bij de eerste was ik helemaal de weg kwijt, enorm suf, misschien wel soort shock ofzo, alles ging langs me heen, vond het vreselijk pijnlijk, heb paar keer om een verdoving in mijn been gevraagd en ben gewoon hele stukken kwijt, heb ook tig keer dezelfde dingen gevraagd... uiteindelijk duurde het hele gebeuren maar 4 uur (werd ook nog doorgeleid, de arts vond maar dat ik hele hevige weeën moest hebben.... au au au... hij vond ze niet goed genoeg volgens de ctg en zat binnen 2 uur van 4cm op 10 cm nadat de pomp goed stevig aan stond) ook nog knip gehad en lang last gehad van de wond en ben dagen nog heel duizelig en eng geweest ervan, wel helemaal op een roze wolk, dat zeker!. tweede keer was ik helemaal bij zinnen zeg maar, heb alles bewust meegemaakt. weeën waren nu natuurlijk en al vrij snel heftig, hele bevalling duurde weer maar 4 uur en flinke ruptuur aan over gehouden, dat vond het pijnlijkste, maar was vrijwel gelijk weer fit. dat was een wereld van verschil! kon gewoon mijn 'ding' doen en beter ontspannen, dat helpt ook wel. maar al met al vond ik het toch allemaal wel goed te doen, zeker omdat het zo snel ging.
Mijn eerste was een drama! Ingeleid met 41+6 incl knip en vacuüm. Maandagochtend 6:30u gemeld in zh.hele dag met veter gelopen maar schoot niks op dus weeopwekkers en dinsdagochtend uiteindelijk om 6:37 geboren. De tweede was het tegenovergestelde! Precies op de uitgerekende datum 'savonds om 22:30u de eerste wee en om 01:50u geboren zonder toeters en bellen! Wel pittige weeën maar doordat het snel ging was het te doen. Zag erg op tegen de tweede bevalling maar bleek achteraf totaal niet nodig!
Nouuu ik was ook totaal niet helder tijdens m'n bevallingen hoor hahahaha. Ik was wel heel rustig omdat ik me op de pijn concentreerde, maar niemand mocht me aanraken of met me praten. Het laatste stuk was inderdaad het heftigste toen wilde ik pijnstilling maar dat kon niet meer want 10 min later was ze geboren.
Ik had gedacht dat ik wel de 40 weken zou passeren, dus toen ik met 39+3 regelmatig harde buiken had overviel het me. Die harde buiken zorgde voor dat ik geen leven voelde waardoor de achtbaan rit begon. Achteraf was zl mij gewoon aan het plagen met zijn getrappel. Na 2 dagen ctg zei de gyn inleiding. Euhm, oké. We wachten wel af wat er gebeurt. Ik zat op 1 cm bij het plaatsen van de ballon. Nachtje mee geslapen en op zaterdagochtend werden de vliezen gebroken. Ik dacht altijd dat het net een plons water was die dan weg stroomde, maar helaas dat beeld klopte niet Ik heb uren vast gehangen op 3 cm ontsluiting. Ik was zo op en vond de weeën erg pijnlijk waardoor ik om pijnstilling gevraagd heb. Het werd een pethidine spuit in mijn bil. Het voelde alsof ik dronken was, heb ik ook verteld aan het personeel. Maar ook pijnstilling werkte niet mee in de ontsluiting. Uiteindelijk met weinig gevoel de blaas uitgelaten, die was zo vol dat die alles tegen hield. Ik had gevraagd om de ruggenprik maar helaas, ik was eventjes van 3 naar 8 cm gegaan. Toen nog een spuit pethidine gehad. En toen ging het heel snel. Ml was eventjes eten, ik werd ontwaakt uit mijn bubbel toen hij terug kwam. En voor ik het in de gaten had zei de vk in opleiding 'ik zie al haartjes' dus snel op de bel gedrukt, geen reactie... rende ze snel de gang op en haalde de vk en verpleegkundige erbij. Nog geen 7 minuten later lag zl op mijn borst en 7 minuten daarna was de placenta er al. En toen landde ik langzaam weer op aarde en begon mij te realiseren wat er allemaal was gebeurd in het laatste uur. Ik zou het qua snelheid zo weer willen doen, was nog geen 12 uur van vliezen breken tot bevallen. Enige wat ik wel zou willen is wat meer energie ipv 3 dagen teren op een paar uur slaap
Ik was bij alle drie helemaal helder tijdens de bevallingen. Bij de eerste begon het geleidelijk en duurde totaal 6 uur. Deze bevalling was de minst pijnlijke, op het persen na. Bij de tweede begonnen de weeën aan het einde van de avond. Twee uur later had ik vier cm ontsluiting, braken de vliezen en een half uur later was ze geboren. Het laastste half uur waren de weeën erg heftig en pijnlijk. Persen was heerlijk! De derde is in 3 uur geboren. Op het laatst ook weer een weeënstorm gehad. De verloskundige wilde wachten op de kraamhulp met het breken van mijn vliezen. Als die gebroken zijn, zijn mijn baby's er namelijk heel snel! Toen met 6 cm vliezen gebroken en amper 20 minuten later was ze er. Bevallen doet pijn ja! Maar met de juiste ademhalingstaktieken is het prima te doen, zelfs een weeënstorm.
