Hai allemaal, Soms moet je blijkbaar ergens aan proeven om te merken dat je het heel graag wil Tot een paar dagen geleden was ik zwanger van ons derde kindje, maar helaas is dit met 8 weken mis gegaan. Voordat ik zwanger raakte, heb ik echt heel erg getwijfeld of ik het nog wel een keer wilde.. Was het wel de juiste tijd? Ben ik niet te oud? Wordt het niet te druk? Allemaal twijfels die met het zien van de positieve test als sneeuw voor de zon verdwenen. Jammer genoeg heeft het nu nog niet zo mogen zijn, maar ik sta wel in de zwangerschapsstand en wil er zodra het kan, graag weer (niet al te geforceerd) voor gaan. Ik zie op het forum heel veel twintigers die zwanger willen worden van een eerste of volgende kindje en ik was benieuwd of er ook nog meer dertigers zijn? Zelf ben ik 36 (nog best de goede kant van de dertig, vind ik ) en heb ik al twee meisjes van 4 en 2 jaar. Het lijkt me leuk om hier ervaringen, hoop, twijfels, positieve testen met andere meiden te delen. Wie kletst er mee?
He hallo. Ik klets wel gezellig met je mee. Ik ben bijna 34. 2 jongens en 1 meisje. Wij gaan in december een beslissing nemen of er nog een 4e kindje komt. Het ene moment zien we echt alleen maar de leuke dingen ervan. Het andere moment realiseren we ons ook heel goed dat er dan weer wen zware sz komt, terug bij af, veel middag slaapjes enz. Dus we weten het echt nog niet. Daarom hebben we de beslissing ook mee even uitgesteld. Toen mijn 2e 5 maanden was, werd in onverwachts zwanger van de 3e. Was toen even schrikken maar die wens was er sowieso al. En dat we ook nog een meisje kregen, was helemaal een kadootje Heb jij jongens of meiden?
Goede morgen, Ik zou ook graag mee willen kletsen... Ik ben een mama van nu nog 34 jaar ( aug word ik 35 ) en heb een zoontje van 3 jaar. Na lang wikken en wegen willen we toch voor een 2e gaan, maar pas vanaf september. Reden > mijn man is in februari geopereerd aan balkanker en krijgt in sept een ct-scan. Deze willen we eerst even afwachten. Als die goed is gaan we ervoor. Ik hoop dat het geen invloed heeft op het zwanger worden. Hij heeft er nog 1. Wel wil ik kijken of ik in Juli de spiraal al verder om te zien hoe mijn cyclus is. Spannend. Nou wie weet mogen we elkaar dit jaar of begon volgend jaar feliciteren met een nieuw wondertje @ Melian: Heel veel sterkte met het verlies, want het heeft geestelijk en lichamelijk echt wel een klap gegeven, zeker als je nu voelt dat je het toch heel graag wilt.
Gezellig dat jullie meekletsen Janneke en Leeuwtje!! Lastig om een keuze te maken hè Janneke? Ik herken dat wel, maar uiteindelijk doet het hart wat het wil. Op basis van argumenten kwamen wij er niet uit... sterker nog... ik denk dat we op basis van de argumenten niet voor een derde zouden moeten gaan. Maar op het moment dat ik dat hardop uitspreek, dan draait mijn maag zich om en kan ik alleen nog maar denken aan die derde!!! die ik toch echt wil!!! Sja, dat ga ik niet negeren natuurlijk. Gelukkig staat man er ook achter. Komt jullie twijfel vooral door die zware zwangerschapsperiode en babytijd? Heb jij zware zwangerschappen gehad? Ik kan me in ieder geval voorstellen dat het behoorlijk heftig was om zo snel weer zwanger te zijn... een hele leuke verrassing, maar ook fysiek enorm zwaar. Wat een moeilijke tijd hebben jullie achter de rug Leeuwtje. Zijn jullie erg gespannen voor de CT-scan in september? De schrik zal er goed in zitten. Zwanger worden met één zaadbal is zeker mogelijk, maar het lijkt me logisch dat gezond zijn en blijven nu even prioriteit heeft. Heb je een koperspiraal of een Mirena (weet niet of er meer variaties zijn eigenlijk )? Zelf heb ik beide gehad en de Mirena het langst en laatst. Mijn cyclus was eigenlijk gelijk weer in orde. Ook tijdens het spiraaltje had ik maandelijks last van spotting en dat maakte toen het verwijderd was plaats voor een normale menstruatie. Hoop dat het bij jou ook soepel verloopt. Elkaar over een tijdje kunnen feliciteren lijkt me heerlijk! En dankjewel voor je sterktewens. Ik dacht dat ik er wel even makkelijk overheen zou stappen, maar het is toch wel weer pittig. Gelukkig gaat het fysiek heel goed, dat maakt dat ik er minder in blijf hangen dan eerdere keren, maar toch... het is even flink schakelen na een paar weken 'blijde verwachting'. Komt goed.
