Ik heb dit keer strek het voor gevoel dat ik aan het einde van de zwangerschap op bed beland vraag me niet waarom maar ik ben er heilig van overtuigd . Alles moet al opgeruimd en `schoon zijn anders heb ik geen rust in me lijf. Wie had dit voor gevoel ook en kwam het er wel of niet uit? of had je een totaal ander voorgevoel tijdens je zwangerschap die je wilt delen.
Hoi, Ik heb altijd een voorgevoel gehad dat Fleur eerder zou komen.....en dat kwam ook uit terwijl ik op het laatst toch hoopte dat het niet zo zou zijn omdat we net verhuisd waren, ik van plan was nog even uit te rusten en te genieten van de zwangerschap. Toen ging mijn bloeddruk redelijk omhoog en moest ik vaker voor controle in het ziekenhuis. Na 2 controles (bloedtests, CTG etc.) had ik het zo gehad opeens omdat je dan toch over zwangerschapsvergiftiging in zit enzo. Ik zei nog die avond, van mij mag ze (je) wel komen en ja hoor, ik kon al niet slapen en om 02:00 braken mijn vliezen... Dus met 38 weken werd ze geboren. Gelukkig was de babykamer af en alles verder op orde thuis maar eerder had ze niet moeten zijn! Dus ja, mijn voorgevoel kwam uit. Ook wist ik meteen aan het begin van de zwangerschap dat het een meisje zou zijn. Groetjes, M
nou mijn voorgevoel was dat ik een zoon zou krijgen, dat had ik heel sterk net zoals bij mijn zoon die ik verloren ben...ik was ervan overtuigd dat ik een jongen kreeg en begon daarom met 10 weken ook al jongenskleertjes te kopen
Ik was er echt van overtuigd dat ik thuis zou gaan bevallen en dat alles goed zou verlopen. Ben dan ook geen moment "bang" geweest om te gaan bevallen. Ook niet na het horen van verhalen van vreselijke bevallingen. En ja ik ben thuis bevallen en alles is goed verlopen :-D
ik had een voorgevoel dat amy eerder zou komen en ja hoor, 2 weken eerder dan gepland lag mevrouw al in dr wiegje
ik had bij darryl* heel sterk het gevoel dat hij niet gezond zou zijn en niet bij me zou mogen blijven. en helaas is dat gevoel uitgekomen. bij dylano wist ik gelijk dat het wel goed zou gaan en ook heel sterk dat het een jongen zou zijn en ook dit is uitgekomen.
Ik dacht dat Fenja later zou komen dan de uitgerekende datum , ze kwam 5 weken te vroeg. Ik dacht dat we een jongentje zouden krijgen, het werd een meisje. Bij mij klopte er dus niets van.
ik had het gevoel 'en NU ben ik zwanger' terwijl ik dat helemaal niet kon weten (was ook wel erg snel na het stoppen met de pil!) en nog lang geen tijd was om te testen, en dat klopte. vervolgens wist ik zeker dat mijn mannetje vroeger zou komen. klopt ook (ruim 3wk). het enige waar ik helemaal naast zat was het geslacht! bij de 2e wist ik het ook: en NU ben ik zwanger! terwijl ook hier de kans heel klein was (vergeten pillen) en het nog lang geen tijd was om te testen. ook bij deze heb ik het gevoel dat het een meisje is, maar ik zal nog ff geduld moeten hebben tot de 20weken echo. ik denk dat ook dit beebje het niet gaat uitzingen tot 40wk. of dat gaat kloppen zal nog blijken
Volgens mijn kraamhulp heb ik onbewust gevoeld dat Marleen eerder zou komen. Alles was idd al helemaal af. Ik had ook ineens dat ik vrijdagavond de box in elkaar wilde zetten. Gelukkig had mijn man het boekje van Kluun gelezen en dat je op zo'n moment moet meeveren. Die heeft met veel diepe zuchten die box nog in elkaar gezet. Tuurlijk, had ook de andere dag gekund, maar het moest die avond. Nu weet ik dus waarom, want zaterdagochtend braken mijn vliezen. Ik was net 37 weken en 3 dagen..
De hele zwangerschap heb ik gezegd dat Eva met 39 weken en 5 dagen geboren zou worden. En inderdaad, op zaterdag 8 december was ik 39 weken en 5 dagen zwanger en is Eva om 11.34 uur geboren.....
