Hier ook afscheid moeten nemen van DE naam voor een eventuele dochter. Ik had hem al in mijn hoofd zitten voordat ik uberhaupt zwanger was van onze zoon. Ik was meteen verliefd, hij komt ook nog eens weinig voor, hoewel ie wel in opmars is, zie ik op het namentopic . Helaas is mijn vriendin veel te vroeg bevallen van een dochtertje die ze deze naam hebben gegeven (wat is de kans). Tja, dan houdt het voor ons op. Die confrontatie wil ik haar niet aan doen. Het was (los van het verdriet van mijn vriendin natuurlijk) wel even k hoor. Ik had die naam al 4 jaar in m'n hoofd 🙈. Maar ja, het is niet anders. Misschien krijg ik wel nooit een dochter en anders moeten we op zoek naar een nieuwe naam. Dus: laaaaat het loooos 😄.
Als je de naam hier nu verteld gaan wij misschien allemaal zeggen dat we het helemaal geen mooie naam vinden en dat het maar beter is dat je geen meisje krijgt. Misschien helpt dat...
Heel eerlijk, ik vind het ontzettend kinderachtig. Ik heb ook niet zoveel met namen zoals anderen die daar zo'm drama om kunnen maken. De opmerking naar je zusje toe vind ik ook echt van het niveau van een kleuter. Als je mijn zus was mocht je lekker een poosje afkoelen.
Haha Tuc! Ik sluit me er wel bij aan. Ik zou raar opkijken als mijn familie tegen me zou zeggen dat een bepaalde naam is 'gereserveerd' voor een kind wat er niet komt. Ik zie het gesprek al voor me..."Sorry, leg het me nog eens uit? Je wilt geen kinderen meer toch? Maar ik mag deze naam niet gebruiken omdat de naam voor jouw kind is? Maar jij wilt geen kinderen meer toch?" -> dat cirkeltje kan nog een paar keer rond gaan.
Het gaat volgens mij niet zo zeer om de naam maar om het 'persoontje' wat ts er bij bedacht heeft. Als haar zus die naam gebruikt dan is het dus ineens ook helemaal echt dat dat persoontje er ook niet meer komt. Ik kan me goed voorstellen dat dat ineens best confronterend kan zijn.
Ja ik begrijp het wel hoor. 'DE meisjes ' staat symbool staat voor iets waarvan je nu (vrijwel) zeker weet dat het niet zal komen, jullie dochter dus. En misschien maakt dat onbewust toch meer los dan je had verwacht. Zeker wij vrouw wezens met al onze hormonen ook nog eens in de mix EN misschien zeker ook nu je weet dat jullie naar het buitenland gaan verhuizen (grote stap, ook heel veel afscheid nemen en ook onzekerheid wat erbij komt kijken.....I know, been there and done that) maakt je gewoon wat (over)gevoelig nu. Is er iets wat je kunt doen, om dit wat makkelijker voor je te maken? Dat je een soort 'afscheid' neemt van die naam dmv een ritueel of zoiets? En ik zou het ook behoorlijk lull*g vinden als mijn zus er met mijn unieke naam vandoor zou gaan als ze wist dat IK die aan mijn kond had willen geven. Ik bedoel, er zijn honderden andere namen waar ze uit kan kiezen toch......🙄😏
Precies dit! En dan ook nog met een * kind, bijna niet vruchtbaar en dus een hele grote verandering in onze levens.
Nou ja, 'mag' niet geven.....het gaat er m.i. om dat je een beetje rekening houdt met de gevoelens van in dit geval je zus. Als die naam voor TS belangrijk is om wat voor reden ook dan is dat toch helemaal prima. Waarom zou je dan persé die naam willen geven aan je kind, ik vind dat toch echt wel provoceren en weinig empatisch. Ik had bij een zeer goede vriendin ook een keer iets soortgelijks, leek mij niet meer dan vanzelfsprekend dat wij die naam niet ooit aan ons kind zouden geven.
Ik snap het ook wel een beetje. Ik heb 2 dochters, en had al van jongs af aan een meisjesnaam in mijn hoofd die ik nooit heb kunnen geven omdat mijn man die niet mooi vind/vond. De naam zit nog steeds in mijn hoofd, al zal er nooit meer een dochter komen helaas. (Michelle)
Als je zelf de naam niet gaat gebruiken, wat is er dan mooier dan dat de dochter van je eigen zus die naam krijgt? Het is niet dat ik het niet 'wil snappen', de Fries in mij is er denk ik te nuchter voor.
