Ja dat klopt hoor.En ik heb echt begrip en respect voor welke beslissing ze ook neemt,maar ik lees tussen de regels door dat dit kindje bij beiden welkom is,zo snel al na de eerste schok.Dan voel ik mij toch geroepen om te zeggen dat ze er goed over na moet denken.Samen inderdaad,dat had ik in mijn vorige bericht wel duidelijker moeten vertellen.Sorry...
Ik wens je sterkte met de keuze, maar ik hoor zo veel twijfel in je verhaal. Vooral twijfel om dit echt te gaan doen. Ik ben bang dat het je meer zeer gaat doen dan goed.
Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Je hebt niet alleen met jezelf te maken maar ook met je drie andere kinderen. Die worden hier ook in meegesleept als je de zwangerschap doorzet. Heel veel sterkte de komende tijd.
Het is zo dubbel. Natuurlijk voelt het onnatuurlijk om het te doen. Maar als ik m'n verstand gebruik weet ik 1000% zeker dat we weer problemen gaan krijgen qua lichamelijk als geestelijk. En als ik weet dat ik opnieuw een prematuur ga krijgen zou ik dat het kind aan willen doen? Als die pijnlijke prikken sondes enz ik heb het gezien met m'n dochter die is door de oog van de naald gekropen. Nee alsjeblieft niet. Onze relatie is niet zo wankdl als dat het lijkt maar psychisch waren we erg wankel waardoor onze relatie er onder is gaan lijden. Het gaat nu al stuk beter. Maar hier werken we aan. Ik heb gisteravond ook nog een gesprek gehad en we hadden eindelijk alles op orde en zou dan alles weer door de war moeten gooien oa verhuizen enz. Willen wij dit wel. Wij waren eigenlijk compleet en vindt het zo hard om te zeggen. Maar dit kindje ja het is welkom maar niet onder deze omstandigheden. Onder al het gezeur en alle angsten.
Ik denk dat je heel goede redenen hebt om deze zwangerschap niet door te zetten. Als je zeker bent van je zaak zou ik wel snel handelen. Persoonlijk vind ik een overtijdbehandeling nog voor het hartje klopt heel wat anders dan echt een abortus. Heel veel sterkte en wijsheid!
Lieve wiskagirl, ik heb je topic over je dochter die in februari geboren is gevolgd en war hebben jullie voor de kiezen gekregen. Ik snap dat dit alles zeker zijn weerslag heeft op jullie relatie. Helaas kan ik je niet adviseren in je vraag. Maar wil je wel heel veel sterkte wensen bij de beslissing die je moet nemen. Dikke knuffel
Persoonlijk vind ik, als je bewust onveilig vrijt en je raakt zwanger, en t dan weer weghalen omdat t niet schikt.. Tja, jullie hebben dat kindje zelf gemaakt. Net als de vorige kinderen. Waarom is deze dan niet welkom? Maar in jullie situatie is het misschien slimmer om het kindje niet te laten komen, daar kan ik niet zo 1,2,3 over oordelen. Begrijpen zal ik t nooit, maar t blijft een eigen keuze. Het is nu nog pril. Zorg er in ieder geval dat zowel jij als je man er pal achter staan zodat je niet met schuld/spijt hoeft te leven van "had ik maar.." Sterkte!
Weet je wat het is. Als we wisten dat dit kindje zonder problemen kon komen en gewoon normaal hadden we er anders tegen aan gekeken. En het was dat we er compleet 1x niet bij stil stonden ja onze eigen verantwoordelijkheid maar als je kijkt we hebben zoveel problemen gehad zowel lichamelijk psychisch als financieel dat het gewoon niet haalbaar is ik wou mezelf al laten steriliseren maar ja nu komt dit er tussen. We vinden het allebei moeilijk maar als ik kijk wat voor ellende we gehad hebben afgelopen tijd. Mijn man in psychose die was gevaar voor zichzelf. Ik zelf post partum depressie waar ik nu een beetje aan het uit klimmen ben en dan zeg ik nog niks over financieel waren bijna ons huis kwijt omdat mijn man z'n baan kwijt is geraakt doordat hij veel afwezig was. Ja dat is het kutte van uitzendbureau. Hoop schulden opgelopen. We hebben serieus alles tegen gehad wat maar tegen kon zitten. Auto kapot nieuwe auto kopen 2 Kids die overal en nergens zaten. We kunnen het gewoon niet aan ik heb vanmorgen de gyn gebeld die mij begeleid heb tijdens m'n bevalling en die heeft nadrukkelijk gezegd dat de kans groot is dat het weer een prematuur wordt. Dit is echt niet wat wij een kindje bewust nog een keer willen aan doen. Ja waarom die andere wel. Bij de eerste 2 hebben ze gezegd pech bij de derde hadden ze gezegd dat ze me konden helpen en ik een normale zwangerschap kon hebben. Achteraf gezien konden ze me niet helpen. Ze weten de oorzaak gewoon niet. We hebben onze keuze gemaakt. Hoe moeilijk en lastig het ook is.. En dan kunnen mensen gaan wijzen moeten ze zelf weten maar dit soort dingen overkom je kies je niet voor.
