Wat ben ik geschrokken gisteren, maar behalve geschrokken toch ook wel heel boos!Mijn man en ik waren gisteren 8 jaar getrouwd en wij vierden dat met een barbecue. Gezellig met onze kinderen, schoonvader, en vrienden. Mijn man had een karbonade op zijn bord en ik ging even naar binnen. Ik keek heel toevallig naar buiten en mijn man stond heel raar te "hoesten", te wapperen met zijn handen, naar zijn keel te grijpen, dus ik vroeg hem of het wel goed ging. Hij schudde van nee.....binnen een kwart seconde stond ik buiten, greep hem vast in de Heimlichgreep, maar dat deed in eerste instantie niks. Toen begon hij te kwijlen en zijn ogen draaiden weg. Vervolgens begint mijn vriendin keihard te lachen (die dacht dat hij een grapje maakte zei ze later ) en duwde ik mijn man naar mijn andere vriendin toe, die al 40 jaar bij de EHBO zit en gelukkig wel in de gaten had dat het niet goed ging. Haar man en mijn schoonvader deden er ook vreselijk lacherig over, ik rende naar de telefoon om 112 te bellen, vroegen ze ook nog waarom ik ging bellen ???? En ondertussen mijn vriendin maar gieren van de lach...... Mijn vriendin klopte een paar keer heel goed op zijn rug en toen schoot Godzijdank dat stuk vlees uit zijn keel! Het was echt een flink stuk van wel 8 x5 cm...Hij had een hap afgescheurd met zijn tanden, en dat was wat te groot, maar hij dacht het te kunnen kauwen en vervolgens schoot het zo naar achteren, zijn keel in... Echt, ik heb wel zeker een uur zitten natrillen van de schrik en ik snap het gewoon niet....Dat nu niemand in de gaten had dat het ernst was! En dan vervolgens met zijn allen gaan zitten lachen en grapjes maken, terwijl iemand gewoon staat te stikken!!!! Je hoort wel eens dat iemand verdrinkt en iedereen er domweg bij staat te kijken en niemand ingrijpt, ik kon me daar niks bij voorstellen. Nu helaas wel. Wat als ik net niet naar hem keek? Of net even op het toilet had gezeten? Bah, de schrik zit er zelfs nu nog in.
Allereerst ben ik blij dat het goed is afgelopen, wat een schrik zal dat geweest zijn. Zullen vast mensen rondlopen die echt niet weten wat ze moeten doen qua handeling en dergelijke, maar om nou te gaan lachen?? Dat vind ik echt belachelijk. Nee ik had gewoon van alles geprobeerd om ervoor te zorgen dat het goed afloopt, ben als kind ooit bijna gestikt in een dropje en zal dat nooit vergeten..
Wat heftig, ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent en ook van de reactie van de anderen. Gelukkig is het goed afgelopen! Zoek maar eens op het bystander effect. Ik denken dat dit is waardoor niemand reageerde.
Snap heel goed dat je bent geschrokken en zelf wat boos bent maar ook het lachen kan een reactie zijn van omstanders, net als totaal bevriezen, wegrennen, dat mensen gaan lachen van de zenuwen. Ik weet niet of dat bij jouw omstanders ook zo was maar ik begrijp jouw gevoel erin wel. Gelukkig is het met je man goed afgelopen!
Ohhh wat een schrik! Wat fijn dat het goed is afgelopen. Sommigen weten helaas niet hoe te handelen in zulke situaties.. en dat lachen, dat kan ook een (ongepaste) reflex zijn.
Jeetje wat zullen jullie enorm geschrokken zijn!! En het is niet te begrijpen dat niemand de ernst inzag. Je man zal in doodsangst hebben gezeten pfff... Maar sommige mensen worden ook lacherig als ze zich heel erg ongemakkelijk voelen en niet weten hoe te handelen.. Al praat ik het echt niet goed..
Wat schrikken zeg! Sommigen weten niet hoe ze moeten handelen in zo'n situatie, maar om te gaan lachen.. Lijkt me er ook echt niet als een grapje uitzien zoals je vriendin beweerde. Maar gelukkig is het goed afgelopen!
Wat erg zeg Ik weet ook dat mensen in zo'n geval heel verschillend kunnen reageren, van bevriezen tot onbedaarlijk gillen, huilen of zelfs keihard in een slappe lach schieten... Maar het is heel moeilijk om te zien dat er echt een noodsituatie is, en naasten staan erbij en grijpen niet in of schatten die situatie echt verkeerd in... Gelukkig is het goed afgelopen!!
Mijn vriendin zei dat ze dacht dat hij een grapje maakte en ook wel dat het gewoon haar reactie is bij een stress situatie. Dat is ook wel waar hoor bij haar (dat weet ik ook) maar gewoon de hele situatie was ronduit bizar. Tegen mijn man werd gezegd dat "hij zich niet moest aanstellen", tegen mij geroepen: "waarom bel je 112, is niet nodig"...Gewoon het feit dat niemand zag dat het niet goed ging. Ik snap het niet, het was gewoon heel duidelijk te zien, mijn man gaf het ook aan met gebaren, het kwijlen en het wegdraaien met de ogen....Sorry voor hun, maar ik vind het ronduit raar. Ook dat mijn schoonvader (notabene zijn EIGEN vader dus, die hem kent, ga ik maar van uit) zag het niet, het drong niet door bij ze. Heel raar.
