Andere kinderen bij de bevalling

Ik vind het idee heel erg mooi, maar zou me er wel goed in verdiepen. Mijn angst zou met name erin liggen wanneer je bijvoorbeeld extreem veel bloedverlies krijgt en met gillende sirenes naar het ziekenhuis moet gaan > hoe reageert ze dan > wat voor een gevolgen heeft dat sociaal emotioneel voor haar.

Mijn dochter (bijna 5) vroeg er ook naar, maar zij zou het sociaal emotioneel echt niet aankunnen. Bovendien moet ik in het ziekenhuis bevallen en daar mag het niet

 

Qua kans op complicaties zou ik het niet doen. Maar dit alleen door mijn eigen ervaringen. Bij de laatste bevalling veel complicaties.
veel bloedverlies (900cc) sterrenkijker, strak omstrengelde tekorten navelstreng, kruinligging Erg erg lange persfase bij de 3e bevalling uur en 10 min.
Mijn zoontje zou hier een trauma van over hebben gehouden. Ook als oma hem dan ineens zou meenemen uit de gang.
Heb er zelf van te voren wel over gedacht maar gelukkig was de bevalling snachts.
Maar zijn gezicht toen hij sochtends beneden kwam en zijn zusje zag liggen was onbetaalbaar.

Mijn 2e bevalling had ook complimenten, baby en mijn man naar ziekenhuis ivm ademhalingsproblemen.
Toen kwam mijn zoontje ook naar beden waren zusje en papa al weg. Ik moest nog gehecht worden. Dit vond hij prachtig om te zien😱😵. Dat bloed heeft hij totaal geen last van gehad.

 

Mijn moeder is thuis bevallen toen ik bijna 13 was. Ik zat beneden en zelf lag ze boven maar heb haar horen gillen van de pijn. Krijg daar nog de kriebels van.. vond zo erg om mijn moeder zo te horen. Terwijl ik al vaker bevallingen had gezien op tv, maar vond het bij mn eigen moeder toch anders. Maargoed dat is mijn ervaring

 

Ik heb er geen ervaring mee, en zelfs nooit over nagedacht, ik moet in januari weer bevallen en moet er werkelijk niet aan denken om mijn (dan) 8 jarige dochter hier bij te hebben. Wel zijn ze met oma in het ziekenhuis en mogen ze na de bevalling meteen hun broertje of zusje ontmoeten..

Maar uiteraard ieder z'n ding!!
Ik zou zeker kijken naar hoe je eigen kind is, denk je dat ze het aankan? Dat ze serieus weet wat haar te wachten staat? Dat het niet alleen maar leuk is en zo gepiept?
Het is jou bevalling en jou kind. Dus ik zou zeggen als jullie hier achter staan, dan moet je het toch gewoon doen!! Wellicht is het wel de laatste kans voor jullie beide om dit met elkaar te delen!

Succes met je besluit!

We lopen aardig gelijk zie ik..

 

Ik zou je kindje er echt niet bij laten, het kan helaas altijd fout gaan


Ik heb drie goede bevallingen gehad en ging uit van een vierde goede bevalling, en opZich ging de bevalling zelf goed .... Maar de geboorte, hij werd blauw paars geboren, meteen weggenomen, in het zelfde kamertje zuurstof via een pomp gegeven en artsen gebeld dat ze met spoed moesten komen, in nog eens 10 tellen stonden er 7 witte jassen mijn zoon in leven te houden, bijna overleden, elke 10 minuten horen dat we er rekening mee moesten houden dat hij het niet haalt,

Daarna weken lang op de ic, zware operatie, en lang herstel ( waar hij zijn hele leven last van zal houden )


Mijn kinderen zouden dat echt niet aankunnen, zien hoe hun broertje bijna overleed, of juist de kamer moeten verlaten, mama mag en kan niet uit bed, papa wil bij de baby zijn die elk moment kan overlijden en dan heb je nog een kind die doodsangsten uitstaat, wat doe je dan ? Je kind alleen op de gang laten wachten in zijn angst ? Je baby die kan overlijden alleen dood laten gaan tussen die witte jassen ?

De kans is heel groot dat het goed gaat, en als je er voor kiest je kind bij de bevallig te laten zijn wil ik je wel adviseren dit met je verloskundige of gynaecoloog te bespreken en een plan te maken voor als er complicaties zijn, iemand achter de hand hebben die er in een paar minuten kan zijn om toch je kind op te vangen

 

Ik las net dat ZP vaak erg bekrompen is.. nou noem mij maar bekrompen dan, maar een 8 jarige aanwezig laten zijn bij een bevalling vind ik bizar!

