De laatste schooldag

Oh ik herken dat eigenlijk helemaal niet. Superlieve juffen die onze dochters echt geweldig begeleid hebben, maar ik word er niet emotioneel van. Kinderen eigenlijk ook niet, die kijken al weer erg uit naar volgend schooljaar met leuke vooruitzichten

 

herken het ook niet.
dochter heeft er nog niet 1x moeite mee gehad om afscheid te nemen van een juf..
ze kijkt elke keer enorm uit naar de nieuwe groep en wat ze daar allemaal zal leren

 

Heel herkenbaar, elk jaar wel weer. Voor mij benadrukt het steeds zo dat mijn zoon groeit en ouder wordt. Ik heb het minder met de juffen. Die zie ik toch nog wel omdat het een kleine school is. En bij ons wisselen de juffen elk jaar van groep dus hij heeft soms ook weer dezelfde juf als eerder.

 

Wij zijn al een week vrij maar ik snap je wel. De kids die vinden het alleen maar fijn en totaal geen gemis. Ik vind het lastig. Dochter is halverwege groep 3 van school gewisselt. De jaren daarvoor waren vreselijk. Dit jaar, groep 4, was het eerste volledige jaar hier. En de juf die ze had heeft haar zo fantastisch begeleid en zo helpen groeien dat ze een heel ander kind is geworden. Liefst houd ik deze juf dus tot groep 8

 

Hier gister de zomervakantie begonnen en hier ook geen gemis oid.
Ik dacht vandaag wel, was school maar weer begonnen. Zucht.
Morgen even lekker een weekje weg.

 

Herken het niet heel erg.
Hier was vorige week vrijdag de laatste schooldag (groep 8) voor onze zoon.
Ik was al helemaal voorbereid op allerlei emotionele toestanden maar viel enorm mee haha.
Kinderen hielden zich goed en was juist een enorm feeststemming.
Was gewoon gezellig.
Ik heb nu zelf wel even 6 weken nodig om te wennen aan het idee dat die straks naar de brugklas gaat.
Het grote loslaten is nu echt begonnen en dat vind ik wel een dingetje.
Middelste naar groep 7 en de jongste naar de kleuters en dat doet me ook wel iets.
Nu is mijn nestje echt leeg
Maar geeft toch niks als je daar emotioneel over kan worden.
Ik kan ook weleens spontaan volschieten over iets waarvan ik achteraf denk van waar komt dat nu vandaan.

 

ja herkenbaar.
Mijn beide kids hebben autisme en zijn erg kwetsbaar en beide moeilijk gedrag. Ze zitten wel op speciaal onderwijs maar als ze dan weer van klas wisselen dan is het even weer slikken. Je bouwt toch een best intensieve band op met de leerkrachten. Vaak gesprekken ed en meedenken over problemen. Dan dus weer naar een andere klas, andere leerkracht en maar afwachten of het klikt tussen leerkracht en mijn kids. Want zo niet dan moeten er weer oplossingen voor gezocht worden.

Dus ja, wordt altijd behoorlijk emotioneel aan het einde van het schooljaar en sta straks van de zenuwen en houdt mijn hart altijd vast als een nieuw schooljaar weer gaat beginnen

 

Hier vorige week al gehad, maar ik vond het het ook. Zoontje had zulke lieve juffen het afgelopen jaar en gaat straks naar 3, dus mag hem straks niet meer in de klas brengen en zo. Dochter gaat volgend jaar al naar 2, dus dat is ook best spannend.

En daarnaast moet ik na de zomervakantie ook weer gaan werken; einde verlof. Dus een hoop veranderingen straks en het loopt nu juist allemaal zo lekker, ik hoop dat het zo blijft volgend jaar.

 

Ik heb het dit jaar ook. Na de vakantie is mijn peuter geen peuter mee en mijn kleuter geen kleuter meer... Ze schuiven allebei tegelijk door. Gisteren heeft zoon afscheid genomen van de peuterspeelzaal en mijn dochter heeft een ochtend meegedraaid in groep 3. En ik moet na de vakantie heel erg wennen denk ik.