Ja we hebben idd een hele zware en moeilijke tijd achter de rug. Met veel spanning en angst. Afgelopen maand heeft hij ( 3 maanden na de operatie ) bloedtest gehad, maar dat vertrouwen wij niet. Omdat bij de balkanker ook niks in het bloed te vinden was. Dus ja we zijn voor de ct-scn wel wat meer gespannen. Ook al zeiden de artsen dat de kans klein is dat er iets terug komt, omdat ze alles goed hebben kunnen verwijderen. Maar ja als je 1 maal kanker in je lijf hebt gehad, vind dan het vertrouwen nog maar weer in je lijf. Ik heb de mirana spiraal. Nu 2 jaar al weer.... En heb het 1e jaar ook bloedingen en spottingen gehad, maar daarna is alles weg gebleven. Vaak nog wel buikkrampen en een zwak bekken rond de tijd dat ik eigenlijk ongesteld moet zijn. Maar nou heb ik sowieso een zwakke bekkenbodem en krijg er nu fysio voor. Ik hoop niet dat dit mijn 2e zwangerschap in de weg zal staan. De twijfel of we voor een 2e zouden gaan, heeft bij ons verschillende redenen. En eigenlijk is mijn man nog steeds bang, maar mijn wens is zo groot dat we er toch voor gaan. Mijn man zei wel heel eerlijk: Ik doe het voor jou, want ik vind 1 wel goed zo. We beginnen net alles weer op de rit te krijgen. Hebben jullie een leuke vaderdag gehad? Wij wel. En papa is goed verwent hahahaah
Hele andere situatie natuurlijk, maar wel ongeveer de tekst van mijn man de afgelopen jaren. Hij vond het prima om het bij twee te laten en ging mee in mijn wens voor een derde. Maar nu ik weer zwanger was, vond hij het toch wel zo leuk dat hij nu ook volmondig kan zeggen dat hij een derde wil. Daar ben ik ook blij mee... Je weet natuurlijk nooit hoe een zwangerschap loopt en wat je tegenkomt in het leven van je kind en dan is het fijn als je er beide helemaal achter staat. Niet dat hij er anders niet achter had gestaan overigens.. Naja, je snapt vast wat ik bedoel Vaderdag was hier prima. Ik was het eigenlijk een beetje vergeten, maar werd gelukkig wakker gemaakt door mijn oudste met "wakker worden het is vaderdag!!". Dus ontbijtje gemaakt en met de knutsels van de kinderen de dag begonnen. Verder weinig vaderdagsverwennerij hier
Hoi, Mag ik ook meeschrijven? Ik ben 30 en heb een zoontje van ruim 1,5. Na lang twijfelen besloten te stoppen met de pil en te kijken of we de komende maanden zwanger mogen raken van een 2e kindje. Ik vind het erg en onzeker want we zijn erg gelukkig met onze zoon maar door de gebroken nachten ben ik ook erg moe dus heb veel angst of ik een 2e zwangerschap wel aan kan. Andere kant is mijn zoon gek op andere kindjes en gun ik hem graag een broertje of zusje en willen we ook geen gigantisch leeftijdsverschil.
@melia: jammer dat het mis is gegaan. Hopelijk gaat het je gegund zijn om gauw weer zwanger te zijn en komt dat 3e wondertje er. leeuwtje: wat een heftige en zware tijd moeten jullie gehad hebben. Hopelijk gaat de ct scan goed zijn. Spannend. Janneke: succes met de beslissing. Geen makkelijke keuze denk ik als je verstand en gevoel laat spelen.
