Hey iedereen, Ik hoop dat dit een fase is want dit is niet meer te doen... Het is al een hele tijd duidelijk dat de hechting tussen mij en mijn dochter goed zit ondanks de refluxproblemen. Ik kreeg haar vaak het snelst getroost. Sinds enkele dagen valt het mij op dat ze nogal heel erg aan mij gehecht is en vreemde personen niet echt graag heeft. Dit leek me niet abnormaal. Maar vandaag was het wel zeer extreem. Ze was bij niemand content, niet bij mijn partner, niet bij de schoonouders. Ze krijste heel de tijd, wat ze ook deden. Enkel wanneer ik haar weer overnam zweeg ze onmiddellijk. Ik ben uiteraard zeer blij dat de hechting tussen ons goed zit, maar ik heb schrik dat dit nu wel te is. Ik kan gewoon niets doen zonder haar. Van zodra iemand anders haar neemt, krijst ze. Zelf moet ik bijna continu met haar rondlopen want zitten is zo goed als verboden. Best wel zeer vermoeiend allemaal. Ook slaapt ze weinig overdag. Dat heb je misschien gelezen in mijn topic: 'Ik ben op...' Ik hoop echt dat er nog mensen dit voor hebben want ik heb schrik dat dit echt geen gezonde hechting is... Of hoort dit erbij?
Hoort er volgens mij gewoon bij hoor. Zulke kleintjes zijn gewoon het liefst bij hun mama. Zeker als ze ergens last van geven. Bij mama hebben ze ook 9 maanden lang in de buik gezeten. Soms is het lastig, maar het gaat ook weer over gelukkig.
Herkenbaar. Zowel het steeds moeten rondlopen en slecht slapen (tip: draagdoek) en heel aanhankelijk zijn. Ook gedurende hele korte periode alleen door mij getroost willen worden. Was gelukkig snel over. Overigens zegt het gemakkelijk getroost worden niet perse iets over of iemand veilig gehecht is maar dat is een andere discussie. Ik sluit me ook aan bij mamabeertje. Je kleine is pas net uit de buik en ook nog reflux. Dat valt natuurlijk allemaal niet mee voor een baby!
Ik zie dat je kindje bijna 4 maanden is, dat is een beruchte leeftijd waarop kindjes erg onrustig kunnen zijn en veel behoefte hebben aan mama (sprongetje ontwikkeling). Vreselijk vermoeiend, maar het gaat ook weer over. Go with the flow, werkte voor mij altijd het beste... Ik kan me nog levendig herinneren dat ik op die leeftijd met mijn oudste rondliep, te wiegen en te sussen omdat hij moe was maar eigenlijk niet kon slapen en alleen maar huilde (zelfs op mijn arm) ... Zo extreem was gelukkig maar een paar dagen, maar de periode van onrust en mamabehoefte was een week of vijf. Bij alle 3 mijn kinderen overigens... Hou je taai!
Is heel normaal hoor Mijn vriend heeft me destijds eens opgebeld of ik alsjeblieft naar huis wilde komen omdat C al 1,5 uur lang niks anders deed als krijsen. Ik was er en had der zo stil. Het is een fase, komt vanzelf goed
Heb je al een draagdoek😊 ideaal ding. Of een goede ergonomische drager, een marsupi is fijn voor een kleintje!
Ja hier het zelfde wel eens gehad. Hele avond wakker, niks willen alleen maar huilen. Ik kom binnen knuffel hem even leg hem op bed en slaapt gelijk. Hij was toen rond de 4 maanden. Mijn vriend was de hele avond al met hem bezig geweest.... kwam pas middernacht thuis. Was gelukkig een fase.
Heel normaal idd. De truc is om je er niet door te laten frustreren want dan kost het veel meer energie. Idd draagdoek aan gaan schaffen, ideaal! En het wordt vanzelf beter
Toch is dit echt gewoon normale hechting voor zo'n jonge baby. Jij bent gewoon het primaire hechtingspersoon en dat is prima.Mijn beiden dochters zaten de eerste 5 maanden echt aan me vastgeplakt (lange leve de draagdoek). Ik had verlof en mn man werkte juist veel, waardoor ze echt alleen maar bij mij wilde zijn. Ze zaten bijna altijd in mn draagdoek. Het verandert uiteindelijk vanzelf en je hoeft je hier echt geen zorgen over te maken. Als je punt vooral is dat het voor jou teveel wordt dan hoef je je ook niet slecht te voelen als je je kindje even bij een ander (al dan niet secundair) hechtingspersoon parkeert. Je kindje houdt hier niets aan over en gaat zich vanzelf ook meer aan andere personen hechten.
Hier net zo hoor! Mn vriend kan d'r ook moeilijk troosten. En als ik haar pak, is het goed. Ik ben al meerdere keren gebeld door m'n vriend als ik weg was, wat ie moest doen 😏 Heel eerlijk, ik geniet ervan. Het is lastig, maar het zijn maar fases. Én het weerhoud me ook niet om gewoon weg te gaan.
Bedankt voor de reacties! Blij te horen dat het er allemaal bij hoort. Ik was nu toch wel echt ongerust. Anderen mochten nog niet eens naar haar kijken. En als ze bij mij was, lachte ze soms zelf. De draagdoek is hier dagelijkse kost. Maar eerlijk. Soms voel ik me echt wel gevangen in die draagdoek. Ik loop bijna continu met de draagdoek.
Gewoon in meegaan, vroeg of laat gaat ze echt wel op ontdekkingstocht en wordt ze makkelijker met andere mensen. Niet forceren want dat werkt averechts. Ze is echt nog te klein om het te snappen.
Heel herkenbaar inderdaad. Ik snap heel goed wat je bedoelt met het gevoel "gevangen" te zijn in de draagdoek. De eerste 4 maanden zeker zat m'n dochter aan me vastgeplakt en was de draagdoek iedere dag wel in gebruik. Ik probeerde me er maar aan over te geven, hoe lastig soms ook. Zeker in combinatie met BV geven is het soms wel pittig. Het gevoel dat er voortdurend een beroep op je wordt gedaan en dan ook heel erg op je lichaam. Gelukkig vond m'n dochter het ook wel fijn om getroost te worden door m'n man, maar alleen als hij 1) rondliep en 2) liedjes voor haar zong. Inmiddels heeft hij een heel repertoire opgebouwd hihi. Maar echt, probeer er aan toe te geven en geniet als het lukt ook van deze speciale tijd in het begin. Voor je het weet, gaat ze op ontdekkingstocht kruipend door de kamer. Hoewel ze hier nog steeds de draagzak erg gezellig vindt. Sterkte!
Heel herkenbaar dat mama nr 1 is. Mijn vriend krijgt hem wel getroost en in slaap. Maar bij mij loopt hij bijna continu te schateren. Dat verandert allemaal met tijd. Al komt het nog wel een aantal periodes terug.
Straks krijgt ze een periode dat ze even helemaal niet de doek in wil en dan verlang je terug naar deze momenten . Ons meisje is nu flink ziek en nu ben ik ook weer 24/7 het enige wat goed is. Vandaag vrij kunnen krijgen van werk maar morgen gaat niet lukken waarschijnlijk .
Komt goed meid. Hier was de kleine man ook al een maand of 7 toen hij wat meer van me los kwam en zelf ging spelen en ontdekken. Nu is het een eigenwijze en ondernemende dreumes. En stiekem verlang ik nog wel eens terug naar dat kleine hangaapje (terwijl ik het toen echt heeeel zwaar vond). Sterkte en hopelijk lukt het om het wat los te laten zodat je er ook van kunt genieten!