Waarschijnlijk voelt je moeder zich precies hetzelfde... Omdat ze zich ontzettend zorgen maakt om jou
Ik bedoel het verder niet lullig ofzo hoor.. Maar je maakt het jezelf (en anderen) zo ontzettend moeilijk op de manier..
Hoi Meid! Stel he, dat jij een dochter krijgt, wat zou je dan het liefste willen als ze in jou situatie zat? Dat ze het eerlijk vertelde zodat je haar kan helpen? Of liever dat ze alleen door alle stress ging en je het pas hoort als ze getrouwd is en de 12 weken voorbij? Misschien helpt dat om met je moeder te praten.. als ik zo hoor heb je best een goede band met haar, en ze kan je zo ontzettend helpen nu.. al is het maar dat je deze periode niet alleen door hoeft. Succes!
Meid, jullie maken het jezelf hopeloos moeilijk op deze manier. Jullie moeten het gewoon gaan vertellen, als jullie hier zo mee zitten. Niet gaan zitten bedenken waarom het nu niet zou kunnen (je kunt vast honderden redenen bedenken om het nog niet te doen), gewoon nu vertellen. En vanaf dat punt zie je wel hoe het loopt. En natuurlijk kunnen ze heftig reageren, deal with it, dat hoort er helaas echt bij. Maar het zijn je ouders, ze zullen je vast ook graag helpen met het zoeken naar een oplossing als ik je berichten zo lees. Sterkte ermee en laat je niet gek maken.
Ik lees al even mee, maar wist eerder niet goed wat te adviseren. Ik kom niet uit de Marrokaanse cultuur en ik weet dat dat een heel verschil kan maken. Maar nu lijkt het er inderdaad op dat jij straks alleen zit met een baby, want je vriend krijgt koudwatervrees en eerlijk gezegd ben ik bang dat hij het wel aan zijn Ouders heeft verteld en zij hun invloed uitoefenen. Ik zou het wel zo eerlijk vinden als jouw ouders ook op de hoogte zijn zodat jij er ook niet alleen voor staat. Dan weet je ook waar jij staat en waar zij staan. Hoe dan ook zou ik als ik jou was hulp zoeken bij Fiom of bij je ouders. Wat denk je dat hun reactie gaat zijn? Zijn je ouders heel traditioneel en vinden ze dat ze je dan in de ban moeten doen of zal het ze kwetsen maar kiezen ze toch voor hun dochter? In het eerste geval lijkt het alsof je dat dan toch niet kunt voorkomen als je het kindje gaat houden (tenzij het mis gaat) en het tweede geval kan je denk ik beter zo vroeg mogelijk doen zodat je echt dit samen met ze kunt doormaken. Heel veel sterkte! Het lijkt me een hele moeilijke en nare situatie.
Ik had het eerlijkgezegd al zien aankomen dat je vriend zou laten afweten. Het was namelijk vanaf het openen van de topic heel veel redelijk vage plannen maken en weinig actie. Ik had al het vermoeden dat er weinig actie vanuit je vriend kwam en je aan het lijntje werd gehouden. En ik heb/had het idee dat je eigenlijk niets doet/deed met de tips die je hier krijgt. Jouw vriend heeft bewust zonder anti conceptie gesext, met volle verstand geen moeite gedaan om een zwangerschap te voorkomen en nu laat hij het afweten. Laat ik op z'n zachtst gezegd zeggen dat ik het zwaaaare slappe hap vind!! Wat zou ik jullie graag alletwee even door elkaar willen schudden en met beide benen op de grond willen zetten! Maargoed dat is absoluut niet aan mij verder. Maar zo te lezen gaan de gemaakte plannen dus niet door of (aangezien hij rust wilt) een fixe vertraging opleveren waardoor jullie plan al niet door kan gaan. Iedere dag telt nu namelijk.. Het plan wat jullie wilde doen had alleen gekund als je echt deze week of max volgende week (islamitisch) zou gaan trouwen of ondertrouw en je zal straks al zeker niet meer kunnen doen alsof je in het huwelijk zwanger bent geworden. En binnen de kortste keren zal je buik ook gewoon gaan groeien. Ik wens je veel sterkte maar ga nu aub niet op hem zitten wachten en uitstellen. Geloof mij, je gaat het jezelf alleenmaar veel moeilijker maken zo. Vertel het minstens je moeder en dan zal je waarschijnlijk zien dat haar reactie nog meevalt ook! Zij kan dan misschien je vader voorbereiden.
