Hallo meiden, dames, Ik zit in een vervelende situatie bedacht ik me net. Ben 43 jaar wordt 44 jaar en dan in april zou het kunnen na de prikpil volgend jaar dat ik mijn onttrekkingsbloeding zou krijgen. En dan is het de vraag nog maar wat het erna gaat doen. Wordt nu alleen ouder en ouder ervoor. Volgens mij is het echt tijd om los te laten. Gewoon weer aan de pil te gaan en er afstand van doen. We hadden nog graag een kleine gewild. Maar ik zit toch ook echt met mijn nieuwe baan die best zwaar is en dan gekeken naar het verleden dat ik veel rust altijd moest houden met mijn 3 (+1* doodgeboren baby) zwangerschappen is dat ook niet echt bevordelijk denk ik maar zo. Ook last van suikerziekte type 2. Heb fors overgewicht en vecht daar al jaren tegen. Nou al een hele rij om het niet verder door te zetten maar om juist rust op te zoeken en mijn andere leeftijdsfase te omarmen denk ik maar... Ja wilde dit graag even kwijt want heb er best moeite mee.
Bedacht je net pas??? Sorry... Maar je bent 43, dan weet je toch dat je al lang bij het grens geval van kinderen krijgen aan komt? Volgens mij had je dit de afgelopen drie jaar al kunnen bedenken!!! Dus het word de hoogste tijd om te genieten van de nieuwe leeftijd fase
jeetje wat een kansloze reactie zeg. kan het wat minder misschien? ik persoonlijk vind boven de 40 ook oud om nog aan kids te beginnen enzo maar ik kan me je gevoelens wel voorstellen. zelf was ik er op mn 29ste en drie kids helemaal klaar mee maar dat het bij een ander anders werkt snap ik ook. succes met accepteren en veel geluk voor de toekomst
Zo moet jij niet gewoon even een cursus fatsoensnormen gaan volgen ofzo? Wat ben jij een empathieloos harteloos mens. Een mening prima maar dit Is gewoon rond uit aso. Er zijn zoveel vrouwen die op deze leeftijd nog kinderen krijgen echt schandalig jou reactie. Ts alleen jij kan die keuze maken. Dat Is een gevoel. En ja er zal ook een periode van rouw uit voortvloeien maar dat Is echt aan jou.
Ach...ik snap dat best! Ook al heb je kindjes en ben je gelukkig.. Het is gewoon afscheid nemen van de mogelijkheid dat het uberhaupt nog kan. Neem de tijd..
Ik snap heel goed dat het definitief loslaten lastig is, hoe oud je ook bent. Gezien je leeftijd en verleden lijkt het idd verstandig te gaan genieten van de nieuwe fase van je leven, dat het makkelijk is de knop om te zetten geloof ik niet. Bedenk dat deze fase ook andere mooie dingen en vrijheden kan bieden. Zelf heb ik de fase afgesloten toen ik zwanger was van de jongste nu 8 jaar geleden. Mijn ex wilde er echt maar 3 maar omdat ik altijd van een gezin met 4 kinderen droomde was dit best een proces om het af te sluiten. Ik zag ook ineens de voordelen en begon van dat leven te genieten en een andere invulling erbij te zoeken. Inmiddels gescheiden en een hele lieve nieuwe partner zonder kids ontmoet. Hoe veel hij ook om mijn kinderen geeft, hij wil heel graag nog een kindje van ons samen. Hoe groot mijn wens ook was, hoe lastig het was te accepteren dat het er niet meer van zou komen, hoe lastig het ook is om de knop weer de andere kant op te zetten. Nu lijkt het misschien alsof je het nooit kan afsluiten maar wanneer je weer een goede leuke invulling van je leven hebt gevonden en je gelukkig bent dan lukt dat echt!
