Mijn dochter gaat sinds half februari 3 ochtendjes pw naar een (montessori) psz. Nu is het zo dat ik sinds het begin alleen maar klachten of negatief antwoord krijg als ik bij het ophalen vraag hoe het ging. M'n dochter zou 'anders' dan andere kinderen zijn, want ze luistert niet, ze slaat en schopt, ze zit niet stil. Dat soort dingen. Ik irriteer me er kapot aan dat ik nooit iets leuks of positiefs over m'n dochter hoor en ze er zelfs van verdenk dat ze m'n dochter gewoon niet mogen. Dat zie ik bijvorbeeld terug in de aandacht die ze haar dus niet geven als ik haar breng of haal, maar ook in de nieuwsbrief met foto's die ze maken. Zij staat er of niet op, of van achter, ver of blurry. Het is wel zo dat m'n dochter slaat en schopt, maar hier ben ik echt mee bezig. Ik weet gewoon echt niet wat ik met al die klachten moet. Ik herken haar er vaak ook echt niet in. Ze is een heel lief meisje met veel vriendinnetje en vriendjes uit de buurt waar ze leuk mee speelt. Ze slaat ze ook niet. M'n dochter is wel een dwars kind die moeilijk luistert en slaat als ze haar zin niet krijgt. Ook kan ze niet langer dan 2 min stilzitten. Maar is dit niet normaal gedrag van een peuter? Sorry voor het onsamenhangende verhaal. (Edit: de leidsters zijn alle drie 55+ Misschien speelt dat mee?)
Waarom ga je niet een keer het gesprek aan? Kun jij je gevoel uiten, kun je vragen hoe hun met haar gedrag omgaan en kunnen jullie eventueel overleggen hoe iets te veranderen in het gedrag van jouw dochter. Want niet kunnen stilzitten en dwarsig zijn kan natuurlijk prima peutergedrag zijn. Het slaan en schoppen vind ik niet echt typisch peutergedrag, al zijn er altijd wel kindjes op die leeftijd te vinden die van zich af bijten, slaan, schoppen. Maar je zegt verder dat je het niet herkent, terwijl je aan de andere kant zegt dat ze slaat als ze haar zin niet krijgt, moeilijk luistert etc. Dus dan herken je de opmerkingen dus eigenlijk wel, alleen speelt ze met de kinderen in de buurt wel zonder te slaan. Ik kan mij trouwens wel heel goed voorstellen dat het heel vervelend is dit aldoor te moeten horen, daarom zou ik eens om de tafel gaan met de juffen. Wat gaat er wel goed, hoe dat stimuleren etc.
Ik zou niet weten waarom de leeftijd van de leidsters verder mee zou spelen? En dat ze niet vaak of van verderaf op foto's staat, daar zou ik zelf niet direct conclusies aan verbinden.
Hai! Bedankt voor je reactie. Ik herken haar er niet in in de zin van dat ze een naar kind zou zijn. Zo schilderen ze haar namelijk wel af. Ik heb volgende week een gesprek met ze, maar ik weet niet hoe ik er in moet. Ik ben nu geneigd om defensief te reageren en hun aan te spreken op hun gedrag. Want, de benadering valt me zwaar tegen. Het is niet echt liefdevol zeg maar. Ik vind het ook raar dat ik geen enkele keer een voortgang gesprek heb gekregen. Ook krijg ik klachten waar ik niks mee kan. Dus geen handvatten. M'n dochter is idd niet de makkelijkste en ze kan je ook gewoon negeren. Ik denk eerder dat ze te veel in haar spel opgaat. Dat slaan is wel echt een issue. Ik kan het haar maar niet afleren. Als ze mij bijvorbeeld slaat, dan kijkt ze gelijk geschrokken omdat ik dan boos wordt. Dus ze weet dat het 'stout' is. Met de leeftijd doelde ik er meer op dat 10 drukke peuters wel zwaar moet worden op een gegeven moment.
Het zou best kunnen dat ze, zoals je zegt, je dochter niet mogen. Kinderen die slaan schoppen en niet luisteren worden nou eenmaal minder leuk gevonden dan de lievere kindjes. Leidsters hebben vaak ook gewoon hun voorkeuren. Máár ze zijn wel aan t werk dus horen ze er ook professioneel mee om te gaan. Ik neem aan dat je dochter ook wel eens leuk heeft gespeeld of iets heeft geknutseld ofzo, daar mag ook aandacht voor zijn. Alleen negatieve verhalen zonder diepgang of tips bereikt niemand iets mee. Ik zou in dat gesprek aangeven wat je dwars zit en uitleggen dat je haar gedrag ook lastig vind. Misschien kunnen jullie gezamenlijk aan een soort plan van aanpak beginnen hoe om te gaan met het niet luisteren en fysiek worden En hou t voornamelijk bij jezelf!
