Dit idd. Ook respect voor jou (en alle anderen die het herkennen) Mijn moeder was er, ik kwam niks aan eten te kort, ik droeg passende kleding en kreeg de medische zorg die nodig was. Dat maakte ook dat niemand zag aan mij hoe het thuis ging. En iedere vriend/kennis die mijn ouders hadden en door mijn moeder al snel de 'vriendschap' opgaven omdat het ze enkel energie kostte en niks opleverde was voor mij en mijn zussen weer een 'normaal' iemand die ons verliet. Iedereen liet ons in de steek. En nu ik volwassen ben en een eigen gelukkig gezinnetje heb wordt ik nog steeds soms aangekeken op wat mijn moeder doet of heeft gedaan. Het is voor buitenstaanders soms erg moeilijk om mij los van mijn moeder te zien. En dat allemaal door deze houding van mijn moeder. Mensen hebben soms geen idee wat het hebben van een labiele ouder met een kind doet. Ik hoop dus echt dat TS hulp gaat zoeken en echt aanvaarden. Voor haar en haar dochter.
afkraken is iemand niet in zijn waarde laten. Ik kan wel gaan quoten maar dat zijn er toch best wel een aantal. Ook het negeren van iemand zijn behoefte.
Ok. Dus 99% van de reacties is goed.. tenminste, als ik kijk naar de reacties en hoevaak jij 'niet in je waarde bent gelaten'. Maar blijkbaar ben jij het daar niet mee eens. Dat betekend dat ik (en waarschijnlijk meerdere met mij) nog steeds niet weten wat jij verstaat onder afkraken.
Ach ja ik kan wel gaan quoten maar zal dan als reactie krijgen dat dat geen afkraken is. Gelukkig zijn er meer mensen die het ook zo zien wbt iemand in zijn waarde laten.
Ja, je bent ook echt niet de enige die net zo in het leven staat. Helaas want ik vind het echt niet leuk voor je. Maar of je er nou goed aan doet om je daaraan vast te houden, nee ik denk het niet. Maar je reactie geeft het al aan. Je weet zelf ook dondersgoed dat je niet zoveel bent afgekraakt. Je hebt het woord afkraken gebruikt als iemand het niet eens met jou was. Dat vind ik niet terecht voor diegene die oprecht meedenken naar een oplossing.
Dat vind ik echt niet. Ik ben echt veel aangevallen en afgekraakt in dit topic. Ik heb ook een paar keer aangegeven dat ik iets te ver vind gaan. Weet niet of je dat nog wil terugkijken, maar weet bijna zeker dat ik krijg te horen dat het geen afkraken is.
Dan snap je echt geen snars van alle reacties. Mensen vallen je niet aan, maar hopen dat je je ogen opent. Ik heb vandaag al 10 keer tegen mezelf gezeg: stop met reageren, maar iets triggert mij omdat niet te doen! Omdat ik het vervelend voor je vind hoe je je voelt, omdat ik niet begrijp waarom je zo reageert zoals je reageert. En alle dames die hier reageren begrijpen dat ook niet.
Er zijn idd enkele berichten geweest die erg hard waren. Maar vergeet niet dat je die mensen zelf al behoorlijk gefrustreerd hebt gemaakt met jouw reacties. Je kleineert zelf ook, wantjouw reacties laten weten dat andermans verhalen echt zo erg niet zijn 'want zij heeft een zus en zij heeft een partner'. De dames hier geven zich bloot om jou in te laten zien dat er meer zijn die het heel moeilijk hebben gehad en dat er dus hoop is om eruit te komen. Maar jouw reacties geven weer dat je die hoop niet wilt, maar alleen erkenning over hoe moeilijk jij het hebt. Het komt op iemand die zich net heeft blootgesteld om jou te helpen over als 'fijn voor je maar mijn situatie is erger'. Snap je zelf dan niet dat mensen vervolgens hard gaan reageren?
Dat bedoel ik ook met dat veel mensen mij niet begrijpen. Ik heb toch vaak gezegd dat de harde aanpak niet werkt? Hiervoor heb ik gezegd wat wel zou werken. Nou ja ik heb wel tips gezien waar ik iets mee kan. Ik wil best een slotje op dit topic doen maar weet niet hoe dat moet.
Je doet op de vraag van mumija, vertel dat eens concreet wat daar mis mee was? Een therapeut haalt ook het onderste uit de kan en zal ook in je verleden "graven" om het probleem naar voren te halen.