Ik vond het echt traumatisch. Na 5 jaar ben ik het nog steeds niet vergeten Nou heb ik wel echt een stortbevalling gehad (45 min van niks naar baby geboren) maar ik dacht echt serieus dat ik dood ging. Helder was ik ook niet Ik was vooral heel erg boos en behoorlijk in paniek.
Heel heel heeeeeel pijnlijk. 57 uur weeen, gelukkig maar 10 minuutjes persen (veel druk van de gyn want hartslagje dipte en de bevalling duurde al te lang). Ook was hij een sterrenkijker. De ruggenprik werkte na 3 keer proberen nog niet dus die moest er uit. Ik was volledig van de wereld. Maar, ik vond het leuk haha. Misschien kick ik op die spanning ofzo. Weet het niet. Mijn vriend is nog steeds licht getraumatiseerd Vond het zo leuk dat ik nu loop te denken aan een thuisbevalling. Spreek me nog maar een keer als ik volop in de bevalling zit
1e was 1 grote hel. hier heb ik echt een trauma aan over gehouden. 42 weken. al snel naar het ZH omdat het niet vorderde. had 1,5 cm en ik ging al half dood van de pijn. in het ZH een ruggenprik. op dat moment een verademing. heeft totaal 18 uur geduurd met alle complicaties van de ruggenprik erbij. kon niet van bed ivm alle draden, monitoren en infusen. ik en kleine kregen koorts dus hartslag dips. om de 2 uur gecatheriseerd worden. ruggenprik die op een gegeven moment nog maar voor de helft werkte. vervolgens bevallen en ruggenprik werd helemaal uitgezet. zou nog even een paar uur doorwerken. niet dus. kom je dus ineens in een hel van pijn. ik wist niet waar ik het zoeken moest van de paniek. 6 man om me heen waaronder een paar stagiares terwijl afgesproken was dat alleen het hoognodige personeel erbij zou zijn ivm angsten. kleine lag verkeerd dus eruit gesleurd met vacuumpomp. 3x losgeschoten. ik compleet uitgescheurd, kleine een soort brandplek op het hoofdje. was ziek dus kleine moest naar andere afdeling en ik gehecht op de OK waar ook nog eens bleek dat mn blaas overvol zat en beschadigd. catheter erin. die ook nog eens te vroeg verwijderd is dus nog een week een verblijfscatheter en langer blijven in ZH. voor de 2e bevalling was ik echt als de dood. bang voor hetzelfde of dat ik weer compleet uit zou scheuren. begon thuis. na een strippoging van die middag. rond 22 uur de vlos gebeld omdat ik weeen had en niet wist of het echt was. ze kwam wel even kijken. ze dacht het niet omdat ik nog gewoon praatte. ik had 3cm. ik had een geboorte-TENS gehuurd. super ding. apparaatje die je met plakkers op je rug plakt. tijdens een wee druk je op een knopje en geef je jezelf een soort stroomprikkels. deze zorgen voor afleiding van de pijn en ze werken pijnstillend omdat het je lichaamseigen endorfines vrij laat komen. hierdoor was ik super rustig en in mezelf gekeerd. en ik had min of meer de controle over de pijn. lekker thuis rond gescharreld. voelde nauwelijks pijn door dat ding. toen ik wel pijn voelde, bleek ik al 9 cm te hebben. na 10 minuten persen was ze er. 2 uur na de komst van de vlos. wel bijna compleet uitgescheurd maar wel op oude litteken en kon gelukkig thuis gehecht worden. eerlijk, deze bevalling zou ik zo over doen. en dat heb ik ook meteen gezegt toen ze eruit was. tot verbazing van de vlos. voelde nauwelijks pijn. heb niet gekreunt, geschreeuw of auw geroepen. alleen 1x gezegt dat het wel erg brandde.... daarna kleine uur lang bij me gehad terwijl ik gehecht ben. rustig alle controles op bed. daarna heerlijk onder mn eigen douche terwijl iedereen beneden de kamer weer aan kant maakte. daarna lekker met mn kids in mn schone bedje.
