Hallo allemaal Onze eerste kindje is nu 22 maanden en was een pittige baby. De eerste maanden veel gehuild, onrustig, veel artsen bezocht ivm KISS en reflux, weinig slapen, korte slaapjes. En ook snachts was het altijd dramatisch. en nu nog is ze een pittige tante die weet wat ze wil. En toch kriebelt het voor een tweede. De babytijd is ons alleen echt ontzettend tegengevallen en heeft ook aardig wat 'littekens' achtergelaten want ook voor onze relatie heeft er aardig onder geleden. Ik ben dus benieuwd naar ervaringen van moeders(en vaders ) die een huilbaby hebben gehad en toch voor een tweede durfde te gaan. Hoe is jullie tweede kindje? Ik ben best bang voor herhaling Groetjes baby001
Hier was de eerste geen huilbaby, maar hij sliep wel slecht. Overdag wou hij nooit slapen en huilede omdat hij oververmoeid was en snachts was hij vaak wakker. Nu nog steeds is het geen super goede slaper. De 2e is nu 6 weken en het is echt zo'n ander kind. Heel rustig, slaapt goed, valt zelf al in slaap in zn bedje en huilt alleen als er wat is. Het is echt genieten!
Hier was nummer 1 een huilbaby! Last van allergieën, eczeem en astma. Dus ook regelmatig artsenbezoek! Nummer 2 is wel anders. Tot nu toe (9mnd) geen allergieën.. Wel licht eczeem en astmatische klachten wat mogelijk nog een nasleep van het rs virus is wat hij in december heeft gehad. Wat wij vooral al tijdens de zwangerschap van nummer 2 samen besproken was eigenlijk wat er voor ons gevoel "fout" was gegaan bij nummer 1. Hiervoor gingen we alvast opzoek naar een oplossing. En het ging de 1e periode eigenlijk best goed! Voor ons doen een rustige baby. Maar 2 a 3 x per nacht er even uit en sliep dan ook weer verder. Nu gaat het sinds 3 maanden weer mis.. Helaas in de nacht steeds vaker wakker (nu al 5x er uit geweest sinds 23.30 uur). Maar wat voor ons wel heel belangrijk is, is dat we blijven praten. Wanneer het ff moeilijk is, niet boos worden maar afwisselen en samen bikkelen. Ik vind de 2e wel makkelijker omdat ik ook de weg naar de artsen inmiddels weet 😉 Ik weet niet hoe oud jullie kindje is? Bij ons zit er nu ruim 3 jaar en 4 maanden tussen. Daar ben ik ook wel erg blij mee omdat we wel alles aan de oudste kunnen uitleggen. Als de kleine 's avonds huilt is het niet zo dat de oudste mee gaat doen. Soms vraagt hij wel eens wat er is en dan legio het gewoon uit. Hij begrijpt het ook als wij in de ochtend moe zijn. "Mama, heeft m'n broertje weer slecht geslapen?"
Hier nummer 1 super relax. Hij sliep, at, of was vrolijk wakker. Sliep met 6 weken door en tot 's morgens 9 uur. Nooit geen probleem. Nummer 2 pffff dat was een huilbaby.. na 1 jaar ging hij minder huilen maar tot 2.5 jaar werd hij 4a5x per nacht wakker.. ik was net een geest die tijd. Mijn man is er vaak niet 's nachts en ik moest ook gewoon weer werken 's morgens. Toen toch voor nummer 3 gegaan en dat is z'n vrolijke makkelijke lieve baby. Echt heerlijk. Huilt eigenlijk nooit. Slaapt 's nachts een uur of 5a6 achter elkaar en ook 's morgens tot 8 of 9 uur. Ze is nu bijna 14mnd. Ik ben benieuwd naar nummer 4 straks.. En ik heb bij allemaal hetzelfde gedaan volgens mij..
Bij ons dezelfde situatie: eerste kindje (inmiddels 3,5 jaar) was de eerste maanden min of meer een huilbaby ... man, wat was het zwaar en we zaten er vaak doorheen. Om ons heen zagen we vrienden die fluitend door de kraamweek gingen, nou bij ons niet. De eerste weken/maanden waren verschrikkelijk. En nu bij de tweede ... Ideaal! Ze slaapt goed, huilt eigenlijk heel weinig en is over het algemeen een tevreden baby. Nu begrijpen we pas wat de andere stellen destijds waarschijnlijk hebben meegemaakt en nu kunnen we de definitie van roze wolk begrijpen. We hadden ons bij deze tweede op het ergste ingesteld, waren min of meer ervan uitgegaan dat we hetzelfde zouden meemaken. Voor ons idee was wat we bij de eerste hadden meegemaakt normaal, maar nu we weten dat dit ook kan ... heerlijk! Wat natuurlijk ook meetelt is dat dit de tweede is - je onzekerheden bij de eerste heb je niet meer, je weet inmiddels hoe het werkt en wat je kan verwachten. Dus, wat er bij de eerste is gebeurd is zeker geen garantie voor de tweede. Het kan ontzettend meevallen!