Hoi sabagirl. Leuk dat je mee schrijft. Ja een 2 e is toch wel iets anders dan een 1e. Dan heb je all tijd om druk met je zs te zijn. Een tweede keer is dat toch anders. Maar dat komt ook altijd weer goed want wen vrouwen lichaam is daar voor gemaakt😜 Ik heb 3 zware zs gehad door bekken klachten. De laatste ging het beste omdat ik daar het meeste bed rust gehouden hebt. Ik had met 6 weken al een bed in de woonkamer staan. Daarna nog een verzakking gehad, die gelukkig helemaal weg getrokken is. Maar zal ik de 4e keer ook zoveel geluk hebben. Want een blijvende verzakking is echt niet leuk. Voelt als een tampon die verkeerd zit. Vandaag had m'n oudste studiedag. Wat heerlijk om een dagje met hem op pad te zijn. Ik merk aan hem dat hij toch wel veel rekening moet houden met zijn broertje en zusje. Dus weer een reden om niet weer opnieuw te beginnen😁😁😁😁 Ik heb trouwens 3 voorbeeldige baby's gehad. Alleen de middelste had altiid keelontsteking. Toen hij 2 was amandelen eruit en town kreeg ik een heel lief en rustig jongentje ervoor terug. Hij heeft echt zijn peuter driftbuien gehad toen hij 1 was door zijn amandelen. Waar ik dus een beetje laat achter kwam. Iedereen zei dat hij moest wennen een aan zusje dus ik dacht dat zal wel dan. Totdat ik het eens ging opschrijven wat hij allemaal had. Ik kreeg toen een nieuwe ha en daar heb ik een goede klik mee. Hij heeft mij toen heel goed geholpen met een verwijzing. Ik vond het eerste jaar echt heel pittig hoor met 3 kinderen. Het was echt flesje, verschonen en snel in de box en de volgende is aan de beurt. Maar we hebben het overleefd. Daarom denk ik nu ook: straks zitten ze allemaal op school en heb ik maar 1 baby. Dat kan ik toch makkelijk aan😂 Ik moet wel zeggen dat ik nu 4 dagen werk en als er nog een kindje komt, dat wil ik dan niet meer. Mijn man heeft wen eigen zaak en dat gaat steeds beter lopen en dus ook meer tijd van hem vragen. Dus dan zal er meer zorg tijd op mijn schouders komen. Soms denk ik wel eens. Ik haal gewoon spiraal eruit en dan zien we wel of het ons gegund is. En als dat zo is dan zijn we er toch heel blij mee en verdwijnen alle probleempjes als sneeuw voor de zon.
@ janneke: Ik herken het wel hoor... Net alle lastige baby/peuter tijden achter de rug en dan begin je weer van voor af aan. Ik vraag mezelf ook wel eens af of ik het allemaal zal trekken. Maar de wens is zo groot! Ik ga het gewoon doen, want ik denk waar een wil en liefde is, is ook zeker een goede mogelijkheid. En mal word het zwaar, door onze keus kunnen we het ook vast aan. Maar dan moet het wel een overwogen keus zijn en niet een impulsieve keus. Het zou heel mooi zijn als de 4e ook zo makkelijk zal zijn. Wij hebben het heel zwaar gehad met onze zoon. Het begon al bij de geboorte. Door de spied keizersnee heeft hij het KISS Syndroom opgelopen. En kwamen dus al gauw bij een osteopaat terecht en daarna manden bij de kinderfysio... Bij 8 maanden begon weer een nieuwe moeilijke tijd. Meneer wou niet meer eten, drinken en slapen. Hij was zwaar overprikkeld en uitgeput. Dus hebben we hem 2 weken op laten nemen om hem weer op de rit te krijgen. Want na 6 weken was mama ook opgebrand en kon het niet meer aan. Tijdens de opnamen kwamen er achter dat er iets mis was, maar konden nog niet goed de vinger erop leggen. Dus kregen we begeleiding van het IMH. Hier kwam later uit dat hij een vorm van autisme heeft. En dat verklaard waarom we het niet zo heel makkelijk met hem hebben en zien dat de ontwikkeling anders verloopt. Dit maakt ook waarom mijn man twijfeld. Bang dat het met de 2e ook moeilijk zal verlopen. Waarop ik zeg: Dat weet je nooit!! Nou we gaan het hopelijk meemaken. @ sabagirl: Welkom @ melian: Ik weet niet of mijn man er anders in komt te staan als ik zwanger mocht raken van de 2e. Hij doet best moeilijk en heeft grote angsten ( zie tekst van mij hierboven ). Dus ben bang dat hij het echt voor mij doet. Hij is wel blij met de rust en regelmaat die we nu hebben gevonden, ook l hebben we het zwaar met ons manneke Zo lekker even een vriendin bij mij laten poetsen en ik op de bank. SPIT, gezellig hahaha. Ach ja kan ik me lekker hier bezig houden