Mijn moeder is met hulp nog zwanger geraakt met 40+. Maar toen zat ze al 7 jaar in de medische molen. Ik zou eerst kijken als je nog ongesteld word, want de prikpil kan ook wel een jaar duren voordat het op gang komt. De medische molen word tot 42 jaar vergoed, daarna zelf betalen, dat is wel iets om over na te denken maar misschien is dat helemaal niet noodzakelijk
Zo hé, kan het nog vriendelijker? je kan je mening heus wel wat genuanceerder brengen, dit is nog grover dan de bilspleet van een bouwvakker Back on topic: iedereen is zo oud als die zich voelt, ik persoonlijk zou geen jaar meer wachten, maar als jij over een jaar denkt en voelt: ik kan het nog aan lichamelijk en geestelijk waarom niet? als Mick Jagger op zijn 72e nog vader kan worden, mag jij heus nog wel moeder worden op je 43e hoor, dit moet je zelf bepalen er zullen altijd mensen zijn die oordelen. Maar kan mij ook voorstellen dat je denkt: loslaten is misschien beter, het is echt afwegen en kijken hoe alles loopt en of het uberhoubt wel lukt lichamelijk. Wens je veel succes met je keuzes
Ik ken genoeg vrouwen persoonlijk die met 40+ nog een kind hebben gekregen dus qua leeftijd op zich zou het nog wel kunnen, alhoewel de kansen op een (gezond) kind natuurlijk wel een stuk kleiner zijn. Maar ik denk juist vanwege je andere gezondheidsproblemen dat het inderdaad verstandig is om de droom van een derde los te laten. Altijd lastig natuurlijk het gevecht tussen gevoel en verstand. Loslaten is een stukje rouwen dus wees lief voor jezelf en laat toe dat je best verdrietig mag zijn hierover. Richt je in de tussentijd zoveel mogelijk op alle leuke positieve dingen en mensen in je leven en dan zal het verdriet gaandeweg vanzelf wegebben en plaatsmaken voor acceptatie, tevredenheid en geluk. Komt goed meis, heel veel sterkte!
Moeilijk inderdaad, dat accepteren. Wij hebben twee kindjes van 4 en bijna 2, er is zeker nog een wens voor een derde, maar nu kan het niet. Mijn man is 41 en we willen ook niet te lang wachten om die reden... Vind het ook best moeilijk te accepteren dat het er misschien nooit meer van gaat komen. En dat is dus een andere situatie dan waar jij in zit, maar ik begrijp je gevoelens!
Ik vind jouw leeftijd niet eens zo'n probleem ik ken meerdere vrouwen die zwanger werden na hun 40ste. Wel voorzie ik problemen vanwege je gezondheid (diabetisch en obesitas). Misschien kun je met de huisarts overleggen wat de beste keuze is voor jullie. Hij kan ook goed inschatten of een zwangerschap verantwoord is. Sterkte!
Op 1 reactie na. Harstikke bedankt allemaal om te reageren. Ik ga het loslaten en andere leuke dingen doen. Mijn eigen dingen doen en mettertijd gewoon mijn nieuwe leeftijdsfase accepteren. Dank nogmaals voor de reacties allemaal. Zaten erg lieve en oprechte reacties bij!
Hak je altijd met zo'n botte bijl? Iemand geeft aan het moeilijk te hebben en dan hak jij er nog even op in. Doe even normaal zeg! Ik ben 44 jaar en ja, ook hier nog steeds een kinderwens. En ja, nog genoeg vrouwen die op die leeftijd nog een kind krijgen. Sterker nog, toen de pil nog niet bestond kregen vrouwen op veel latere leeftijd nog wel nakomertjes. Toen hoorde je daar niemand over. To, doe wat voor jezelf goed voelt. Niemand kan dit voor jou beslissen.
Ik denk dat je die keuze zelf moet maken. Lijkt me heel moeilijk om los te laten, toch een soort van een afscheid is dat dan. Je leeftijd vind ik geen probleem, je bent zo oud als je je voelt toch? Je diabetes en overgewicht zullen het niet makkelijker maken maar als jullie het graag willen is daar vast een mouw aan te passen.
