Kinderen leren toch ook niet voor zichzelf op te komen of problemen op te lossen als hun ouders het wel 'oplossen' door de buurman een dreun te verkopen.
Goh door wat voor mensen is de maatschappij steeds harder geworden? Door mensen zoals jij die bij voorbaat al vinden dat praten geen zin geeft en er op los slaan! En het boeit je niet eens dat je dan een slecht voorbeeld zou zijn voor je kinderen? Bij nader inzien snap ik niet waarom ik op jou reactie reageer. Praten heeft tenslotte geen zin
goed gezegd. het kindje krijgt echt andere ideeen. ook o.a. dat hij zijn vader nooit boos moet maken.
Goh, en hoe zou die verharding van de maatschappij nu komen? Jij bent hier nu een goed voorbeeld van en de man van ts ook. Gelukkig denkt het overgrote deel van de leden hier er anders over, dus er is nog hoop.
Toevallig net zelf zo'n situatie gehad, adrenaline giert nog door mijn lijf en ben er meteen op af gegaan, maar ik heb niet geslagen en zelfs niet eens gevloekt . Jongen reed keihard op de stoep en reed bijna mijn jongste aan die net het tuinpad afliep. Het is dat mijn man het zag en naar haar riep. Maar anders was het echt een klap geweest . Jongen reed gewoon door zonder iets te zeggen (is een jaar of 13), dus heb even aangebeld. Wat was ik boos!!! (En dat ben ik niet zo snel )
Valt me idd mee dat het overgrote deel dit veroordeelt. Maar echt hoe vaak ik wel niet hoor: "nou mijn kind pesten ze niet hoor, heb hem geleerd dat hij er gelijk op mag tikken"
Als ik denk aan de gevolgen die het had gehad als mijn man niet zo alert was geweest. Mijn held Pfff begin een beetje rustig te worden weer
Zijn vader deed open, later kwam de puber erbij, hij zei dat hij ook geschrokken was. Het is een puber met echt pubergedrag, lekker nonchalant reageren, maar denk dat het wel aangekomen is. Merk ook dat het een beetje makkelijke mensen zijn. Maar goed, ga ervan uit dat dit niet meer gaat gebeuren. Al zal ik zelf nu ook wel beter opletten, er fietsen wel vaker mensen op de stoep. Maar niet zo hard als die jongen, daar schrok ik vooral van.
Ja klopt, hij dacht dat hij het was maar was niet zeker. Je kan pas zeker zijn als je ook echt de juiste grijpt. De zoon van ts kan er ook niks aandoen dat hij daar stond of wandelde. Leuk om aan je kraag gegrepen te worden en valselijk wordt beschuldigd. Heel begrijpelijk dat hij geschrokken was en moest huilen. De actie van de vader keur ik ook niet goed maar in eerste instantie had niks hiervan hoeven te gebeuren.
@sydneys: DAT ben ik met je eens ja. Maar ik vind het wel typish dat je tegenwoordig meteen zo'n gezeur krijgt als je geklier van andermans kind zat bent. Ik hoefde thuis echt niet te komen klagen als een buur boos op me was. In het meest gunstige geval "adviseerden" mijn ouders om voortaan ergens anders te gaan spelen
Mja, ook maar even mijn reactie dan. - Kinderen wijzen op ongewenst gedrag: graag! Dat mogen onbekenden ook zeker bij mijn kind. - Kinderen laten schrikken in zo'n situatie door bijvoorbeeld er snel op af lopen, stem verheffen, bij schouder/arm/kraag pakken, prima. Dat maakt indruk en onthouden ze het beter. - Kinderen slaan/schoppen of op een andere manier expres pijn doen, wat de reden ook is: not done! - Soms komt het voor dat een hele groep de schuld krijgt van een ongepaste actie van één. Niets aan te doen. Moeten ze ook leren, dat soms een hele groep verantwoordelijk wordt gehouden. En het is gelijk een les voor alle betrokkenen. Ook dat, ook als je niet meedoet maar je je vriendjes ongein laat uithalen, jij het risico loopt om er voor op je donder te krijgen. Ooo niks mis mee. - Verhaal gaan halen bij de 'straffende' onbekende: lijkt me goed. Initieel om zijn/haar kant van het verhaal te horen. Maar op hoge poten erheen, hoog in de emotie? Altijd een slecht plan. - Mijn kind doet dat niet/is het type niet/zegt eerlijk wat er echt is gebeurd is ZO FOUT!! Daar moet je sowieso niet van uitgaan. Daarnaast: misschien was het een van zijn vriendjes en stond hij er bij. In dat geval: zie 2 punten hoger. - Een ander fysiek aanvallen is sowieso fout. En in dit geval helemaal. Want hij is alleen geschrokken van het in zijn kraag gegrepen worden? Wat een slappe zak is de vent van TS. En tenslotte: wat heeft je zoon nu geleerd? Dat als iemand commentaar heeft op zijn ongewenste gedrag, dat zijn ouders zijn kant van het verhaal geloven. En als iemand ingrijpt, papa hem een klap gaat verkopen. Goed bezig...
