Even mijn probleem voorleggen , wellicht zitten er meerdere meiden met dit probleem. Al wel eens vaker vermeld dat ik al heel lang last heb van paniek aanvallen. En dat ik het op zich aardig onder controle heb. Sinds ik vanuit huis werk en meer rust kan inbouwen en meer flexibiliteit heb is dit heel erg goed te doen. Een paar triggers heb ik nog wel. oa uit eten. Afgelopen donderdag was ik uit eten met een clubje meiden omdat we de verjaardag van een vriendin vierde. Ik wilde het perse proberen met een grote groep en me niet laten kennen. De keer daarvoor was met 4 vriendinnen en dat was best goed gegaan. Helaas deze keer niet. na de eerste ronde tapas kreeg ik het zo enorm benauw ( het was al benauwd weer wat ook niet meehielp) En ben dus voortijds afgehaakt. Mn vriendinnen weten er van . En vonden het alleen maar vervelend voor mij. Maar nu kom ik net thuis en zie ik een mailtje van een opdrachtgever. Hele fijne mensen en werk met veel plezier voor ze. Ze willen in juli graag een keer met z'n allen uit eten ook met de andere zzp-ers die we nooit zien. En of ik data wil doorgeven wanneer ik kan. Lijkt me ergens hartstikke leuk, maar ik ben zo bang dat ik dan weer een paniekaanval krijg en hoe ga je dat uitleggen. Zou het zo onprofessioneel vinden als het dan gebeurt. En zou ook niet weten hoe ik dit moet uitleggen en wil ik het wel uitleggen. Wie weet raadt, wat zou jij doen ?
Ik denk dat het juist kan gebeuren als je er teveel mee bezig bent.. Dus als jij je heel erg gaat focussen op het niet krijgen van een aanval, dat het dan juist gebeurt. Heb je hier wel eens therapie voor gehad? Paniekaanvallen komen meestal niet uit het niets...
Zara123 , stiekem weet ik dat ook wel dat is het gekke ervan. Alleen het niet focussen erop dat lukt niet. Ik weet ook waar het vandaan komt, ik heb het al 14 jaar, en al meerdere mensen gesproken maar er is geen kant en klare oplossing voor. Ik ga donderdag nu met psychosomastische fysio beginnen omdat het ook fysieke klachten geeft waar ik geen controle op heb. Wanneer er namelijk iets was waar ik nerveus voor was kreeg ik de buikloop door de stoffen die bij spanningen vrijkomen. Maar mijn lichaam herkent spanningen niet meer goed en of een spanning nou is om iets leuks of om iets engs . Ik krijg meteen dat stofje met de buikloop. Op het moment moet ik ongeveer 2 keer in de week een diarree remmer nemen om normaal te kunnen functioneren.
Als jij er nu al tegen op ziet, weet je eigenlijk al dat het gaat gebeuren. Ik had dat ook altijd, lijkt dan net of je het opwekt. Als je het niet zitten zou ik gewoon eerlijk zijn. Ik weet niet of je ook magnesium slikt? Maar Google maar eens op paniekaanvallen en magnesium te kort.
Ik zou me ziek melden en eerst verder 'oefenen' in een vetrouwde omgeving, met vriendinnen. Eigenlijk jammer dat er nog best een taboe op rust, ik zou dit zelf niet naar een nieuwe werkgever uitspreken. Later misschien wel, maar nu nog niet.
Als je nu nog paniekaanvallen hebt zou ik inderdaad doen wat Droppie Drie ook zegt. Het niet ter sprake brengen en je op de dag zelf ziek melden. Het is niet helemaal eerlijk, maar ook niet gelogen. Voor jezelf lijkt dit me wel een vervelende situatie. Uit eten hoort juist leuk en ontspannen te zijn! Ik ken jouw achtergrond natuurlijk niet, maar als ik ergens gigantisch tegenop zie ga ik mezelf er juist extra mee confronteren. Misschien kan je met een therapeut een soort plan maken waarin je een spannende activiteit meerdere keren inplant en je je diarreeremmers (of andere hulpmiddelen) langzaam minder gaat nemen. In mijn niet professionele gedachte lijkt het mij namelijk dat je op die manier jezelf ervan overtuigt dat het ofwel gewoon goed gaat, ofwel je een paniekaanval krijgt maar dat je daar beter mee om leert gaan.
