Door haar te zien als wat ze is: een schoonmaakhulp. Blijkbaar niet zo'n intelligente maar dat maakt niet uit. Er lopen een heleboel mensen rond waar je mee omgaat en waarvan je niet weet of zij over dit soort punten dezelfde mening delen. Als je haar ontslaat gaat dat haar denkwijze en houding tov zoon ook niet veranderen...
Maar ze heeft haar zoon toch niet de deur gewezen? Volgens mij heeft ze het er gewoon moeilijk mee en kan ze het niet accepteren. Maar dat is iets heel anders dan je kind de deur wijzen.
Ik had een vriend waarmee ik ook zo'n meningsverschil had. We zijn elkaar uiteindelijk uit het oog verloren door verschillende levens. Maar tot die tijd hebben we heerlijke gesprekken daarover gehad. Waarom hij vond dat dingen niet konden (homoseksualiteit, abortus, ongetrouwd kinderen krijgen).. En waarom ik dat wel allemaal prima vond. In het engels noem je dat "to agree to disagree".. We wisten allebei dat we het nooit eens zouden worden, maar het leverde ons allebei wel een een breder beeld van de wereld op.. Dus ik zou het eerder aangrijpen om ideeen uit te wisselen, dan kun je misschien zelf nog hier en daar bijsturen met een goed argument?
onze hulp komt altijd zuchtend en steunend binnen met weer een of ander dramatisch verhaal over een familielied oid. ik knik wat, hum af en toe op het juiste moment en kijk na 5-10 minuten eens veelbetekenend op de klok verder ben ik best tevreden met haar
Inderdaad ze heeft m toch niet dood verklaard. Iedereen moet wel eens met mensen samenwerken die over een bepaald onderwerp heeeel anders nadenken . Gelukkig leven we we in een vrij land en mag iedereen denken wat hij wil.
Ik zou daar geen last van hebben, iedereen zn mening. Ze komt schoonmaken, ze is niet je beste vriendin, dus zou er geen discussie over aan gaan.
Wie weet is het allemaal nog erg wennen voor haar, maar gaat ze door jouw reactie even verder denken en verandert ze nog van gedachten. Ik heb mijn mening over dingen ook nog wel eens bij moeten stellen. Misschien komt ze zelf uit een nest waar zo gepraat werd over zulke zaken, zit dat er ingepeperd. Mocht ze er toch over doorgaan, dan zou ik het gesprek afkappen en zeggen dat jullie daarover van mening verschillen en je het er niet meer over wilt hebben. Verder, als ze haar werk goed doet, zou ik haar wel houden.
Tja, ze heeft er moeite mee, daar is ze open over en jullie verschillen van opvatting hierover. Thats it lijkt mij? Ik verschil met zoveel mensen van opvatting, ook met familie. Er zijn zoveel uitspraken en handelingen van bijvoorbeeld familie waar ik absoluut niet achter sta. Maar om ze dan niet meer over de vloer te laten komen? Tuurlijk niet! Dat is het leven toch? Als iedereen met een andere denkwijze elkaar gaat boycotten of ontslaan word het een trieste bedoening.
Gezien jullie "relatie" naar elkaar zou ik het loslaten. Ze heeft haar mening daar over en jij de jouwe and so be it. Mocht ze er weer over beginnen dan kun je best aangeven dat je moeite hebt met haar visie omdat jij dit heel anders ziet en daarom geen gesprek meer wil over dit onderwerp omdat jullie hierin teveel verschillen. Zou het iemand zijn die veel dichter bij me staat, dan zou ik er inderdaad wel moeite mee hebben. Ik vind het prettig als ik mensen in mijn omgeving heb die vaak in één lijn liggen met mijn denkwijze. Dat hoeft natuurlijk niet met alles.
Ik snap niet waarom dit voor jou iets is wat je enorm zou raken. Het is haar zoon. Andersom zullen er ook zat dingen zijn die totaal verschillen, boeiend.
