Hallo dames, waarschijnlijk zijn er wel eerder dit soort topics geopend maar kan geen actuele vinden vandaar mijn nieuwe vandaag. 2 weken terug hebben wij te horen gekregen dat onze baby in half onvolkomen stuit ligt. Dus met 1 beentje omhoog en 1 onder of naast de billen. Dit was niet verwacht door de verlos, ik moest voor een groeiecho. Achteraf gezien ligt baby waarschijnlijk al zo vanaf 20 weken en heeft de verloskundige het niet goed gevoeld. Na een versie in het ziekenhuis met 36 weken die mislukt is staan we nu met ruim 37 weken voor de keuze stuitbevalling of keizersnede. Eigenlijk heb ik voor mijzelf al een stuitbevalling uitgesloten ivm evt complicaties. Maar ik weet ook dat stuitbevallingen een slechte naam hebben en het ook heel vaak goed gaat. Gyn zegt gewoon een stuitbevalling aan te durven en geen verhoogde risico's te zien. Wat mij niet geruststelt is waarom er geen uitgebreid onderzoek gedaan wordt waarom de baby in stuit ligt. Ik lees in ziekenhuisfolders dat dat wel vaak gedaan wordt maar ons ziekenhuis zegt gewoon je bent een grote vrouw (1,78) dus het zou gewoon moeten passen. Wie heeft er ervaring met een keizersnede ivm stuit of een stuitbevalling zowel positief als negatief? En hoe zijn jullie evt voorgelicht en onderzocht daar voor? Alle advies is welkom!
Mijn zoon lag in stuit. Hij lag er in principe goed voor en de gyn adviseerde dan ook een stuitbevalling. Maar het idee dat het hoofdje van mijn zoon als laatste naar buiten zou komen... Nee, dat was voor mij absoluut geen optie. We hebben 5 jaar op hem gewacht, mijn man en ik wilden zo weinig mogelijk risico voor hem. Ik heb toen gekozen voor een keizersnede (mijn grootste angst ivm angst voor naalden, infuzen ed). Ik denk dat, als je niet 100% achter je besluit om voor een stuitbevalling te gaan, het niet gaat lukken. Dat je onbewust je weeën tegenhoudt of iets dergelijks. Een stuitbevalling moet volgens 'het boekje' gaan, als het anders verloopt wordt het al gauw een keizersnede. Mijn advies is dan ook: Volg je gevoel! Soms ligt een baby in stuit door een afwijkende vorm van de baarmoeder. En soms gewoon omdat hij of zij het prettig vindt
Ik lees even mee, onze meid is met 31 weken in een stuit gedraaid. Vandaag weer controle als ze nog in stuit ligt gaan we ook voor een draaipoging. Ik probeer nu ook alvast een besluit te maken, voor als de draaipoging ook mislukt.
Onze dame ligt al sinds 20 weken in een stuit zonder duidelijke reden. Ik ben zelf maar 1.63, dus daar ligt het niet aan. Omdat er vanwege rug en bekkenproblemen al getwijfeld werdt aan hoe te bevallen is de de keuze nu helemaal duidelijk, het wordt een keizersnede. Al had ik mogen kiezen, dan had ik een vaginale bevalling met stuitligging niet aangedurfd. Wanneer moet je uiterlijk een beslissing maken?
Morgen hebben we weer een gesprek bij de gynaecoloog over onze wensen. Ik neig heel sterk naar een keizersnede. Mede door hoe baby ligt en omdat het al zolang in stuit ligt . Misschien heeft dat wel een bepaalde reden.
Mijn schoonzus had een stuitbevalling. Het is allemaal goed gegaan, maar ik heb haar meerdere keren horen zeggen dat ze voor een keizersnede zou gaan als ze het over mocht doen... Succes met beslissen!
Spannend en wat een moeilijke keus! Op een of andere manier vind ik een stuitbevalling altijd zo eng klinken. Het idee dat inderdaad het hoofdje als laatste komt, brrrr moet er niet aan denken. Daarentegen is een keizersnede natuurlijk ook een behoorlijke ingreep. Hopelijk kan de gyn een keuze makkelijker voor je maken. Doen wat je hart je ingeeft!
Ik heb er geen ervaring mee maar lees wel mee. Ik moet straks naar de verloskundige en ga dan ook een liggings echo vragen want ik heb heel sterk het vermoeden dat de baby niet goed ligt. Als hij idd niet goed ligt en ik voor dezelfde keuze kom te staan dan ga ik voor een keizersnee. Dat is ook geen pretje maar ik ben te bang voor een stuitbevalling en weet dus al bijna zeker dat die niet goed zal verlopen omdat ik het onbewust ga tegenhouden.
