Dochter (5) heeft sinds een half jaar dat ze af en toe niet de waarheid verteld... Gisteren weer dat er (4) kinderen aan alle kanten aan haar getrokken en op de grond geduwd hadden terwijl zij stop hou op etc. Zei, maar dat ze gewoon doorgingen en dat ze daarom allemaal zand in haar broek had. Vandaag navraag gedaan bij de juf, die wist van niets, maar zou het gaan bespreken. Bleek dat ze toen weer allemaal andere namen van kindjes had genoemd (dan wat ze tegen ons zei) en die zijn gevraagd of zij daar iets vanaf wisten en die wisten van niets (dat klopt denk ik wel). Ik vind het echt erg dat ze andere kindjes beschuldigt, terwijl die dus niets hebben gedaan. En dat er een enorme "ophef" wordt gemaakt, voor iets wat niet eens (zo) is gebeurd?! Mijn vragen; herkennen jullie dit? Wat doe je eraan? Kun je het voorkomen? Hoe gaan jullie ermee om? Dank alvast!
Is ze bang dat jullie thuis boos worden om dat zand en verzint E daarom zo een verhaal zodat zij buiten schot blijft? Hoe reageert ze als jw haar met de leugwn confronteert?
Nee we worden er niet boos om... Niet om het zand of de leugentjes. Ik zeg wel dat ik graag wil dat ze de waarheid verteld. Hoe ze reageert vind ik moeilijk te zeggen. Zij blijft volhouden dat het wel zo is en dan hebben we een soort patstelling zeg maar...
Mijn dochter heeft het ook een tijd op grote schaal gedaan. Heel moeilijk vonden we dat. Het was bij haar echt aandacht vragen en onzekerheid. Door niet boos te worden en aan haar zelfvertrouwen te werken is het goed gekomen
Ja herkenbaar. Dochter had ook een eigen versie van de waarheid bijv dat ze wel hadden gegymd terwijl haar kleren nog steeds netjes in de tas zaten zeg maar. En ze had een fase van stelen/pikken. Bijv snoepjes bij ons uit de snoept, maar dus ook de paaseitjes van de juf, of stoepkrijt van de bso. en dan ook zeggen: ja die mocht ik hebben.. Wij zijn ook niet boos geworden maar hebben wel heel duidelijk gemaakt dat het niet kan en niet netjes is. Dat je daar andere mensen verdrietig door maakt. Ik denk dat het een half jaar (5-5,5 jaar) heeft geduurd (gelukkig niet dagelijks), nu geen last meer van.
ah een kindje van 5 kan de namen en gebeurtenissen of volgorde van de zaken, exacte woorden wel allemaal vergeten op de volgende dag en wat ze dan wel doen invullen met info uit eigen fantasie. daarom heeft het weinig zin om een kindje veel vragen te stellen. hoe meer je vragen stelt hoe meer fantasie zich mengt met de waarheid. op rustige momenten als ze iets uitzichzelf zegt zou meer de waarheid zijn dan wat ze, op de volgende dag tegenover de juf moet reproduceren. dat is geen liegen. kinderen hebben op deze leeftijd nog geen duidelijke lijn tussen waarheid en fantasie, omdat 'begrijpen', vaststellen, na vertellen nog moeten ontwikkelen, veel te leren. als je een verhaal voorleest kun je dat testen. hoe zij het verhaal na kunnen vertellen en hoe ze bij het vertellen echt veel er bij gaan verzinnen. wat voor hun wenselijk is lijkt hun nog echt en waar en terecht. dat is heel normaal. ik zou voor zand in de broek echt niet de juf aanspreken. me ook niet druk maken over de namen die ze noemt. maar de juf zou haar wel in de gaten houden zodat ze weet of er iets aan de hand is bij het spelen.
Dank je! Dat werken aan haar zelfvertrouwen is wel weer een (terugkomend) ding inderdaad, gaan we proberen. Dank voor je reactie! @eppo; die andere zaken zijn ook herkenbaar hier, maar vind ik minder "erg" ... Ze is zowiezo een verzamelaar.... Fijn om te lezen dat het ook weer overgaat...
Dank voor je reactie Belize! Dat verheldert het een en ander wel! En daar kan ik echt wat mee. Het gekke is, ze heeft op andere punten een heel goed geheugen, daarom verbaasd het ons ook zo. Maar het klopt denk ik wat je zegt dat ze het goed weet, maar dat het daarna in elkaar over gaat lopen met haar fantasie en dingen die ze wellicht gezien heeft bij andere kinderen, om zo ook het een en ander te verwerken. Als het alleen zand was trouwens had ik het ook niet benoemd naar de juf, maar ze vertelde dat ze dus aan alle kanten vastgepakt was, 2 kindjes aan haar benen, 2 aan haar armen en toen dus zand in haar broek, dus klonk toen wel nog als veel fysiek geweld... Ze was er ook helemaal van slag van... Dus vandaar die keuze om het wel te bespreken. Heb er wel bijgezegd dat ik niet wist of het echt waar was wat ze zei, omdat ik daar zelf ook wel wat twijfels over had.
Ik herken dit wel hoor, vaak is het niet eens liegen, maar niet meer precies weten hoe het zit en het verhaal dan invullen. Dat is makkelijk na te gaan door er na een tijdje nog eens naar te vragen, dan volgt er vaak een ander verhaal . En er kan best iets voorgevallen zijn dat voor haar naar was, maar wat de juf even heeft gemist (kan snel gaan) en wat de andere kinderen ook niet als heftig hebben ervaren.