Hoi hoi! Wij gaan voor een tweede wondertje! Net zoals bij de eerste, gaan we weer het icsi traject in. Bij de eerste heb ik het toen wel op t werk verteld, maar dat wil ik nu niet, omdat ik bang ben dat dat negatieve invloed op mijn contractverlenging heeft in september. Wie heeft hier ook ervaring mee en hoe heb je het toen aangepakt? Ik werk overigens 3 dgn, dus stiekem hoop ik dat veel op m'n vrije dagen valt, maar dat zal wel niet🙈
Ik heb met de gyn overlegd en de punctie gepland. Dat gesprek hadden we in april, de punctie is toen gepland de eerste week van juni. Ik heb op mijn werk die weken vakantie genomen. Zo hoefde ik me niet ziek te melden na de punctie en kon ik het geheim houden.
Ik heb helaas niet zoveel vakantie meer, nog een klein weekje, maar dat is zo'n gek idee nog niet, om de week vd punctie en tp vrij te nemen 😉
Ik kon de week na punctie bijna niet rechtop staan, was blij dat ik vrij genomen had. Ik wilde het ook niet vertellen op het werk, omdat ik nog in mijn proeftijd zat. (net nieuwe baan)
Ik heb de behandelingen ook niet verteld op mijn werk. De echos van de iui's waren smorgens en kon ik voor werktijd doen (ik heb flexibele werktijden) en voor de iui zelf nam ik vrij of ik ging even 2 uurtjes weg tussendoor. Voor de icsi behandeling zijn we naar het buitenland gegaan. Gezien de reistijd kon dat niet meer buiten het werk om. Ik heb toen 2 weken vrij genomen. Gelukkig was het in 1x gelukt.
Op de dag van de punctie zou ik me ziekmelden. Het is toch gewoon een medische ingreep waardoor je niet kunt werken? Bij tp zou ik zeggen dat je naar de dokter moet en heen en weer gaan. Echo s kunnen vaak s ochtends gepland worden, dus daar zou ik niks over zeggen...
Ja bij mij waren de iui ook overdag en gelukkig niet ver van mn werk en ik zei gewoon dat ik een afspraak, zonder te vertellen over wat. Bij de punctie krijg je bij ons enkele dagen ziekteverlof. Ik heb gewoon gebeld dat ik ziek was en het briefje opgestuurd naar de personeelsdienst. Gelukkig heeft niemand gevraagd wat ik echt had en anders ging ik zeggen een griepje.
Ik heb eigenlijk vanaf het begin (ook in mijn proeftijd) open kaart gespeeld, maar had ook direct vanaf de start van mijn werk het idee dat het kon. Mijn directe collega's en baas wisten het.
Ik zelf heb mijn baas als eerste verteld dat we probeerden zwanger te worden, vervolgens ook mijn collega's. Ik heb dan ook wel een goede band met mijn collega's en baas. Toen het eerste jaar dus voorbij ging en we onderzoeken lieten doen, ben ik daar ook eerlijk over geweest. Er is zelfs is een collega/leidinggevende met me mee geweest naar het ziekenhuis, omdat mijn vriend niet mee kon en het haar beter leek om niet alleen te gaan. Ook nu we gaan starten met IUI heb ik alles uitgelegd aan mijn collega's en gevraagd om hun flexibiliteit. Want als ik opeens weg moet, zal er iemand anders in mijn plaats terug moeten komen om te werken. Ik werk in een winkel waar het dus niet mogelijk is om zomaar weg te gaan. Misschien zou het bij een ander soort beroep wel kunnen. Ik vind het iig heel fijn dat ze er op mijn werk vanaf weten. Ik heb er ook veel steun aan. Maar als antwoord op je vraag haha. Volgens mij ben je niet verplicht te vertellen wat er speelt, alleen de mededeling dat je naar het ziekenhuis moet is voldoende. Het is privé dus je hoeft het niet open en eerlijk te vertellen. Maar als je vaak weg moet en ze weten niet waarom vraag ik me af of dat ook niet mee zal spelen in het besluit van je contractverlenging.... Ik zou bijna zeggen wacht tot september tot je contract verlengd is en begin dan aan het traject. Als je voor zekerheid wil gaan dan he
Wachten op het "juiste" moment doen we niet meer... want dat moment komt toch niet.. ik heb al zo veel pech met werk gehad..
Wachten op het juiste moment kun je doen als je makkelijk zelf zwanger word. Met een ICSI behandeling zwanger worden dan heb je geen tijd om te wachten op het juiste moment. Succes met de behandeling meid!!
Hier een beetje dezelfde situatie. Ik ben nu bezig met een ivf/icsi traject. Als (!) dit van de eerste keer lukt zou ik moeten bevallen rond de termijn dat mijn contract vervalt. Ik doe hetzelfde werk dan al 5 jaar maar dan pas kunnen ze het officieel uitschrijven en kan dus iedereen meedoen aan het examen voor de job die ik vast wil. Ik zeg er niks van op mijn werk. Ik zie wel hoe het loopt en willen ze me daardoor volgend jaar geen vast contract geven dan zoek ik dan wel naar ander werk. Als ik geen vruchtbaarheidsproblemen zou hebben zou ik mss wel wachten maar het verlangen is zo groot en de onwetenheid van de uitkomst van de behandeling heeft me doen beslissen dat familiegeluk op de eerste plaats komt. Ik heb express niks tegen mijn directe baas gezegd gezien die toch niks voor zich kan houden. Enkel mijn vriend en enkele vriendinnen weten er van.
Je moet vooral doen waar je je zelf prettig bij voelt. Voor mij was dat open kaart spelen, omdat ik collega's als achterwacht nodig heb voor eventuele afspraken. Maar heb je er geen goed gevoel over, dan moet je het niet doen, maar besef dat dit ook onduidelijkheid kan geven voor werkgevers. Er is geen beste oplossing, behalve kijken wat werkt voor jou op dat moment. In mijn sollicitatieprocedure heb ik veel vragen gesteld, onder andere wat als ik zwanger wordt tijdens mijn proefperiode... dit heeft me totaal geen onbegrip opgeleverd, maar vooral steun. Nu besef ik me ook dat dit een luxe positie is (en ben ik ook door sommige mensen in mijn omgeving voor gek verklaard).