Dames! Ten eerste wil ik even zeggen dat ik niemand voor het hoofd wil stoten met mijn bericht. iedereen is vrij in zijn keuzes en ik zal de laatste zijn die daar een oordeel over heeft maar, ik wil graag wat duidelijkheid wat betreft het inleiden. In 2009 ben ik bevallen van onze dochter, natuurlijk, met 41+5. Ik ben vandaag uitgerekend maar aangezien ik hier relax op de bank zit, mag ik er toch vanuit gaan dat ook deze dame nog wel even op zich laat wachten. Nu lees ik hier veel berichten van vrouwen die in de 40e week al roepen dat ze met 41 weken willen worden ingeleid. Ik vraag me dan af; waarom? Waarom is dat inleiden ineens zo'n happening? Dat was in 2009 niet, we hebben het er toen geloof ik niet eens over gehad! Je lichaam doet het echt zelf wel, vroeg of laat, dus ik snap niet zo goed waarom er zo snel gegrepen word naar het inleiden, en dan ook al zo vroeg? Bij mij is het echt het laatste redmiddel, met 41+5 bijvoorbeeld, dan zou ik het doen, maar niet eerder. kan iemand mij hier misschien antwoord op geven, zodat ik het ook snap?
Bij mij bleek bij 41.3 de placenta op te zijn en bijna geen vruchtwater meer dus ik ga niet langer wachten..ze gaan met 40 wkn kijken of ik gestript kan worden.
Het beleid is veranderd. Je mag nu vanaf 41 weken vragen om inleiding. Vanaf 41 weken worden de risicos ook hoger. En daarnaast. Als je een zware zwangerschap hebt, dan is wachten tot 42 weken erg lang... Ik ben overigens uit medische noodzaak ingeleid bij 38w en vond het absoluut geen pretje
Enkele jaren gelden is een onderzoek gedaan naar over tijd lopen. Ik kan de uitslag van die studie trouwens zo gauw niet vinden. Voorheen werd gedacht dat de risico's pas vanaf 42 weken toenemen. Op een gegeven moment ontstond het vermoeden dat dat de risico's met 41 weken al toenemen. Vandaar dat er onderzoek naar gedaan werd / wordt en mensen er nu eerder om vragen.
Ik wil absoluut nooit over de 40 weken, en dat wist mijn gynaecoloog, ik vind er teveel risico's aan vast zitten en heb te vaak in directe omgeving mee gemaakt dat de artsen afwachten en dat de baby in week 40 is overleden of met spoed keizersnede ter wereld is gekomen om het leven te redden. De gynaecoloog ging ook akkoord met 40 weken inleiden. Ik bleek uiteindelijk alle zwangerschappen cholestase te hebben waardoor ik sowieso niet over de 37 weken mocht en waarbij ik drie keer spontaan bevallen ben voor de 37 weken.
Waarom.... 1.Vanaf 7 weken met bekkeninstabiliteit loop 2.Drie stuiterballen heb rond lopen van de zenuwen en ik dat niet aan kan. 3.Heel veel pijn heb aan mijn schouders. 4. Al 5 nachten maar 4 uurtjes slaap van de pijn aan mijn middenrif. Als ik geen last van wil hebben moet ik maar rechtop slapen??! 5. Ik zelf aardig kort lontje begin te krijgen en dat heel zwanger niet heb gehad. 6. Ook niet onbelangrijk "IK WIL M VASTHOUDEN!!!" Hype hype... sorry ik vind het geen hype! Als de gyn er achter staat waarom je zelf dan zo kwellen?? Als je nergens last van hebt prima jou keus.. maar er zijn maar zat vrouwen die er onder gaan leiden door de ongemakken en zo wil je ook niet zwangerschap afsluiten / zo kort mogelijk houden! Ik zelf hoop dat hij snel komt en geen inleiden nodig zal hebben net zoals bij de andere 3, maar als hij er dan nog niet is heel graag.... ik ga vanavond weer zware avond te gemoet (bank zitten en liggen auw auw niet fijn) en dan weer de nacht in 😱😱 effe voor de duidelijkheid IK BEN ECHT GEEN ZEIKERD!!! maar er zit een grens aan!!!!
De index studie is kortgeleden afgerond naar mijn weten en de uitslagen daarvan zijn nog niet bekend..
Ik ben nog nooit ingeleid maar ik kan me heel goed voorstellen dat sommige vrouwen dit wel willen of zelfs moeten. Waar jij het wel tot de 42 weken kan "volhouden" is dat voor een ander zowat onmogelijk en is inleiden dan de beste oplossing om het zo maar even te zeggen. Ik zou ook echt niet zolang willen en kunnen doorlopen. Behalve dat er risico's aan verbonden zijn raakt je lichaam ook op. Het is natuurlijk niet niks een zwangerschap, uitputtend voor lichaam en geest. Daarbij lijkt het mij..ik herhaal...lijkt het mij ook volkomen onnodig om die risico's te nemen want je kindje is bij 40 weken echt al af.
