eenzaamheid

Ik kan me voorstellen dat je in dit topic negatiever overkomt dan in het echt want je hebt dit topic juist geopend om te praten over dit probleem. En daar word je niet blij van, dus ga je hier ook niet leuk lopen posten.

Enne voor vrijwilligerswerk heb je het daar natuurlijk niet over tenzij het gesprek er toevallig op komt. Zou je daar niet te druk om maken.

Kindje kan vaak niet mee, maar het ligt ook een beetje aan het werk natuurlijk! Als jij iemands maatje bent, kan je kind wellicht wel mee. Maar stel je wil chauffeuren bij de dierenambulance, dan wordt het lastiger 😉 Zou gewoon een beetje rondkijken wat je leuk vindt. Wellicht is er vrijwilligerswerk te vinden waarbij je juist met kinderen iets kan doen, zodat de jouwe ook mee kan? Ik noem maar wat, helpen bij de kinderzomeractiviteiten in het dorp, rondleidingen geven voor kinderen in het bos, geen idee
Succes!
Ik woon trouwens niet in Brabant maar werk er wel, als je wil mag je pben waar in de buurt je woont, wellicht is het in de buurt van mijn werk en kunnen we een keertje thee gaan drinken ergens? Ik kan meestal wel een half uur tot een uur pauze houden als ik het op tijd in plan

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, dat was me teveel.
Maar ik herken je gevoel van eenzaamheid wel. De oorzaak ligt bij mij door dingen die gebeurd zijn op de middelbare school. Ik weet dat dit gevoel bij mij zit en niet bij een ander. Ik doe juist ook dingen die me onzeker laten voelen, want ik laat het niet toe dat dat gevoel de baas over mij wordt. Ik ben nu ook in therapie alleen heb ik het idee dat dit niks gaat worden. Het probleem zit te diep, en met alleen praten en een rollenspel waarvan ik het nut niet zie, wordt dit het hem niet. Ik ben nu aan het uitzoeken of EMDR of NEI therapie iets voor me is.
Ik ben ook al zo'n 16 jaar aan het tobben met zoeken naar de juiste hulp.
ik werk zelfs in de wsw door mijn onzekerheid.
Gelukkig ben ik van mezelf een positief ingesteld persoon en denk ik dus dat het alleen maar beter gaat worden in de toekomst.
Je mag me anders wel pb-en, ik woon ook in Brabant. 😃

 

Ik heb het hele topic gelezen en ik vind dat er met veel geduld en begrip gereageerd is. TS, je vindt jezelf een slachtoffer (zo komt het over). Dat is geen aantrekkelijk gezelschap. Bovendien ben je niet alleen, want je hebt een gezin. Doe iets met de adviezen en de aanbiedingen die je worden gedaan.

 

Nog even heel concreet:

Hoe lang heb je welke therapieën geprobeerd? Voelde je een klik met je therapeut? Of met de groep? Zet het eens op een rijtje. Je zegt 20 jaar, maar je wordt nergens echt concreet.
Heb je nu al contact opgenomen met een andere huisarts?
Heb je medicatie geprobeerd in combinatie met therapie? Anti depressieva werken niet alleen tegen depressiviteit maar ook bij sociale fobieen en angststoornissen, lees eens ervaringen op internet? Ik heb er zelf goede ervaringen mee. Ik vroeg het al eerder, maar een concreet antwoord zag ik niet. Medicatie kan drempelverlagend werken. Het kan je van je angst afhelpen om op mensen af te stappen en makkelijker contact te maken.
Wat voor leuke dingen doe je samen met je man? Ga je wel eens weg zonder kindje? Geeft je man je het gevoel dat je bijzonder bent?

Van alles wat je wèl geprobeerd hebt: waar lag het CONcreet aan dat het bij jou niet hielp?

 

? Waarom laat je je zo kennen. Heel iemand anders geeft aan dat ze je wilt ontmoeten en dan ga je twijfelen of dat wel oprecht is. De negatieve reacties wegen dus zwaarder dan de positieve.