Je weet nooit hoe een bevalling loopt. En op het moment dat er complicaties optreden moet er snel gehandeld worden. Dan kun je een leuke oma als back up op de gang hebben staan, maar denk je nou echt dat je kind niets van die stress en paniek meemaakt? Denk je nou echt dat je kind niet begrijpt dat ze op de gang moet staan, omdat er iets 'ergs aan de hand is'?

En stel dat het allemaal wel goed gaat, maar op het moment dat je baby geboren wordt toch niet helemaal klopt. Dat je kindje blauw en met een navelstreng om zijn nek ter wereld komt. Denk je dat je 8 jarige dat leuk vind om te zien? Wat als er zoals bij Hippo echt gereanimeerd moet worden? Denk je dat de arts dan eerst de moeite neemt je 8 jarige gerust te stellen, naar oma te brengen en uit te leggen dat er echt niets ergs aan de hand is?
Of dat je kind niet in paniek raakt als jij ineens met een ambulance naar het ziekenhuis moet?

We weten nou eenmaal niet hoe een bevalling loopt. En een 8 jarige kan op voorhand niet overzien wat zij wel of niet aan kan. Dus uiteindelijk neem je bewust het risico dat je kind misschien ergens getuigen van is waar het in het ergste geval veel te jong voor is.
Noem mij maar bekrompen, maar dat risico wil ik niet nemen.

Gelukkig zijn we allemaal anders, en moet je doen waar jij je goed bij voelt

 

Dit dus.
Het zal in de meeste gevallen goed gaan. Gelukkig maar. Maar in een enkel geval komt een kindje onverwachts tijdens of net na de bevalling (bijna) te overlijden.
Mocht het misgaan dan is er paniek in de tent en daar kan je het toeschouwende kind echt niet volledig tegen beschermen door een oma als eventuele opvang in de gang te zetten.
En dan kan er ook nog eens sprake zijn van extreem bloedverlies etc.
Nee, ik persoonlijk vind een bevalling geen plek voor een 8 jarige.

 

Ik vind het niet gek hoor. Het is maar net zoals je er zelf mee om gaat en hoe goed je je kind voorbereid op wat er komen gaat. Ook al zijn de weeën nog zo heftig zou ik tussendoor prima mijn dochter kunnen aankijken en haar even in de hand kunnen knijpen dat het best goed gaat met mama alleen de weeën doen zeer en dat dat er helemaal bij hoort. (dat heb je natuurlijk van tevoren ook al 100x verteld )
En bij complicaties altijd een plan B hebben waar ze direct naartoe kan. (opa en oma ofzo die standby in huis zijn.)

 

Ik was net 9 toen mijn moeder beviel van mijn jongste broertje. Ik ben er het grootste deel bij geweest.
Mijn moeder heeft me van te voren veel verteld over vanalles wat er kon gebeuren, dus ik was goed voorbereid. Omdat mijn moeder er zo rustig onder was heb ik het helemaal niet als heftig ervaren. Het gene wat me het meest is bijgebleven, wat ik vies vond, is dat ze moest overgeven...

Nu ik er op terugkijk vind ik het echt heel bijzonder dat ik het hem mogen meemaken, dus wanneer je dochter aangeeft er graag bij te willen zijn en het voelt voor jezelf goed, zou ik het zeker overwegen. Zolang je haar maar goed voorbereidt.

 

Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vind het wel een mooi idee. Het ligt er misschien ook aan hoe je zelf bent tijdens bevallingen? Ik ben zelf altijd in een soort trance en heel rustig. Ik denk dat dit fijner is om naar te kijken dan als je snel in paniek raakt of veel schreeuwt. Sowieso is voorbereiden heel belangrijk.

 

Het bevallen zelf is misschien niet heftig.... Maar je broertje of zusje gereanimeerd zien worden en artsen elkaar roepen en schreeuwen en roepen we verliezen hem en daarom je ouders in paniek zien
En dat ze hem dan mee nemen naar een andere ruimte met beter apparatuur moeder die nog in bed ligt en ivm ruggenprik en nog niet geboren placenta er niet uit kan en vader die mee wil met de baby die kritiek ligt is dat natuurlijk wel een hele heftige ervaring als je dat op dat moment alleen moet verwerken als kind zijnde of met een witte jas die je niet kent.


Dus ik zou sowieso echt zorgen voor iemand die op zo'n moment niet ook niet paniek raakt als back Up

 

Daar is destijds echt wel voor gezorgd, maar ik heb mijn postje niet zó uitgebreid beschreven. Als TS daar behoefte aan heeft, wil ik dat wel in PM doen.

