Ik vind de conclusies doe getrokken worden te ver gaan. Ik zou nooit zoiets tegen iemand zeggen. Iemand weet toch niet precies wat er speelt. Ik zou dan zelf geen conclusies trekken en zeggen je moet dit en dat doen. Je weet ook niet of iemand het al gedaan heeft.
Wat verwacht je dan van dit topic? En dat bedoel ik helemaal niet vervelend. Je krijgt van heel veel mensen adviezen, meningen of tips. Probeer ook iets te doen met de tips die je niet aanstaan of waarvan je denk: praat niet zo raar. Wellicht werkt dit super goed voor je. Ik lees nergens dat mensen zeggen dat je niets doet? Mensen zeggen dat je de negatieve spiraal moet doorbreken als je wilt dat er iets gaat veranderen. En die spiraal zul je zelf moeten breken.
met de steun (sparringspartner hoe In your eyes het zo mooi omschrijft) van andere mensen. Die steun heb ik niet. Daar zit voor mij het verschil in. Dit dus: maar de meeste mensen hebben wel een sparringspartner, iemand die even naar je luistert, waar je even je ei kwijt. Een knuffel voor de zware dagen terwijl jij zelf vecht. Dat betekent niet dat diegene het oplost voor je, maar gewoon zegt 'ik ben er voor je terwijl je het zelf oplost'.
Ik was even nieuwsgierig of er 24 u nadat ik reageerde al iets veranderd is. Maar nee... Het gesprek gaat nog steeds over hetzelfde en inhoudelijk op hetzelfde niveau. Wat ontzettend jammer meid! Waarom onderneem je geen actie na zóveel lieve woorden, begrip en tips? Dan kun je een eerste stap zetten en je telefoon aan de kant leggen zodat je je tijd niet meer aan dit topic hoeft te besteden maar aan jezelf, je relatie en je kind! Ik ga bijna denken dat het topic nep is, aandachttrekkerij. Bah, wat naar dat ik zo ga denken.
Oké, ik snap nu beter dat je op zoek was naar het stukje herkenning. Dat je daar nu op zit te wachten en verder even niet. Daar zit dan het probleem met dit hele topic denk ik. Ik lees nl. in bijna elke reactie dat ze het erg voor je vinden en begrijpen dat dit moeilijk voor je is. Vervolgens komt er alleen wat achteraan, omdat ze je tips willen geven wat je kan doen. Goed bedoeld, omdat ze je zoveel meer toewensen. Echter blijkt nu dat die toevoeging net niet is wat jij zoekt nu en daardoor blijkbaar het eerste gedeelte niet meer ziet; dat ze begrijpen dat het moeilijk is. Je reactie op Mmarianne verbaasd me. Ze stelt oprecht een vraag, wat ze daarna nog eens uitlegt en jij blijft zeggen dat ze niet gewoon een vraag stelde. Oké, op jou kwam het anders over. Dat kan, dat mag. Maar als ze het vervolgens nog eens uitlegt kan je toch inzien dat ze het goed bedoeld. Mensen zeggen soms dingen op een andere manier dan je hoopt of verwacht, maar dat betekent niet dat ze het verkeerd bedoelen. Alle adviezen die zijn gegeven hebben tot doel jou te helpen, het zou fijn zijn om dat iig te zien. Dat je vervolgens niet overal wat mee kan is prima. Zoek uit waar je veel wat mee kan, maar wordt niet boos als een advies niet aansluit, het is enkel goed bedoeld.
