Nee dat klopt. Dat weet je niet. Maar ik zou echt niet op de bank kunnen blijven zitten en luisteren naar de buren die gillen, spullen naar elkaar gooien etc. En misschien later horen dat ik getuige ben geweest van zware mishandeling of misschien wel erger. Wetende dat ik iets had kunnen doen maar niets heb gedaan. En zoals hierboven beschreven, wanneer ik op straat zie dat er iemand in elkaar wordt geslagen bel ik ook de politie. Dan loop ik ook niet door of doe alsof ik het niet zie. Waarom zou ik dan wel mijn ogen sluiten als het binnenshuis gebeurd. En ik neem aan dat wanneer je ruzie hebt met je puberzoon je geen woorden gebruikt als: help, stop of hou op o.i.d. En ik neem aan dat jullie ook geen spullen naar elkaar gooien. Over het algemeen hoor je wel het verschil tussen iemand die boos is op haar zoon of iemand die in angst zit. Mijn buren hebben een dochter van 15 en dat kan er ook wel hard aan toegaan met slaande deuren en een hoop geschreeuw maar daar bel ik uiteraard de politie niet voor.
Normaal zou ik zeggen laten gaan, want iedereen kan weleens iets te uit de slof schieten. Soms halen mensen het bloed onder je nagels vandaan gewoon, of dat nu je partner, kind etc is, maar als er echt gegild wordt over pijn doen etc...dan zou ik dus wel ergens heen bellen. Kun je ook anoniem doen natuurlijk, want maakt het wel anders... Wij hadden ook een keer een jong koppeltje naast ons dat continu ruzie had, met deuren slaan, gillen etc etc. Echt dat je dacht...waarom zijn jullie bij mekaar? Maar ze dreigde mekaar verder nooit (voor zover we konden horen), want het eindigde meestal met eentje van de twee die dan de voordeur goed hard achter zich dicht trok en wegliep. Die gingen idd na een paar maanden uit mekaar. Gelukkig...want dat klonk echt niet gezond naar mekaar toe... De laatste naast ons waren wel meer van het kaliber dat je denkt...moet ik ergens heen bellen of niet... Heb zelf soms staan bibberen in huis omdat ze zo tegen mekaar tekeer gingen... Politie is er uiteindelijk geweest en nu zijn ze weg. Geen idee waar ze zijn nu. Tegen ons waren ze op straat verder vriendelijk, maar wow... Die konden ook echt goed hard tekeer gaan... Dus als je het niet vertrouwd zou ik denken bel ergens heen. Ik heb ook een keer politie aan de deur gehad, die me maar bleven vragen of ik "veilig" was. Ik had geen idee waar ze het over hadden, dus stond hier maar van "ja hoor, geen probleem". Bleek uiteindelijk dat ze aan het verkeerde adres te stonden. Oops... Maar voelde mezelf echt niet beledigd ofzo...had liever dat ze aan m'n deur stonden om te checken, dan dat er niks gebeurt.
Tja, als je zo hard schreeuwt dat je buren kunnen 'meegenieten', hoort dat er toch gewoon bij? Een keer stem verheffen ok, maar regelmatig schreeuwende ruzie vind ik niet normaal... En dat je buren dan maar moeten doen alsof ze 't niet horen ook niet. Je moet je ook niet inhouden vanwege de buren, maar vanwege het feit dat schreeuwende ruzie gewoon niet normaal is? Een kind dat schreeuwt snap ik, maar als volwassene sta je daar toch boven? Stemverheffen vind ik geen schreeuwen, een keer wat luider praten is normaal, maar schrééuwen als volwassene in een ruzie? Nee, terecht dat buren daar dan wat over zeggen, dan moet je op zoek naar betere manieren van uiten. In geval van TS gaat het om schreeuwen, gillen en smijten met spullen; dat is dus geen 'stemverheffen' meer, maar daar ver voorbij.
Het zou er ook vanaf hangen WAT iemand roept. Ik weet van mezelf dat ik een behoorlijk luide stem heb waar ik dan wel eens mee door de kamer brul. "HE! Laat die hond los! of "BEN jij betoeterd?!" Tsja dat zal de buurvrouw soms best wel eens horen maar dat zijn wel andere geluiden dan help help niet doen etc. Dus het zou echt daarvan afhankelijk zijn.