Ik had echt een droombevalling. 's Avonds tegen 17:45 begon ik te denken dat het misschien begonnen was. 19:00 onder de douche gegaan voor verlichting. 23:00 de vk gebeld. De vk is na controle weer naar huis gegaan en ik ben toen weer onder de douche gegaan. Om 5:50 was ze er weer, toen had ik bijna volledige ontsluiting en is ze gebleven. Het was 's nachts, dus helemaal rustig. Geen geluiden van buren, geen verkeer, gewoon doodse stilte. Ik was alleen tijdens de weeën, wat ik heel graag wilde want ik raak afgeleid van mensen om me heen. Op deze manier, in totale rust, heb ik alles heel kalm en heel bewust beleefd en ook op een hele positieve manier. En vanaf het moment dat de vk bleef en ook de kraamverzorgster kwam zijn zij achter in de slaapkamer blijven zitten met enkel een klein lampje aan en hebben me zolang het kon met rust gelaten. Tegen elkaar fluisterden ze alleen maar. Dus ook toen nog steeds totale rust. Die rust heeft zoveel geholpen. Ik was helemaal ontspannen, heb elke seconde bewust meegekregen, geen moment in paniek geweest of zelfs maar pijn ervaren. Het was zo mooi... Ik denk er ook met heel veel plezier aan terug. Echt de prachtigste nacht van mijn leven. Enige nadeel is dat ik niet nog een keer durf nu, want de volgende bevalling kan alleen maar tegenvallen . Beter kan het niet worden.
Knap dat jij alleen durfde te zijn tijdens de bevalling(weeën). Ik zei echt tegen mijn verloskundige tijdens de thuisbevalling dat ze niet weg moest gaan, haha. Ik was als de dood dat ik in een keer persdrang zou krijgen of dat het ineens snel zou gaan oid.
Ik vond het een hel en heeft mijn idee van 1 baby is genoeg compleet gemaakt. Tijdens een controle met 41 weken braken mijn vliezen om 10 uur en 10.30 begon de eerste wee nadat ze vertelde dat er in het ziekenhuis geen plek was en ik maar naar huis moest en smiddags naar een ander ziekenhuis. Direct een weeen storm waardoor ik toch mocht blijven. Dit duurde tot half 3 ongeveer en was niet op te vangen. Met 4 man om mijn bed om me bij te houden. Na tig keer smeken kreeg ik dan toch een ruggeprik gezien de ontsluiting nog maar 2 cm was gevorderd. Prik moest 3 keer over wat ook een ware hel was. Om half 5 terug op de verloskamer. Binnen een uur volledig ontsluiting maar baby was omhoog gekropen. Tot half 8 gewacht waarbij hartslag van baby steeds zakte naar kritieke punten en toen lag ze laag genoeg om een poging te wagen. Ruggeprik bleef aan, weeen hadden de benen genomen en ik had geen flauw idee of mijn harde werk iets deed. Na een uur op volle kracht persen kwam de gynaecoloog met een schaar aan en achter hem lag de pomp al klaar, nou toen heb ik nog 1 keer met alles wat ik in mijn had geperst en daar was ze dan. Toen moest ze mee omdat ze vocht in haar longen had en stond er 1 naast mijn bed te bellen en had ze het over de reanimatie tafel. Nou ik dacht dat ik door het bed heen zakte. Een uur later lag ze dan eindelijk bij me en gingen ze de schade checken. 1 schaafwonden en een hechting voor de sier en een 100 ml bloedverlies. Vrij ongeschonden uit de strijd gekomen maar nooit maar dan ook echt nooit weer.
