Ik heb ondertussen al het e.e.a. op het forum geschreven over mijn dochter. Naar aanleiding van een gesprek van mij vanmorgen met een andere moeder wil ik toch eens vragen of meerdere kinderen met ass deze vaardigheid wel hebben. Mijn dochter heeft op praktisch alle vlakken een behoorlijke ontwikkelingsachterstand. Ze praat niet, loopt achter in haar motoriek, is niet in staat om zelf te spelen, is erg prikkelgevoelig, heeft veel behoefte aan aan structuur en zodra ze uit haar normale ritme wordt weggehaald gaat dit gelijk verkeerd. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar mijn dochter maakt goed oogcontact en heeft een hele sterke mimiek waar je heel veel uit kan afleiden. Ze kan echt spreken met haar gezicht. Ik wil niet zeggen dat zij sociaal is, ze lijkt zo op het oog sociaal maar ze heeft geen grenzen in het contact met anderen. Het maakt ook niet uit of ze voor een vreemde staat of iemand die ze heel goed kent. Wij krijgen hulp uit verschillende hoeken om uit te zoeken wat er nou precies is. Verbale dyspraxie is genoemd maar omdat er veel meer aan de hand blijkt is ass nu ook genoemd en gaat dit verder onderzocht worden. Nou had ik het hier vanmorgen met een moeder van een kindje met autisme over en zij vond het zo raar dat mijn dochter wel dat oogcontact maakt en zo'n sterke mimiek heeft. Dat hoor je eigenlijk niet bij kinderen met ass. Ik vraag mij nu af of er hier moeders zijn van kinderen met ass die dit wel hebben, is dit herkenbaar of juist helemaal niet? Ik wil zo graag werken naar een diagnose want dat zou zoveel dingen makkelijker maken. En ja, ze is jong en ik wil niet te snel een label op haar plakken. Daarom vraag ik mij ook af of dit überhaupt te rijmen is met ass of niet, dan moet er misschien wel veel breder gekeken worden. Google leverde overigens antwoorden op dat dit wel mogelijk is. Maar dit gaat dan om mensen die al volwassen zijn. Ik vraag me juist af hoe dit bij jonge kinderen is.
In het boek 'De paardenjongen' (non-fictie) staat aan het eind van hoofdstuk 1 een rijtje met kenmerken die wijzen op een ASS. Het zoontje van de auteur voldoet aan alle kenmerken, behalve het niet maken van oogcontact, schrijft de auteur. Dat doet hij namelijk wel. En dan gaat het dus om een kind van anderhalf. De vrouw van het echtpaar is psychologe en had het rijtje van vroege tekenen van autisme gevonden, opgesteld door een universiteit: - laat zijn speeltjes niet aan ouders of andere volwassenen zien - maakt de volgende bewegingen niet: wijzen, reiken naar dingen, zwaaien, dingen laten zien -deelt geen interesses met anderen en maakt geen plezier met anderen - repeterende bewegingen met voorwerpen -vermijdt oogcontact - reageert niet als zijn naam wordt genoemd - ongebruikelijke prosodie (ritme en intonatie tijdens het praten) - repeterende bewegingen of houdingen van het lichaam - achteruitgang in woordenschat of andere vaardigheden - brabbelen in plaats van praten - vormt met 24 maanden geen betekenisvolle zinnen van twee woorden die niet zijn voorgezegd Niet om je aan een online diagnose te helpen, maar ik vond het wel heel duidelijk, niet zo klinisch, zeg maar.
Interessant stuk, Gitta! ik zal ook zeker geen online diagnose willen hoor . Maar langzaam richting wat duidelijkheid gaan zou zo fijn zijn. Al doen de verschillende hulpverleners uiteraard hun best, ik wil zelf ook op de hoogte zijn en inbrengen wat ik kan. Ik moet zeggen dat ik veel lees wat mijn dochter met anderhalf niet kon, maar inmiddels wel. Dan hebben we het ook over een jaar verschil met dat kindje en natuurlijk veel oefening. Ook staan er verschillende dingen in die ze nog steeds niet kan. Heldere info, dankje!
