MamaK, het gaat er voornamelijk om dat sommige mensen er openlijk van 'genieten', en het dus best vinden. Met anderen woorden, ze frauderen, of dikken de situatie aan, expres foute sollicitaties doorgeven en ga zo maar door. Je hoort het zoveel om je heen. Er zullen zat mensen zijn die echt in een benarde situatie zitten waardoor zij misschien genoodzaakt moeten stoppen met werken. Die dat echt verschrikkelijk vinden. Daar hoor je ook zeker niet over te oordelen. Maar er zijn er ook zat die bewust in bijvoorbeeld de bijstand blijven. Die dus wél kunnen werken. Maar dat dit dus niet loont voor hun. Kom ik weer terug op die motivatie dat dan ontbreekt. En dan ben ik zeker van mening dat het ze vaak wel makkelijk gemaakt wordt.
mee eens, er wordt zeker misbruik gemaakt door sommigen.. Ik denk ook dat veel gemeentes te makkelijk zijn. Ik werk zelf voor de strengste gemeente van allemaal en bij mij zijn ze echt aan het verkeerde adres. Zolang het tegendeel bewezen is ga je echt gewoon aan het werk (met behoud van uitkering)
Ik ken haar goed genoeg om dit te kunnen zeggen. We hebben het er ook over maar ze wil niet terug in haar oude sector en weet niet wat ze anders wil.
Wel dus 😀 Waarschijnlijk schrijf ik het gewoon wat te simplistisch op, dus ik probeer het nog een keer. Ze heeft de manager voor een keuze gesteld ; OF je hoeft niets meer van mij te verwachten OF te tekent voor mijn vertek (in overleg uit elkaar), zodat ik een uitkering krijg. In principe is ze dus gewoon zelf weg gegaan. Manager had geen zin in allemaal gedoe en heeft (na overleg met HR) ingestemd met haar vertrek. Ik was er nauw bij betrokken en heb bij de gesprekken gezeten, dus weet goed hoe het gegaan is.... Dan denk ik dus inderdaad; zorg ervoor dat je je niet meer ergert en ga aan de andere kant van het kantoor zitten. Ze zit nu 2 maanden thuis, heeft nog niet gesolliciteerd of ondernomen mbt werk zoeken (begint ze na de zomer mee). Natuurlijk zeg ik niet dat je niet van het zonnetje mag genieten als je een uitkering ontvangt Mijn punt is dat je "gemakkelijk" aan een uitkering komt wanneer je "even geen zin" in werken hebt. Naar mijn mening is dat ronduit belachelijk, maar aan de reacties te zien ben ik een van de weinigen...
Nee er speelt niet meer. Ik ben nauw betrokken geweest bij alle gesprekken en weet dus exact hoe de vork in de steel zit. Ik spreek haar nog wekelijks (veder is het een tof mens ) Maar goed. Eigenlijk was mijn punt dus dat IK vind dat het allemaal wel erg makkelijk is in NL; er zijn veel (niet iedereen!) mensen die eenzelfde instelling als mijn ex-collega hebben. Er is weinig tot geen controle op....
Vroeger toen ik jonger was werkten beide ouders van mij, en konden we net rond komen.. een kennis zat in de bijstand en kreeg efteling-jaar-abonnementen voor het gezin, zwembad-abonnementen ook voor het hele gezin, een computer met goede internetverbinding (ik moest toestemming vragen of ik van de inbelverbinding gebruik mocht maken in die tijd nog!) en maar klagen dat ze niks had, en nooit wat leuks met de kids kon doen