In 2 woorden: Een hel. Heb er met de inleiding bijgerekend 3 dagen over gedaan. Eerst 2 dagen aan de vaginale tabletten, wat maar 1 cm opleverde want had al 1 cm ontsluiting. Daarna een ballonkatheter, waar ik best hevig van ging bloeden. Toen werden mn vliezen gebroken, dat was eigenlijk het enige wat geen pijn deed. Weëen opwekkers gekregen via infuus, toen een weëen storm. Pas na anderhalf uur was er plek bij de anesthesie voor een ruggenprik, en toen ik eindelijk op 10 cm zat en mocht gaan persen kreeg ik alsnog een spoedkeizersnede: Zoonlief was een sterrenkijker. Sterkere ruggenprik toegediend gekregen maar deze werkte niet volledig naar mijn idee: Voelde echt pijn tijdens de ingreep. Heb ook echt het idee dat het ziekenhuis had gefaald, ze hadden al eerder gezien dat zoonlief een sterrenkijker was én best flink van formaat was. Al om al, nooit weer. Tuurlijk ben ik dankbaar en gelukkig dat ik een zoon mag hebben, maar dit had ik niet verwacht, eigenlijk niemand. Dus ja, denk dat het bij 1 kind blijft.
Ooit hoop ik hier een mooi bevallingsverhaal te kunnen plaatsen. Bij mijn zoontje heb ik een keizersnede gehad, gepland. Ik herken wat hierboven door Emma wordt gezegd: ook ik voelde nog pijn tijdens de keizersnede. Ik heb dit aangegeven, maar ze konden er op dat moment niks mee: achteraf gaven ze aan dat ze in tijdnood zaten en zodra de incisie gezet was, er geen weg terug meer was. Daar hebben ze wel hun excuses voor aangeboden. Ik ging heel blanco die keizersnede in, maar het is me wat dat betreft wel tegen gevallen. Heel cliché.. Zodra mijn binkie er was, was alles goed. Zeker niet vergeten, maar wel meer dan vergeven!
Ik zou iedereen mijn bevalling toewensen Weeën begonnen in de ochtend, direct al heftig. Na een uur was verloskundige er, 8 cm ontsluiting. Uur later kon ik gaan persen, dat heeft nog wel even geduurd maar werd goed begeleid en ik bleef heel rustig. Totaal 4 uurtjes en zo een adrenalinestoot dat ik het prima aankon, denk mede omdat alles zo snel ging. Zie niet echt tegen komende bevalling op, hoop alleen ook niet dat het te snel gaat.
Ik kijk positief terug op mijn bevalling, is ook allemaal snel gegaan. Om 19.30 wat beginnende weeen waarvan ik mij af vroeg of het echte weeen waren of oefenweeen. 2u in bad gaan zitten met lekker muziekje erbij, en toch steeds meer overtuigd dat het echte weeen waren dus daarna toch naar het ziekenhuis gebeld en mochten we meteen komen. Daar aangekomen waren de weeen nog goed te doen, bij 1e toucher om middernacht had ik 3cm. Toen zijn mijn vliezen spontaan gebroken en is het heel heftig geworden met weeen snel op elkaar, ben in minder dan 1u tijd van 3cm naar 10cm gegaan maar moest wel nog 45min (persweeen) wegzuchten tot ze verder indaalde, dat vond ik het heftigst. Na 30min persen was ze er, 3 hechtinkjes en een prachtige dochter! Zou het zo weer opnieuw doen ik weet wel niet of ik bij een tweede kindje het ziekenhuis nog haal...