Ik geloof ook dat vooral meisjes... vaak goed imiteren. En dus ook gezochtsuitdrukkingen. En bijv bij kinderen met asperger.. gebeurd dat ook. Ik zou de diagnose overlaten aan een professional.. maar bij mijn weten kan het dus wel. Sowieso blijft ASS bij meisjes vaak onopgemerkt omdat ze zich toch goed kunnen aanpassen.
Mijn zoon heeft echt een zeer zware vorm van autisme en maakt wel oogcontact. Hij communiceert ook met oogcontact, we hebben namelijk een therapie gedaan om hem aan het praten te krijgen. Het praten was een te grote drempel voor hem, maar om iets vragen door oogcontact niet, dit heeft hij ook gegeneraliseerd, dus als hij wil dat je wat voor je doet, pakt hij nu niet alleen onze hand of geeft iets om het aan te geven, maar hij kijkt ons er ook bij aan. Maar hiervoor maakte hij ook al wel oogcontact, hoewel het vaak of heel vluchtig of juist weer overdreven intens was. Ook heeft hij een behoorlijk sterke mimiek, hoewel hij nu hij ouder wordt, zich soms ook wel afsluit, dan is zijn mimiek weer wat minder. Zijn autisme en prikkelgevoeligheid is zo hevig, dat dat afsluiten eerder helemaal niet lukte, ik denk eigenlijk dat daar juist de verminderde mimiek vandaan komt dus. Imiteren doet/deed mijn zoon helemaal niet (zijn ontwikkelingsleeftijd op het gebied van imitatie is 3 maanden), ik weet eigenlijk niet of de basismimiek daarmee te maken heeft. De meer sociale mimiek natuurlijk wel.
Mijn zoon voldeed een jaar geleden (toen hij dus bijna 7 was) overigens nog aan alle eerder genoemde kenmerken op het lijstje, behalve dus misschien het oogcontact, hoewel oogcontact vermijden niet hetzelfde is als geen oogcontact maken natuurlijk, mijn zus zei laatst dat ze zich eigenlijk niet zo bewust was van zijn oogkleur, dat zegt ook wel wat denk ik zo.
mijn kinderen maken wel oogcontact. Vooral bij L. is het vaak wat vluchtig en met name als hij er, vanuit zijn eigen motivatie dus, belang bij heeft. R. maakt contact met anderen, maakt ook praatjes, laat mimiek zien, zij is echter onbegrensd (geworden) in contact met anderen. Spreekt wildvreemden aan en nodigt ze uit, geeft complimenten aan jan en alleman. Nu komt ze er door haar leeftijd en uiterlijk (krullen, brilletje en zeer goed praten) nog wel mee weg. Maar zij slaat dus eigenlijk door.
Saskia, uiteraard laat ik de diagnose over aan een professional er zijn vier deskundigen met en voor haar bezig. Maar aangezien op dit moment nog geen enkele aanpak lijkt te werken ga ik zelf ook op onderzoek uit, je moet toch wat.. Dat je schrijft over imiteren valt mij wel op. Mijn dochter kan namelijk sinds kort pas een klein beetje imiteren. Dan heb ik het bijvoorbeeld over klappen en de handen omhoog doen bij "klap eens in de handjes". Meer lukt namelijk niet. Hiervoor heeft zij nooit geïmiteerd. Ze heeft haar eigen handgebaren ontwikkeld (pikt die van ons heel slecht op) en volgens mij ook zelf de gezichtsuitdrukkingen uitgevonden. Als zij iets wil dan wil ze dat bijvoorbeeld met haar hele lijf, daarom doet haar gezicht mee. MamavanLieverd, ik vind jouw verhaal interessant om te lezen. Dat je zus zich niet bewust is van zijn oogkleur zegt inderdaad een heleboel. Overdreven oogcontact is wel een ding dat ik herken, vluchtig oogcontact ook. Wat ik interessant vind aan jouw verhaal is het niet imiteren. Hier lijkt dat nu langzaam een beetje te komen. Maar het niet imiteren belemmerd haar zo erg om dingen te leren. Komt het niet imiteren bij jouw zoon puur vanuit zijn autisme? Maliro, wat jouw dochter doet bij vreemden doet die van mij ook. Ze pakt hun hand om ze mee te nemen of loopt met hen mee, stapt er gerust bij in de auto maar gaat bijvoorbeeld ook voelen in de broekzak of er sleutels in zitten (en zo nog wel meer dingen). En als ik haar dan corrigeer maakt dit totaal geen indruk. Sowieso maakt corrigeren nooit een indruk op haar, het maakt ook niet uit wie dit probeert. Ook laten zien hoe dingen anders kunnen helpt nauwelijks.