Snap het probleem ook niet zo. Ik zou het denk ik zelfs leuk hebben gevonden als de naam dan in de vorm van een lief nichtje rond zou lopen. Maar er zal wel meer achter zitten, iets met afscheid nemen van het hele idee om nog een kindje te krijgen enzo.
Dit ja. Maar nu snap ik ook nooit zo goed waarom er al namen 'gereserveerd' worden als er nog geen kinderen zijn. Maar goed, ik heb dat zelf ook niet zo sterk, 'mijn' naam.
Nou, ik snap het ook heel goed. Het hele idee erachter; het is in gedachten al jaren 'jouw naam' en 'jouw beeld'. Dan blijkt dat niet meer zo te zijn en ook niet te komen - moet er dan ook niet aan denken dat er een ander mee aan de haal gaat. Dat is toch niet zo heel gek? Dat zijn mijn inziens gewoon de emoties van een mens. Wij kregen eergisteren ook een e-mail van familie die binnenkort is uitgerekend en dezelfde naam in gedachte heeft als mijn zoontje van 5 weken oud. Of wij daar aanstoot aan namen... Zij hadden die naam ook allang op het oog. Nou nee, totaal niet, maar het voelt wel een beetje vreemd. Kan me niet voorstellen dat we close zullen worden/blijven als we dan moeten praten over Naam 1 en Naam 2. Mijn *naam* of hun *naam*. Maar om nou een ander hun lievelingsnaam te ontzeggen? Nee, dat doe je ook niet. Dus gewoon een rare situatie. Zus moest het dus maar gewoon niet doen. Die familie van ons moet het zelf maar weten (we zien hun hooguit 1x per jaar en spreken elkaar dan 5 minuten ofzo op een familiedag)
Maar in dit geval is jou kindje er en zullen er in de familie dus 2 kindjes met dezelfde naam zijn (geen probleem als je elkaar weinig ziet lijkt me), bij Loeforceone, is haar naam niet voor een van haar kindjes gebruikt, dat is alleen maar een naam in gedachte, dat is voor mij wel iets heel anders.
Ook hier wel een klein beetje begrip. Maar dan van de andere kant. Mijn man kwam aanzetten met een naam voor onze dochter terwijl ik wist dat die bij mijn zus op nr 1 zou staan. Even gevraagd of dat nog steeds zo was en ja dat was zo. Dus heb ik hem meteen gestreept van onze lijst. Een jaar later heeft mijn zus haar dochter ook zo genoemd en is het het mooiste nichtje van de wereld. Wist ze iig dat wij de naam ook mooi vonden Andersom heb ik het ook meegemaakt.. mijn favo naam wilde mijn man niet voor dochterlief. Ooit gezegd tegen een vriendin van me die haar dochter nu dus zo heeft genoemd. Eerste reactie van me was lichtelijk geïrriteerd ookal wist ik dat die naam bij ons nooit zal komen ivm manlief. Heb er snel vrede mee gemaakt en het opzij gezet. Daarnaast heb ik ook altijd wel voorkeur voor een jongen gehad. Jammer maar heeft niet zo mogen zijn. Mijn meiden zou ik voor de wereld nog niet in willen ruilen
Dat is ook anders. Hier hebben we twee namen in gedachten, en mocht het bij één kindje blijven zal ik altijd bij die andere naam een mooi beeld hebben. Ik kan toch anderen niet verbieden die naam te geven? Hier hebben we al jaren twee namen, tja als iemand anders die naam had willen geven, ja zuur maar dat is nu eenmaal de situatie. Het is niet leuk, dat snap ik heel goed maar ik vind dit allemaal wat overdreven.
Gut wat herkenbaar.... Ik heb ook al jaren een meisjes naam in mijn hoofd. Als ik nog een zoon krijg is dat uiteraard helemaal fantastisch, maar ook ik zal dan "afscheid"moeten nemen van deze meisjesnaam. Hij is speciaal voor me omdat mijn overleden moeder deze naam voor zichzelf als bijnaam koos, en het is daarbij ook nog een verbastering van de naam van haar moeder, mijn oma dus (ook reeds overleden) Ik heb de naam zelfs opgezocht en er is 1 ander kindje, een meisje, wat dezelfde naam draagt volgens de statistieken van het bevolkingsregister, een meisje geboren in 2007.... Nu proberen we sinds een tijdje nog een kindje te krijgen, dus er is nog kans dat ik deze naam kan geven, we zullen zien.... Maar ik snap je dus heel goed
Maar in jouw geval heet jouw zoontje echt zo en komt er ook een jongetje daar. Bij ts is er geen kind dat zo heet, zal er niet komen en de zus waar het om gaat krijgt een jongen