Hoi meid. Hier ook een marokkaanse. Wat een moeilijke situatie. Mijn tip is om eerst samen tawba te verrichten. Dan hoef je je daarom alvast niet schuldig te voelen. Jouw man is nu waarschijnlijk in de war en moet het nieuws laten zinken. Maar hij moet het echt zijn ouders zo gauw mogelijk vertellen. Ik hoop echt voor jullie dat ze dan spijt hebben dat ze jullie twee jaar terug niet al lieten trouwen. In onze deen staat het niet voor niets dat de ouders niet mogen weigeren als een goede trouwkandidaat zich meld of iemand wilt trouwen. Ik hoop echt dat het goed afloopt voor jullie. Heel begrypelijk dat hij nu zenuwachtih en gestresst is maar hij moet zich echt even sterk houden en deze situatie goed proberen aan te pakken voor jullie beide. Weglopen zou ik niet doen meid. Ik ben dan altyd bang dat je het elkaar na een tyd (wanneer jullie beiden jullie eigen ouders gaan missen) gaan verwijten en dit niet goed zal zijn voor de relatie. Sterkte en succes hopelijk schrijf je over een paar maanden dat je gelukkig bent in een halal huwelijk en met een kindje van jullie beiden op schoot xxxx
Zoals ik het nu lees is het vertellen gewoon de beste optie. Om te beginnen met jou ouders. Als hij het voorlopig niet wil vertellen aan zijn ouders zal hij dit zelf moeten weten maar ik denk dat dit wel beter is voor je gemoedsrust als jij het zelf verteld.. Vooral omdat je nog thuis woont en je op een gegeven moment er ook niet meer omheen kan. Je kan het maar zolang verzwijgen . Misschien dat jou ouders met die van hem kunnen praten? Of zijn er andere familieleden bij wie je terecht kan en die je eventueel kunnen -onder-steunen tijdens een gesprek met je ouders? Denk aan jezelf en vooral aan de baby, dat is nu het belangrijkste.
Je hebt gelijk.. Ik ben alleen heel erg bang ben vandaag alleen met me moeder en vrees voor het ergste.. Dalijk doet ze me wat aan.. Diepe zucht me moeder reageert vaak uit emotie en als ze zijn ouders dan opbelt met dit nieuws is het niet best ... Vandaar dat ik liever heb dat hij het eerst zegt aan zijn ouders en dan samen met mij aan mijn ouders en dan meteen de gerust stelling van we hebben de volgende stappen in gedachte om te maken.. Dat zou het ideaalste zijn natuurlijk.. Ik wil dat me baby niks overkomt...
Wat een rotsituatie zeg! Er zijn al veel tips gegeven dus ik wil je heel veel sterkte wensen! Zorg je wel goed voor jezelf als je meedoet aan de Ramadan? Zwangere vrouwen hoeven hier toch niet aan mee te doen? Zou het dan niet opvallen als jij toch moet eten en drinken...
Hey bedankt voor je berichtje, Weglopen is indd geen optie we zijn ook al volwassen en dit is een gedachte uit wanhoop en diepe angst. Hij is heel erg gestresst erdoor dat klopt.. Gelukkig niet meer zo erg als eerst.. Ik wil zo graag dat er een man is die met hem kan spreken en hem hierin steunt.. Want hij bespreekt het met niemand...... En blijft in de knoop zitten, daar lijd ik natuurlijk ook onder nou.. Ghayr inshallah.. We moeten inderdaad tawbah verrichten, hoe moeten we dit doen?
Bedankt <3 ! Hoop dat het goed komt.. Ik doe mee met de ramadan maar heb nergens last van af en toe beetje duizelig maar dat heb ik ook in de avonden na het eten.. Bedankt voor je bezorgdheid!! Knuffel!!