Ja, het niet imiteren is echt wel typisch autisme idd. De eerste dingen die bij sommige kinderen al heel jong opvallen zijn het niet klappen, het niet zwaaien en het niet wijzen. Onze zoon begint nu wel te imiteren, hij zwaait, klapt in zijn handen en doet dansjes en gebaren bij liedjes mee. Als ik met onze dochter van net 1 "oefen" met woordjes, doet onze zoon ook mee (als we het met hem doen, klapt hij dicht), dus we hebben een beetje hoop dat hij bepaalde dingen met haar mee gaat leren. Het klopt inderdaad dat het niet imiteren de grootste hindernis is in de ontwikkeling, want het werkt overal in door. Niet imiteren betekent namelijk ook niet luisteren naar instructie, niet kijken als dingen worden voorgedaan, etc. Nu hij wel begint te imiteren, gaan die dingen ook veel beter. Is je dochter al getest op autisme? En hoe oud is ze? Mijn zoon heeft al een diagnose sinds zijn 2e, maar wat ik al zei, hij heeft een hele zware vorm, diagnoses worden op die leeftijd niet heel vaak gesteld, voorlopige diagnoses komen wel wat vaker voor. Edit: ik zie in je banner dat ze 2,5 jaar is, mijn zoon had toen dus al wel een diagnose.
Mijn oudste zoon heeft klassiek autisme en voldoet bijna helemaal aan het lijstje van Gitta. Maar mijn jongste zoon heeft mogelijk ook autisme, hij is een aantal maanden geleden kort na zijn tweede verjaardag getest en daar kwam uit dat het nog niet duidelijk is. Hij voldoet alleen aan het laatste criterium van het lijstje van Gitta. Hij is een dag na zijn tweede verjaardag gaan praten en inmiddels, 4 maanden later, heeft hij een woordenschat van, ik schat, ruim 30 woordjes. Zijn oogcontact is prima. Moet ik wel zeggen dat we met hem met 2 maanden met prelogopedie zijn begonnen, vanwege een zeer grote kans op achterstanden en autisme door een genetische afwijking. Hem is echt zeer jong geleerd dat oogcontact maken beloond wordt.
autisme kent zoveel gezichten. Ze zeggen wel eens : ken je 1 persoon met autisme, dan ken je idd maar EEN persoon met autisme. Het is gewoon niet te vergelijken. Naast het hebben van autisme hebben kinderen ook gewoon hun eigen persoonlijkheid. Ik heb 2 kids met autisme en een man met autisme. Alledrie zijn ze totaal anders!! Jongste heeft klassiek autisme. Maakt oogcontact maar alleen als het hem uitkomt en ook vluchtig. Als hij iets verteld dan kijkt hij je nooit aan en ook niet als je tegen hem praat. Hij is nu 6 jaar, ging praten met 4 jaar en was tot zijn 4de jaar totaal onbereikbaar. Totaal geen contact mee te krijgen. Nu is hij voor een kind met klassiek autisme behoorlijk sociaal. Onbegrensd zelfs. Praat tegen iedereen, geeft iedereen knuffels en kusjes en zegt tegen iemand die hij totaal niet kent en gewoon naar hem glimlacht : Dag lieverd! Jij bent de liefste lieverd! Oudste heeft pdd-nos/mcdd. Maakt keurig oogcontact. Maar heeft daarintegen totaal geen mimiek. Mijn man heeft Asperger en heeft alle vaardigheden aangeleerd en is hoog opgeleid en succesvol in zijn werk en maakt goed oogcontact.
Mijn dochter heeft een vriendje en een vriendinnetje met autisme. Het jongetje maakt normaal oogcontact, het meisje een stuk minder. En nog een kindje wat binnenkort wordt onderzocht op autisme, maakt ook gewoon oogcontact. Alledrie hebben wel een duidelijke mimiek.
