Hoe doen jullie dit/ zouden jullie het volgende doen? Al ruim 2 jaar komt er iedere 2 weken een schoonmaakhulp over de vloer voor het hele huis. Ik ben zeer tevreden over haar en ik drink met haar koffie in de pauze. Het is een fijne hulp. In het begin ging het gesprek echt alleen over koetjes en kalfjes. Ze heeft 4 kinderen en sinds ik zwanger ben, loop nu letterlijk op mijn eind, heeft ze meerdere keren gezegd dat ze ook nog graag een keer zwanger wil worden, maar bijna in dezelfde zin geeft ze aan het financieel zo zwaar te hebben en ze heeft ook steeds problemen met een woning. Ik vond dat al wat persoonlijk worden maar goed omdat ik verder erg tevreden over haar ben, ben ik vrij kort met antwoorden als het over mijn zwangerschap en haar zwangerschapswens gaat en was het voor mij "goed te doen zo". Ze zei wel soms dat ze het voor mij zo leuk zou vinden als ik nu na een zoon een dochter zou krijgen toen het nog niet bekend was( okay, misschien een wat overgevoelige reactie van mij). Nu begon ze vandaag ineens over 1 van haar kinderen (16,17 jaar dacht ik), dat hij homoseksueel is en zij dat heel erg moeilijk vindt. Ze zei dat haar beeld van kinderen krijgen (van haar zoon) nu weg is en dat het vroeger zo'n stoere bink was. Ze zei letterlijk : " ik kan niet zeggen dat ik trots ben op mijn zoon, ik heb het hier heel erg moeilijk " en " ik heb altijd al een betere band gehad met mijn andere zoon en 2 dochters". Ze liet ook het woord ziekte icm geaardheid vallen. En ik heb het nu weer heel moeilijk met háár opmerking, heb dat ook direct tegen haar gezegd dat zij mij daar echt mee raakt!Ik ben het er zo enorm mee oneens en ik weet niet of ik er níet meer aan kan denken als ik haar zie. Aan de ene kant mag iemand toch een mening hebben uiteraard, maar wat als hij zó tegen die van jouw ingaat en degene wel over je vloer komt?? Sorry hoor voor dit lange verhaal maar het zit mij echt hoog.
Sja, toch zou ik duidelijk maken dat het niets met ziekte oid te maken heeft 😉Ik ben dan juist iemand die dan zegt 'ik ben bi seksueel, wat vind je hier dan van?' Iig mijn mening geven. Voor de rest zou ik het zo laten denk ik.
Lastig, maar als ik tevreden zou zijn, dan zou ik haar om die reden niet "ontslaan". Je gaat haar mening toch niet veranderen Er zijn nog zoveel mensen die een bekrompen idee hebben bij homoseksualiteit. Waarschijnlijk heb je ook collega's die er zo over denken en heb je daar geen weet van. En als je er niet van gediend bent, dan kun je altijd zeggen dat je erg tevreden over haar bent, maar dat je liever geen prive zaken met haar bespreekt (dus ook niet die van haar).
Ik heb ook direct erbij gezegd dat het geen ziekte is. Zij begon het te vergelijken met drugsverslaafden die daar ook weer vanaf kunnen komen en toen heb ik gezegd dat we het daarover volgens mij niet eens zouden worden en gezegd dat we het best beide weer wat konden gaan doen.
Misschien kun je het wat anders bekijken.. ze voelt zich blijkbaar nu veilig genoeg bij jou om eerlijk en persoonlijker te worden. Moet je het altijd met elkaar eens zijn? Je kunt luisteren en eventueel jouw mening geven, maar dat heb je gedaan en lijkt me voldoende, dan weet zij ook hoe jij erin staat. Lijkt me dat je als volwassenen gewoon met elkaar verder kunt als ze verder haar werk goed doet? Je woont niet samen. Ik werk zelf als schoonmaker bij een man wiens levensvisie soms ook haaks op de mijne staat, maar we hebben hier de meest goede gesprekken over. Soms ook niet dan komen we er niet uit, maar dat leg ik dan naast mij neer en we hebben het ergens anders over. Dan zeggen we ook eerlijk 'hier komen we niet uit' en klaar.
