eenzaamheid

Wat naar dat je je zo eenzaam voelt! Is er in de omgeving geen groepje voor moeders met jonge kinderen? Ik ken dat hier in de omgeving eigenlijk overal wel.. Misschien kun je zo moeders met jonge kinderen ontmoeten en samen wat leuks doen?

 

Ik ben zelf ook wat stiller en terughoudend altijd en het kostte mij ook meer moeite om vriendschappen te sluiten vroeger (nu voel ik die behoefte gewoon helemaal niet verder). Voor mijn gevoel moest ik dan best soms forceren in het zoeken van aansluiting of het aangaan van contact met anderen.

Zou het ook niet veel fijner zijn toch eigen contacten op te doen in plaats van te verhuizen en te hopen dat ooms/tantes en kennissen van jouw ouders dan op bezoek komen bij je? Zet hier anders eens een oproepje voor vrouwen die in de omgeving wonen? Wie weet eerst via mail elkaar leren kennen en dan eens afspreken? Misschien gaat dat makkelijker..?

 

Dit zijn juist de clubjes om vriendschappen te ontwikkelen, maar dat gaat niet zomaar.. Buiten dat je er voor open moet staan moet je er ook moeite voor doen, probeer mee te praten, neem initiatief.

Maar je hele situatie klinkt wel heel kut, en eigenlijk ook wel als een situatie waar je misschien wat hulp bij kan gebruiken? Ga eens naar de huisarts en praat met hem/haar over je situatie.

Want het klinkt wel heel rot zoals je je voelt. Veel sterkte meid!

 

Wat naar dat je je zo eenzaam voelt, ik herken het wel mijn vriendinnen hebben en willen nog een kinderen dus gaan vaak uit enz wat ik niet meer kan, ik heb een besloten clubje hier gemaakt ik zal je ff Pb'en

 

Wat naar dat je je zo voelt! Ik ben het eens met pandavliegen; de eenzaamheid is, naar wat ik lees, denk ik niet het probleem, maar juist dat je het zo moeilijk vindt om contact te maken en vinden. Als je dat kan aanpakken dan komen de contacten vanzelf. Vriendschap is immers niet iets dat je hop, zomaar hebt. Het ontstaat uit een langere periode van sociaal contact. Als je dat contact niet kan leggen is het dus ook heel moeilijk om een netwerk op te bouwen.

Wellicht zou je ook kunnen denken aan vrijwilligerswerk of bijvoorbeeld een maatjesproject?

Terugverhuizer naar je oude woonplaats zou ik niet doen. Blijkbaar willen die contacten nu al niet bij jou langskomen, dus dat lijkt me niet echt een evenwichtige basis voor een intensievere vriendschap.

 

Misschien wat positiefs voor de toekomst; ik merk dat wanneer je kinderen naar school gaan en naar zwemles etc je automatisch meer mensen kent en contact maakt. Ik herken jouw gevoel gelukkig niet; helaas ook geen ouders meer, maar wel broers, zus en fijne vrienden. Toch merkte ik dat mijn kennissenkring enorm groeide vanaf dat mijn dochter naar school ging. Het zal in ieder geval je gevoel dat je in je omgeving thuisvoelt kunnen vergroten denk ik.

 

Een deel van je verhaal is erg herkenbaar bij mij, sinds 4 jaar woon ik ook ongeveer 2 uren rijden van mijn vertrouwde omgeving.
In het begin liepen mijn sociale contacten wel oké, had deels ook te maken met mijn beroep veel hebben daar ook misbruik van kunnen maken.
1,5 jaar geleden ben ik gestopt met dat beroep en ben ik thuis gaan werken, tevens ben ik nog iets zuidelijker gaan wonen en vind het enorm lastig om hier mijn draai te vinden.
De contacten met mijn vriendinnen uit mijn oude omgeving zijn verwaterd op 1 na, zij heeft sinds een jaar alleen een nieuwe vlam waardoor we elkaar een stuk minder zien dan voorheen.

Ik merk dat ik behoefte heb aan leuke contacten, maar tegelijkertijd houd ik het ook van mij af.
Had me bijvoorbeeld op een site ingeschreven waar je contacten kon op doen, na wat heen en weer gemail haak ik af maar deze mensen wonen dan ook nog steeds ver uit de richting en om nou even gezellig te terrassen en ondertussen 30 euro benzine er door heen te gooien elke week bijv zie ik ook weer niet zo zitten.
Verder wat berichten gekregen van mensen die nog geen kinderen hadden en of er nog niet mee bezig waren maar juist elke weekend wouden stappen iets wat ik dus weer niet zoek.