Vind ze trouwens niet allemaal, die je gequote hebt, perse alleen negatief. Sommige geven ook aan dat dat is zoals je hier over komt, een ander beeld hebben ze nu eenmaal niet. Een aantal geven vooral als tip niet zo negatief te zijn. Als jij vind dat je dat niet bent leg je dat naast je neer. Als je denkt dat dat misschien wel zo is dan moet je niet nog verder in negatieve spiraal gaan maar denken, Oké daar kan ik wat aan doen.
Natuurlijk ben je geschikt voor vrijwilligerswerk. Voor iedereen is er wel iets passends.

Ik heb ook niet altijd positief gereageerd hier, dat besef ik. Wat ik vooral heel erg vind is dat ik lees, tussen de regels door, dat je eigenlijk niet blij bent met jezelf. Je accepteert jezelf niet zoals je bent, je houdt niet van jezelf. Accepteer je wel dat je vriend van je houd? Ik denk dat genoeg mensen om je heen je zouden accepteren. Maar dat moet je dan wel willen zien. Als je dat kan zien zul je ook de lat niet meer zo hoog leggen waar anderen aan moeten voldoen. Dan weet je dat ze je accepteren.
Geniet van je gezin. Ga dingen doen die je leuk vind. Uitjes en werk/vrijwilligers werk en zie wat op je pad komt. Je bent het waard om te genieten van het leven en dat kun je alleen zelf.
Ik denk dat de meeste hier helemaal niet negatief bedoelen maar het juist heel erg vinden om te zien dat je zo in de knoop zit en geen uitweg meer ziet.
Wat mij betreft, ik hoop echt dat je jezelf gaat accepteren en gaat genieten van wat je hebt. Laat de rest op je af komen.

 

Steeds? Er zijn hier serieus bijna 400 reacties geweest met tips, advies, steun en meedenken en jij haalt er dan een handjevol uit om vervolgens te benoemen dat mensen steeds zeggen dat je negatief bent en ze je uit de weg zouden gaan.

Geef jezelf een schop onder je kont en zie in dat niemand het hier kwaad bedoelt. Men doet een poging je te helpen, maar het komt op mij alleen maar over alsof je dit eigenlijk niet wilt. En dat is jouw eigen beslissing, prima. Maar iedereen gunt jou het beste, nu moet jij het jezelf nog gunnen en daar voor aan de slag gaan. Als hulp tot nu toe niet geholpen heeft, dan was het schijnbaar niet de juiste hulp voor jou. Als je wel contacten geprobeerd hebt te leggen, maar het niet lukte iets op te bouwen dan waren dat niet de mensen voor jou en dan ga je kijken hoe je wel andere contacten op kunt doen of hoe je zelf anders in deze pogingen kunt handelen etc. Of je doet niets.. Ook prima. Maar zeggen dat mensen hier steeds.. Dat is jammer.

 

Als jij mag kiezen om met iemand Kerst te vieren, kies je dan iemand die uitstraalt er zin in te hebben, vrolijk en positief? Of kies je iemand die negativiteit uitstraalt?

Dat is geen waardeoordeel over jou als persoon he, maar wel een oordeel over hoe jij overkomt in je posts... Als je meer zelfvertrouwen hebt, leert van jezelf te houden zoals je bent, straal je vanzelf meer positiviteit uit.

Ik denk echt dat dat stap 1 is; leer van jezelf te houden, leer op jezelf te vertrouwen, vergroot je zelfvertrouwen! Dan is stap 2 - andere mensen leren kennen - een stuk makkelijker voor jezelf (want die drempels zijn minder hoog) als voor de ander (want je komt positiever over, opener).

Als je al 20 jaar psychologische hulp hebt gehad, heb je dan nooit eerder medicatie gehad? Ik denk echt dat je daar baat bij zou hebben, het verlaagt die drempels, waardoor stap 1 en 2 makkelijker worden.
Echt, ga weer naar je huisarts, of zoek een nieuwe, want er zijn écht opties om die angst- en depressie-gevoelens de baas te worden!

 

Je leest het helemaal verkeerd!Ze zeggen niet dat je negatief bent,maar dat je zo overkomt.Zwaarmoedig...
En dat als jij jezelf irl ook zo presenteert (zoals hier in dit topic),dat ze dan snappen dat mensen je uit de weg gaan.Je draait alles in het negatieve wat hier gezegd wordt.
Als jou houding zo blijft,vooral als dat ook je houding irl is,ben ik bang dat het een kansloze missie is en blijft.