Ik weet niet precies hoe het in jouw cultuur gaat, maar ik heb zelf ervaring met streng christelijk gelovigen, waar seks voor het huwelijk ook een taboe is. Juist door dat taboe raken jonge meiden zwanger en zijn ze min of meer verplicht te trouwen. Nadat ze getrouwd zijn is alles vergeten en vergeven, terwijl iemand die gaat samenwonen en dan ervoor kiest om zwanger te worden scheef wordt aangekeken.. ik heb dat altijd zo hypocriet gevonden.... Veel sterkte en succes, hoop dat je ouders redelijk blijven, wellicht zullen jullie moeten trouwen maar als je zeker bent van de relatie maakt dat niet uit toch
Ik begrijp het helemaal! Wat vervelend dat je in deze positie zit zeg.. Je zou nog eens met je vriend kunnen praten en hem echt op het hart drukken dat er serieuze stappen moeten worden ondernomen. Het beste scenario zou zijn als hij het zijn ouders verteld, hun ook achter een huwelijk staan, jij dit aan jou ouders kan vertellen zodat de schande/schade wat minder groot is? (alhoewel ik dit totaal niet als 'n schande zie maar even van je ouders uitgaand) Misschien kunnen jullie samen een pret echo inplannen zodat het voor zijn gevoel ook allemaal wat echter word? Mannen zijn toch meestal wat meer 'down to earth' tegenover vrouwen. Deze baby is van jullie samen dus ook hij zal z'n mannetje moeten staan. Als hij 'weigert' om naar z'n ouders te gaan, tja dan zal jij 't zelf wel moeten vertellen! En dan zou ik er voor kiezen (als je bang bent voor je moeders reactie) dit samen met iemand te doen. Bijvoorbeeld een tante/nicht/oom/imam, iemand op wie je kunt vertrouwen. Je opties zijn nu namelijk heel erg beperkt, en je bent heel erg van hem afhankelijk.. Wat betreft trouwen zonder feest, so be it! Dit is echt niet hetgeen waar jullie je nu druk om moeten maken. Toevallig weet ik dat het een beetje als haram word gezien om uitbundige (bruilofts)feesten te geven, toch? Dus gebruik dat desnoods als reden: we willen het klein en intiem houden, klaar. Who cares! Dan is de belangrijkste stap gezet, en kunnen jullie daarna kijken voor een huisje en werk etc etc. Heel veel succes ik hoop dat snel alles goed komt voor jullie!
Hai! Waarom praten jullie niet eerst met een imam? Ouders mogen volgens de islam geen huwelijk weigeren. Dan kan hij er in bemiddelen. Tegen anderen kunnen jullie zeggen dat jullie in het bijzin van de imam zijn getrouwd toch?
Sorry maar je vriend is niet mans genoeg. Zou me eerder afvragen of ik zo persoon wel als levenspartner en vader van me kind wil? Trouwen is volgens mij geen oplossing. Ik dacht te hebben gelezen een keer dat het volgnes islam niet eens toegestaan is om tijdens een zwangerschap te trouwen, dat je dient te wachten tot na de geboorte. Je eigen ouders op de hoogte brengen is toch belangrijk. Denk dat zij je meer zullen steunen in alles. Denk dat ouders het toch liever vroeg willen weten om je. Steunen in alles. Veel succes bij het maken van de juiste keuzes.
Www.siriz.nl zij hebben vast vaker deze situaties aan de hand gehad Kun je anoniem met een hulpverlener chatten....
