moeilijkheden. Ik hemel het hebben van een kind niet alleen maar op maar ik wil dit alles ook mogen ervaren en het idee dat ons dit niet gegeven zal zijn is regelmatig ondragelijk. En ik denk dat juist dat hetgeen is wat het verschil maakt. Het verdriet en de angst om geen kindje te kunnen krijgen zal voor iedereen even vreselijk zijn. Maar de angst en de pijn wellicht nooit te mogen ervaren hoe het is om mama (en papa) te mogen zijn is er 1 van een heel ander kaliber.
De hele discussie ging er in eerste instantie om; Zij zei dat ze al bijna een jaar bezig is en toen zei ik; ik ken t, ik ben ook een jaar en 3 maanden bezig voor een tweede. Waarop ik terug kreeg; jij hebt al een zoon. En dat t voor haar erger is. Terwijl ik t daar zelf niet eens over had. Dingen liggen blijkbaar erg gevoelig. En als mij dan zoiets gezegd wordt, dan zou dat niet mogen steken? Of komt er een hele discussie uit voort van wat nou erger is 😳 Ik heb daarop nooit gezegd dat dat niet zo is, maar dat je t gewoon niet met elkaar kan vergelijken en daardoor dus niet per se het ene erger is dan t ander. Wie bepaald er dan eigenlijk wat erger is? Zijn daar regels voor dan? Doet het er toe wat erger is? Het is allemaal erg! Laten we allemaal hopen dat alle wensen in vervulling worden gebracht!
Helemaal gelijk Maani. Ik vind het jammer dat je altijd heel erg probeert om rekening te houden met vrouwen in de mmm of bij wie het niet wil lukken om een eerste kindje te krijgen en soms zelfs een beetje op je tenen loopt, maar andersom je maar blij moet zijn dat je al een kindje hebt (nee niet iedereen hoor ). Zo simpel ligt het nou eenmaal niet. Een beetje wederzijds begrip zou fijn zijn. Ik heb een hele goede vriendin die geen kinderen kan krijgen. Ik vind dat echt vreselijk voor haar. Zij heeft ook weleens tegen mij gezegd dat ik blij mag zijn dat ik er in ieder geval één heb. Ik begrijp dat ze het zegt en ik ga er ook niet tegenin, maar van binnen steekt het toch. Alsof mijn kinderwens die, tot op heden niet vervuld is, op die manier gebagatelliseerd wordt.
Persoonlijk ken ik die andere discussie niet en ik reageer dan ook op dit bericht. Dat iemand zo'n opmerking tegen jou maakt vind ik echt not done, verdriet om iets wat er niet is hetzelfde verdriet. Maar ik heb wel een mening over een ander deel van de discussie zoals ik hierboven heb geschreven en ik vind dat ik daar niemand iets tekort mee doe.
Ik begrijp de hele behoefte om te vergelijken niet. Het heeft geen zin, levert niets op namelijk. Alleen maar meer verdriet want er is altijd iemand die zich daarna rot voelt. Kinderloos blijven is natuurlijk iets heel anders dan een onvervulde tweede, derde of vierde kinderwens. Bij de ene ben je geen mama en bij de ander wel. Dat is dus iets compleet anders. En ja persoonlijk vind ik het erger als iemand geen kindje kan krijgen. Maar wat heb je daaraan om dat te gaan benoemen? Ik snap het nut gewoon niet. Verdriet is erg. Steun is belangrijk. Respecteer elkaar. Verdiep je in de belevingswereld van een ander. Wees empatisch. Wees lief. Dan ben je er volgens mij.
Leenislief, idd, vandaar dat ik ook zeg... Wie bepaald er wat erger is en zijn daar regels voor en doet dat er toe. T enige wat je kan doen is er voor elkaar zijn en steunen. Toch... Jordan, ik doe ook geen uitspraken er verder over omdat ik niet weet hoe t is om de onzekerheid te hebben of ik ooit moeder zal worden. Het lijkt me een nachtmerrie als t bij een eerste niet lukt. Maar nogmaals, ik vind gewoon dat je de situaties niet met elkaar kan vergelijken.
In mijn geval is er wel degelijk een verschil. Onze dochter kregen wij na 4 icsi behandelingen en dat was echt een zware tijd, onzeker en verdrietig. Mijn tweede zwangerschap was de 3de icsi, maar hier stond ik zoveel relaxter in, was zoveel rustiger. En dat was inderdaad, omdat ik al moeder was en omdat ik mijn zegeningen al kon tellen. Helaas liep deze zwangerschap anders dan we gedacht en gehoopt hadden. Na het verlies van mijn zoon was mijn kinderwens enorm groot, ik wilde vervangen wat er niet meer was en de wens voor een (levend) tweede kindje was heel groot. Maar alsnog anders dan mijn wens voor de eerste. Wij gaan nooit meer een kindje krijgen en dat heeft me erg veel pijn gedaan en verdriet gedaan, maar... Ik ben moeder en ik heb een hele mooie dochter en kinderloos lijkt me vele malen erger dan "maar" één kindje. Een knuffel en een dosis begrip voor de ongewenst kinderloze moeders 💋
Ik ben het volledig met je eens Maani. Sowieso ben ik al maanden amper actief meer hier omdat het net lijkt of er twee kampen zijn terwijl iedereen zijn eigen gevoelens en emoties ervaart. Ook ik snap niet wat er mis is aan rekening met elkaar houden. Ik denk alleen dat ts een ander iets heeft bedoelt, meer dat idd de angst om nooit moeder te mogen zijn enorm intens is. Denk dat ze dit ook van zich af wilde schrijven (of zie ik dat verkeerd ts?) maar het is geen wedstrijd inderdaad.