Dank je Droppie drie. inderdaad rust er nog een aardig taboe op. Ik hoor nog wel eens dat mensen het bij mij niet verwachten . Ben zelfstandig ondernemer en altijd wel heel erg vrolijk. laat mij zeker niet uit het veld slaan. En weet het meestal goed te verbergen. Ik werk sinds November voor dit bedrijf en met veel plezier, maar wel lekker vanuit huis. Als ik een mindere dag heb merken ze daar niks van. Ze kennen mij ook niet anders als iemand met wie ze aan de telefoon gezellig babbelen. En wanneer ik langs kom voor alle nieuwe updates is het altijd gezellig en neem ik wat lekkers mee. En ook de opdrachtgever zelf kan ik het goed mee vinden, altijd in voor een lolletje en net als ik lekker sarcastisch. Ik vind het nog alleen erg lastig inschatten of hij hier begrip voor heeft.Of meer dat zijn opinie over mij daardoor beïnvloed wordt. Het beïnvloed mijn werk nooit en ook niet zijn kosten want ik werk op fee basis ( recruitment en als er iemand van mij af geplaatst wordt krijg ik de helft en anders niks)
@ nacho, ik ga donderdag starten met psychosomatrische fysio. Omdat mijn hersenen een soort link maken naar mijn darmen ook wanneer ik iets niet eng vind. Ik ben ook erg benieuwd wat daar uit gaat komen. Maar het duurt nog wel even voordat ik die therapie helemaal doorlopen heb en daarvoor komt dit nog even te vroeg.
Als ik echt iets moet doen wat ik niet durf (in mijn geval vliegen of een presentatie houden) dan neem ik een pilletje. Denk dat ik er in totaal 7 a 8 per jaar slik. Er zullen vast mensen zijn hier die daar schande van spreken maar voor mij werkt het perfect. En de huisarts zegt dat zo af en toe echt geen kwaad kan. Ik heb oxazepam 10 mg. Noem het mijn life savers omdat vaak het alleen maar bij je hebben al helpt. Kan voor jou heel goed werken en je door sommige sociale events heen helpen! En natuurlijk is het geen structurele oplossing van je probleem, maar therapie of mindfullness doet op korte termijn niet zoveel. Daar moet je meer aan denken voor de lange termijn. ps. bij mij slaat paniek ook op mijn darmen dus ik weet precies hoe je je kunt voelen. Dan breekt het koude zweet je uit en weet je niet hoe gauw je thuis moet komen. Hel!
Heel bewust op zo'n moment de handvaten proberen toe te passen die je hebt geleerd? Ik heb ook therapie gevolgd voor paniekaanvallen en kan er mee omgaan en niet veel aanvallen meer. En idd pilletje innemen en meenemen evt. Als je dat ziet zitten idd
Ik heb zelf ook last van paniekaanvallen, dus begrijp je dilemma heel goed. Ik snap ook dat je het vast ontzettend balen vindt om niet naar het etentje te gaan, want je weet dat door vermijden het juist erger kan worden helaas. Ik zou wel gaan en idd een (half) oxazepammetje nemen. Daarnaast zou ik wat ontsnappings strategieën bedenken, zoals als het echt niet gaat, kun je zeggen dat een belangrijk telefoontje verwacht. Zo kun je dan net doen of je telefoon gaat, als je even naar het toilet wilt. Succes en bedenk dat het gewoon een stel vervelende stresshormonen zijn. Ik moet er zelf ook nog een manier in vinden om mee om te gaan. 2 jaar bij een psycholoog gelopen wat ook niet heeft geholpen. Ik kan het op zich goed relativeren, gebruik altijd passiflora. Alleen heb ik er vooral ontzettend last van in de auto en dan voornamelijk voor tunnels en bruggen..