Vanaf het begin vroegen mensen of ik niet op zag tegen de bevalling en elke keer zei ik nee hoor, als het niet past dan snijden ze 'het' er maar uit maar eruit komen zal hij heus wel. Ook wist ik dat ik in augustus zou bevallen (ik was 31 juli uitgeteld) en dat ik overtijd zou gaan en dat ik geen kleine baby zou krijgen (logische gedachte daar er niemand in mijn familie 'kleine' baby's heeft gebaard). Uiteindelijk ben ik op 20 augustus via een noodkeizersnee bevallen van Kylian (55 cm en 5000 gram) Het enige gevoel wat niet juist was is dat ik de eerste 20 weken heel sterk het gevoel had dat het een meisje zou zijn en dus ook zeer verbaast was toen ze met de 20 weken echo zeiden dat het een jongen zou worden. Groetjes Anita
Hmm.. Best wel ja, ik had zowiezo een voorgevoel dat het een jongetje werd, klopte! En ik zei, ik denk dat ie eerder komt, niet veel een klein beetje, 23e uitgerekend 20e geboren! Dus ja, best wel -xxx-
Mijn voorgevoel tijdens de eerste zwangerschap... Het worden er 2! Zeker weten, echt ik wist het zeker. En bij de eerste echo waren het er 2.. (zie je wel!) maar later hebben ze de tweede nooit meer kunnen terugvinden Dus voorgevoel kloppend? Nou weet niet zo net Mijn voorgevoel tijdens deze zwangerschap, het wordt een jongetje ik weet het zeker (maar het is een meid) Dus tja... ik heb echt een lekker instinct hihihi
Mijn voorgevoel klopt dus helemaal. Toen ik met 10 weken zwanger was, zag ik het op de echo, wist ik gewoon gelijk dat het een jongetje was. Pas bij de 20-weken echo klopt mijn voorgevoel wel. Toen ik 30 weken zwanger was, sprak ik met mijn vriend over mijn angst dat ik na de bevalling veel bloed zal verliezen... Toen ik 40 weken+2 dagen zwanger was, zei ik tegen mijn vriend tijdens de diner dat ik morgen ga bevallen. Hij zei "waarom denk je dat?". Ik zei dat ik niet weet waarom maar ik voel het gewoon. Diezelfde nacht brak mn vliezen, dan naar het ziekenhuis, weeën, pas om 12.42 uur werd mijn zoon Matthew geboren. Maar nadat Matthew geboren was, zat de placenta muurvast, waarna ik 3 liter bloed had verloren, met spoedOK + curretage. Grtz, Miranda
Dat ik de test ging doen (2 dagen voordat ik ongesteld zou moeten worden en na de 4de zi poging) had ik het voorgevoel dat de test positief zou zijn. Normaal gesproken testte ik altijd 1 of 2 dagen na de nod, maar nu had ik het gevoel....ik die het nu en hij is positief, en dat klopte. Al vrij snel had ik het gevoel dat ik te laat zou bevallen van een jongen (zo ongeveer met 12 weken had ik dat). Met de 20-weken echo bleek dus dat we een jongen zouden krijgen. dus dat klopte ook. Tyler is 8 dagen te laat geboren....dus dat klopte ook! Verder zullen er ook een heleboel dingen zijn die ik bedacht had die niet zijn uitgekomen maar dat onthoud je niet natuurlijk
Ik was ervan overtuigd dat we een jongen gingen krijgen, zie mijn banner . Moet wel zeggen dat ik de laatste weken was gaan twijfelen, want ik was ervan overtuigd dat het een jongen was, maar de meisjesnaam die we in gedachten hadden, klonk op een of andere manier alsof die het ging worden. Lekker logisch . Ik ben altijd bang geweest dat ik te vroeg zou bevallen en ik wilde alles ook echt met 37 weken af hebben. Maar ben met 41 weken bevallen. Heeft mijn vriend tenminste nog kunnen uitrusten, we waren bezig met verbouwen en hij moest en zou (van mij) alles met 37 weken afhebben en dat is ook gelukt. Wat wel klopte, is dat ik nooit bang ben geweest voor de bevalling, ondanks alle heftige verhalen die ik heb gelezen. Maar heb dus een snelle en makkelijke bevalling gehad. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Want ik heb wel veel pijn gehad en er waren wat 'bijna' complicaties, maar al met al is het me heel erg meegevallen.
Ik had gedroomd dat ik een snelle bevalling zou hebben en dat klopte!. Ook droomde ik dat ik hem geen eten kon geven en dat klopte ook want hij wilde niet aan de borst!
ik heb vanaf het begin af aan het gevoel gehad dat ik een meid ging krijgen. Ik keek op een gegeven moment alleen naar meiden dingen, kleding en vond K3 opeens ook heel fascinerend. Mijn dochter gaat dat soort dingen ook heel leuk vinden, dacht ik dan vaak... Over wanneer ik ging bevallen heb ik eigenlijk nooit zo bij stil gestaan. Nooit gedacht dat ik voor de 40 weken ging bevallen. Ik heb nooit harde buiken of voorweeen gehad, nooit poetswoede en ging zeker niet met een tandenborstel de voegen van de badkamer schoon staan maken Wel soms last gehad van zwangerschapsdromen. Eentje is mij erg bij gebleven... Ik was in een baby speciaal zaak en moest nog een badje hebben en nog wat spulletjes. Alles gekocht bleek ik op de fiets te zijn. Dus balancerend fietsen naar huis. Ik moest een brug over, maar die was stuk en ze hadden een draad gespannen waarover ik dus moest fietsen...badje voorop, spullen op de bagagedrager en al...hup het water over...en dat ging dus niet goed, ik voelde me vallen en werd toen dus wakker... Uiteindelijk ging ik bij 42 weken en 1 dag bevallen (ingeleid) en kreeg een dochter!
Wist ook gelijk dat ik zwanger was (voor de test) en dat ik een meisje zou krijgen. Wist ook dat ze op 25 oktober geboren zou worden (ipv uitgerekende datum 1 november). De dag ervoor was ik naar de verloskundige geweest en zij vertelde me toen dat ik de dag daarop ingeleid moest worden. Het klopte dus allemaal!
ik had het gevoel dat we een jongen zouden krijgen en dat hij een week eerder geboren zou worden dit kwam allebei uit