Hallo mama's.. Sinds kort ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben, een knalroze streep hoefde niet te wachten en het verscheen op me schermpje terwijl ik nog in de wc zat.. Blij en bang tegelijk.. Want.. Ik ben zwanger van de man van me dromen.. En bang, want we zijn niet gehuwd en bij ons is seks al voor het huwelijk taboe.. Ik woon nog bij me ouders en hij ook.. Nou 2 jaar terug is hij met zijn ouders in gesprek gegaan om aan te kondigen dat hij met me wil trouwen, waar ze negatief op reageerden want volgens hen was hij er toch niet helemaal klaar voor.. Hij weet dat ik zwanger ben en hij voelt hetzelfde als mij. Hij durft niet weer met het zelfde verzoek bij zijn ouders te komen met angst dat ze weer zullen afwijzen.. Hij is van alles zo gefrusteert dat ik merk aan hem dat hij twijfelt het kind te behouden.. Ondanks dat wil hij het me niet vertellen omdat ik echt tegen abortus ben.. Ik hou bovendien nu al van me kleine embryootje. Hij is erg gefrustreert en reageert het alleen maar op mij af door me soms te negeren of stom te doen. Als ik erover begin, omdat ik natuurlijk bang ben dat me ouders erachter komen.. Dan word hij gefrustreert en stelt hij me niet gerust door een knuffel of wat anders.. Dan zegt ie: zeur niet.. Dit breekt mij natuurlijk, omdat ik dit niet van hem gewend ben.. Hij streelt vaak over me buikje, verzint al namen en vraagt me al hoe ik met bepaalde situaties om zou gaan met de baby. Hij vraagt zich ook af soms: zal ik anders gewoon met je vluchten?? Maar ik wil dat niet.. Ik wil dat we kunnen genieten van de kleine samen met opa en oma erbij.. Wat zouden jullie doen in mijn sitautie? We zitten financieel krab.. Trouwen zonder een feest zit m niet in anders zal iedereen al "vermoeden dat er meer achter zit"... En dat is natuurlijk een "schande".. Ik heb geen vriendin om hierover te praten.. Of iemand die me steunt.. Of adviseert kan iemand me helpen? Ik probeer zo min mogelijk te stressen zodat dit geen invloed heeft op mijn kleine wondertje.. Veel liefs en bedankt voor het lezen van me verhaal..
Och meis wat een lastige positie. Ik kan je helaas niet helpen, maar zijn er geen instanties waar je terecht kan? Die eventueel samen met jullie kijken hoe je dit aan moet pakken?
Hoe oud zijn jullie? Ik ben zelf ook Marokkaans en "buiten het huwelijk om" zwanger geworden. Waren mijn ouders niet blij mee in het begin, maar goed ik ben 23, woonde al op mezelf.. Mijn ouders konden niet veel anders dan het te accepteren. Ik weet niet hoe jouw ouders zijn, maar misschien dat je een gesprek met ze kan aangaan. Als je volwassen bent, ben je toch wel zelf in staat om de invulling van jouw leven te bepalen denk ik.. En dan is de volgende stap je verantwoordelijkheden nemen, dus zoeken naar een woning, baan etc.
Nu nog trouwen gaat hem volgens mij ook niet worden. Stel dat je dan heeel vroeg gaat trouwen, bijvoorbeeld volgende week al. En dan volgende maand melden dat je al ruim 2 maanden zwanger, weten ze alsnog dat je zwanger was vóór het huwelijk. Ik denk dat jullie beide beter een eerlijk gesprek met jullie ouders kunnen hebben. Beter nu er eerlijk mee komen dan zometeen en dan blijkt dat jullie de boel "bedonderd" hebben al die tijd. Maar als sex voor het huwelijk zo'n taboe is, waarom hebben jullie dan toch sex gehad? Ik neem aan dat jullie wel een voorbehoedsmiddel hebben gebruikt?
Wie zn billen brand moet op de blaren zitten. Hier ook de billen gebrand trouwens 😉 Ik vind het sneu om te lezen dat er nog steeds families zijn in dze tijd die zo bekrompen en kortzichtig denken. Jou ouders hebben ervoor gekozen je in NL op te laten groeien. In een maatschappij waarin sex op een bepaalde leeftijd de normaalste zaak vd wereld is. En Natuurlijk kan je braaf wachten maar wat verwachten ze van jou als je al 2 jaar een relatie hebt? Ik snap dat het allemaal heel lastig is. En een schade zijn is nooit leuk maar mensen komen er wel overheen hoor. Tenzij je uit zo'n fam komt waar je klappen krijgt of erger 😖 Je ouders zijn ook jong geweest... Dit is de man van je dromen en je hebt de intentie met hem verder te gaan. Ik hoop dat jullie de kracht kunnen vinden om voor je eigen geluk te kiezen ipv in de greep vd ouder blijven. Bouw het samen op. Ook met een minimaal inkomen kom ke een heel eind hoor 😉
Meid wat ben je bang zeg... Bang dat je ouders zijn huwelijksaanzoek afwijzen, bang dat ze erachter komen dat je zwanger bent (zullen ze gauw genoeg achter komen, die buik groeit vanzelf hoor), bang om geen groot huwelijksfeest te geven, vast nog wel bang voor meer. Leef je eigenlijk voor jezelf of voor de Marokkaanse gemeenschap?
Nee zijn ouders keuren het af. Het aparte is dat ze met geen woord rept over haar eigen ouders. Maar staan ze helemaal niet meer te springen om haar als schoondochter. Als ze kinderen kunnen maken, dan moeten ze er ook maar voor zorgen.
Ja dat had ik dan even verkeerd gelezen... Maar hij heeft helemaal geen toestemming nodig van zijn ouders om te kunnen trouwen volgens de Islam, maargoed zo te zien is TS ook geen praktiserende moslim. En inderdaad, als je oud genoeg bent om gemeenschap te hebben ben je ook oud genoeg om de consequenties daarvan te aanvaarden, denk ik dan maar.
helemaal mee eens! meid zeg het eerllijk tegen zijn en jou ouders en ga voor je eigen geluk! zeg dat je voor elkaar kiest.
Trouwens Anna ik denk dat de ouders van TS niet eens op de hoogte zijn van haar relatie (maar ik kan er naast zitten natuurlijk). Dat gaat vaker zo bij Marokkaanse meisjes. Daarom zal de schok ook groot zijn als ze vertelt dat ze zwanger is.
Omdat het dubbel plaatsen van onderwerpen niet is toegestaan doen we dit topic dicht. Met vriendelijke groet, Beheer Zwangerschapspagina.nl