Ik weet niet waarom, maar vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was van de 3e, zie ik ook enorm op tegen de bevalling. Het stomme is juist dat mijn 1e bevalling 21 uur heeft geduurd en uiteindelijk in het ziekenhuis met weeën opwekkers en een knip is geëindigd. Maar ondanks deze lange bevalling die totaal niet verliep als verwacht had ik daarna helemaal geen angst of wat dan ook voor de 2e bevalling. Sterker nog: in de kraamweek riep ik gelijk al dat ik nog een 2e wilde . Mijn 2e bevalling was er uiteindelijk eentje thuis in een bevalbad. En alles bij elkaar duurde deze 10 uur. Ook toen heb ik gelijk gezegd dat ik nog een 3e wilde, maar mijn partner wilde dat niet (en financieel zat het er toen ook gewoon niet in). Uiteindelijk is het er na jaren toch van gekomen . En nu zie ik zo enorm tegen de 3e bevalling op. Ik hoop dat deze bevalling net zolang duurt als de 2e of misschien iets korter. Maar ik kom nu ook regelmatig, hier en op TLC in die bevallingsdocumentaires, verhalen tegen dat de 3e langer duurt . En op de een of andere manier heb ik het vermoeden dat ik dat dit keer niet aan kan.........ben immers weer een stukje ouder en de laatste bevalling is dan zo'n 6 jaar geleden. De zwangerschap valt me ook veel zwaarder als een aantal jaar geleden.
Ik herken het wel een beetje. 3e zwangerschap valt me nu ook zwaarder dan de eerste 2. Scheelt natuurlijk ook dat ik er nog eentje heb rondlopen die nog veel fysieke hulp nodig heeft bij dingen (optillen etc). Maar het ouder worden scheelt ook echt, denk ik. En je lichaam "beschadigt" toch ook een beetje bij iedere zwangerschap en bevalling. Slappere buikwand en bekkengewrichten etc. En inderdaad van die verhalen van twee makkelijke bevallingen en dan een derde dramatische. Vriendin van me ook: haar jongste zusje werd opeens veel te vroeg geboren. Met weeenstorm in de ambulance, met zwaaiende sirenes, naar het ziekenhuis. Dat soort ellende. Dan denk ik ook wel eens: zul je zien... heb ik straks ook, na twee voorspoedige bevallingen. Maar dan spreek ik mezelf weer even toe, en bekijk het rationeel: de kans dat het gewoon goed gaat is veel groter. Die verhalen hoor je namelijk nooit (want die zijn saai ). En aan angst heb je helemaal niks in dit geval, want er is niks dat je kan doen om je beter voor te bereiden ofzo. Een bevalling moet je nou eenmaal laten gebeuren, en nemen zoals ie komt.
Ik herken het. Ik ben ook bang voor de bevalling. Ik vergelijk het maar met een achtbaan gevoel. De eerste keer weet je niet wat je kan verwachten dus ga je er zonder spanning in. 2e keer word het toch wat spannender en de keren daarna gieren de zenuwen door je lijf want je weet wat je kan verwachten. Hier ben ik wel wat gerust gesteld door de verloskundige, al mijn bevallingen zijn ingeleid. Ik vond het vreselijk om de hele tijd aan het ctg te moeten liggen. De vk zei dat ze nu een mobiel ctg apparaat in het ziekenhuis hebben die ook nat mag worden. Hierdoor werd ik al een stukje rustiger en ze zouden er alles aan doen zodat ik spontaan kon bevallen en dus niet aan de ctg hoef.
Hallo, ik zag ook enorm zwaar op tegen de derde bevalling. Maar zo tegen mijn 7de maand zwangerschap ben ik dan toch beginnen te proberen mijn angsten in iets positiefs te veranderen en ben ik net heel erg met het bevallen bezig geweest. Films kijken en praten met de verloskundige en perineummassage, ontspanningsoefeningen en ook vooral dacht ik er heel veel over na. Toen ik dan eindelijk voelde dat de bevalling eraan kwam was ik er dan ook volledig klaar voor. De bevalling duurde uiteindelijk langer dan de twee vorige maar was heel goed te doen. De weeen kon ik echt aan, tot op het allerlaatste. Ik was ontspannen en vol vertrouwen. Ik was erg bang van de uitdrijving maar die ging zo snel.... Uiteindelijk was deze bevalling echt gemakkelijker dan de andere, dankzij die voorbereidingen. Uiteindelijk moet die baby er wel echt uit dus probeer ook die angsten positief om te keren! Dat lukt!!
Zal ik dan een positief verhaal vertellen Mijn bevallingen waren 1. mooi 2. mooier en 3. mooist Derde bevalling duurde het kortst (8 uur, 1,5 uur en 3 kwartier) En ik was het vlotst herstelt na de derde. En bij mij was het ook al 5 jaar geleden. Zwangerschap viel me wel zwaarder trouwens dan bij de eerste 2, maar ja, je kan nu eenmaal minder rust pakken als je kinderen hebt rondlopen. Succes in ieder geval, je kan het! Ik hoop voor je op een supermooie en vlotte bevalling!