Hai! Ja het is precies zoals je het zegt. Ik vind het het helemaal prima als ze een voorkeur hebben of mijn dochter niet mogen (wat ik me niet kan voorstellen trouwens) maar ze moeten er inderdaad wel professioneel mee omgaan. Zo zei mijn dochter, nadat ik haar op een donderdagochtend ophaalde, "juf boos. Juf heel boos". Dit herhaalde ze tot de maandagochtend dat naar de psz ging. Omdat het best wel m'n hart brak vroeg ik er naar omdat ze duidelijk heel erg geschrokken was (ik kan omheen boos worden incl straf, maar dat maakt niet echt geen indruk) De juf zei "ja als ze niet luistert gaat ik niet lief doen" Ik vond dat zo'n raar antwoord. Of ligt dat aan mij?
Ik sta er echt voor open om een soort van traject in te gaan, maar ik heb wel het gevoel dat ze woorden in m'n mond leggen. Zo gaf ik een keer aan dat ze thuis ook spulletjes verplaats. Bijvoorbeeld bekers uit de vaatwasser naar de salontafel. Toen ik gister aangaf dat ik best wel schrok van hun klachten zei de 1 heel snel "jaaaa maar jij zei ook dat ze thuis dingen doet wat niet mag!" We hebben het toch over een peuter? En waarom reageren ze steeds zo defensief? Ze leggen hun klacht bij me neer en ik kan het er mee uitzoeken. Ik ben nu echt geneigd om haar er maar vanaf te halen
Voordat je haar er afhaalt; vraag een gesprek aan. Ga op een rustig moment, zonder je dochter en andere kindjes, het gesprek aan om te luisteren wat zij als probleem ervaren met je dochter. Luister hier goed naar en geef dan antwoord. Door het gesprek aan te gaan geef je hen de kans om te zeggen wat ze eigenlijk bedoelen, maar ook om jouw gevoel te benoemen. Mocht je er niet uit komen of het gevoel hebben ze er niets mee doen kan je haar alsnog van de psz afhalen. De opmerking dat als ze niet luistert de leidster ook niet lief doet, tja lastig... Ik ben ook wel eens 'niet lief' als mijn kinderen niet luisteren. Wat verstaat zij onder 'niet lief' en wat versta jij onder 'niet lief'? Uiteraard is het niet fijn om alleen maar negatieve dingen te horen en dat zou ik zeker ook benoemen.
Even off-topic. Ik lees nu terug en zie zoveel fouten Sorry, type nu met m'n dochter om me heen op m'n telefoon. Ik ga volgende week een gesprek aan met ze. Ik ga zeker aangeven dat ik het niet zo leuk vindt dat ze alleen het negatieve aankaarten. Ik hoor weleens iets positiefs, maar dan met een negatief randje. Bijvoorbeeld "vanochtend ging het gelukkig wel goed". Ze doen gewoon overkomen dat ik een rotkind heb. En ik hoor het alleen van hun. Ik heb er gewoon heel veel moeite mee dat m'n dochtertje zo wordt behandeld of dat gevoel krijgt. Ze is pas 2,5 jaar, maar ze heeft al behoorlijk wat voor d'r kiezen gekregen wat betreft haar verwekker en het feit dat mijn vader niet meer met haar kan spelen en stoeien omdat hij plotseling stervende is (uitgezaaide kanker). Daarom raakt dit me extra hard.
Mooi dat je het gesprek met ze aangaat. Als jij denkt dat deze gebeurtenissen invloed hebben op het gedrag van je dochter, dan zou ik dat ook aan de leidsters vertellen. Dan krijgen ze wrs meer begrip voor haar. Spreek je gevoel uit en hoe het bij jezelf, is mijn advies. Dus geef aan hoe dingen voor jou voelen. En hoe ze op jou overkomen. Ik zou ook vragen naar wat voor plan van aanpak ze hebben op het gedrag van je dochter.
