Buren maken veel ruzie. Zou jij er iets van zeggen?

Ruzie, nee maar in dit geval zou ik diegene die nee en stop riep toch eventjes tussendoor aanspreken of alles wel ok gaat en evt ook dat mocht het nodig zijn de deur open staat.

 

Mja snap dat je daar een beetje van schrikt, maar zou me er niet mee bemoeien als ik jou was in de tijd dat wij heel erg onder hoogspanning stonden hebben wij hier ook wel eens fikse ruzies gehad tot schreeuwens aan toe, had het echt niet op prijs gesteld als m'n buurvrouw dan de volgende dag op de stoep zou staan om te vragen of er iets aan de hand is. Zou me dood hebben geschaamd denk ik. Maar wij hebben dan ook weinig contact met de buren, weet niet of jullie wel contact hebben? Bij elkaar over de vloer komen oid? Dan zou je natuurlijk eens voorzichtig kunnen polsen.

 

Ik heb ook zulke buren gehad. Die vrouw werd echt mishandeld. Hilde alles bij elkaar. Mijn ex ging er dan wel eens heen om in te grijpen. En we hebben ook een aantal keer de politie gebeld. Maar dan wilde ze nooit aangifte doen en ging de politie weer weg. Dan was het wel meestal een paar dagen rustig.

 

Volgens mij is dit precies zo'n voorbeeld van Veilig Thuis, waar je voor kan bellen. Dus gewoon doen en laat hen je maar adviseren over evt. te nemen stappen.

 

Precies. Bellen met Veilig Thuis en overleggen. Zij kunnen je heel goed adviseren wat wijsheid is in deze situatie.

 

Ik vind dat je dat risico loopt als de buren mee kunnen genieten van geschreeuw met de woorden nee, stop en vallende spullen. Het is de toon die denk ik de muziek maakt. Oprecht subtiel vragen lijkt me niet verkeerd. Al zou het maar betekenen dat ze er kennis van hebben genomen dat er meer mensen mee kunnen 'genieten' mocht ze je vraag niet waarderen

 

Ik zou inderdaad contact opnemen met Veilig Thuis. Je er niet mee bemoeien lijkt me geen optie. Want dit is geen normaal en gezond gedrag, wat iedereen er ook van kan zeggen.

 

Ik zou juist eerst eens met de buurvrouw praten, daarna kan je altijd nog veilig thuis bellen.

 

Zulke knallende ruzie vind ik idd wel iets om bv Veilig Thuis voor te bellen, of even te kijken of alles wel goed gaat bij de buren. Kan mij vrij weinig schelen dat de buren zich dan kapot schamen hoor. Mijn bovenbuurvrouw gilde ooit 'helllp heeeelppp!' tijdens een ruzie, ben meteen gaan kijken. Was allemaal opgeblazen gedoe; zij leek wel een driftige peuter, hij leek vooral een boze puber. Maar zulke ruzie, daar hoort hulp bij, en als schaamte er voor zorgt dat je die hulp zoekt; prima! En als er toch meer aan de hand is, bv mishandeling, is stappen ondernemen als buren ook van belang natuurlijk!

 

Oh zou wel actie ondernemen!

Straks overkomt 1 van hun wat in een opwelling en dan heb je er mooi spijt van.

Ik vind dat sociale plicht

 

Wij hebben toen ik vroeger jong was zelfs wel eens de politie gebeld, toen het bij de buren echt helemaal uit de hand dreigde te lopen. Wij waren vroeg op om op vakantie te gaan, en er werd me een partij gegild en met spullen gesmeten in het huis naast ons. Was echt beangstigend. Politie kwam meteen ( er was ook al gebeld door buren van de overkant die het dus blijkbaar ook konden horen), en zij hebben uiteindelijk zelfs nog geholpen de caravan aan te koppelen .

 

Een vriendin van mij is in haar vorige relatie ernstig mishandeld. Dat was vreselijk. Maar ze heeft me later wel eens verteld dat ze nog het ergste vond dat er ondanks haar gegil nooit iemand is geweest die een poot heeft uitgestoken. Ze woonden in een gehorig appartementen complex, dus meerdere buren waren op de hoogte wat er zich afspeelde.

WEL iets doen dus! Wij (haar vriendinnen en familie) wisten van niks, ze woonde toen wat verder bij ontvangdagen dus contact was veel via telefoon en niet live. Vreselijk als dan de mensen die wel merken dat er iets mis is, gewoon niks doen. Ze heeft zich zo eenzaam en waardeloos gevoeld in die periode.

 

Ik zou op zo'n moment gewoon aanbellen hoor. Ruzie oke, maar elkaar afmaken ga ik niet naar zitten luisteren.

 

hoe is verder het contact met de buren ?
misschien eens aanbellen en zeggen dat je van alles hoort of het allemaal wel goed gaat ofzo

 

Ja zoiets zou ik dus ook doen.

 

Sorry wil mijn voorbeeld wel nuanceren, in ons geval hebben we destijds 2 of 3x echt hele erge woorden gehad. Als je stelselmatig het idee hebt dat de buren elkaar de hersens in slaan, dan zou ik er zeker wat mee doen. Daar zit natuurlijk een verschil in.

 

Dat klinkt niet goed. Buren die ruzie maken, oke... maar iemand die om hulp roept, gilt,huilt, zo hard dat iedereen het kan horen, daar klopt iets niet.
Ik zou een keer een gesprekje aanknopen met de buurvrouw en er dan terloops voorzichtig naar vragen en laten weten dat je deur open staat voor haar als er iets is.
Niet makkelijk om zo'n gesprek te beginnen, maar wie weet help je haar er mee.
Als er straks wel echt iets ergs gebeurd dan denk je 'had ik maar...'

 

Waarom is stelselmatig erger dan 1x? Als mijn buurvrouw nu, na 8 jaar nooit ruzie met haar man te hebben geholrd, ineens begint te gillen van 'nee nee ophouden stop!!!', dan sta ik aan haar deur hoor... 1x elkaar de hersens inslaan lijkt me meer dan voldoende...

Stem verheffen, een keer een deur die wordt dichtgesmeten; sure! Maar gillen, huilen, 'stop! nee nee nee!' roepen, dingen die kapot worden gegooid... Nee, dat vind ik echt te eng klinken.

 

Dit!
Persoonlijk zou ik zelf een gesprek aanknopen met je buurvrouw, en haar vragen waar ze behoefte aan heeft mocht het nog een keer gebeuren, en haar een veilige plek aanbieden waar ze eventueel kan schuilen wanneer haar man zon bui heeft (al zou het natuurlijk een stuk beter zijn wanneer ze weg gaat, maar dat is een grote stap die niet zo simpel word genomen, hoe makkelijk dat ook gezegd is).
Ik weet dat ik daar enorm veel behoefte aan had, iemand die me even veiligheid kon bieden, al was het maar voor een uurtje. Een aardig woord was waarschijnlijk al genoeg geweest, zolang ik maar wist dat ik er niet alleen voor stond.

Ik vond het verschrikkelijk om de volgende dag buren tegen te komen, die míj veroordelend aankeken vanwege de overlast en al die tijd geen woord tegen me gezegd hebben, laat staan gevraagd hoe het met me ging.