Ik haal het bericht van mmarianne nog maar eens aan, want ik begrijp echt niet wat daar verkeerd aan is. Hoezo stelt zij geen normale vraag dan? Ik zelf denk dat het om die laatste zin gaat. En ik begin te begrijpen waarom therapie niet wil werken bij jou. Therapeuten gaan namelijk ook verder vragen, en als zij op een punt komen waarmee ze je raken, schiet je gelijk in de verdediging en word je zogenaamd niet begrepen. Daarmee kom ik terug op mijn eerdere bericht: acceptatie! Accepteer dat je leven gelopen is zoals het is, en accepteer ook dat je eventueel foute keuzes gemaakt kan hebben in het leven, en geef dat gewoon toe! Voor jezelf! Meid, ik hang van foute keuzes aan elkaar, terwijl ik altijd dacht dat ik het goed deed. Dat komt inderdaad omdat ik zelf ook geen voorbeeld had van hoe het wel moest. En ik heb heel veel keuzes gemaakt met mijn gevoel, terwijl ik vaak beter m'n verstand had kunnen gebruiken. Ik vraag me af waar bij jou het keerpunt zit, wat je zal doen inzien dat het moet veranderen. En dan denk ik toch dat je met een gespecialiseerd iemand aan de slag moet, en relatietherapie is helemaal geen slecht idee. Je bent het je dochter verplicht. Denk er maar eens aan hoe zij later op haar jeugd zal moeten terug kijken. Misschien is dat een goede spiegel die je jezelf voor moet houden.
Ik vind dit ook jammer. Je weet niet of ik iets niet doe. Ik zal waarschijnlijk iets doen met de adviezen die niet jouw voorkeur hebben. Er zijn zeker lieve woorden, begrip en tips gegeven. Ik ga deze week ze op een rijtje zetten. Ik weet bv al zeker dat ik een boek ga lezen wat hier genoemd is. Misschien is yoga of meditatie wel iets. Zo nog wel andere tips. Ik ga het op een rijtje zetten.
Ok prima, wat je alleen wilt horen in dit topic: heel jammer en rot voor je dat het is zoals het is. Punt. Tevreden? Ik kan er echt niet bij dat je nu valt over mensen die erkennen dat het enorm rot voor je is, maar dat jij de enige bent die er iets aan kunt veranderen. Heel jammer, want iedereen bedoelt het goed. Maar schijnbaar wil je alleen horen hoe rot het voor je is Prima.
Steun komt niet vanzelf aanwaaien. Als jij in het dagelijkse leven ook zo reageert en zo als slachtoffer door het leven gaat dan zal een ieder die het goed met je voor heeft in no-time weglopen. Omdat het zonde van hun energie is. Met zo'n instelling kan niemand je helpen of steunen. Vriendschap komt van beide kanten. In dit hele topic lees ik dat anderen allemaal jou moeten begrijpen. Want IK heb dit meegemaakt en IK heb dat niet en HUN MOETEN daar rekening mee houden en HUN verhalen over familie doen mij pijn enz. Wat voor vriendin ben jij als een ander niet enthausiast over haar gebeurtenissen mag vertellen? Als ze alleen maar rekening mogen houden met jou in jouw bijzijn dan houdt het snel op. Waar ben jij dan op dat moment? Jij zou ook rekening moeten houden met het feit dat anderen andere dingen meemaken en dit ook graag kwijt willen. Jij zou ook begrip moeten tonen voor hun situatie. Maar ik lees hier alleen maar wat iedereen voor jou moet doen.
Ik kan alleen zeggen dat je het niet begrijpt. Je weet ook niet hoe ik op mensen reageer. Dit is slechts 1 onderwerp over iets waar ik mee zit. Dus dan gaat het ook alleen daar over. Ik ben toch meer dan alleen dit onderwerp?
En uiteindelijk moet iedereen het alleen doen. Geloof me. Ook jij, want jij hebt een kind waar je verantwoordelijk voor bent, dat zij gelukkig op mag groeien. Lang niet iedereen heeft een partner waarmee ze al haar gevoelens kan delen.
Dit dus.. Ik heb zelf een tijd geen partner gehad, geen familie op wie ik kon bouwen, geen vrienden die de moeite namen om langs te komen, geen werk, kinderen gingen nog niet naar school. Zelfs met mijn verleden en autisme heb ik een sociaal leven op kunnen bouwen. Ik heb geen 100 vrienden maar die paar vrienden die ik heb zijn mij dierbaar en heb ik hard voor gewerkt. TS, ik begrijp je situatie echt volledig. Maar je gedachtegang begrijp ik niks van. Zo zal je altijd in de eenzaamheid leven. Wil je er vanaf, dan moet je toch echt je eigen aandeel gaan inzien. Wellicht kan je ook nog wel boeken vinden over hoe vriendschappen werken, want jouw beeld van vriendschap is onrealistisch.