Hier hetzelfde, beebje ligt in stuit, 2 versies gehad en nog steeds in stuit. Mensen in mijn omgeving doen heel luchtig over een KS, maar het is wel een grote buikoperatie... Ik wil graag een vaginale stuitbevalling proberen. Zh heeft mij verzekerd dat als het niet vlot verloopt of niet volgens het boekje gaat het alsnog een KS wordt. Zij durven het wel aan... Belangrijk is ook de motivatie zei de gyn, als je het niet aandurft gaat het waarschijnlijk ook niet lukken... Succes met de keuze!
Ik heb ruim vier jaar geleden een stuitbevalling gedaan. Mijn dochtertje besloot om in week 35 nog even te draaien naar stuitligging. Ik heb toen ook nog een draaipoging gehad maar dat deed erg veel zeer en zou ik nooit meer willen. Ik mocht ook kiezen een keizersnede of zo bevallen. Ik heb gekozen voor een stuitbevalling. en daar ben ik heel blij mee geweest. Ik zag er op tegen een ruggenprik en ik wilde heel graag als eerste mijn kindje vasthouden en haar zelf op de wereld zetten. Het ging bij mij vrij vlot binnen 5 uur en 20 min was ze er. Ze had fraaie puntbilletjes van het persen haha. Na een paar maanden moest ze ook nog op controle voor de heupjes ivm een stuitbevalling en die was ook goed.
Deze reactie niet om iemand bang te maken, maar wel een eerlijke - helaas - negatieve ervaring van een stuitbevalling. Ik heb heel bewust voor een natuurlijke bevalling gekozen. Onze baby heeft waarschijnlijk al die tijd in stuit gelegen, gewoon omdat ze dat prettig vond. Uitwendige versie en hypnotherapie hebben niet geholpen, mevrouw bleef liggen waar ze lag. Ze lag in een onvolkomen stuit, dus de meest gunstige positie voor een stuitbevalling. Daarnaast was het een vrij kleine baby, dus dat was in dit geval ook positief. Ons was vooraf verteld dat idd alles 'soepel' moest verlopen. Zodra de bevalling zou stagneren, dan zou er ingegrepen worden. Vanaf aankomst in ziekenhuis aan de monitor gelegen en mevrouw deed het prima. Helaas daardoor niet alle houdingen kunnen aannemen die ik zou willen en na een uur of 7 weeën toch gekozen voor een ruggenprik. Ivm de ontspanning die dat brengt, zeggen de deskundigen dat dat voor een stuig eigenlijk heel positief is. Zo'n 9 uur later begonnen de persweeën. Op dat moment is ook een OK in gereedheid gebracht om een KS te kunnen doen wanneer nodig. Even leek het erop dat dat zou gaan gebeuren, want tijdens het persen vlotte het niet erg. Gelukkig kwamen de billetjes.... Tijdje later volgde het ruggetje.... Helaas volgde toen het worst-case scenario; haar hoofdje bleef hangen. (Ik wist dat dat zou kunnen gebeuren, maar heel bewust vooraf niet te veel over nagedacht om het niet over mezelf 'af te roepen'.) Ze hebben ter plekke operatief moeten ingrijpen om haar er levend uit te krijgen. Ze heeft uiteindelijk een paar minuten geen zuurstof/zuurstoftekort gehad, zeer slechte apgar en is dus direct meegenomen naar de NICU. Nadat ze mij zo goed en kwaad als het kon hadden opgelapt, kon ik na 2,5 uur haar eindelijk in mijn armen sluiten!! Mijn man had al die tijd bij haar gezeten. Dochter doet het fantastisch heeft fysiek niets aan de bevalling overgehouden. Haar ontwikkeling verloopt ook prima, dus met een beetje geluk heeft ze niets overgehouden aan het zuurstofgebrek. Helaas ben ik nog steeds herstellende. Maar sinds ongeveer een weekje kan ik weer lopen, hoera! We hebben toen heel bewust niet voor een KS gekozen, o.m. omdat het herstel van de moeder dan langer duurt ipv een stuitbevalling die goed verloopt. Achteraf hadden we dus ook beter voor een KS gekozen... Succes met het maken van een keuze.
Oh ja, dochter had wel heupdysplasie. Dat kwam echter niet door de bevalling, maar doordat ze wsl al die tijd in stuit heeft gelegen. Ze heeft 3 mnd een pavlik gehad en sinds 2 weken hoeft ze die niet meer aan.
Joycelyn, dat is dus mijn ergste nachtmerrie wat jij beschrijft. Heb je er geen trauma aan over gehouden? Wat afschuwelijk om mee te maken en daarna vreselijke zorgen maken over je dochters welzijn. Toevallig zei de gyn vandaag "ik snap dat je kiest voor een keizersnede, al is het wel jammer. Als je ontsluiting gewoon goed vordert gaat het daarna altijd goed" Moest denken aan jouw verhaal en dacht echt ammehoela. Natuurlijk gebeurd dat niet vaak maar je zal het maar wel hebben. Datum is vandaag gepland voor een keizersnede.