Mijn vriend en ik kunnen soms ook flinke ruzie maken waarbij het flink tekeer gaat. Dan roep ik ook wel eens huilend dat hij moet stoppen en niet moet doen (waarmee ik dan bedoel het schreeuwen). Kan ook anders overkomen bij de buren.. Ik zou het persoonlijk echt heel vervelend vinden als mijn buren zich er dan mee gaan bemoeien. Wij hebben ook niet veel contact ermee dus dan zou ik zo iets hebben waar bemoeien jullie je mee.. Aan de andere kant snap ik jou ook heel goed.. je hoort dat soort dingen en je maakt je toch ergens een beetje zorgen. Ik zou eens proberen te kijken of je na z'n ruzie dingen opvalt aan haar.. blauwe plekken? lange mouwen om het te verbergen terwijl het warm weer buiten is.. erg bang aangesteld? Als je dit merkt zou ik instanties inschakelen zoals hier al genoemd zijn. Ik zou nooit zelf erop af stappen want stel je hebt het helemaal bij het verkeerde eind dan maak je wel grote beschuldigingen natuurlijk en dat kan flink verkeerd vallen.
Los van wat ze elkaar aandoen zou ik wel even duidelijk maken dat schreeuwen en geluidsoverlast veroorzaken geen goed buurschap is en dat ze er vooral mee stoppen of op een hutje op de hei gaan wonen. Zijn ze nu helemaal betoeterd?
Misschien dan toch proberen om minder decibel te creëren? Schreeuwen is sowieso nergens voor nodig en al helemaal niet op een volume waar de buren spontaan de politie door gaan bellen. Daarnaast is een roep "en NU hou je op!" tegen een kind anders dan wanneer je twee volwassenen hoort vechten en één volwassene naar een andere volwassene dingen hoort roepen waar TS het over heeft. Ik bel dan de politie.
Bij vermoeden/verwachting van (aankomend) lichamelijk geweld zou ik inderdaad contact opnemen met politie/Veilig thuis etc. Bij wederzijds verbaal vechten zonder vermoeden van geweld, voor eigen rust en vermindering geluidsoverlast opkomen als nodig. En bij vermoeden psychisch geweld, gesprek aanknopen en de boel in de gaten houden. Ik lees geen kinderen in het verhaal, maar als er wel kinderen zijn: dan nog iets voorzichtiger. Overigens vind ik het helemaal niet erg dat ik vroeger ruzie heb gezien tussen mijn eigen ouders: juist fijn dat je ziet dat meningsverschillen en woede (normale emoties van iedereen), niet verborgen werden en dat ze de volgende dag juist weer lief en knus waren. Zo denk ik er voor mijzelf en ons gezin ook over. Gooien met zaken en slaan is een 'no go' (maar dat is lastig voor mijn autistische zoon, wat mij verbaal wel noodzakelijk feller maakt soms naar hem toe), maar flink uit je slof schieten en leren hoe je het goed maakt en dat het goed komt, juist leerzaam! En zelfs nodig om kinderen weerbaar te maken in de echte maatschappij.
En hoe gaan jij en je vriend je tegenover elkaar gedragen als de baby er is? Moet jouw kind ook denken dat het acceptabel is dat er zo lang geschreeuwd wordt dat de ander huilend vraagt of het op kan houden? En moet jullie kind straks ook huilend aan papa vragen of hij op wil houden of kan je vriend zich dan wel inhouden? Of kan hij zich dan wel inhouden en 'ligt het aan jou'? Ik zou hier eens serieus met elkaar over praten want geloof me, de stress wordt niet minder als een baby er eenmaal is.