Nuage, eens! Dat vroeg ik me nou dus ook af! Daarom zei ik eerder ook van; doet het er toe wat erger is? Maar goed, ik heb er niet om gevraagd. Ik ben in het NOD topic juist enorm positief en probeer een goede vibe in te groep te houden of sommige op te peppen en met name de dame die de opmerking maakte probeer ik moed in te spreken. Soms kan je maar beter niks zeggen, want een snaar is snel geraakt. t is sowieso een gevoelig onderwerp voor velen!
Ik begrijp dat ik mij gelukkig mag prijzen omdat ik al een kindje heb. Maar geloof me de teleurstellingen van nu elke maand zijn net zo groot als de teleurstellingen van toen die ik voor de 1e zwangerschap heb gehad. Ik wil niets liever dan een broertje of zusje voor mijn zoontje..
Maani, sorry... Had ik er niets over gezegd, dan was het misschien allemaal hier ook niet als discussie ontstaan. Was niet mijn bedoeling om er een zaak van te maken, maar vond de opmerking ook niet helemaal terecht, vandaar dat ik reageerde.
Dat klopt inderdaad. Ik was even een paar uurtjes offline en lees nu alle berichtjes waardoor ik tranen in mijn ogen krijg. Ik wil niet dat hier discussie of 'ruzie' ontstaat, ik wilde het inderdaad van mij af schrijven. De angst om ongewenst kinderloos te blijven is erg groot. Ik hoop dat vrouwen die wel kindjes hebben dat begrijpen. En aan de andere kant snap ik natuurlijk ook de onzekerheid en angst die speelt bij de wens voor een tweede, derde etc. kindje. Wanneer dat niet lukt.
Nee het is inderdaad geen wedstrijd. Ik denk wel dat dit een eindeloze discussie is 🙈😐 Ik heb hierdoor wel zoiets van, tegen de tijd dat t eenmaal zover zou mogen komen dat ik weer positief test, dan durf ik nog amper een foto hier te delen. Het gevoel dus van op m'n tenen te moeten lopen. Terwijl ik zelf een pittig jaar en paar maanden achter de rug heb. Daar heb je haar weer die steeds zwanger raakt. Zonder te kijken naar t feit dat t nu al die tijd ook weer mis gaat. Wat sommige dames vergeten die nog niet zwanger zijn geworden is dat in mijn geval (en meerdere dames met mij met herhaalde miskramen) ik ook een hoop klappen heb te verwerken van de afgelopen tijd. Vooral de MA vond ik t heftigst. Een kloppend hartje en na weken horen dat t gestopt is met leven. Het feit dat ik dus al een zoon heb, maakt de pijn niet minder. Wel ben ik me er veel meer bewust van dat het een enorm wonder is en voel ik me onwijs gezegend met mijn zoon.
In mijn beleving is dat wel anders ja. Bij onze eerste hebben we een medische traject doorlopen en was er een angst om nooit moeder te worden. Ik heb toen en daarna mezelf voorgenomen om heel dankbaar te zijn als/dat ik 1 gezond kindje op de wereld mag zetten. Ik heb altijd wel graag meerdere kinderen gewild, maar het niet krijgen van een eerste kindje of een tweede, derde, vierde etc. vind ik een groot verschil. Natuurlijk kan je evengoed verdriet hebben als de komst van een broertje of zusje uitblijft. Alleen kan ik me niet voorstellen dat deze gevoelens in de buurt komen van een ongewenst kinderloos stel.
Mop, je hoeft geen sorry te zeggen hoor. Die opmerking was ook best ff raak. Ze zei gewoon hardop wat ze dacht en dat mag ook best. Ik kan wel wat hebben! 😉 Ze heeft het gewoon erg moeilijk ermee dat ze nog niet zwanger is en anderen wel positieve testen ziet plaatsen. Het lijkt me ook werkelijk verschrikkelijk! Kan me niet in denken hoe dat voelt. Ik was denk op dat moment net ff t pispaaltje. En dat maakt verder ook helemaal niet uit. Wij (osrouti en ik) zijn er samen helemaal goed uit gekomen en de rest om ons heen dicussiert nog verder haha 🙈