Paniekaanvallen zijn heel goed te behandelen met cognitieve gedragstherapie, echt! Als je er echt wat aan wilt doen, en daar gemotiveerd voor bent, kun je dat wellicht eens proberen. Het lijkt me vervelend om je leven rondom een angst te moeten inrichten...
Ik heb paniekaanvallen gehad en kreeg er medicatie voor. Kan je dat niet krijgen? hier paniekaanvallen vanwege een sociale angstfobie waarbii mijn darmen ook goed werkten, en overgeven,....
Ik heb voor mijn paniekaanvallen uiteindelijk hypnose geprobeerd zoveel geprobeerd en niets hielp dus uiteindelijk naar hypnose en tot nu toe gaat het goed.....klopt af. Ik heb ook oxazepam 10 mg die had ik misschien 4x per jaar nodig en alleen al het idee dat ik ze heb maakte me vaak al rustig....
Of je er iets aan hebt voor dat etentje weet ik niet, maar je kan op bepaalde sites zelf een bachbloesem maken. Ik heb hier zelf hele goede ervaringen mee, en je kan de ingrediënten kiezen die op jou van toepassing zijn.
Ik maak inderdaad vaak gebruik van Bach rescue , alleen is het soms niet voloende. Oxazepam is voor mij een no go. Toen mijn zoon een jaar was heb ik dat een keer moeten nemen omdat ik uit het niets een heftige aanval kreeg. Ik dacht neem hem in en ga even liggen met kleine man naast me. Uiteindelijk ben ik zo van de wereld geweest dat ik niet door heb gehad dat mn zoontje rond kroop in de kamer. Er kon niks gebeuren maar ik vond dat zo heftig . Dus dat neem ik niet meer. Net ook even met mijn vriendinnetje erover gehad, ik ga afzeggen en eerlijk aangeven waarom. Kan wel een smoesje verzinnen maar dan weet ik dat ze het verzetten. en zit ik met hetzelfde probleem.
Hier ook jaren gekampt met paniekaanvallen en heb chronische hyperventilatie, het blijft altijd sluimeren maar de echte aanvallen blijven nu al een paar jaar uit...ik heb veel aan de psychosomatische fysio gehad. Op een gegeven moment kon ik, als ik het voelde opkomen, zeggen van 'kom maar op paniekaanval, dan hebben we dat ook gehad' en dan gebeurde er eigenlijk weinig tot niks Voor nu zeg ik ook dat het misschien beter is het etentje af te zeggen maar uitkijken dat je niet alles gaat mijden! Hoop dat de therapie werkt voor je, sterkte.
Volgens mij heb ik die oxazepam ook eens gekregen. Toen viel ik op mijn eerste werkdag bijna rechtop in slaap. Die dag was echt vreselijk. Ik hoefde wel niet over te geven en zat ook niet op het toilet zoals normaal maar ik was wel echt stoned door die paniekaanvallen was ik 4 jobs kwijtgeraakt op de eerste dag. Door die oxazepam heb ik wel de job kunnen behouden maar ik herinner me die dag nog heel goed haha. Allee ik herinner me die dag wazig goed Vraag eens naar clozan. Dit kreeg ik voor angst van de tandarts maar dit werkte echt super om aanvallen te voorkomen. Dit nam ik dan als ik eens de stad in moest en uiteindelijk vergat ik dat eens te nemen en ik kreeg geen aanval. Nog een tijd bijgehouden en meenomen wat me ook zekerder maakte en nu heb ik al jaren geen aanvallen meer gehad. Ik ben nog steeds de stille en voel me nog steeds ongemakkelijk in groepen maar ik hoef niet meer naar het toilet te rennen
Hier helaas ook bekend met paniekaanvallen. Gelukkig niet zo heftig als bij jou, maar het beperkt me soms wel. Je kan in deze situatie 2 dingen doen. Zeggen dat je komt en op de dag zelf afzeggen of eerlijk zijn over de reden dat je niet kan komen. Goed dat je hulp hebt gezocht voor je probleem. Heel veel succes.