Mijn vriend is autistisch en op momenten dat het zo hard tekeer gaat is het meestal doordat ik hem over het randje trek.. Dit doe ik natuurlijk niet omdat ik het leuk vind, ik moet nog even beter in gaan zien wanneer dat randje er is en hij moet het duidelijker aangeven. En gelukkig hebben ze zulke heftige ruzies zelden hoor We hebben er de laatste keer ook echt duidelijk over gepraat dat dit echt niet meer mag gebeuren als de kleine er is en al helemaal niet bij de kleine want die zal ook wel eens het bloed onder z'n nagels vandaan gaan trekken ja.. Maar als ik zie hoe hij het bij mijn nichtje van 3,5 doet als we oppassen en ze maakt het weer een te gek (en die kan het soms echt flink bont maken als ze d'r zin niet krijgt) maak ik mij er geen zorgen over bij onze kleine
Kan lastig zijn idd. Hier ook een vermoeden van (licht) autisme. In de periode van veel veranderingen is er ook veel spanning geweest. En het ontbreekt hem aan inzicht in hoe hij zichzelf voelt/uit. Wat je kunt doen is een time out afspreken. Als jij merkt dat het op begint te lopen dat je hem naar bijv zijn familie stuurt, vraagt of hij zin heeft om even een momentje aan zijn hobby te besteden, even een boodschapje halen of een rondje lopen. En anders het gewoon even uit handen nemen en later op terug komen. Als hij erg gehecht is aan routine kun je die rustig aan ombuigen naar een vanzelfsprekende rolverdeling. Mijn vriend heeft van zichzelf een harde stem, maar als het begint op te lopen dan word hij luider en wat meer kortaf. Op dat moment zeg ik er niks van maar neem ik het even over. Later probeer ik te analyseren met hem wat er dwars zat.
Nou, het is hier weer allemaal rustig, lijkt het. Als ik nu naar een instantie o.i.d. zou bellen, verklaart iedereen me voor gek Maar mocht het binnen korte tijd weer zo erg uit de hand lopen, dan bel ik (of mijn man) bij ze aan.
Dat is toch heel wat anders met harde stem praten doen mijn man en ik ook wel eens tegen elkaar. Kan ook best hoog oplopen, maar echt heel hard schreeuwen en gillen hebben wij nog nooit gedaan. Als je zover bent dat je gaat roepen "stop!" of "help!" dan is er mijns inziens iets echt niet goed pluis daar in dat huis. En dat niet 1x, maar vaker.. ik zou op z'n minst de buurvrouw een keer aanspreken of anoniem een melding doen.
Nou als ik een vrouw NEE NEE NEE STOP en hoor gillen van ellende bel ik de politie!! Ik zou direct daarna ook een poging doen om binnen te komen. Ik mag hopen dat als ik het van ellende uitgil NEE NEE STOP etc etc dat ze mij ook te hulp schieten Straks heeft ze niks meer te gillen. Ik zal het mij nooit vergeven als ik gewoon op mijn bank was blijven zitten in negeer stand.
Tja, voor de mensen die beledigd zouden zijn... Ik had het juist andersom. Ik ben ongepland thuis bevallen en ik uhhhh.....was niet stil. De volgende ochtend is manlief sorry gaan zeggen tegen de buren. Zegt ze doodleuk "oh, was dat het? Ik dacht dat jullie ruzie hadden". Wist ik meteen dat ik - ook bij ijselijk geschreeuw - niks aan de buren zou hebben. Geen fijn gevoel. Als de buren niet willen dat ik ingrijp of politie bel moeten ze maar geen horrorfilm naspelen. Wij hebben ook wel eens ruzie gehad - zo'n eens in de vijf jaar knoeperd - toen net de ramen openstond. Daar schaam ik me nog voor. Je zadelt je buren wel op met zorg en overlast, dus ik ga ervan uit dat het menens is als er luid gewild wordt. (en anders is er hopelijk een les geleerd. Meningsverschillen praat je niet gillend uit.)
Mijn oude buurvrouw had een geweldadige vriend, wisten we nog niet op dat moment. Maar het was altijd stil aan die kant, tot we iets raars hoorden en gehuil. Toen meteen gebeld of alles goed was. Toen gaf ze huilend aan van niet, dat haar inmiddels ex niet weg wilde en dat hij geweldadig was. Mijn man en ik hebben toen meteen ingegrepen en toen droop de man weg. Ben nog altijd blij dat ik mijn gevoel vertrouwde dat er iets niet klopte. En mijn toenmalige buurvrouw ook.
Als ik dat zou horen zou ik de politie even bellen denk ik. Die kunnen altijd een kijkje nemen. Zelf zou ik me er niet mee bemoeien want je weet maar nooit.