Onze tweede zat/zit regelmatig in de draagdoek. Toch de aandacht die hij nodig heeft en mijn handen vrij voor de oudste, het huishouden oid.
Wanneer mijn dochter wakker is leg ik haar gewoon in de buurt als ik bezig ben met mijn zoon. Zo hebben we zojuist aan vingerverf gedaan terwijl mijn dochter in de buurt liep te trappelen.. Als er eentje huilt terwijl ik echt met de ander even bezig ben; verschonen, douchen e.d Laat ik toch even huilen omdat het dan gewoon niet anders kán. Helaas Maarja mijn zoon is vrij pienter, hij begrijpt het goed als ik soms even met zijn zusje bezig ben, ook al vind hij dat niet altijd fijn lol. Verder slaapt ze natuurlijk vaak. Lang en goed in haar bedje gedurende de dag en ook s'avonds.
soms moeten ze gewoon even wachten, je hebt maar 2 handen. dit is wat een vriendin van mij doet en wat ik straks ook van plan ben (2e is op komst): als ze met de jongste bezig is, en de oudste roept haar dan zegt ze tegen de oudste: even wachten, ik ben met je zusje bezig maar als ze met de oudste bezig is, en de jongste huilt, dan roept ze ook naar de baby: even wachten, ik ben met je zus bezig. kijk, die baby schiet er niets mee op, maar die oudste weet zo dat zij ook af en toe prioriteit is. ik vind het een mooie manier en ga het dus straks ook zelf proberen.
Herkenbaar! Hier is de jongste 5 weken en de oudste ruim 2.... En in het begin is het enorm zoeken maar het wordt nu al beter ! Hier wel een baby met veel krampjes en ze heeft wat reglux klachten dus ze slaapt moeizaam. Draagzak (marsupi breeze) is hier echt een uitkomst. Ik ben alleenstaand dus doe alles 'alleen'. Toch vind je je weg erin, al kijk ik wel uit naar de 3/4 mnd grens met hopelijk wat meer ritme bij de kleinste. Hier staat de ipad/chromecast wel wat vaker aan dan vroeger. Tijdens slaapjes speel ik met oudste. Dat gaat voor t huishouden. Ik krijg vaak avondeten van familie (vriezer) en kook zelf ook voor meerdere dagen. Ik benoem ook veel hardop, mijn zoontje had wel last vh gehuil maar is er nu meer aan gewend. Soms huilt dochter snachts en zoontje vervolgens ook. Echt even schipperen. Maar over een paar maandjes is er een ritme en meer interactie en dan wordt het alleen maar leuker (en liefdevoller)
Mijn kinderen schelen 20 maanden maar de jongste heeft nooit alleen gehuild. Je kunt een baby toch meenemen naast de oudste? Huilen op zich gebeurt bij baby's en is ook gewoon nodig maar ik laat ze niet alleen huilen. Ik riep dan gewoon naar de oudste dat ik eraan kwam en nam de jongste mee op de arm, draagdoek O.i.d. Is even zwaar en veeleisend maar het kan wel.
Herkenbaar allemaal zeg! Hier een leeftijdsverschil van 17 maanden. In het begin inderdaad echt moeilijk, gevoel dat je moet kiezen tussen je kinderen, dat je tekort schiet... De luier van de oudste verschonen terwijl de jongste huilt is echt stressvol! Maar hier gaat het inmiddels ook op rolletjes. Ik ben meer gewend aan het gehuil en gegil en heb het gevoel dat ze allebei over 't algemeen wel tevreden zijn. Het is gezellig zo met z'n drieën. Inderdaad: ze bij elkaar betrekken. Wipstoel. Draagdoek. En... YouTube-filmpjes. Gelukkig is mijn oudste heel geïnteresseerd in filmpjes. Op momenten dat ik even boven bezig ben met de jongste in slaap wiegen, houdt dat haar wel een kwartiertje zoet.
Niet helemaal eens. Als je bijv. een poepluier verschoont van de oudste kan je de jongste niet bij je dragen. En als het echt nog een jonkie is kan hij ook niet in de wipstoel erbij zitten. En als de jongste huilt van oververmoeidheid, maar niet in slaap valt, en je moet intussen de oudste op bed leggen of in bad doen o.i.d., ja dan moet je de jongste toch even laten huilen want dan moet je je handen vrij hebben.