Herken het wel. Was ook bang voor de 3e maar dat was de makkelijkste bevalling van de 3....en de 2e stelde al geen hol voor.
Ik kijk juist uit naar de bevalling. Vond het super spannend allemaal en heb er weer helemaal zin in. Deze zwangerschap valt inderdaad zwaarder dan de vorige twee en er zit 5.5 jaar tussen de jongste en de baby straks. Maar ik kan niet wachten!
Ik begrijp je helemaal. Ik had dat alleen bij nr4. Had er echt geen zin. Bevalling duurde uiteindelijke. 2,5/3 uur. Maar mijn 3e bevalling was zo gepiept hoor. 30 minuten en hij was er. Niet te druk maken hoor. Het gaat je helemaal lukken!
Kijk dat zijn verhalen die ik graag lees. Ik persoonlijk zou al blij zijn met 21 uur, 10 uur en dan nu 6 uur ofzo . Mijn bevallingen zijn nooit vlot gegaan, dus van een 1½ uur of 3 kwartier durf ik alleen maar te dromen. Maar een 6 uur ofzo, daar kan ik wat mee .
De zwangerschap van de derde was veruit de rotste! De bevalling was daarintegen net zo makkelijk als de eerste en tweede ondanks dat hij niet liep als gepland! Deze bevalling (2,5uur)duurde langer als de tweede (1uur)maar vlotter als de eerste(3uur)......ik voelde me na de bevalling direct weer op en top!
Medisch gezien is er weinig reden waarom een derde bevalling erger zou moeten zijn dan een tweede. Na je eerste bevalling is de kans op een groter kindje was groter, maar is er ook meer ruimte. Natuurlijk zijn er genoeg ervaringsverhalen, waarbij de derde lastiger ging dan de eerste twee, maar daar zou ik me niet op focussen. Als je zoekt en vraagt kun je alles vinden, maar dat hoogstwaarschijnlijk niet representatief . Kans is groot dat deze bevalling qua tijd meer op de 2e dan op de 1e lijkt. Verder hangt het natuurlijk af van tig dingen die per zwangerschap verschillen (ligging en grootte kind, jouw staat van gezondheid, etc.).
Herkenbaar. De eerste bevalling duurde hier 17 uur, met knip en vacuum, in het ziekenhuis. Maar prima voor mij, ik kon me erg goed ontspannen. Daarom zag ik ook totaal niet op tegen de tweede bevalling. Die was thuis, in 5 uurtjes, maar ik vond die zo pijnlijk, ik kon me niet ontspannen omdat de verloskundigen steeds zeiden dat het vast snel geboren zou worden. Ook was ik opeens heel bang om te persen, omdat de oudste met de vacuum geboren was. Bij de derde zag ik er tegenop. En toen mijn vliezen braken weet ik nog dat ik bijna ging hyperventileren en echt even de knop om moest zetten: oke, het is weer zo ver, en dit keer ga ik het veel beter doen dan bij de tweede. En dat is gelukt Ik heb me urenlang helemaal ontspannen gevoeld, zelfs tijdens de weeen. Ze deden echt niet minder zeer dan bij de tweede, maar anders. Het persen vond ik weer eng, ik wilde ook erg graag in ons eigen bad bevallen, maar het persen ging totaal niet daar, omdat kindje nog niet ingedaald was en scheef lag. DUs uiteindelijk op bed geperst, en toen was hij er na 20 minuten, maar wel op míjn manier. Kon me niks schelen wat de vk en kv zei, ik perste pas als mijn wee over het hoogtepunt heen was, eerder lukte me echt niet door de pijn. Uiteindelijk waren die 20 minuten nog erg snel gezien hoe hij lag toen ik begon met persen.
Ik ben helaas ook een van die vrouwen bij de derde tegenviel (langste en meest vervelende bevalling), maar dat had ook duidelijke redenen, waar niemand verder ook iets aan kon doen. Een kwestie van pech , had net zo goed bij 1e of 2e kunnen gebeuren met dezelfde gevolgen. Maar ik moet wel zeggen dat ik allemaal vrij makkelijk kon loslaten dat het anders liep dan verwacht en dat ik alles gelaten over me heen kon laten komen. Ook na de bevalling heeft het ook heel snel een plaatsje gekregen en ben ik er weinig mee bezig geweest, in tegenstelling tot 1e en 2e. Ik denk dat dit toch het stukje 'ervaring' is geweest, niet alleen met bevallen maar ook met ouderschap. Je bent toch minder snel in paniek is mijn idee, omdat je al van alles hebt meegemaakt... Veel succes!