Het is de heftigste, mooiste en meest ontroerende ervaring van m'n leven. Ik zou het zo weer doen! De adrenaline kick woooow...! M'n man zei "ik vind sporten o.i.d. toch een iets gezondere manier om die adrenaline kick te bereiken". Ik had al 3-4 weken heel veel, vaak regelmatige, harde buiken. Met 40+3 had ik 3 cm ontsluiting en ben ik gestript om 14:00 uur. Meteen daarna voelde ik al wat rommelen. Ik moest nog even in het zkh blijven om te controleren of ik geen zwangerschapsvergiftiging kreeg (had een hoge bloeddruk). Gelukkig was alles ok en kon ik weer naar huis. Om 21:00 uur kwam de vk voor het eerst thuis omdat het serieus begon te worden. Nog steeds maar 3 cm ontsluiting. Toen de zon onderging, en de rust neerdaalde op de stad, barstten de weeën in alle hevigheid los. Om 00:30 uur was de vk er weer en toen had ik 4 cm ontsluiting. Ze zag alleen aan me dat het nu echt menens was. Ik wilde niet thuis bevallen, dus zijn we rond 02:00 bij het zkh aangekomen. Daar gelijk in bad gaan liggen en de weeën opgevangen. Rond 4:00 uur weer de vk op bezoek. Nog maar 4-5 cm... De vk heeft toen m'n vliezen gebroken en binnen een uur zat ik op 10 cm... Dat uur was echt verschrikkelijk. Daarna allerlei pershoudingen geprobeerd, maar dat vlotte niet. Toen ging de hartslag van m'n dochter wat achteruit, dus wilde de vk me naar de gyn brengen. In de tussentijd de weeën wegpuffen. Ook heel pijnlijk! Bij de gyn goed in de gaten gehouden en mocht ik weer gaan persen. Binnen 45 min was m'n dochter er, zonder pomp of knip. Alleen een klein scheurtje. M'n man heeft m'n dochter helpen opvangen. Het is nogmaals het allermooiste en allerheftigste wat ik ooit heb meegemaakt. En ik kijk er zoooo naar uit om het weer te doen over een paar jaar of zo!
Ik ben blij dat ik goed kan relativeren maar ik vond mijn bevalling echt geen pretje en dan heb ik nog van de 22 uur 10 uur een ruggenprik gehad. Vooral de laatste fase (ruim 2 uur persen) vond ik echt een hel. Heb ook een subtotaal opgelopen. Nu weer zwanger (terwijl ik tijdens de bevalling meerdere keren heb geroepen dat we een tweede zouden adopteren) en 2 dagen na de positive test zei ik tegen mijn man. Shit, nu moet ik weer bevallen. Ben ook bang dat ik weer volledig uitscheur ondanks dat ik er verder niks aan over gehouden heb na de vorige keer. Ik ga dus binnenkort wel mijn 'angsten' bespreken als ik bij de vk kom.
Ik kijk er niet negatief op terug, al kan ik me nog heel goed voor de geest halen hoe ellendig ik me voelde aan het eind. Ben er toen heel blanco in gegaan en het is me niet mee maar ook niet echt tegen gevallen. Het is gewoon zwaar en pijnlijk, maar het is tijdelijk en ik was ook wel klaar met zwanger zijn Nu vind ik het toch iets spannender worden, maar wederom klaar met de zwangerschap dus kom maar op..
Ik ben ingeleid bij 41+1. Eerst een ballon en die viel er vanzelf uit. Om 7.45 had ik 2cm en zijn m'n vliezen gebroken en om 8.30u infuus met weeën opwekkers aan. Om 10u had ik 4cm en kreeg ik een weeenstorm, wee van 1.5minuut en dan ongeveer 20seconden rust. Geprobeerd op te vangen onder de douche tot 12u. Toen had ik nog steeds 4cm! Toen dus een ruggenprik gevraagd en zat er om 13u in. Die heeft het 1.5u gedaan en daarna kapte die ermee (anesthesist had al gezegd dat hij niet optimaal was, en hij was waarschijnlijk verschoven). Mn weeën kwamen nog steeds ongeveer om de 30 seconden en duurden 1.5minuut.. Om 18u had ik 8cm en on 18.15u kreeg ik persdrang welke ik weg moest puffen omdat ze nog verder in moest dalen, moest hiervoor ook op m'n zij liggen. Om 19.15 mocht ik persen en om 19.44 is ze geboren. Wel een knip gekregen omdat m'n dochter in nood kwam. Ik vond die persweeen echt totaal niet pijnlijk! Wat een verademing was dit! Er zat ineens tijd tussen m'n weeën, ik kon op adem komen en zelfs af en toe wat zeggen! Haha Het was een ontzettend heftige bevalling en het heeft super veel pijn gedaan maar op de een of andere manier kijk ik er ontzettend goed en positief op terug. Ondanks dat ik altijd riep dat ik geen pijnstilling wilde. Ik vond het zoiets magisch, en die persweeen geven zo'n oerkracht.. En dat dan je baby op je buik wordt gelegd, wow! Echt heel bijzonder!
De eerste zwaar pijnlijk, categorie doe ik nooit weer dacht ik na de bevalling ondanks ruggenprik. De tweede appeltje eitje, categorie aardappel schillen, bevallen, stofzuigen haha.was binnen 3 uur gepiept. Heel groot verschil dus