Ik herken het helemaal. Ik werd er ook zo zenuwachtig van als mijn zoontje ging huilen toen hij zo klein was. Mja ik kan maar 1 ding tegelijk, dus dat betekende dat hij soms ook 5 minuten moest huilen. En soms moest de oudste even wachten. Maar ze schelen3j3m dus wel meer als jouw kinderen waardoor het makkelijker uitleggen is. Al deed ik ook wel veel tegelijk in het begin. De dag na de kraamzuster weg was besloot mijn dochter zindelijk te willen worden. En natuurlijk moest ze poepen terwijl ik net zoon zijn fles aan het geven was. Maar met een beetje gegoochel is ook dat elke keer goed gekomen. En als het mogelijk was dan zette ik hem erbij als hij even moest wachten. Dan was hij niet gelijk stil en tevreden maar konden we wel met hem kletsen en was hij niet alleen.
Maar een baby kan je wel erbij leggen op de grond. Ik verschoonde een poepluier van de oudste vaak op de grond en dan de jongste ernaast op de grond, op een kleed. Ik vond het naar bed brengen als ik alleen met ze was het lastigst.
Het deeltje dat hij/zij wakker is ja. Maar in het begin slapen ze heel veel. Dan ga ik hem niet wakker maken om erbij te houden. Als ik dan de oudste in bad zit omdat hij onder de smurrie zit kan ik niet direct weglopen, dat moet ik eerst afronden. Nu slaapt de jongste veelal in de woonkamer of hal. Maar niet iedere baby kan tegen levendigheid om zich heen. En als ik naar boven ga om de oudste op bed te doen etc dan ga ik niet de jongste wakker maken om erbij te kunnen zijn. Het ritme is gewoon heel belangrijk. Dan weet je wanneer je bepaalde dingen beter niet kan doen. Als de jongste bijv bijna gevoed moet worden dan laat ik de oudste even niet zelfstandig eten. Dan zorg ik dat hij zo schoon mogelijk blijft.
Hier lukte dat wel. Gewoon creatief zijn. De oudste kon ik ook wel wel wat vertellen dus die snapt meer dan een baby. Verder deed ik oudste niet in bad overdag maat wanneer mijn man er ook was. Ik had een flinke reflux baby met kma die niet liggend kon zijn, en daarmee is het ook gelukt. Het was wel heel intensief maar het niet doen wilde ik niet. Alles wat ik met de oudste meest doen, kon in bijzijn van de baby. Wanneer ik met de baby bezig was, kom de oudste zichzelf wel even vermaken.
@ Snoopy (eerder bericht over dat je je jongste op de grond kan leggen als je de luier van de ander moet doen) Ja, maar de eerste zes weken doe je dat nog niet. En ook later kan het voorkomen dat de jongste dan alsnog huilt... Ik wil maar zeggen: het is niet altijd te voorkomen dat de jongste even moet huilen. En dat is ook helemaal niet erg.
Knap dat het jou gelukt is. Maar hier heb ik, met een bijna-peuter van 23 maanden en een baby van zes maanden, wekelijks wel een momentje dat de baby even moet wachten en dus huilen. En dat vind ik moeilijk, maar ik ga hem ook niet 24 uur per dag in een draagdoek dragen. Dat kan niet eens, als ik naar buiten moet en mijn dochtertje moet haar schoenen aan, tja dan leg ik mijn zoontje toch even in de box of in de wipstoel. En dan vindt hij dat soms niet leuk. Als hij echt moe is bijvoorbeeld. Ik doe mijn best maar meer kan ik niet doen. En dat is in mijn ervaring de truc, dat je leert dat je niet voortdurend beide kindjes tevreden kunt stellen. Maar je probeert het wel zoveel mogelijk natuurlijk.
De eerste 6 weken legde ik de baby ook op de grond hoor, kleedje of aankleedkussen eronder, of in de wipper, lag er maar net aan waar ik was. Ik heb echt maar een paar keer gehad dat ze allebei huilden en ik heb de jongste ook haast niet hoeven laten huilen. Heb wel een makkelijke oudste die al vaak zei: mama ga Lisa maar eerst troosten . Best knap van haar want de jongste was een huilbaby