Ik ben Nederlandse en mijn vriend is Marokkaan. Wij waren nog niet heel lang bij elkaar toen we er achter kwamen dat ik zwanger ben. Heel erg geschrokken natuurlijk maar we waren er gauw uit dat abortus geen optie was voor ons. Uiteindelijk heeft mijn vriend het zijn moeder en broers en zussen verteld en zijn we toen ik 12 weken zwanger was voor het eerst samen naar zijn familie geweest. De allereerste keer bij schoonfamilie op bezoek en nog zwanger ook. Maar gelukkig ondanks dat ze natuurlijk in de eerste instantie erg geschrokken en teleurgesteld waren ben ik heel warm ontvangen. Het enige wat zijn familie heeft gezegt is dat mijn vriend nu een echte man moet worden en zijn verantwoordelijkheid moet gaan nemen, incl dichter bij zijn geloof gaan en een betere Moslim zijn. Verder ziet zijn moeder ons het liefst nog trouwen voor de imam voordat onze dochter geboren wordt. Inmiddels ben ik 31 wekwn zwanger en wonen we samen, het was even strijden om alles.voor elkaar te krijgen maar met heel veel hulp van familie is alles goed gekomen. nu nog 9 weeekjes en dan kan ons meisje komen. Alles is er klaar voor! Ik denk dat als jullie jullie kindjes echt willen houden dat je gewoon eerlijk moet gaan zijn, het is niet te voorspellen hoe jullie ouders gaan reageren maar het kan altijd meevallen en ze kunnen altijd bijdraaien. uiteindelijk blijven jullie hun kinderen en draag je hun kleinkind. niets komt vanzelf in dit leven dus als nullie echt willen dat zouden jullie ervoor moeten vechten. Hetgeen wat een van mijn schoonzussen een aantal keer tegen me gezegt heeft is dat Allah je geen hordes geeft in het leven als je ze niet kan overwinnen. Ik wil je in elk geval heel veel succes wensen met wat jullie keuze ook gaat zijn. als er iets is mag je altijd berichten.
Precies. Overigens hoeft het niet eens een imam te zijn waarbij je trouwt. Gewoon een gerespecteerd persoon uit de gemeenschap volstaat zelfs al mits jullie voldoen aan de andere voorwaarden.
Maar wat Moshi zegt klopt trouwens wel. Islamitisch gezien mag je niet tijdens de zwangerschap trouwen en daarom is het dus wel belangrijk dat hij met de imam gaat praten.
Omdat hij erg geschrokken is, momenteel in de war is en niet weet wat hij moet vind je hem niet mans genoeg? Ik heb heel goed nagedacht voor ik me tijd in hem ging steken. En een goede vader zal hij zeker zijn. Dat hangt van andere aspecten af en niet van het onverwachte wat op hem afkomt. Als het in de cultuur een makkelijk nieuwsje was om te vertellen dat we buiten het huwelijk een kind verwachten dan waren we niet beide in de war momenteel.. We vinden enkel ons steun momenteel bij elkaar en hopen dat het juiste moment te vinden om hierover in gesprek te gaan met onze ouders samen.
ik zou niet heel lang mee wachten met vertellen. en idd als je buiten huwelijk om zwanger bent, mag je niet trouwen voordat het kind geboren is. Hij moet nu volwassen genoeg moeten zijn om zo snel mogelijk een oplossing te vinden vind ik. Ik snap best wel dat hij geschkrokken is, maar hij moet nu echte stappen gaan zetten en met zijn ouders gaan praten. heel moeilijk lijkt mij... ik wens je veel sterkte en je kan me altijd bericht sturen als je je hart wilt opluchten.. lfs
Ik wil jullie veel sterkte wensen en wil je graag meegeven dat er waarschijnlijk geen perfect moment komt om jullie ouders in te lichten. Het lijkt mij slim om dat zo snel mogelijk te doen. Het is zo makkelijk om het gesprek maar verder vooruit te schuiven, maar daar verandert de situatie niet door...
Vervelende situatie maar jullie zijn volwassen begrijp ik uit je berichten dus pak jullie verantwoordelijkheid daarbij. Ga werk zoeken, zorg dat je jullie kindje een veilig en welkom dak boven het hoofd kunt bieden en wees eerlijk naar jullie familie. Wat ze er dan ook van vinden. Misschien niet fijn maar zo is het dan maar daar zullen jullie je weg in moeten vinden. Succes en probeer ook te gaan genieten van een mooi wondertje wat in je buik groeit en straks twee liefhebbende ouders nodig heeft!