Die is nogal kort door de bocht hè. ... Alsof ik niet weet waar ik t over heb. Ik geef enkel aan dat ze OA zichzelf niet kan vermaken ik welke mate hb wijd ik bewust niet over uit . Weet inmiddels dat dat hier kompleet kansloos is.
Maar tegen de tijd dat de evt derde er is zijn je kinderen alweer wat ouder en zullen dus beter begrijpen dat ze even moeten wachten. Tuurlijk is dat niet altijd leuk voor ze, vinden ze hier ook niet altijd. Maar dat is toch ook iets wat ze moeten leren en meestal zijn ze gewoon hartstikke gek op hun kleine zusje en ze zouden haar niet meer kwijt willen. Ik voel me eerder schuldig tegenover de kleine dat ze overal mee naartoe gesleept wordt dan tegenover de oudste twee.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Het hoogbegaafd zijn staat in mijn ogen los van het zichzelf niet kunnen vermaken. Maar als jij dat accepteert als iets dat onveranderlijk is, zal er ook niets gaan veranderen. En dan ga je het jezelf wel erg moeilijk maken met nog een kindje erbij.
Hier is de eerste ook best pittig. Veel energie, veel praten, veel aandacht nodig. Waarschijnlijk niet zoals bij jou met hb maar toch. 2e was een huilbaby, maar inmiddels wel een makkelijke peuter. Ook wij hebben getwijfeld over een derde maar mijn gevoel was zo sterk dat we ervoor zijn gegaan. Met een zwangerschap met flinke misselijkheid en een verhuizing met 34 weken. Onze oudste was net 5 met de geboorte en de 2e bijna 3. En het is geweldig. Het voelt compleet nu en zijn met zijn allen zo blij dat hij er is. Het is een makkelijk kindje dat scheelt veel. Maar waarschijnlijk word jezelf ook makkelijker. En uk vond de structuur die de school met zich meebrengt (halen en brengen) juist heel fijn (ben zelf nogal ongestructureerd). Borstvoeding op verzoek en is zelden een probleem geweest. Mijn advies is dan ook; volg je hart (mits je man ook instemt natuurlijk
Bij heel veel dingen zeg ik je kan beter spijt hebben dat je iets wel gedaan hebt, dan als je iets niet gedaan hebt. Maar bij een beslissing voor een kind is dat voor mij anders. Bij twijfel niet doen. En als ik zo je berichten lees, zou ik zeggen voor nu: niet doen. Uiteraard zou dat in de toekomst kunnen veranderen, maar je hebt nu nog zoveel beren op de weg (in je hoofd), ik zou zeggen, ga daar eerst mee aan de slag.
Pfff eisprong in zicht...... word ik zo'n emotionele doos.... Iedere foto of baby reclame... je kan me opvegen ..de tranen staan me zo hoog... Je zou toch haast om deze reden al aan anticonceptie gaan.... 😢
Ik heb ook 3 kids. Mijn oudste is 6, 4 en 3. Na de tweede, onverwachts, zwanger geworden. In het begin was het even schrikken, maar naar mate de zwangerschap verstreek ben ik het meer gaan accepteren. Nu is de jongste 3 en gaat hij bijna naar school. Terugkijkend, het was zwaar ja, maar ik zou het zo weer overdoen. De 2 jongste kunnen het zo goed met elkaar vinden en hebben een leuke band samen. Ze doen veel dingen samen en vinden steun bij elkaar. Dat is leuk om te zien.