 

Die tip was voor topic starter bedoelt dat ze er echt goed over nadenkt en de ergste senarios bedenkt en daar een idee voor heeft gewoon puur omdat er complicaties KUNNEN zijn, en hoe je daar dan als gezin zijnde op reageert en hoe je handeld en weet wie back Up

Niet dat je oma als back Up hebt en daar zelf dan ook al kip zonder kop hebt rond rennen van stress en angst haar klein kind kwijt te raken.

Ik heb zelf geen ervaring met een kind bij de bevalling maar het stukje dat jij gequote hebt is wel onze ervaring bij ons 4e kindje die bijna overleed, en dat is voor ons als ouder zijnde al heel heftig geweest, laat staan voor een kind.

 

Nee, absoluut niet doen. Een bevalling is niet geschikt voor kinderen (ongeacht de leeftijd) omdat de moeder zich volledig moet richten op de bevalling. En de vader op de moeder (en andere zaken waar hij misschien beslissingen over moet nemen). Het probleem is dat jullie nooit weten hoe een bevalling gaat verlopen. Het kan super makkelijk gaan. Maar ook een drama worden. Er kunnen complicaties zijn, moeilijke momenten en dat er opeens snel ingegrepen moet worden. Dat zijn geen momenten om je kind getuige van te laten zijn. En je kunt haar daar ook niet op voorbereiden. Niemand weet immers vooraf hoe het gaat verlopen. En je wilt in een noodsituatie niet bezig zijn met je dochter maar met je eigen bevalling (of die van je partner).

En wat doe je met haar als het echt niet goed gaat? Een 8 jarige de gang op sturen? Er nog een 3e persoon bij aanwezig laten zijn als opvang/begeleider van je dochter? Het medisch personeel is daar natuurlijk niet als oppas. En je partner is daar om jou te steunen (en moet misschien mee naar de OK of moet beslissingen nemen).

Een kennis moest ooit een ouder kindje ophalen in het ziekenhuis toen de bevalling onverwacht was begonnen. Dat was echt een drama. Arme kind was naar een andere ruimte gebracht en zat daar met de handen over de oren (moeder was in de naastgelegen ruimte duidelijk te horen... ). Natuurlijk had ze meegekregen dat er iets niet goed ging. Maar niemand had de tijd om dat uit te leggen. Heeft er nog lang last van gehad.

Daarbij moet ik er niet aan denken dat mijn 8 jarige kind mij uitgebreid van onderen gaat bekijken. En getuige moet zijn van knippen/scheuren (alles onder het bloed), ontlasting of overgeven etc. En dan heb ik het nog over een normale bevalling...

 

Ts, wat vind je zelf waarschijnlijk het prettigste? Belangrijkste is dat jij je goed kan ontspannen en je met jezelf kan bezighouden.

Er zijn voor en tegens om je kind erbij te hebben en uiteraard snap je zelf ook dat er nog iemand bij moet zijn om je dochter op te vangen mocht dat nodig zijn. Maar zou in dit geval echt kijken naar wat je zelf het fijnst vindt.

 

Twee vriendinnen van mij hebben het wel gedaan met hun kindjes van 3 en 7 (derde kindje) en kindje van 9. Kindjes verkeren allemaal nog in goede staat van geestelijke gezondheid . Het is natuurlijk ook maar net hoe je opgevoed wordt en wat je ervaringen zijn. De moeder van de kindjes van 3 en 7 is zelf KNO arts praat duidelijk veel met haar kids over medische zaken. De kinderen zijn er ook heel erg in geinteresseerd en de oudste wil zelf arts worden zegt ze nu. Wellicht maakt dat enig verschil. Als haar kindjes doktertje spelen, komen ze vaak professioneler over dan mijn huisarts, hahaha.

Ik heb er zelf heel erg over getwijfeld, maar het toch niet gedaan. Achteraf heb ik wel eens een beetjespijt. Mn bevalling was heel simpel en snel en mn dochter is wel mee geweest naar alle controles en vond het allemaal reuze spannend. Ze heeft ook wel iets met het ziekenhuis en vindt prikken en bloed en hoe het lichaam werkt ook erg interessant. Aan de andere kant maalt ze er ook niet echt om dat ze er niet bij was. Het was meer voor mij geweest dan voor haar.

 

Dat je er niet om hebt gevraagd wil niet zeggen dat mensen niet mogen zeggen wat ze er van vinden.
Ze nemen de tijd om je bericht te lezen en te reageren. En ze doen dit om dingen te opperen waar je wellicht niet aan gedacht hebt....