Ik heb niet alle reacties gelezen. Ts: jij vindt dat iemand jouw kind niet in de kraag mag grijpen zonder eerst uit te zoeken wat er is gebeurd? Heb je helemaal gelijk in! Maar... als dan vervolgens jouw man de betreffende man meteen gaat slaan zonder eerst na te gaan wat precies de aanleiding was, dan doe je toch zelf precies hetzelfde? Nee, dit lijkt me echt een totaal verkeerd voorbeeld voor je kind. Je wilt je kind toch leren op een adequate manier voor zichzelf opkomen?
Hier in de buurt is dus een jongentje die door zijn moeder zo opgevoed wordt. Ondertussen is hij de grens van ze moeten jou eerst slaan en dan mag je terug slaan (en dan moet je zorgen dat je wint) al over (zit in groep 7) en meneer begint dus meteen te slaan als hem iets niet aanstaat (en dat kan iets simpels zijn als een verkeerde blik) Het maakt hem ook niet uit of het nu een veel kleiner kind is, een groter kind of een volwassene (in dit geval vaak zijn eigen moeder). Zijn moeder steunt hem altijd, het gaat zelfs zo ver dat als hij na moet blijven op school hij zijn moeder belt en dan komt deze even de directeur en leerkracht verrot schelden dat niemand met de tengels aan haar zoon mag zitten en dat er maar eens is die hem straft en dat zij dit is. (maakt haar ook niet uit dat hierbij andere ouders en kinderen aanwezig zijn). Wij als buren zien het gewoon escaleren en de woordelijke ruzies tussen moeder en zoon die veelal buiten te horen zijn of buiten worden gevoerd worden talrijker.
Nou, Ik heb mijn zoon dat ook geleerd sinds kort. Altijd heb ik hem opgevoed met niet slaan, ga maar naar juf als je geslagen wordt. Zeg maar stop hou op, als je iets niet wilt. En drie keer raden. Mijn zoontje werd het pispaaltje van een asociaal mannetje. een half jaar lang kwam mijn zoon bijna wekelijks met blauwe plekken thuis. Kreeg scheldwoorden naar zijn hoofd, waar ik nog nooit van gehoord heb. Heb van alles gedaan. School wist ervan en zei: ja die jongen heeft een gedragsprobleem, we zijn er mee bezig. Na talloze gesprekken met school en moeder heb ik uiteindelijk tegen mijn zoon gezegd. Weet je wat: de eerst volgende keer dat hij jou slaat, blijf je net zo lang slaan totdat hij stopt met slaan. De dag daarna heeft die jongen mijn zoon keihard geschopt (zo erg dat de schoenafdrukken in zijn rug zaten) en mijn zoon heeft hem een paar flinke tikken gegeven. Nooit heeft hij meer aan mijn zoon gezeten. Zijn moeder kwam nog wel vertellen dat mijn zoon van haar zoon moest afblijven. En ik ben geen agressief type, maar na een half jaar je zoon gepest te zien worden, heb ik gezegd dat ze drie seconden krijgt om uit mijn gezicht te verdwijnen voordat ik haar wat aan zou doen. Zo hoog zat het mij. Achteraf dacht ik oeps; wat zei ik nou? Maar mijn zoon is daarna nooit meer gepest door die jongen. En we praten er nog regelmatig over en dan zeg ik ook dat slaan en schoppen niet de oplossing is en dat we alles eerst proberen op te lossen met praten. Maar als het te ver gaat, dan mag hij van mij best een tik uitdelen. Heeft hij overigens na die ene keer nooit meer gedaan.