Ik ga je niet zeggen dat je wel of niet de goede keuze gemaakt hebt. Maar ik ga je zeggen; doe waar jij (jullie) je goed bij voelt. Doe waar jij achter staat. Het is overduidelijk dat je alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen hebt. Als je je keuze daadwerkelijk gemaakt hebt dan ben ik van mening dat je een weloverwogen keuze gemaakt hebt. En dat is waar het hier om gaat. Niet om de juiste of foute keuze. Daarbij wil ik wel zeggen dat ik je begrijp.
Ik lees tussen de regels door ook dat het kindje in je hart eigenlijk wel welkom is. Maar soms is het ook verstandig om je verstand te laten 'winnen'. Eerlijk gezegd dacht ik meteen toen ik je verhaal las dat nog een kindje dat waarschijnlijk prematuur geboren gaat worden, teveel gaat zijn voor jullie, vooral ook psychisch. Ten eerste is het natuurlijk dom om het onveilig te doen, maar om daardoor lichamelijk en psychisch straks zo in de problemen te komen, dan is het nu tijd om verstandig te handelen, zeker ook naar je 3 kinderen toe. Anderen kunnen het misschien wel nog een keer, jij geeft duidelijk aan dat je het niet nog een keer aankunt.
Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing. Welke beslissing je ook zou nemen er zullen altijd mensen zijn die het niet met je eens zijn. En dat kan ook niet anders. Maar meis je hoeft je toch niet zo te verantwoorden.
Eens. Het is denk ik de meest verstandige en wijze en vooral ook onbaatzuchtige beslissing die jullie kunnen maken. Het gaat er niet 'alleen' om dat dit kleintje óók hoogstwaarschijnlijk weer een extreem prematuurtje zou worden, er zijn nog zoveel meer zorgen die jullie al hebben. Beiden emotionele problemen (depressies en psychoses zijn niet niks!), een instabiele relatie (de toekomst zal moeten uitwijzen of jullie hier samen sterker uit kunnen komen of niet), financiële problemen (vier kinderen zijn verschrikkelijk duur, juist als ze wat ouder worden en later misschien willen studeren) en dan maar afwachten hoe jullie drie extreem premature kindjes zich op de lange termijn ontwikkelen. Helaas lopen ze toch een (veel) hoger risico hetgeen betekent dat één of meer van hen zorgintensiever zou kunnen zijn met eventueel óók weer een extra emotionele en financiële belasting. Dus realistisch gezien maken jullie de beste keus voor jullie als gezin en de reeds aanwezige kinderen dus voel je niet schuldig. Heel veel sterkte. 🙏🏼🙏🏼
Nou dames m'n lichaam heeft zelf al keuze gemaakt. Gisteravond stond de ambulance hier voor de deur ik kom onder de douche vandaan en kreeg krampen nog erger dan m'n bevalling zonder pijnstilling het enige wat ik kon doen was in gebogen houding liggen en zo stil mogelijk liggen was of iemand mes in m'n baarmoeder stak. Na half uur was het zo erg geworden dat ik alleen maar over gaf van de pijn en hyperventileerde en half flauwvallen m'n man werd zo bang dus die had ambulance gebeld. Na paar uur kwam het bloed en ben nog steeds aan het bloeden ik had spuit gekregen van die huisargs die mee kwam en die hield het op nierstenen mafketel terwijl mijn man al tig x had gezegd dat ik opnieuw zwanger was. Ik ga dinsdag alsnog naar kliniek voor die echo als het dan nog niet weg is neem ik alsnog die pillen in. Mijn lichaam geeft aan dat ie dit niet aan kan niet nog een keer. Ergens geeft het rust dat m'n lichaam zelf al een keuze heeft genomen ik ben nog helemaal niet hersteld van m'n vorige bevalling.
Veel sterkte meid! Misschien in deze situatie maar best dat je zelf de moeilijke keuze niet meer moet maken... maar dat maakt het natuurlijk niet minder pijnlijk.
Jeetje wat heftig! Hopelijk gaat het lichamelijk weer redelijk met je maar dit is inderdaad wel een duidelijk teken. Zo zou een mk niet behoren te gaan uiteraard. Ergens lijkt me het fijn dat je nu niet zelf een keuze hoeft te maken. Desondanks wil ik je als nog heel veel sterkte wensen!