Hm, daar heb je ook wel gelijk in.. Je hoeft het niet altijd 100% met een ander eens te zijn! Aan de andere kant: zij zegt dus letterlijk dat zij niet trots is op haar zoon, vanwege zijn geaardheid. Hoe zou ik dat positief kunnen bekijken dan (oprechte vraag hoor, geen sarcasme!)? Ik kan me gewoon absoluut niet voorstellen dat je iemand afwijst / afkeurt, vanwege zijn/haar geaardheid , laat staan "je" kind
Ik vind het eigenlijk heel normaal dat je met iemand met wie je al 2 jaar lang om de week koffie drinkt, wat meer de diepte in gaat qua gesprekken (nu pas?) Ja je kan het jammer vinden dat zij zo over homoseksualiteit denkt (is het ook) maar het is nu eenmaal nog steeds alles behalve algemeen geaccepteerd. Binnen Nederland al, en daarbuiten is onze tolerantie eerder uitzondering dan regel. Is zij van buitenlandse afkomst en/of religieus? Dan moet je haar uitlatingen ook in dat kader zien. Plus dat zij nu in een soort "rouwproces" zit omdat ze een ideaalplaatje van een schoondochter en kleinkindjes moet loslaten. En in een rouwproces mag je soms boos en ongenuanceerd zijn en onrealistische oplossingen bedenken. Ik denk dat zij veel behoefte had aan een goed gesprek, en misschien juist in zekere zin tegen jou als "werkgever" en waarschijnlijk hoger opgeleid dan zij opkijkt, en adviezen zocht. Ik zou je aanraden om juist het gesprek weer te openen, en niet zozeer in te gaan op wat ze van homoseksualiteit vindt (al kan je natuurlijk ook haar opvattingen daarin uitdagen door waarom-vragen enzo) maar juist op wat dit met haar als moeder doet en wat jij hierin voor haar kan betekenen. Je hoeft geen dikke vriendinnen te worden, maar je kan haar best wat ondersteunen in deze verwerking.
Ik zou daar ook heel erg van schrikken en dezelfde neiging hebben als jij nu hebt. Al denk ik dat er wel meer mensen zullen zijn die zo'n bekrompen idee hebben, je weet ook niet wat je terug krijgt als je iemand anders aanneemt. En net als Martine1983 heb ik cliënten waar ik het soms echt totaal niet mee eens ben, van de vluchtelingen tot gewoon sinterklaas. Ik probeer dat maar langs me heen te gaan, knik vaak ja, nee en amen. Al ben ik dat geval natuurlijk de 'professional' en niet de klant. Lastig...
Dát positief bekijken bedoelde ik ook niet zozeer, maar wel dat zij zoiets kwetsbaars met jou deelt. Want voor haar is het denk ik wel heel groot en moeilijk. Ik probeer het dan even heel feitelijk te bekijken dat zij jou hierover in vertrouwen neemt en dat vind ik toch mooi om te lezen, ondanks dat jullie visie hierover enorm verschilt.
Als het om een vriendin van me zou gaan, zou ik de relatie denk ik wel (langzaam aan) afkappen. Ik vind het over het algemeen fijn als vriendinnen over echt fundamentele zaken een niet al te verschillende visie hebben. Maar je hebt het natuurlijk wel over een voornamelijk zakelijke relatie en dat zou voor mij wel uitmaken. Daarnaast vind ik het erg belangrijk om onderscheid te maken in hoe mensen over zaken denken en in hoeverre ze hier ook daadwerkelijk naar handelen. Als iemand negatief denkt over homoseksualiteit, vind ik dat toch beduidend minder erg dan wanneer iemand hier ook naar zou handelen. Zou ze daadwerkelijk discriminerend gedrag vertonen richting homoseksuelen dan zou ik haar heel gauw op straat zetten, zakelijke relatie of niet. Gaat het alleen op gedachtes dan zou ik het er denk ik maar gewoon bij laten. Wel zou ik mn eigen mening erg duidelijk maken en ook op een nette manier proberen aan te geven niet meer over dit onderwerp te willen praten. Misschien kun je dat kopje koffie een beetje afbouwen of iets dergelijks, zodat jullie minder met elkaar hoeven te praten?