Ik snap eigenlijk niet waarom ik nog reageer maar goed. Wat mij nu echt heel erg irriteert is dat je steeds zegt dat je niet wordt begrepen en niet in je waarde wordt gelaten. Terwijl je nu 700 berichtjes hebt waarin zeker bij 500 berichten begrip en steun wordt gegeven. Maar er zitten een heleboel berichten bij van mensen met de meest pijnlijke en persoonlijke ervaringen. Het minste wat je kunt doen is daarop reageren en je respect daarvoor uiten. Want ze doen dat wel voor jou. Je laat die mensen nu niet in hun waarde door ze het gevoel te geven dat hun verhaal minder erg is. Dat ze zo persoonlijk zijn geworden voor niets. Dat die openheid het niet eens waard is om op te reageren. Dat is toch het toppunt van het negeren van iemands behoefte. En dat is volgens mij ook de reden waarom mensen nu zo geïrriteerd raken. Ik ben gewoon echt geraakt door verhalen als die van Yaro en jij reageert er niet eens op. Voor mezelf is dit wel een leermoment. Ik zal zelf niet meer persoonlijk worden op dit forum. Voor mijn gevoel ben ik ook heel open geweest maar voor niets blijkt nu. En dat heeft me best gekwetst. Ik zal even aan beheer vragen of ze mijn berichten in dit topic willen verwijderen.
Ik reageer zo omdat mensen andersom blijven pushen dat je het alleen moet doen. En dan blijkt dat ze het zelf niet alleen doen want ze hadden nog een steuntje in de rug. Dat steuntje in de rug is juist mijn gemis en heb ik veel verdriet van. Dan gaat iemand mij hard pushen dat ik het alleen moet doen. Terwijl hij dat zelf niet hoefde. Dat vind ik erg. Het lijkt dan dat iemand niet begrijpt wat ik bedoel. Ik zeg niet dat mijn situatie erger is. Dan vind ik niet. Het is alleen anders. Het is frustrerend steeds van mensen te horen je moet het alleen doen, terwijl dan blijkt dat ze dat zelf niet doen./hebben gedaan. Terwijl dat juist is wat ik zo mis en waarvan ik denk dat het voor mij veel verschil zou uitmaken. Dat ik daardoor eerder stappen zou zetten als ik dat wel zou hebben. Beter kan ik het niet uitleggen.
Op het uitroepteken rechts bovenin de hoek van je bericht drukken en dan een bericht achterlaten voor beheer.
Jij VIND dat jij veel bent afgekraakt. Dat is JOUW beleving. Ik ben expres heel lang zo subtiel mogelijk geweest. Omdat ik zie hoe jij keer op keer toont hoe GROOT jouw weerstand is. En die wilde ik niet vergroten. Ik dacht al neem jij maar iets wat werkt mee uit dit topic dan is het al winst. Babysteps. Je kan nog bij hoog en laag beweren dat jij echt wat doet met sommige adviezen die gegeven zijn. Maar eerlijk gezegd geloof ik daar geen bal van. Ja er zijn een paar die minder tactisch de waarheid hebben gezegd. Maar wees eerlijk naar jezelf, de tactische en vriendelijke berichten hebben ook geen zode aan de dijk gezet. Toch hoop ik dat ik dit totaal verkeerd zie en dat jij na wat bezinking het positieve hieruit pakt en aan de slag gaat. Jij bent echt kwetsend bezig geweest. Jij triggert een aantal dames hier. En ik kan erover heen gelezen hebben. Maar ik heb NERGENS ook maar enig berouw daarover gelezen. Ik durfde het niet te schrijven. Maar ik vraag mij serieus af hoe jij op de belangrijke mensen in jouw leven reageert als zij het niet precies hetzelfde zien als jou.
Ook ik heb gevraagd of mijn berichten uit dit topic verwijderd mogen worden. Het heeft toch geen zin. Ik hoop dat je gaat werken aan jezelf, in het belang van je dochter. Succes
En voor de tiende keer en zijn hier meerder mensen die aangegeven hebben ook niemand te hebben gehad in de zin van een steuntje in de rug. Wel in mensen om hun heen, zoals jij ook hebt. Je wilt dat alleen niet zien. Zet die oogkleppen af, bagataliseer niet alles van anderen(!), vergelijk niet alles met anderen. Jij bent jij en jij hebt niemand. En dan? Hoe verder? Dan ben je weer bij de allereerste post van jezelf.. Want jij weet het niet meer. En dan krijg je weer ervaringen en reacties van anderen.
m Maar ik denk dat mensen dit wel snappen hoor! Dat snap ik! Je mag er ook verdrietig om zijn. Alleen..Hoelang wil je dat blijven? Want her veranderd niks toch? Of denk je dat je mensen in je omgeving op miraculeuze wijze ineens wel je steun gaan zijn? Je geeft zelf aan dat je partner bijv ook geen steun is. Je bent dus niet echt alleen maar je voelt je niet begrepen of je voelt je alleen. Ik begrijp dat je je zo kan voelen en dat is echt heel vervelend. Ik begrijp alleen nu niet wat je wil....de mensen gaan niet veranderen toch?