Ik ben daar heel open over geweest. Ik heb ze alles verteld. M'n ex heeft heel veel problemen veroorzaakt en onze dochter als een baksteen laten vallen en heeft daarna nooit meer naar haar omgekeken. Haar opa is een soort 'vervangende papa', maar omdat hij nu heel erg ziek is, kan hij natuurlijk niet meer met haar fietsen, wandelen, spelen of stoeien. Natuurljk begrijpt ze dat niet. Nu doen de juffen ook naar tegen d'r. Het breekt echt m'n hart. Waauuwww.. Kijk ik word er weer emotioneel van. Ze hebben helemaal geen plan van aanpak. Het enige wat ze moet is luisteren en doen wat ze zeggen. Als ze dat niet doet, dan worden ze boos. Ik vind ze bijna ongeschikt om met kinderen te werken
Waarom zoek je niet een andere psz? Als mijn gevoel zo vreselijk verkeerd zou zitten, terecht of niet dan zou ik mijn kind geen dag langer meer brengen. Misschien is ze gewoon niet op haar plekje en sluit ze bij een andere psz beter aan. Gesprek ben je aangegaan maar geeft geen beter gevoel, psz is niet verplicht maar jouw keuze, mijn reactie gewoon weg gaan.
Eigenlijk zat mijn gevoel vanaf dag 1 niet goed. Ik kreeg eind januari een brief waarin stond dat ik haar vanaf 15 februari om 9:00 mocht komen brengen (eerste ochtendje). Geen intakegesprek, geen gesprek, niets... Ik vond dat al best raar. Het jammere is dat dit de enige montessori psz is. Maar ik ga gelijk aan de slag met zoeken naar een andere psz. Het voelt gewoon niet goed. Ze wordt daar niet liefdevol opgevangen, er is geen voortgang rapportage, ze reppen met geen woord over haar in de nieuwsbrief (andere kindjes wel), en ze klagen alleen maar over d'r.
Het consulatiebureau opperde dat ik mijn dochter kan laten observeren door een onafhankelijk iemand. Ik heb daar ook wel dubbele gevoelens bij. Wat vinden jullie daarvan?
Dan leggen ze het bij jouw dochter neer? Ik zou een andere psz zoeken; uit jouw verhaal lees ik ook geen liefdevolle psz. Hier op de psz waren ook kindjes die niet stil konden zitten bv, maar daarin handelden de leidsters echt liefdevol hoor. Ook was er een meisje dat vaak beet uit frustratie; de leidsters gingen dat probleem juist heel actief aan, door te kijken of meer uitdaging bv die frustratie weg zou nemen, het meisje leren zich beter te uiten, handvatten geven etc. Niet boos, straf en 'zoek het maar uit', zeg maar. Als je een andere psz vind, vraag dan zelf actief een soort intake aan. Dat is hier ook niet gangbaar; hier draait een kindje 6 weken mee en daarna volgt een gesprek. Dus vraag zelf dat gesprek aan!
Hier ook geen intake of iets, geen rapportage/gesprek (ja vlak voor het overgaan naar groep 1) en dus alleen bij halen/brengen even kort praten. Maar als het niet goed voelt inderdaad op zoek naar een andere peurerspeelzaal
wat vervelend zeg hoe vind ze het zelf daar gaat ze er wel met plezier naartoe? en is het 1 juf die dit zegt of zijn er meerdere?
Goh, wat je in je volgende berichtjes allemaal typt klinkt uiterst onprofessioneel. Zit er wel een organisatie achter? Zijn het geschoolde leidsters of vrijwilligsters? Een plan van aanpak en pedagogische visie moet er altijd zijn. Geen intake vind ik absurd. Ik zou zeker op zoek gaan naar een andere PSZ. Wel zou ik evengoed nog het gesprek aan gaan.
Ik zou eerst een andere psz zoeken als het daar ook niet goed gaat, kan je altijd laten observeren, vind het te makkelijk om het alleen bij jouw dochtertje neer te leggen.
Ik weet niet of dot normaal peutergedrag is hoor. Mijn beide kids hebben er nooit op los gemept en zelfs mijn bewegelijke 2,5 jarige zoon kan keurig in de kring zitten. Dus nee ik zou het niet helemaal wegschrijven als peutergedrag. Ik zou m'n kind er wel weg halen als je gevoel niet oké is. Schrijnend dat ze kennelijk niet heel professioneel zijn.