Zelf ben ik er een voorstander van om het lichaam het zelf te laten doen wanneer het er klaar voor is, mits er geen medische reden is zou ik het ook niet doen voor 41,6 ofzo. Maargoed dat heb ik ook bij het feit dat iedereen tegenwoordig een ruggenprik neemt, zonder iemand voor het hoofd te willen stoten!
Dank jullie wel voor de antwoorden. Zoals hierboven, zo denk ik er dus ook precies over. Nogmaals ik wil niemand voor het hoofd stoten hoor, en als ik de berichten zo lees dan begrijp ik het ook volkomen bij jullie, ik zal ook niemand een zeikerd noemen en wellicht is het woord hype niet helemaal terecht, maar het viel me wel op. Ik wilde dan ook gewoon wat meer duidelijkheid..
Welke risico's zijn er dan na 40 weken? @hippo Ik ben bij mijn 1e 2 kids ingeleid wegen medische redenen...nu mag ik eindelijk een x natuurlijk bevallen...
Bij de meiden die ik ken en hun kindje verloren hebben of bijna verloren hebben is de placenta gestopt met werken waardoor het kindje zonder zuurstof kwam te zitten en vruchtwater dat minder word. Hartje dat dipjes begint te vertonen. En tuurlijk zullen dat de zeldzame gevallen zijn, maar ik heb altijd gezegd dat mij dat niet gaat overkomen ik loop niet langer dan 40 weken. voor mij wegen de nadelen van inleiden niet op tav de voordelen en dat is een grotere kans op je kindje veilig op je buik. Misschien dat ik zo denk omdat ik er bij de meiden die ik ken dicht bij stond, ik ken ze persoonlijk, maar ik weet niet of ik er anders misschien anders tegenaan had gekeken,
Ik vind juist waarom pijn lijden als het niet hoeft ? Vroeger hadden ze geen ruggenprik en moest het inderdaad zonder, vroeger hadden ze verdoving voor gaatjes boren of tanden trekken.... Doe je dat ook zonder ? Ondanks dat het nu met verdoving kan ? Denk niet dat iemand zonder verdoving nu nog zijn kiezen laat trekken. En dat is toch eigenlijk net zo " hoort bij het leven " als een kind baren. Nu moet ik verplicht met ruggenprik bevallen, het is voor mij altijd proberen zelf met ruggenprik of keizersnede en ik heb altijd gekozen voor de ruggenprik en ook dan voel je gewoon de weeen hoor, nog steeds de enorme persdrang en vanaf 8 cm werd hij gewoon uitgezet bij mij. Ik heb respect voor vrouwen die het zonder doen hoor eerlijk waar petje af ! Maar ik snap wel waarom vele voor een ruggenprik kiezen,
Hier ook bijna misgegaan met 42 weken (ingeleid) door placenta die helemaal op was/kind het moeilijk had (hartslag viel weg etc) Daarom de keer erna met 41+3 ingeleid. Toen zag de placenta er overigens nog perfect uit, maar dat zagen we dus pas achteraf. Ik wilde wel zeker tot 41 weken wachten in de hoop zelf te beginnen.
Ik ben het wel een beetje eens met het woord "hype" hoor. Er zijn natuurlijk medische redenen voor een inleiding, in die gevallen is het zo dat het risico voor de baby om in de buik te blijven groter is dan om (te vroeg) geboren te worden. In alle andere gevallen is dat niet zo, anders zou iedereen ingeleid worden. Het inleiden vanaf 41 weken is een soort "tegemoetkoming", hoewel (de meeste) artsen en verloskundigen afwachten adviseren boven inleiden. Vanaf 42 weken wordt het risico groter dat de placenta opraakt, en krijg je dus een medische indicatie voor inleiding. Tegenwoordig vindt iedereen dat ze maar bij 40+0 bevallen moeten zijn, terwijl de helft pas daarna bevalt en dat is volkomen normaal. Ik blijf dan ook zeggen dat ze beter bij 12 weken de "uiterste bevaldatum" zouden vertellen (=42+0) in plaats van de uitgerekende datum, dat scheelt een hoop in de verwachtingen. Ongemakken tijdens de zwangerschap horen er nu eenmaal bij, en natuurlijk zijn er vrouwen die zoveel last hebben dat ze er compleet doorheen zitten en daarvoor zou dan de uitzondering gemaakt kunnen worden om in te leiden bij 41 weken. Echter uitzondering wordt tegenwoordig meer en meer regel, en meestal omdat de persoon in kwestie gewoon graag de baby vast wil houden. Dit is overigens in de hele medische wereld zo, mensen willen graag het idee hebben dat ze alles onder controle hebben terwijl dat niet kan. Vergeet niet dat er wel degelijk risico's aan een inleiding zitten, zowel voor moeder als kind. Ik lees hier zo vaak dat vrouwen zich bij 41 weken laten inleiden zonder medische reden (of zelfs nog vroeger):x, en dan wordt het een hel van 4 dagen afzien en dan uiteindelijk nog een keizersnede, fijn.... Dan heb je je kind misschien een paar dagen eerder op je buik, en mag je vervolgens maanden herstellen van een keizersnede en nog langer psychisch herstellen van een traumatische bevalling. Volgens mij weegt dat niet op tegen een paar dagen langer zwanger zijn, maar goed dat is mijn mening.