Diepe zucht.. :'( ik ben er zo kapot van.. Ik ben ook helemaal verkleurd me moeder vind me er niet uit zien en vraagt of ik ergens mee zit.. Ik krijg dan een brok in me keel en kijk haar aan en wil haar zo graag alles vertellen maar dan denk ik aan haar gezondheid en alle naarste senarios die ik zou kunnen doormaken en ga er dan zo kapot van.. Stel ik word het huis uit gezet.. Ik sta er alleen voor :'( ik zit heel de dag sinds gister in me uppie op bed te janken als een kind en alle gedachtes flitsen door me hoofd. Maar inderdaad als ik het niet zeg weet ik het ook niet.. Ik zal het moeten zeggen.. Me moeder had dit weekend een gezellig uitje gepland met de familie als ik haar dit vertel dan zal ze de deur niet meer uitwillen en verpest ik alles... Ze moet morgen langs de arts voor spoedcontroles ik voel me zo rot ik weet dat ik dit moet zeggen maar ben zo bang Het is allemaal me eigen schuld geweest... En nu boet ik er hard voor in me eentje
Vervelend dat je je zo voelt meid ik begrijp je dilemma maar zo is er iedere keer wel een andere reden waarom het niet het juiste moment is om het te vertellen. Het zal nooit het goede moment zijn want je kan altijd wel weer iets verzinnen waarom je zou moeten uitstellen. Je moeder gaat je echt de deur niet uitzetten! Het feit al dat ze bezorgd om je is zou juist een mooi moment zijn om er op in te spelen. Zij heeft nu ook ruim de gelegenheid om zich vanalles in het hoofd te halen en waarschijnlijk bezorg je haar daar meer stress mee. Maargoed iedereen zegt dit al dagen en we kunnen het blijven zeggen. Jij moet het doen. Dus ik hou er ook mee op om je hiertoe aan te sporen hopend dat je het gaat inzien. Succes!
Precies dit. Het is nu niet het moment om te verzinken in zelfmedelijden. Iedereen heeft hier zat tips gegeven en iedereen kan wel bezig blijven met je vertellen hoe je het kan aanpakken, maar als er niks mee gedaan wordt dan houdt het ook op. Ik wens je in ieder geval ook veel succes en sterkte.
Waarom vertel je het niet gewoon? Een moeder snapt heus wel dat het niet goed gaat met haar kind. Ga geen excuses blijven verzinnen maar zeg gewoon "mam, ik ben zwanger, ik heb je nodig"
Lees al een tijdje mee. Maar vind exht dat je te bang bent, is nergens voor nodig! Wie weet zijn ze wel hardstikke gelukkig dat er een baby komt, uiteraard na de schrik. Ook zei moeten het een plekje geven. Ik weet niet hoe oud je bent maar oud genoeg om te trouwen en zelf te bepalen of je een kind wil of niet. Gewenst of ongewenst. En als je ouders reageren zoals jij denkt er is genoeg om je te helpen dus komt altijd wel goed. Al denk ik dat weinig ouders hun kind verstoten door dit. Als ik het zo lees heb je toch wel een vrij goede band met je moeder en denk echt dat ze ke zal steunen! Ik zou het gewoon direct vertellen denk dat ze het minder waardeerd als je het verbergd, ze voelt het nu al! Kom op meid doe het! Ik weet hoe moeilijk het is (al niet marokaans) maar moest me toch in het diepe gooien omdat ik steun nodig had van me ouders en dje kan jij ook zeker gebruiken. Je kan het!
Meid wat een gedoe allemaal. Je zou moeten Kunnen genieten van een zwangerschap en niet zo gestrest moeten zijn. Ik wil je meegeven dat je moeder echt geen hartinfarct/stilstand krijgt als jij dit nieuws vertelt aan haar. Ze zal hoogstens gaan hyperventileren en een benauwd/drukkend gevoel rondom haar borst krijgen. Dat zie je vaker als gevoelige mensen heftig nieuws krijgen. Als de ambulance dan gebeld wordt kunnen die mensen altijd thuis blijven. Ik heb ik mijn 13 jaar zorg nog nooit mee gemaakt dat iemand een hartstilstand kreeg van "slecht nieuws". Vertel het aan je moeder, zij kan je helpen. Als jouw kindje later in de problemen komt zou je toch ook willen dat hij of zij het met je zou bespreken. Dit is ongeacht cultuur zo volgens mij.