Ik zou dat ook moeilijk vinden. En jij bent hoogzwanger, dan is het door hormonen nog iets lastiger is mijn ervaring en dat kan je er nu niet bij hebben. Ik zou het onderwerp laten rusten en dat ook aangeven als ze erover begint. Verder ben je wel tevreden over haar, een volgende zal ook wel iets hebben waar je je misschien helemaal niet in kan vinden.
Lets agree to disagree zou ik zeggen. Wil niet zeggen dat jij niet ook je mening kan geven natuurlijk, maar ik denk dat je moet proberen het niet erg te vinden dat zij er een mening op na houd waar jij je helemaal niet in kunt vinden. Al vind ik het wel heel sneu voor haar zoon dat moeder het hier zo moeilijk mee heeft. Het is al lastig genoeg om in deze wereld 'anders' te zijn en als je eigen moeder dan niet achter je staat kun je je wel heel erg eenzaam gaan voelen.
Aangezien het in deze situatie om de schoonmaakster gaat zou ik het verder loslaten. Ze doet haar werk goed en daar gaat het ook om lijkt me. Nou heb ik misschien wel makkelijk praten, omdat ik dergelijke zaken goed gescheiden kan houden Ik zou de gesprekken een andere richting op proberen te sturen en als dat niet werkt eerlijk aangeven dat je het niet met haar eens bent en liever over wat anders praat.
Waarom zou je dr niet meer over de vloer laten komen? Omdat ze een andere mening heeftt? Er zijn wellicht nog wel veel meer dingen waar je anders over denkt dan zij, maar je hoeft toch niet alleen die mens e over de vloer te hebben die precies als jij denken? Als je het niet fijn vind dat ze zulke dingen met je deelt, dan zou ik er gewoon voor zorgen dat het niet meer zover komt. Maar haar dus gewoon dr werk laten doen, want daar is ze goed in toch?
Zolang iemand geen vage gedragingen naar anderen heeft vind ik het soms wel prettig om van mening te verschillen. Dat geeft ruimte voor discussie. In dit geval helaas wel iets erg negatiefs. Maar doorgaans is het wel prettig om ook eens buiten je eigen denkkader te kijken. Ik zou de neiging hebben om de discussie aan te gaan en dan in te gaan op het brein in combinatie met homo zijn. En de discussie aan te gaan dat het hebben van een homo zoon niet betekend dat er geen kleinkinderen zullen komen. Daarbij zou ik ook willen weten waarom zij zich zo voelt naar haar zoon toe. Omdat ik mij er niks bij voor kan stellen om minder om 1 kind te geven/minder trots te zijn.
Eerlijk. Boeiend. Ze komt om te poetsen en als ze dat verder prima doet zal het mij een worst zijn wat ze verder denkt of doet. Dat zij zo dom is om het als een ziekte te zien, verander je niets aan.
Bedankt allemaal voor de reacties. Misschien moet ik het inderdaad dan proberen los zien van het werk dat ze doet. Hebben jullie niet dat als je zoiets over iemand weet, dat hij/zij er zo'n denkwijze op na houdt, dat dat dan in je hoofd blijft circuleren als je diegene ziet? Zo van " maar ze heeft dat wel gezegd", ze is niet trots op haar zoon vanwege geaardheid. En hóé laat je dat dan vervolgens zelf los dat je er niet over blijft denken?
Ik vind het niet erg als mensen een andere mening hebben. Alleen gaat dit onderwerp, in dit geval geaardheid zo radicaal tegen mijn gevoel in... Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je een mens, laat staan je kind, om zoiets afwijst. Ik heb overigens zelf geen ervaring met homoseksualiteit in de omgeving en ben zelf hetero. Dus het is niet dat ik er persoonlijk mee geraakt word. Misschien is het beter uit te leggen als ik ook niet kan begrijpen dat men afgerekend wordt vanwege ras ( jodenvervolging etc)? Ik weet niet hoe ik het anders kan omschrijven.