Ja, dat moet haast wel. Onvoorstelbaar. Want het was (in elk geval voor mij) echt heel duidelijk. Gelukkig voor mijn man had ik geen last van lachbuien, bevriezingen en huilbuien, maar kon ik direct handelen. Ik was letterlijk de enige die zijn hoofd er bij had, geloof ik.
He bah, wat een rotsituatie zo. Niet alleen dat je je bent rotgeschrokken vanwege je man, en ook nog eens dat niemand wat deed. Maar vooral hoe er gereageert wordt. Misschien toch eens opbellen en vragen hoe ze die hele bbq hebben ervaren. Want nu is iedereen uit de situatie en is het inmiddels wel doorgedrongen. Ben benieuwd of ze nu toegeven dat ze beroerd hebben gehandeld. Kunnen ze wat van leren mochten ze ooit nog zoiets meemaken. Wat zal je man bang geweest zijn. Zeker als hij ziet dat hij niet serieus genomen wordt Hier zal nog wel een poosje de bibbers van hebben en misschien zelfs merken als hij weer zoiets eet. Sterkte
Ja inderdaad, je moet er niet aan denken hoe het zou zijn gelopen als jij ook totaal verkeerd reageerde.
Ik heb het een keer gehad met mijn jongste die op haar hoofd viel en flauw viel op een verjaardag; ze viel onhandig, mensen moesten daar om lachen, maar niemand deed iets, bv optillen of gewoon kijken of het wel goed ging. Ik tilde haar op en toen was ze al helemaal slap en draaide ze met haar ogen, heel naar! En niemand die iets deed he, ik riep tegen iemand op de bank dat hij plaats moest maken zodat ik haar even neer kon leggen. Echt zo'n rare waas was dat! Uiteindelijk niks ernstigs, ze valt snel flauw bij onverwachte pijn - hoeft niet eens heftige pijn te zijn. Maar ook na 10x is dit nog heel naar en hoop ik toch dat mensen niet weer zo lachen als ze het eens op een verjaardag heeft!
Vaak zijn het ook zenuwen van mensen. Mijn tante heeft bij de een crematie van dierbaar familielid zitten lachen. Puur zenuwen
Nou, we hebben het er later wel over gehad en iedereen zegt dus dat ie het niet gemerkt heeft. Dat ze dachten dat het een grapje was en dat het wel mee viel. Uiteraard snapten ze later dat dat niet het geval was. Mijn schoonvader had vannacht heel slecht geslapen zei hij. Mijn man zei toen hij dat hoorde dat dat zijn eigen schuld was en ik merk dat ook hij best een beetje boos is op iedereen. En om heel eerlijk te zijn snap ik zijn reactie echt wel. Ik begrijp dat iedereen anders reageert, maar om te zeggen dat je je aanstelt, terwijl hij langzaam aan het wegglijden was...Nee, dat kan echt niet. En ik kan me niet voorstellen dat ze dat niet gezien hebben. Ja, de eerste 10/20 sec misschien, maar daarna moet dat toch doorgedrongen hebben?
Dit was dus eigenlijk net zo iets....Die reactie vind ik zó raar....Ik snap ook niet dat mensen lachen als iemand valt, niemand die kijkt of het wel goed gaat. Echt een belachelijke reactie. Maar goed, ik ben ook niet van die filmpjes op tv waar iemand een doodsmak maakt en een ander dat leuk staat te filmen Ik kan daar gewoon niet om lachen.
Daar heb je gelijk in, al hadden ze het niet door, de afwijzing van 112 bellen had niet gemogen. Toen had er al een lampje moeten gaan branden. En dat hij boos is snap ik ook, dat zou ik ook zijn. Als jij net op de wc zat, of de hond uitlaten oid, dan had het anders afgelopen. Ik zou, maar dit is heel persoonlijk, wel een excuus willen als ik je man was.
Ja, maar hoe kun je een excuus eisen terwijl zij beweren het niet gezien te hebben? dan is hun reactie dat ze het niet zo bedoeld hebben, OMDAT ze het niet gezien hebben. En dus hebben zij geen schuld, zeg maar. Gelukkig zag ik het, was ik erbij, maar ik vraag me echt steeds af: Wat als ik met de kinderen even naar de speeltuin was gelopen/op de wc zat etc. Uiteraard een zinloze vraag hoor, maar het flitst wel door mijn hoofd.
Vreselijk!! Ik ben vroeger ook bijna gestikt in een pepermuntbal, eerst dacht iedereen ook dat ik raar aan het doen was, totdat godzijdank mijn vader zag dat ik bijna stikte en de heimlichgreep bij mij deed waardoor die pepermuntbal eruit schoot. Ik was zo bang, zelfs nu wordt ik er nog helemaal naar van als ik eraan terug denk. Mijn broertje vond toendertijd ook dat ik me aanstelde (nadat het gebeurd was) en vond het om te lachen. Dat vond ik ook echt niet leuk, ik was ook echt heel boos. Ik zou ook boos zijn op de mensen die zeiden het niet nodig te vinden om 112 te bellen of dat hij zich aanstelde!! Sterkte, ik snap dat je nog van slag bent!!