Ik lees ook al een tijdje mee en je zegt dat jullie volwassenen zijn, zo komt het absoluut niet over eerlijk gezegd. Watvoor cultuur ook, je bent zwanger door eigen toedoen, je hebt de keuze gemaakt voor je kindje wat ik heel goed van je vind en nu zul je dus je verantwoordelijkheid moeten pakken en actie ondernemen! Zorg dat je je zaakjes op orde krijgt, van je vent moet je het duidelijk niet verwachten, dus zorg hier zelf voor. Je bent volwassen, hebt keuzes gemaakt en nu hoppa zorgen dat je kindje straks een fijn en liefdevol leven zal gaan krijgen van een mama die ervoor gaat!!! Sterkte en heel veel succes!
Precies! TS moet zich echt over de angst heen zetten. Ik zou eventueel iemand van de moskee (een "ouderling" o.i.d; er zijn ook genoeg vrouwen van, die dat zouden kunnen) vragen om mee te gaan bij de aankondiging als ze bang is voor agressie. Om eerlijk te zijn sta ik hier niet van te kijken trouwens. Ik heb nog nooit een succesverhaal gehoord van een Marokkaans stel waarbij het meisje voor het huwelijk zwanger is geworden... In alle gevallen namen ze de benen (en of dat nou onder druk van zijn familie was of omdat hij het zelf niet meer wilde, dat terzijde). Wel wekenlang het meisje mooie beloftes doen en net zoals in het geval van TS allemaal "plannen" maken... Maar geen uitvoer van die plannen. Een echt praktiserende moslim zou sowieso geen seks voor het huwelijk hebben, dus daar gaat het al mis. Hij komt absoluut niet volwassen over, ik denk eerlijk gezegd dat als jullie toch trouwen en hij blijft zo dat je binnenkort twee kinderen hebt om voor te zorgen in plaats van één. En TS als je het niet snel genoeg vertelt, dan zal je buik je wel gaan verraden.
Als je het aan mij vraagt, weet je moeder al lang dat ze oma wordt. Jouw gedrag, je zorgen, je uitstelgedrag... moeders voelen dit haarfijn aan.
Allemaal makkelijk praat, maar ik begrijp ts wel.. zij weet wat de gevolgen kunnen zijn. Dan is er toch normaal dat ze het niet durft te vertellen? Ik geloof niet dat jullie dat met gemak zouden durven zeggen als jullie weten wat de gevolgen kunnen zijn. Zij heeft tijd nodig maar vroeg of laat gaat ze het toch moeten zeggen. Ik denk liever vroeg zodat ze ook aan het idee kunnen wennen en indd voor oplossing zoeken. Dan hoop ik dat uw vriend snel bij draait en actie onderneemt. Want de enige oplossing die uw moeder zou willen, is dat jij trouwt met de man die jou zwanger heeft gemaakt. En als hij terug krabbelt heb je pas echt een probleem den ik
Jouw aanstaande moet maar eens wat ruggengraat kweken denk ik, dat zou iedereen goed doen! Meis wat een ellende, wat zal jij je alleen voelen en dat terwijl je zwanger bent en zo hard steun nodig hebt. Denk je echt dat je niet beter je moeder in vertrouwen kan nemen? Zij heeft heus wel door dat er iets met je is, en nu maakt ze zich alleen maar zorgen. Misschien voelt ze zich wel rot dat je haar niet in vertrouwen durft te nemen. Ik denk écht dat je beter met je moeder kan gaan praten, desnoods met iemand van de moskee erbij?
Ik lees nu al eventjes mee. Maar jeetje wat een rotsituatie. Ik vind wel dat er makkelijk gedacht wordt om het maar te vertellen. Het is nu eenmaal een andere cultuur en wie weet wat de gevolgen voor ts kunnen zijn?! Ik snap heel goed dat ze bang is. Ik vind het wel erg voor je dat je vriend nu terugkrabbeld. Elke dag telt nu en dit kost allemaal tijd. En buiten dat, ik snap dat hij zijn ouders belangrijk vind maar hij heeft deze situatie toch net zo goed veroorzaakt. Misschien zijn die ouders het er nu niet mee eens maar dat draait vast wel weer bij. Verder heb ik niet veel zinnigs te zeggen, ik hoop echt voor je dat het allemaal goed komt. sterkte met de hele situatie.