Ik ben nooit zo goed met emoties van mezelf en andere mensen. Daardoor heb ik altijd de neiging om dit soort dingen heel praktisch / zakelijk te bekijken. De kans op een kind met een aangeboren aandoening is op jouw leeftijd toch al weer een stukje groter. Zou je nog steeds een kind willen, als dat kindje gehandicapt blijkt te zijn? En zou je de zorg aankunnen? Zowel voor jezelf, als het mogelijke baby'tje en je andere kinderen vind ik dat wel een heel belangrijke vraag om bij stil te staan. Sowieso: wat zal een zwangerschap met jouw doen met jouw wat hogere leeftijd en gezondheidsproblemen. En wat betekent dat dus voor de rest van jouw gezin? Heel objectief gezien lijkt het niet verstandig. Maar ja... emoties spelen een grote rol en die kunnen wel eens wat anders zeggen. Zo van een afstandje denk ik: count your blessings en begin er niet meer aan. Je geeft nu aan dat je het wilt afsluiten. Ik wens je alle kracht toe om dat te gaan doen. OF als je anders besluit, wens ik je daarin het beste toe!
Suzy je kinderwens kan wel vervuld zijn maar misschien nog niet je gezinswens. Je leeftijd vind ik niet het probleem wel je gezondheidstoestand. Daar zou ik het risico niet voor nemen. Afscheid nemen van iets is ook een beetje rouwen. Jouw gemoedstoestand is niet gek. Ik zou wel een andere invulling aan je leven gaan geven
Dank jullie voor de reacties tupp en meisje, ik ben het al meer en meer aan het loslaten. Ben begonnen met de pil te slikken weer.
Alweer? Ik hoop dat je ooit rust gaat vinden,in welk besluit je uiteindelijk gaat nemen.Daar lijkt het nog steeds niet op.Ik vind het heel naar om te lezen. Prikpil,gewone pil,stoppen met pil,toch maar weer pil,prikpil enz enz...Afscheid nemen van je droom,toch maar weer proberen,toch weer stoppen met proberen...Ik kan het niet meer bijhouden.Zorg dat je er dit keer 1000 procent achter staat,zodat je niet weer hoeft te stoppen straks,en weer moet afwachten omdat je lichaam helemaal van slag is.Mocht je ergens van binnen nog twijfelen,ga dan niet meer aan de pil,en kies voor andere AC,totdat je nergens geen twijfels meer voelt.Je wordt steeds ouder,en het gaat steeds langer duren voordat het gaat lukken op deze manier.(ik bedoel het op de goede manier,en niet op een lullige manier.Na teruglezen zag ik dat je deze post op 2 manieren op kunt vatten) Laatste advies:jou kennende...kies voor andere AC!Totdat je twijfels helemaal weg zijn!
Het is inderdaad een vervelende situatie, als het klokje doortikt. Je verstandelijk misschien weet dat het beter is te stoppen. Maar aan de andere kant je gevoel wat meespeelt, omdat je kinderwens er nog steeds is. De keuze om te stoppen zul je helaas toch zelf moeten maken, anders blijft het maar door knagen. Het is een rouwproces waar je doorheen moet gaan, voor het kindje wat er niet meer zal komen. Als er nog maar een greintje twijfel is, zou ik inderdaad ook niet steeds voor allerlei soorten anticonceptie door elkaar kiezen en zeker niet waar je ook steeds van moet ontpillen e.d.. In dat geval zou ik niets gebruiken of bijv. een koperspiraal. Wij hebben ook op het punt gestaan af te vragen hoe ver we nog moesten gaan en de gedachte dat los te moeten laten maakte mij heel verdrietig. Het was lange tijd bijna een manier van leven geworden, de hoop op een kindje, dat het moeilijk was me daaroverheen te zetten. Gelukkig raakte ik op 42 jarige leeftijd alsnog zwanger.