Onze eerste was ook een echte huilbaby. Juist daarom wilde we snel voor een tweede gaan, zodat die eerste ellendige periode snel voorbij zou zijn. Onze jongste is echter het tegenover gestelde van de oudste. Ze huilt amper en is een makkelijke vrolijke baby. Het hoeft dus zeker niet te zijn dat de tweede ook een huilbaby is.
Onze eerste huilde heeel veel. En spookte snachts heelbaar af. Wilde graag nog een kindje maar zag weer op tegen de slapeloosheid. 2 e kindje is super en sliep al snel de nachten door. Maarja, ieder kindje is anders natuurlijk 😉
Ik denk dat je er weinig over kunt zeggen. Wel is belangrijk hoe je er zelf in gaat, als je zelf heel gespannen bent de eerste tijd, dan kan dat ook wel doorwerken op het tweede kindje, waardoor het misschien onrustiger wordt. Bij ons zei iedereen altijd: jullie zijn zo relaxed, daarom zijn jullie kinderen dat ook. Onze oudste was extreem makkelijk, de tweede na 2 maanden ook (daarvoor veel gehuild, verborgen reflux). Maar toen kwam nummer 3. Wij zijn iets minder relaxed omdat hij nu eenmaal de derde is, maar we zijn verder nog hetzelfde, maar wat een verschil. Tot 10 maanden erg veel gehuild, en nu is hij ontzettend vaak driftig. We hebben onze handen vol aan hem. Dus uiteindelijk zegt het allemaal niet zoveel, hebben wij gemerkt, hoe een ander kindje was/is
Hoi, hoi, Hier eerst kindje een huilbaby... Ze is nu 4 en nog steeds huilt ze snel, is meerdere nachten per week wakker... Dus ook wij hadden ons "ingesteld" op nog een huilbaby... De eerste twee weken begonnen rustig bij onze tweede... Daarna ontpopte ook hij zich, onder invloed van reflux, tot huilbaby... Ivm medische klachten drie ziekenhuisopnames gehad en nu hij anderhalf is nog steeds veel omrustige nachten.... Dus alles bij elkaar al ruim vier jaar chronisch slaaptekort.reden voor ons om geen derde kindje meer te "willen". Psychisch kan noch ik, noch mijn man dit aan helaas... Ieder kindje is weer anders... Onze kinderarts gaf wel aan dat er genetisch. Iets verkeerd is geprogrammeerd bij onze kids voor wat betreft slapen
@lovelybeeb: pfff wat pittig. Snap dat je dan geen derde meer wil. Qua slapen is bij ons ook niet echt in het voordeel, ml slaapt zelf ook heel slecht en dit schijnt 'erfeleijk' te zijn. Maar verder zijn het best positieve verhalen, blij om te lezen. We zullen sowieso van het ergste uitgaan dus wat dat betreft Opzich ben ik vrij ontspannen maar met een baby die alsmaar huilt is die ontspannenheid wel snel verdwenen. Ik heb het destijds veel gehoord dat ik moest relaxen maar doe dat maar eens als je baby 18 uur per dag huilt! Enige wat ik wel zou doen is me niet meer zoveel aantrekken van de omgeving, wat ik bij de eerste wel heb gedaan.
Hier waa de oudste ook een huibaby. Loodzwaar vond ik het. Ook het feit dat het vaak weggewuifd werd in mijn omgeving ('ach alle baby's huilen wel eens zei de vk nadat wij al vier nachten niet hadden gelapen in de kraamweek) Het heeft bij ons lang geduurd voordat we een tweede aandurfden, daarom ook het leeftijdsverschil van zes jaar. De tweede was echter heel anders. Ontspannen en tevreden. Toch sliep hij ook niet graag in bed maar liever op ons. Daar hebben we maar aan toe gegeven de eerste maanden. Ook intensief maar in ieder geval geen gehuil. Ik merk wel dat ik heel bang ben dat het huilen weer begint. Dat heeft wel veel impact gehad. Deze angst heeft heeft de eerste tijd na de geboorte erg overschaduwd. Zelf met een depressie als gevolg.
Hier een dramatische eerste baby tijd en de tweede baby tijd ook haha precies t zelfde maar goed als we een derde willen, dan moeten we ons d'r op in stellen dat het weer zo word of eventueel kan meevallen