Het onderwerp laten rusten. Zij heeft er moeite mee en staat er heel anders in dan jij. Aangezien jullie toch al geen hechte band hebben, gezien het feit dat er nu pas wat meer persoonlijke gesprekken plaatsvinden, kun je dat het beste naast je neerleggen en er niet zo'n big deal van maken ook al sta jij er anders in. Dat zal je heus nog wel meer gebeuren, je kan het nu eenmaal niet met iedereen eens zijn, hoezeer het ook tegen jou gevoel in gaat. Als het je blijft bezig houden kun je beter aangeven dat jullie hier totaal verschillend in staan en dat je het onderwerp niet meer met haar wil bespreken.
Oja... andersom. Wat nou als ze zou zeggen: Ik kom niet meer bij jou schoonmaken, want jij bent vóór homofilie? Dan zou je dat toch ook stom vinden? (Ik quote Umm, maar de vraag is gericht aan TS).
ik zou dan mijn schoonmoeder niet meer binnen kunnen laten. sommige dingen staan haaks op wat ik vind en denk. sommige mensen worden nu eenmaal conservatiever opgevoed dan andere. ik zie dus bepaalde dingen gewoon anders. ondanks onze verschillen kunnen we heel goed met elkaar overweg en accepteren we gewoon dat we over een aantal zaken een totaal andere mening hebben. als ik iedereen maar moet blocken die dingen anders ziet dan ik blijven er weinig mensen over in mijn leven
Ik vind het gewoon een eng iets dat mensen vanwege geaardheid, geloof etc etc, afgekeurd worden. Ze sprak vol walging over haar zoon, want ook vanwege zijn geaardheid zei ze, had ze een mindere band met hem dan met de andere kinderen. Waarom zou het mij niet raken dan, omdat het niet over mezelf ( of mijn kind) gaat? Ik zou mezelf nogal een ongevoelig mens vinden als rassenhaat, vrouwenonderdrukking, homohaat etc etc, mij niet zou raken. Ik wil het ook niet snappen waarom mensen daar een hekel aan hebben en het vergelijken met drugsverslaving waar je wel weer van af kunt komen. Ik snap dan juist weer niet dat er hier blijkbaar heel veel mensen zijn die zo'n gedachtegang over zijn medemens normaal vinden en zo iemand zonder blikken of blozen over hun vloeren kunnen laten komen. En dat mogen mensen overdreven vinden , is " je" goed recht hoor.
Het gaat dus ook niet gewoon om een verschilletje van mening over bijvoorbeeld " ik houd wel/ niet van honden", " ik houd niet van spinazie" of " ik houd niet van de winter". Ik vind het lastig te omschrijven, maar het voelt voor mij alsof ik mezelf verloochen, alsof ik niet compleet ( mezelf kan zijn) ben en in mijn eigen huis op mijn tenen moet lopen. Mijn hemel hoe omschrijf ik dat nou
Maar nu zeg je dat ze vol walging over haar zoon sprak, dat las ik net niet. Mijn smoeder vind vrouwen die kort of bloot gekleed gaan verschrikkelijk. Ze vind dat ze onderdrukt worden door de maatschappij en zich neerzetten als lustobjecten zonder zelfrespect. Zij vind dit echt zo en voor haar is dit de waarheid, zo zou het voor de vrouw met haar homozoon ook zijn. Of voor mensen die echt denken dat vrouwen met een juist gesloten klederdracht zielig zijn of onderdrukt worden. Tja wie heeft het dan bij het juiste eind? Zo verschilt die visie per cultuur of geografische ligging Ik neem aan dat deze vrouw haar zoon niet zal kleineren, uitschelden of uitstoten.. dat is natuurlijk een stap verder. Maar nu lucht ze haar hart en dit is nou eenmaal haar visie. Het is een teleurstelling die ze heeft te verwerken.
Ik snap wat je bedoelt, maar ik vind dat wel overdreven. Ik vind dat jij moet accepteren dat zij zo denkt, en haar mening ook moet respecteren. Andersom ook: Zij moet accepteren hoe jij er over denkt, en dat ook respecteren. Door andermans mening te respecteren verloochen je jezelf niet. Dat doe je pas, als je méé praat met haar. Dus als je zegt dat je het met haar ééns bent, terwijl dat niet zo is.
Als ze echt slecht over haar kind praat of hem zelf niet accepteerd en afstoot zou ik haar zeker niet meer willen zien in me huis. Een menings verschil ala. Maar je kind eruit trappen omdat hij niet is wat jij wilt!, nee bedankt. Dat zou ik niet kunnen