Hi medemoeders, Mijn zoontje is ruim 2,5 jaar oud en heeft een sterke voorkeur ontwikkeld voor mij. Bij verdriet, vermoeidheid, weggaan, optillen etz wil hij allemaal dat ik dat doe, niet papa. Als papa hem 's ochtends uit bed haalt, schreeuwt hij: ga weg. Mama doen. Mijn man gaat er (naar mijn mening) niet al te best mee om en verwijt mij hierin dingen. Hij zegt dat ik kritiek heb op hoe hij dingen doet en dat dit het gevoel is. Er zit kern van waarheid in, maar ik denk ook; laat dat kind. Trek het je niet zo persoonlijk aan. Iemand ervaring mee? We doen de opvoeding redelijk 50/50, daar kan het niet aan liggen. Al ben ik als moeder wel wat meer van de verzorgende taken misschien. Iemand een gouden tip? Dank alvast.
Fase fase.... Word er ook gek van Wat hier helpt is dat ik even weg ga. Dus op zolder lekker achter de naaimachine of naar de winkel. Dan is het dus helemaal prima dat papa voor ze zorgt. Maar als ik er ben oei oei. Ik negeer het gekrijs en laat m'n man z'n gang gaan met bijv aankleden. Het is dan maar even jammer voor de kids. Komen ze wel over heen lijkt me. Voor je man, inderdaad niet aantrekken het is niet 'persoonlijk' naar hem bedoeld. Het is echt een ontwikkelingsfase. Net als driftbuien. Andere Mensen doen nou dingen eenmaal anders dan jij. En de meeste peuters houden daar niet van. Verder helaas geen tips voor jou.
Als ik er ben is dat bij ons ook. Maar ben ik niet thuis gaat t goed. Ik ben dan ook meer thuis met hem en mam is 5 dagen werken. Hij verwijt mij gelukkig niks. Jongens trekken ook meer naar mama's en meisjes naar papa's. Maar zoals hierboven gezegd...trek je even terug. Ga naar de winkel alleen, doe de was boven en laat je man hem savonds in bed leggen. En ook al wilt hij t niet...dan maar boos. Jij mag ook uitslaprn enz
Zoon is inmiddels vier en is gek op papa maar als hij in de nacht wakker wordt of ziek of moe is dan wil hij mama. Zal een fase zijn maar ook als ze ouder zijn kunnen ze een voorkeur hebben. Is niet erg. Sterker nog, als papa en ik thuis zijn en ik in de ene kamer en papa bv in de keuken of een andere kamer dwarrelen ze de hele tijd alleen om mijn heen, beide jongens.
Is volgens mij heel normaal. Mijn oudste had nooit een voorkeur, maar de jongste 2 hebben heel lang een voorkeur voor mij gehad. Mijn man heeft mij nooit verwijten gemaakt, maar soms was het wel heel lastig voor hem. Nu is de jongste 4 en gaat eigenlijk alles goed, behalve als hij pijn heeft of moe is, dan wil hij naar mama. Als ik er niet ben is het nooit een probleem.
Onze zoon van bijna drie heeft dat ook een hele tijd heel extreem gehad. Omdat mijn man vaak in de avonden en weekenden werkt, komt de meeste verzorging en aandacht ook op mij neer dus het is ergens ook logisch. Totdat mijn man twee weekenden vrij was en ik uitjes had en ze dus hele dagen zonder mij waren, toen was papa wel weer goed en ook nadien mocht papa alles doen en nu maakt het hem niet zoveel uit wie wat doet. Ik denk dat het inderdaad weer de zoveelste fase is maar makkelijk was anders.
Zo herkenbaar. Als ik thuis ben, kan papa echt niets goed doen. Ik werk 40 uur en mijn man is thuis. Als ik aan het werk ben, is papa leuk en gaat alles super goed. Maar als ik thuis ben krijgt mijn man niet eens meer een kusje! Mijn man vindt het ook niet leuk, snap ik wel, je voelt je toch een beetje aan de kant gezet door je kind, al doet onze zoon dat natuurlijk niet met opzet. Het zal vast wel weer een keer goedkomen......
Pfff nou hier ook momenteel, denk dus echt dat het ook de leeftijd is. Mama helpen, mama tillen, neeheeee mama doen, papa wèg! Neheee papa komt niet thuis!!!! Ik ben qua tijd meer bij hem dan papa, maar als papa een hele dag met hem alleen is, dan gaat het dus wel goed. Zodra we samen zijn is het bal . Gelukkig vindt mn vriend het niet zo'n probleem. Die denkt; mijn tijd komt nog wel. Nou, ík kan niet wachten!
Hier is papa geweldig om te ravotten en te spelen maar bij troosten, verzorgen is het toch mama, mama, mama. Nu is hij ziek en is echt alles mama. Hij zegt soms ook: papa niet naar mama kijken! Maar bij ravotten is het toch papa. Als ze alleen zijn gaat het ook heel goed.
Oooo dat ken ik nog heel goed van toen de mijne ook die leeftijd hadden. Alles was mama! Ik werd er soms echt gestoord van! Uit vermoeidheid en eerlijk gezegd ook frustratie had ik dat toen bij het cb aangekaart. (Ik dacht echt dat ze hun vader haatten) Hun raadden mij aan om papa ook taakjes te laten doen ondanks ze om mama gilden. Wel uitleggen dat papa ze nu in bad ging doen of naar bed ging brengen en dat mama dat dan morgen zou doen. Geen discussie mogelijk. Het was echt doorbijten maar het hielp wel
Hier is het ook mama,mama,mama. los van elkaar is het goed en is hij blij bij allebei. Als we er beide zijn en hij valt , is moe dan is het mama. Mijn man en ik doen veel samen naar bed brengen( ik met hem lezen, krijgt melk en poets zijn tanden daarna samen zingen en kusjes en op bed leggen) , douche, ik was hem en man droogt af en kleed hem aan. Het grootste probleem is wanneer papa net thuis is, als of hij echt eerst moet omschakelen ook al geef ik aan wanneer hij thuis komt. Even gaat het goed hij is blij dat papa er is maar daarna gaat hij vervelen. Het is niet elke dag en kan ook voorkomen in het weekend. Man en ik steunen elkaar en zitten op 1 lijn. Toch heeft uk sterke voorkeur naar mij wat mijn man heel moeilijk vind. Voelt zich echt afgewezen.hopelijk is het een fase.
Hier is het precies andersom. Mijn zoontje heeft altijd al een sterke papa voorkeur gehad. Als hij verdrietig of ziek is wil hij alleen door papa opgetild worden. En er wordt bijvoorbeeld bij het naar bed gaan regelmatig gezegd 'mama gaat naar beneden he? Papa gaat voorlezen' en als Ik dan niet snel genoeg weg ben: 'ga weg mama!!' Niet zo leuk.. Maar ik heb me er inmiddels maar bij neergelegd dat het een papa-kindje is. Het scheelt heel veel als ik alleen thuis met hem ben. Dan is ie een stuk liever tegen mij.