Als ons kleintje is geboren wil ik aan baby zwemmen gaan doen, hopelijk leer ik dan meer dames kennen met de zelfde interesses heb alleen zo'n idee dat er veel dames rond de 40 zitten en juist niet van eind 20 begin 30.
We zullen het wel gaan zien..

 

Blijf ook vooral veel doen, dus bv een cursus met je dochter (dansles ofzo, erg leuk!), een speelgroepje, maar ook zelf bv sporten en een cursus (muziekles, schilderen, een taalcursus, of bv een boekenclub ofzo!). Het is niet erg als je jezelf niet meteen op de voorgrond plaatst, hoe meer je blijft ondernemen, hoe makkelijker het wordt om bv na een cursus contact te houden met iemand. Dat hoeft niet meteen je Beste Vriend te worden, gewoon leuk contact, keer een kop koffie drinken ofzo, en je wordt er echt steeds makkelijker in! Dat neemt ook al zoveel eenzaamheid weg!

Dus geef het juist niet op, blijf die dingen ondernemen!

Ik heb zelf als vrijwilliger gewerkt in een filmhuis, dat was ook echt heel leuk omdat je echt een verantwoordelijkheid hebt binnen een team; dan leg je ook makkelijker contact.

 

Ik denk dat hier misschien wel iets zit om wat 'winst' op te behalen. Vanwege je achtergrond kan ik me voorstellen dat je niet alleen terughoudender en stiller bent, maar ook een hoge 'verdediging' hebt zegmaar. Die je niet snel laat zakken, want dat maakt je kwetsbaar. Tegelijkertijd is het juist dat, dat ervoor zorgt dat je echte connectie kunt maken en een vriendschap (dieper of minder diep) kunt aangaan.

Wellicht kun je het focussen op echte vriendschappen wat laten gaan, en eerst eens kijken of je bijvoorbeeld alleen 'goeie kennissen' kunt kweken met een groepje zoals dit, of met een sport? Mensen die je misschien (nog) niet midden in de nacht kunt bellen, maar wel mensen aan wie je een beetje jezelf durft te laten zien, en die zich in ruil ook wat openstellen. Mensen met wie je inderdaad af en toe wat kunt gaan drinken, of een speelafspraak voor de kinderen kunt maken terwijl je zelf even gaat kletsen, dat soort dingen.

Ik merk zelf bijvoorbeeld, ik zit in een voetbalteam met meiden waar ik weinig tot geen aansluiting mee heb. Ze zitten veelal in een andere levensfase dan ik en zijn heel anders qua achtergrond en interessen, waardoor ik er beslist geen vriendschappen uit zie ontstaan. Mede omdat ik al een druk sociaal leven heb, doe ik ook totaal geen moeite om bij de groep te horen. Ik heb dus ook regelmatig het gevoel dat ik er buiten lig, dat ik er niet bij hoor.
Nu ben ik me er in dit geval vrij bewust van dat dit niet alleen aan onze verschillen ligt, maar ook aan mij. Hoewel zij me af en toe maar een vreemde tante vinden, zijn er best aanknopingspunten voor meer contact die ik zou kunnen gebruiken: Ik word (met de rest van het team) uitgenodigd voor allerlei feestjes en bijeenkomsten. Ik zou ook zelf meer aanwezig kunnen zijn bij de verschillende klussen en activiteiten rondom het voetbal hier in het dorp, waardoor ik dat sociale contact ook kan aantrekken. Als ik echt moeite zou doen, zou ik er heus wel plezierige kennissen of zelfs oppervlakkige (of wie weet zelfs goede) vrienden aan over kunnen houden. Maar dan moet ik wel mijn verwachtingen naar beneden bijstellen (niet van ze verwachten dat ze veel op mijn golflengte zitten of dat zij heel veel moeite gaan doen om mij bij de groep te betrekken), mezelf wat meer laten zien, en ingaan op de mogelijkheden die ze me bieden qua contact.

Soms blijken mensen van wie je dacht dat ze heel anders waren dan jij en helemaal niet geschikt voor een vriendschap, tóch een goede vriend(in) te kunnen worden.

En als laatste: ik heb via internetfora in het verleden veel interessante en leuke contacten opgedaan, en ook échte vriendschappen offline (en langdurige vriendschappen online, ondertussen meer dan 13 jaar contact bijv). Juist voor mensen die wat geslotener/verlegener zijn kan het internet een uitermate goeie manier zijn om contacten te leggen en vriendschappen te sluiten. Het nadeel is alleen dat je zo vrienden uit heel Nederland kunt opduikelen, dus in je woonplaats heb je er misschien alsnog niets aan. Maar ook verre vrienden zijn echte vrienden, wat mij betreft, helemaal als je elkaar wel bijv een paar keer per jaar kunt opzoeken. (De meeste van mijn RL vrienden zie ik ook maar een paar keer per jaar tot één keer per maand vanwege drukke levens en enige reisafstand).