Ons dochtertje lag ook al vrij vroeg in stuit en is zo blijven liggen. Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat er uitgebreid onderzoek naar wordt gedaan waarom een babytje zo ligt, maar ik ging er vanuit dat ze daar een goede reden voor had. Ook bij mij ging de voorkeur van de artsen uit naar een stuitbevalling, maar ik dacht ook meteen: Als het dan niet goed gaat wordt het alsnog een keizersnee! Ik heb dus gekozen voor een geplande keizersnee en de sfeer was zo ontspannen! Ik heb haar geboren zien worden en mocht haar meteen vast houden! Ja, een keizersnee is een zware buikoperatie, maar mijn herstel ging sneller dan ze in het ziekenhuis verwacht hadden! Als ik nu weer zou moeten kiezen zou ik opnieuw kiezen voor een geplande keizersnee, ook al is het ongetwijfeld zwaarder als je al een of meerdere kindjes rond hebt lopen!
Goed dat je naar je gevoel hebt geluisterd! Veel succes! Enne, nog even over die echo met 3 maanden ivm de heupjes.. Die heeft mijn zoontje ook gehad, maar die is via een ks geboren. Dat is gewoon protocol als ze (langer) in stuit hebben gelegen
Joycelyn, wat afschuwelijk voor je. Ik vind persoonlijk dat de bevalling van een eerste kind nooit in stuit moet worden geprobeerd. De risico's wegen gewoon niet op tegen de kleine nadelen/risico's van een ks. Wat betreft de impact van een ks. Ik ken zelf iemand die 1 ks en 1 vaginale bevalling heeft gehad en vertelde zelf dat ze langer van de vaginale bevalling moest herstellen. Met een ks ben je natuurlijk met name de eerste week echt benadeeld ten opzichte van een vaginale bevalling, maar ik heb zelf het idee dat op de lange termijn (maanden) je juist van een vaginale bevalling veel meer kwaaltjes kan overhouden.
Mag ik vragen met welke termijn een geplande keizersnede uitgevoerd wordt? Is dit altijd voor de 40 weken? Heb je zelf nog een beetje inspraak (het kindje zo lang mogelijk willen laten zitten ipv al bij 37 weken halen). Alvast bedankt
Ik sta ook helemaal achter mijn beslissing en vind ook dat je het vooral bij een eerste niet moet proberen op de natuurlijke manier en al helemaal niet als baby niet geheel onvolkomen ligt dus niet met twee beentjes langs het hoofd. Al had ik het dan ook niet gedaan hoor. Ja na drie maanden hier ook een echo en deze baby is echt een die hard stuitligger waarschijnlijk vanaf het begin. Hoop dat alles toch goed is daarmee. Ze halen meestal rond 39 weken want dan is de kans op spontane weeën daarvoor ook nog niet heel groot en beter baby te laten zitten tot 39 weken. Heeft ook iets te maken met longen. Dank tot nu toe voor jullie reacties! Ik heb zin in de operatie al ben ik dan wel weer een beetje bang dat de ruggenprik niet goed pakt ofzo en ik wat voel. Maar ik moet er maar gewoon op vertrouwen 😉
Ik heb echt wel weken moeten herstellen van de KS maar sta nog steeds achter die keuze. Ik had weinig vruchtwater en al dagen slechte ctg s dus waarschijnlijk hadden ze al snel ingegrepen vanwege slechte ctg. Bovendien heeft mijn man ren verlamming overgehouden aan zijn stuit geboorte dus dat was voor ons echt geen optie (dat risico is heel klein hoor mevrouw: ja weet ik maar bewijs dat t gebeurt zit naast me) gyn gaf me keus dus bij ons was dat dus KS.
Hier ook een stuitkindje😁 De stuitligging kwam door afwijkende baarmoeder, en misschien deels erfelijk (geen idee of dat eigenlijk kan) zijn vader is geboren met de billen eerst. Ik heb een keizersnede gedaan en achteraf maar goed ook, want de keizersnede ging ook niet van een leide dakje. Hij lag met zijn handen achter zijn hoofd,waardoor zijn ellebogen naar buiten staken. En dat bemoeilijkte het allemaal flink, ze hebben flink aan hem moeten 'trekken' om zijn armen naar beneden te krijgen. Al met al had hij flinke blauwe plekken maar gezond en geen verdere schade ter wereld gekomen. Ik wil niet weten wat er was gebeurd als ik voor een stuit bevalling was gegaan.