Goedemorgen!! Gezellig dat je meekletst Sabagirl. Leuk en spannend dat jullie voor een tweede gaan. Ik begrijp dat je wat zorgen hebt over hoe een tweede zwangerschap en babytijd gaan verlopen nu er al een handenbinder rondloopt. Zeker met 1,5 jaar kan het soms best pittig zijn en dan niet slapen... Mijn oudste was bijna 2 jaar toen ik zwanger raakte van onze jongste en ik heb in die tijd met regelmaat jaloers gekeken naar mensen die in verwachting waren van hun eerste. De rust die je dan nog hebt en de tijd om ervan te genieten, die heb je minder. Maar ook dat overleef je wel weer en daar vind je je weg in. Als ik 's avonds in bed lag (ik ging gewoon extra vroeg ), was ik uren bezig met mijn buik. De babytijd heb ik uitgebreid gekraamd... echt in mijn bed... met beschuit met muisjes en lekkere fruitcocktails. Man wat heb ik daarvan genoten. En daarna werd het bikkelen, maar dat is ook oké. Als het puntje bij het paaltje komt, kan je altijd weer meer hebben dan je van te voren had voorzien. Denk dat jij daar ook een beetje een voorbeeld van bent Leeuwtje. Een zware tijd met onzekerheid en en dan toch die wens voor nog één. Je verlegt gewoon telkens je grens een stukje. Het is heftig als er iets met je kindje aan de hand is en ik kan het gevoel van je man wel begrijpen. Risico's dat er iets met je kindje aan de hand zal zijn, zijn er natuurlijk altijd... Hoe gaat het nu met je zoontje? Hebben jullie begeleiding (gehad)? Een verzakking lijkt me heel vervelend Janneke. Bij mij is alles wel een stuk slapper geworden, waardoor mijn bekken en onderrug vaak zeuren. Zeker met een tweejarige die af en toe nog getild wil worden is dat soms dramatisch . Met zware bekkenklachten ben ik gelukkig niet bekend. Krijg je hulp tijdens je zwangerschap? Bedrust met een paar koters in huis, lijkt me best ingewikkeld. Hebben jullie naast het moederen ook nog een baan? Ik heb na de geboorte van de oudste besloten om thuis te blijven. Daarvoor was ik directiesecretaresse. Soms heb ik spijt en mis ik het om naar een kantoor toe te gaan, met collega's en de zelfontplooing. Meestal ben ik blij met de keuze. Ben benieuwd hoe jullie dat doen.
@Janneke: klopt wat jij zegt, het komt altijd goed, ik ben ook echt een denker dus kan me nu al zorgen maken. En omdat ik ook nog eens moe ben door het gespook van mijn zoon wordt het denken wel verergerd maar de wens en de kriebels beginnen wel te overheersen. En het feit dat iedereen vraagt wanneer die 2e gaat komen helpt ook niet mee. En heftig van de bekkenklachten, maar omdat je kids al wat ouder zijn, zijn ze ook zelfstandiger dus dat is misschien makkelijker tijdens de zwangerschap van een 4e? En 1 baby thuis en de rest op school is wel heerlijk, dan kun je echt weer volop genieten van de baby. Wat denkt je man er over? Wil hij ook graag? @Leeuwtje: Wat zwaar van je zoon, mijn zoon had ook een soort kiss syndroom en we hebben meerdere keren behandelingen bij de osteopaat gehad. Echt zo zielig als alles vast zit bij je kind en ze er zoveel pijn van hebben. Hoe gaat het nu met zijn ontwikkeling? In hoeverre merk je iets van zijn vorm van autisme? @Melian: je beschrijft het mooi, het zijn denk ik ook mijn eigen zorgen die het doen en gelukkig spookt zoon snachts dan wel flink maar overdag doet hij nog wel heerlijk een middagslaapje dus een rust momentje voor mama. Ik werk 24 uur en zoon gaat 2 dagen naar het kinderdagverblijf. De 3e dag is papa thuis. Ik wil 24 uur blijven werken ivm. de contacten. Maar heb wel gezegd dat ik na zwangerschapsverlof ouderschapsverlof op wil nemen voor 3 tot 6 maanden zodat ik de babytijd van de 2e ook bewust kan maken. Ik vond zoon met 14 weken nog zo klein toen die naar het kdv moest dus wil nu echt bewust gaan genieten en langer thuis zijn. Dus daar sparen we nu voor.
Lekker als je je ouderschapsverlof gelijk aan je bevalverlof kunt plakken. Met drie maandjes zijn ze inderdaad nog erg klein. Al blijft de eerste keer wegbrengen altijd wel een dingetje, lijkt me. Althans.. ik heb staan snikken bij beide dames Ze gaan allebei één dag in de week naar het kdv... gingen... de oudste gaat nu naar school... weer staan snikken (kansloos, haha).