Oh en voor het gewoon sociale contact (zonder vriendschappen maar wel gewoon mensen zien gedurende de dag) zou ik écht vrijwilligerswerk gaan doen. Als ik mijn werk niet had, zag ik opeens ook maar weinig mensen door de week, en dan heb je veel meer vrienden nódig zegmaar? Op werk en vrijwilligerswerk krijg je automatisch de gezamenlijke koffie, lunch, etc cadeau, en als het leuk vrijwilligerswerk is dan doe je er ook nog eens kennissen op met dezelfde interesses en een zinnige dagbesteding!

 

Ik denk dat je misschien in 'therapie' moet gaan of de tools moet krijgen om te leren om het contact te maken. Want waarschijnlijk is het je eigen gevoel en zou je als je je wel meer in het gesprek zou mengen juist wel krijgen wat je zo graag wilt!
Zelf ben ik het tegenovergestelde en denk ik soms van anderen dat ze geen contact willen. Ik besef me nu juist dat het in mijn geval meer uitzondering is dan regel dat anderen het initiatief nemen. Voorbeeld van de moeders op school. Als ik groette, wat ik vanaf het begin deed dan kon er amper wat af of helemaal niks. Vooroordeel geboren! Maar nu ik ze beter leerde kennen zijm ze juist heel gezellig.

Maar mijn grote tip: zoek iemand die je hierin kan coachen om er voor de rest van je leven profijt van te hebben! Wellicht helpt dit ook bij het vinden van een nieuwe baan. Heel veel succes!

 

IK had dat ook een beetje. werd erg ziek. Familie liet me zitten. IK had geen werk meer. Maar ik doe nu bijv. vrijwilligerswerk waardoor ik minimaal 1 x in de maand overleggen heb. soms zijn er bijv. speeltuinverenigingen waar vrijwilligers werken. Dan zie je ook moeder. Soms kosten dat soort activiteiten ook geld. Maar vriendschap of contacten leggen kost nu eenmaal geld.

 

Ik zat nog te denken: heb je een ballorig in de buurt of andere binnenspeeltuin? Ballorig heeft een speciaal tarief voor peuters en daar komen bij ons wel veel moeders op af of peuterzwemmen?

 

Ja, zoals jij de situatie schetst denk ik niet dat het vanzelf beter gaat. Het maatschappelijk werk biedt ook wel groepstrainingen/therapie. Voor het aanleren van vaardigheden bijvoorbeeld.

Wat een verdrietige situatie. Ik hoop echt voor je dat je situatie veranderd. Heel veel succes!

 

Als je geen hulp meer wil dan moet je jezelf een schop onder de kont geven en er wél met je meisje op uit gaan!
Dat verdiend zij toch ook?
Kinderboerderij, soms heeft en intratuin een speelgedeelte dan kost dat niets. Misschien een vakantiepark in de buurt? Zo'n binnenspeeltuin daar kost vaak niks alleen een drankje oid.
Je bent nu echt aan zet...!
Maar ergens voel ik ook een depressie dus ik zou toch nogmaals naar de huisarts.
Je moet er in ieder geval iets mee!

 

Oh ik herken je verhaal wel..
Sinds 4 hr verhuisd naar een ander dorp waar we niemand kennen. Moeder overleden, geen contact met vader. 1 broertje maar die zit liever achter zn pc.
Mn eigen familie zie ik ook weinig, deels doe ik dat zelf maar deels vind ik niet dat het allemaal van mijn kant moet komen.

2 beste vriendinnen die ik wel zie maar altijd afspraak vooruit plannen ivm drukke leventjes. Ook komt de sportschool bij 1 van de 2 voor alles en daar heb ik soms goed de balen van.
Schoonfamilie wonen allemaal aan de andere kant van het land. Zo ook de vriendengroep van mn partner maar die zien elkaar eigenlijk ook alleen maar bij feesten en partijen.

Zoontje wordt bijna 4 en hoop op de basisschool wat moeders te ontmoeten.
Op de psz kom ik wel veel mensen tegen maar helaas ook niemand waar het goed genoeg mee klikt.
Contact maken met anderen is lastig als je wat onzeker bent en juist heel graag contact wilt, dan gaat het geforceerd. Daarbij moet je iemand tegenkomen met wie het goed klikt. Niet iedereen is leuk genoeg om vrienden mee te worden.

1 ding werkt niet en dat is jezelf als slachtoffer zien. Je bent meer waard en je kindje heeft juist heel veel behoefte aan dingen te ondernemen met haar moeder.
En hoe positiever jij overkomt en je houding is, hoe leuker je bent voor een ander om op af te stappen..

Waar woon je?