Het is de laatste tijd (maanden) af en aan enorme strijd bij ons in huis met onze 6,5jarige zoon. Hij is zo tegendraads en brutaal. Hij negeert onze regels volkomen en zoekt steeds de confrontatie dmv negatief gedrag. Een voorbeeld van vandaag: 's ochtends: - weigeren uit bed te komen - de kleren die in overleg zijn uitgekozen, wil hij niet aan - weigeren tanden te poetsen - woede-uitbarsting bij het doen van zijn haren - de knuffels van zijn zusje verstoppen, zijn zusje net zolang etteren tot ze moet huilen. - expres enorm treuzelen met alles zodat we bijna te laat komen op school middag/avond: - ruzie zoeken/maken met buurtkinderen - niet naar binnen komen als ik het al tig keer heb gevraagd - stiekem toch een ijsje pakken terwijl ik heb gezegd dat het niet mag En dan heb ik maar een fractie opgenoemd van wat er allemaal op een dag voorvalt. Volgens mij ben ik een lieve maar consequente moeder, maar op de één of andere manier lijkt niks te werken. Hij is overigens juist heel gevoelig en moet vaak huilen als ik hem confronteer met zijn gedrag. Hij belooft dan altijd beterschap om vervolgens gelijk weer in de 'fout' te gaan. Hoe kunnen we dit nou doorbreken?! Tips zijn welkom
Mijn tip is: "alles wat je aandacht geeft groeit" Ik zou het volgende doen: -bespreek het gedrag met je kind op een moment dat er niets aan de hand is. Liefst terwijl je samen met iets bezig bent, tekenen bijv. Vraag wat er aan de hand is. Moet er iets worden opgelost? Want dit gedrag ken je niet van hem. Wees dan vooral heel duidelijk en concreet in welk gedrag je bedoelt anders begrijpt hij je niet en voelt hij zich niet aangesproken. -wat denkt hij dat helpt om het gedrag te stoppen (hier hoef je bij een 6,5 jarige niet te veel te verwachten maar toch is het goed dat hij voelt dat hij inspraak heeft en gehoord wordt, dat maakt hem ook meer verantwoordelijk voor zijn gedrag). -bespreek ook wat je verwacht van hem, bijv. tijdens de ochtend routine. En zodra dat goed gaat meteen complimenteren. Veel aandacht geven aan alles dat wel goed gaat en zo min mogelijk aan wat niet goed gaat. probeer neutraal te reageren als hij lelijk doet, maar geef er wel consequenties aan. Dus zusje pesten . geen tv of zo iets. -ik zou bij mezelf nadenken of hij voldoende aandacht krijgt, misschien heeft hij een tijdje wat meer aandacht nodig. Dit zijn mijn manieren die ik in de klas gebruik, ook bij jonge kinderen. Het is natuurlijk niet de enige manier of de beste manier. Het past wel erg bij mij omdat het vooral uit gaat van wat goed gaat en dat geeft beide partijen energie. Lastig he als je kind door zo'n fase gaat? Gaat vast ook weer over!
heel herkenbaar. mijn lieve jongen steeds brutaler en zoekt echt confrontaties terwijl dat zijn doel echt niet is. nou gisteren heb ik hem in de hoek straf gegeven(ja doe ik nooit, nooit was dat nodig) hij vond het echt vreselijk. en straks als hij kalm en rustig weer thuis is van school op een rustige gezelige moment het probleem met hem bespreken. wat wel werkt denk ik, is relationeel maken. dus hem als persoon serieus nemen en effect op ons ook bespreken als het zo door gaat. maar heel erg herkenbaar zo een fase. doet me denken aan bijna 2 jaar oud en nee nee nee fase. ik hoefde hem nooit straffen maar hij wordt steeds brutaler, zelfs andere mensen merken aan hem. MAAR zijn juf zegt dat het erg goed gaat met hem, hij kan nu echt goed op komen voor zichzelf! zou dat een bij effect zijn?
Mijn eerste gedachte was: "gaat het goed met hem op school/buitenshuis?" Als je dit gedrag niet van hem kent, kan er meer aan de hand zijn. Stel dat hij gepest wordt en daar dus zijn boosheid niet kwijt kan, dan doet hij dit in een veilige omgeving: thuis. Mocht je dit hebben uitgesloten, dan zou ik eerder kiezen voor een strakkere aanpak. Alleen praten ben ik niet zo van. Hij is op een leeftijd dat hij oorzaak-gevolg kan snappen: als jij dit doet, dan is dit het gevolg. Dit kun je natuurlijk zelf bepalen.
Herkenbaar 😐 Ik zou sowieso zeggen "choose your battles"... Sommige zaken laat ik maar een beetje... niet je spullen opruimen? Prima, ik doe het ook niet dan doe je het vanavond maar. Bij dochter zien we ook duidelijk dat ze een soort sprongetje maakt qua gedrag; ze is in ene zo wijs, voelt en gedraagt zich ouder.... we proberen daar ook naar te handelen, waardoor de strijd en het opstandige gedrag minder zijn. Ze mag bijv. nu een half uurtje langer opblijven en alleen naar haar vriendinnetje een wijk verderop lopen. Het treuzelen in de ochtend was hier ook aan de orde van de dag. Ik ging compleet gestressed de deur uit Er staat nu een klok op tafel, ze weten dat ze om 8.15 uur klaar moeten zijn en wat ze allemaal moeten doen voor die tijd. Op een een of andere manier werkt deze "eigen verantwoordelijkheid" heel goed, ik moet ze soms nog wel wijzen op de klok, maar het getreuzel is over (ben er zelf nog steeds verbaasd over haha).