Niemand zegt toch dat je een zeikerd bent? Je zit er overduidelijk doorheen! Hopelijk komt ie zelf zo snel mogelijk en kan je em vasthouden! Sterkte nog even Ik ben ingeleid met 39+3. Liep al dagen met een te hoge bloeddruk en hoofdpijn. Geen eiwitten gevonden maar zowel de gynaecoloog als ik hadden er genoeg van. Inleiding dus. Ik vond het vreselijk! We zijn nu bezig voor een 2e maar hebben samen al duidelijk afgesproken dat mocht ik zwanger raken ik niet ingeleid wilt worden voor "alleen" een hoge bloeddruk. Dan maar extra controles. En pas als het echt nodig is dat er actie word ondernomen.
Hm. Ik snap dat je niemand voor het hoofd wilt stoten, maar voor mij komen dit soort dingen altijd in de buurt van een 'wedstrijdje'. Net zoals de opmerking dat 'iedereen tegenwoordig maar gewoon een ruggeprik neemt'. Volgens mij is beide niet het geval. En alwas het wel zo: iedereen mag het lekker zelf weten. Jouw lichaam, jouw kind, jouw bevalling, jouw keuze. Wat maakt het uit als iemand 'zomaar' een ruggeprik neemt? Of ervoor kiest om met 41 wk ingeleid te worden. Ik weet niet of daar echt iets aan te begrijpen valt. Het is gewoon een keuze op basis van opties die je geboden worden. Niet beter of slechter dan mensen die persé een natuurlijke bevalling willen zonder pijnbestrijding. Daar vraagt ook niemand naar het waarom..
Klopt helemaal Oow hier word pas ingeleid vanaf de 41 weken. Eerst nog afspraak voor gesprek 41.1 en dan pas inplannen voor inleiden..... maar hoop zo dat i er dan is.
Ik vind het helemaal geen hype, maar een ontwikkeling die past bij deze tijd. Artsen zijn niet altijd meer de enige beslisser meer, de patiënt heeft recht van inspraak. En als er geen risico's zijn bij inleiden, dan ben ik er een voorstander van dat vrouwen deze mogelijkheid kunnen bespreken met de verloskundige/Gyn. Zeker als de 40 weken voorbij zijn. In een aantal jaren is inleiden bij max 41 weken zwangerschap heel gewoon omdat de kans op complicaties gewoon per dag toenemen.
gelukkig denkt mijn gynaecoloog ook nog een beetje aan de moeder, cholestase is een medische reden om voor de 37 weken in te leiden. en ik heb bij de eerste 3 cholestase gehad en de kans dat ik weer cholestase zou krijgen bij de vierde was groot, maar de gyn zei wel, als jij geen cholestase krijgt word jij alsnog met 37 weken ingeleid, deze zwangerschap is ondragelijk, en hoewel de klachten niet schadelijk zijn voor je kind put het jou uit en heeft de rest van het gezin er ook onder te lijden. vanaf 6 weken heb ik elke 2 weken een week in het ziekenhuis gelegen, 60 keer daags spugen betekende een goede dag,ik was zo slap, ik kon niets meer, letterlijk niets, teen wiebelen was al alsof ik de marathon had gelopen, ik kon mijn kinderen niet eens meer hoi zeggen zo slap was ik, laat staan ze knuffelen, ik kon met spugen mijn hoofd niet meer optillen dus draaide ik maar opzij maar lag wel in mijn eigen kots tot mijn man of schoonmoeder 3 kinderen rustig had en tijd had gevonden om mij onder de douche te zetten en het bed te verschonen, 15 kilo lichter, medicatie die niet hielp, kinderen die dachten dat mama elk moment dood kon gaan en met 15 weken ging het zo slecht dat ze zeiden dat ik het kindje beter kon laten weghalen want dit ging meer. we hebben doorgezet, maar wel met medicatie die kankerpatienten kregen na een chemo kuur en die eigenlijk niet mogen tijdens een zwangerschap, deze hielpen voldoende om mijzelf in huis te kunnen verplaatsen, nu betekende 30/35 keer spugen een goede dag, dat was dus echt vooruit gang, ik kon mijn kinderen weer af en toe knuffelen maar bleef wel elke week a 2 weken in het ziekenhuis belanden met uitdroging, en vanaf 19 weken ook met galsteen aanvallen, niet schadelijk voor mij, niet voor mijn kindje, vanaf week 23 ook bekken instabilliteit en vanaf week 27 ook diabetes, uiteindelijk dus ook cholestase met 25 weken zoals verwacht, maar de gyn liet weten hoewel spugen uitdroging hevige hg en galsteenaanvallen en bekkeninstabilliteit geen reden zijn om in te leiden... zij dit wel gedaan zou hebben omdat genoeg een keer genoeg is. uiteindelijk ben ik bij de vierde met 36 weken spontaan bevallen, gelukkig ! want als ik met 37 weken bevallen was had hij het niet overleefd.