Mijn zoontje van 5 heeft ASS. Hij gaat naar regulier onderwijs en is vermoedelijk HB. Vooral veel moeite sociaal emotioneel (al gaat dat sinds medicatie veel beter) en heeft moeite met nieuwe dingen. Momenteel gaat hij al 6 maanden naar speciale zwemles. 1 op 1 les door vrijwilligers onder leiding van een zweminstructeur. Hele kleine stapjes en puur afgaand op wat het kind aangeeft. Echter krijgt mijn zoon sinds enkele maanden medicatie en hij is zoveel minder overprikkeld en kan meer aan. Nu twijfel ik of deze zwemles hem wel voldoende stimuleert. Hij hoeft enkel een paar keer nee te zeggen en hoeft dan iets niet te doen. Hij is niet bang voor water, maar wel bang voor nieuwe dingen. Als hij door heeft dat hij iets kan doet hij het eigenlijk altijd gelijk heel goed. Hij heeft nu al een slag waar ze bij zwemles verbaasd over zijn. Ook hebben ze bij zijn huidige zwemles de bodem laag staan. Het water is dus diep. Hij vind het moeilijk om losgelaten te worden. Het normale zwemles is in hetzelfde bad, maar dan ondiep. Ik vermoed dat hij door het ondiepe water en meer controle meer zelfvertrouwen krijgt om voor hem nieuwe dingen te proberen. Ik zit eraan te denken in gesprek te gaan met de zweminstructeur en voor te leggen of hij een keer een maand mee mag draaien bij de reguliere zwemles. Zonder dat hij zijn plek bij de speciale zwemles kwijt raakt. Maar stiekem ben ik ook heel bang dat hij dat echt eng vindt en dan weer opnieuw moet beginnen met wat hij geleerd heeft bij de huidige zwemles. Het maakt mij overigens niks uit hoe lang hij erover doet om zijn diploma te halen. Maar ik ben soms bang dat zijn huidige zwemles een speelplaats gaat worden. Wat zouden jullie doen in dit geval?
Oeh lastig. Ik zou het denk ik wel proberen. Ik had een jongetje in mijn klas met ass. Zo 'heftig' had ik het in mijn carrière nog nooit meegemaakt. Hij had bij alles individuele begeleiding nodig en niets ging vanzelf. Hij is verwezen naar speciaal onderwijs. ...Maar hij heeft wel diploma a, b èn c gehaald bij de reguliere zwemles. We waren allemaal zo trots als een pauw! Gewoon proberen dus!
Als ik je goed begrijp, heb je het gevoel dat hij wellicht niet genoeg 'gepusht' wordt om over zijn drempels heen te gaan tijdens deze 1-op-1 les? Dat ze misschien te soft met hem zijn en te veel 'meebuigen'? Zou je dat gevoel niet gewoon met de zweminstructeur kunnen bespreken? Ik weet dat mijn zoon wel gebaat was bij 'en toch gaan we dat doen, punt uit' (en daarna grote beloning met overvloed aan complimenten en een sticker na afloop ), zolang hij niet echt panisch werd. Hij zei ook standaard op alles nee . Een groepsles is wel heel wat meer prikkelrijk, waarbij je risico loopt dat instructies niet meer aankomen. Hoe goed pikt hij groepsinstructies op? Hoe snel is hij afgeleid? Hoeveel aansturing heeft hij nodig? Hoe reageert hij op klierende/spetterende kinderen (want dat heb je echt bij groepsles )? Hoe makkelijk trekt hij zich terug in zijn bubbel bij te veel prikkels? Ik zou dit soort dingen ook in overweging nemen, de stap van 1-op-1 naar groep kan best groot zijn. Het lijkt me dat je een 1-op-1 net zo stimulerend kunt maken als nodig is... (mijn zoon pikte de zwemles redelijk op, op zijn eigen tempo, toen hij veel 1-op-1 kreeg, maar in groep waren ze hem kwijt en stokte zijn leerproces volledig) Maar goed, ik ken je kind niet, je moet hierin ook wel echt je gevoel volgen, lijkt me. Ik ken ook genoeg kindjes met ASS die ook prima in groepslessen hun diploma's hebben gehaald.
Mijn oudste van 6 heeft al bijna 3 jaar zwemles. Begonnen in een groep, die eigenlijk veel te druk voor hem was. Hij kreeg op een gegeven moment de helft van de les niet meer mee en kon toen naar een kleiner en vooral rustiger clubje. Dat was het ook de eerste twee lessen en toen kwamen er steeds meer kinderen bij die nog extra lessen nodig waren en dan misschien wel mochten afzwemmen, ouders die ineens aan het bad mochten zitten en tijdens de les met elkaar en de zwemjuf in gesprek gingen. Toen mocht hij 1 op 1 les voor de reguliere lesprijs, nadat ik daarover geklaagd had. Na nog een half jaar aanmodderen heb ik het opgegeven. Hij was toen ruim 1,5 jaar bezig en kon de schoolslag maar niet voor elkaar krijgen. Uiteindelijk gestopt daar en verder gegaan in het buitenbad. Ook geen succes, want hoe leuk zwemmen ook is, zwemles is een stuk minder interessant en vaak klaagde hij over hoe koud het wel niet was. Dit was weer in een groep trouwens. Na de zomer paar keer mee gezwommen met de mini's van de zwemclub. Dit was ook geen succes, hij ging er in geen geval beter door zwemmen. Toen op zoek gegaan naar een andere zwemschool. Probleem uitgelegd, privéles gehad en nou ja, meneer kon na twee jaar les weer beginnen in fase 1. Nu bij een juf die goed de wind eronder heeft en op de een of andere manier mijn zoon weet te motiveren. Hij gaat nu met sprongen vooruit, lest nu 2 keer per week en heeft er vooral plezier aan. Hij gaat nu naar de laatste fase. Ben benieuwd hoe lang het nog duurt. Mijn zoon heeft ook ASS, HB (+vermoedelijk AD(H)D )en kan prima in een groep zwemmen, zolang het voor hem maar duidelijk is wat er van hem verwacht wordt. Hij heeft nu een enorme klik met beide zwemjuffen, ze zijn superstreng, maar hij vindt ze geweldig. 1 op 1 heeft hem dus niet echt geholpen, een zeer kundige zwemjuf wel.