Bedankt voor jullie berichten. Ik vind de ervaringen erg interessant om te lezen. Dat het niet imiteren typisch autistisch is wist ik niet. Ik vroeg mij namelijk steeds af waarom ze niet imiteert. Ik kan googelen tot in het oneindige maar je leest zoveel verschillende dingen. MamavanLieverd, toevallig kon mijn dochter zwaaien voordat ze een jaar was. Iets waar ik erg van onder de indruk was omdat er verder vrij weinig contact te maken was bedenk ik me nu... Maar toen dacht ik er nooit zo bij na. Rond een jaar begon haar probleemgedrag en veel afwijkend gedrag, ontwikkeling die achter liep en toen begon ik mij dus zorgen te maken. Maarja voordat je hulp hebt ben je zo'n tijd verder.. Klappen kwam pas een stuk later en wijzen nog veel later. Ze is nog niet getest. Afgelopen maand hebben de fysio, logopedist, gedragsdeskundige en de mentor van het MKD nog met ons om de tafel gezeten en daar is wel gesproken over meer testen, maar dat dat nog niet lukt omdat ze zo jong is. Sowieso is ze in haar doen en laten te vergelijken met een kind van een jaar. Ook staan we op een wachtlijst voor uitgebreide onderzoeken bij Kentalis (audiologisch onderzoek al gehad) maar voordat we hier aan de beurt zijn, zijn we ook weer een hele tijd verder. Wauw Berte, vanaf 2 maanden al met pre logopedie. Ik wist niet eens dat dat kon joh. Dat heeft vast effect gehad! Mamzie, heel duidelijk beschreven, het verschil binnen jullie gezien alleen al wat betreft autisme. Goed om te weten.
Ik kan je alleen de ervaringen geven die wij hebben met onze zoon. Onze zoon heeft asperger. Wat ons opviel aan de babytijd (achteraf) is dat hij ontzettend allert was. Een paar uur na zijn geboorte beurde hij zijn hoofd op en keek richting deur toen er een verpleegster (ks gehad) binnen kwam. Ook verpleegster viel dit op. Liggen was niet zijn ding en de tijd totdat hij zelf kon gaan zitten (zo rond de 6 maanden) was er veel frustratie zodra we hem maar in de box legden. Op de grond ging het wel dan draaide hij van buik naar rug en van rug naar buik de hele kamer rond. Oogcontact maakte hij wel maar heel vluchtig, later keek hij juist heel lang en kon je zien dat hij het niet meer snapte (hij las te veel in de ogen en daardoor kon hij alle info niet meer verwerken) Vanaf dat moment hebben wij hem geleerd om naar b.v het puntje van iemands neus te kijken om zich zo af te kunnen sluiten van de (door hem niet te begrijpen) nonverbale comminicatie. Met 6 maanden zei hij bewust papa en mama en auto en vanaf toen ging het taal/spraak gedeelte als een razende. Dit is nu (hij is bijna 10 ) nog steeds zo en ook in spelling is hij ontzettend snel. Tegen de tijd dat hij 2 was wist hij alle automerken te herkennen en benoemen en ging hij over naar de nummerborden. Zijn geheugen is ijzersterk en dat zien we nu nog steeds. Stof hoeft maar 1 keer behandeld te worden in de klas , hij hoeft niet te leren en haalt gewoon een 10 voor zijn proefwerk) Oogcontact maakt hij nu goed, hij praat met alles en iedereen en iedereen vind hem sociaal. Maar dat is niet zo, als je hem goed kent dan merk je dat er totaal geen diepgang in zijn gesprekken zitten en dat ze alleen maar over zijn intresse gaat.
Er zijn in begin nooit echt 'vragen/opmerkingen' geweest over het oogcontact van mijn zoon, tot hij ongeveer 2,5 jaar was. Heb daar zelf eigenlijk ook nooit iets bijzonders van gevonden , tot ik mijn middelste kreeg en merkte dat het contact, de blik anders was. Niet perse minder, Christian heeft me altijd wel aangekeken, maar hij kon juist heel intens kijken (vanaf geboorte) en was dus op die manier ook 'afwijkend'. Met het ouder worden is dat intense kijken langzaam vervangen door vermijden van oogcontact. Er is wel oogcontact, maar wel minder en soms ook nog van 'verkeerde' intensiteit. Zijn mimiek is heel vlak. Hij kan ook absoluut niet op commando boos kijken of zo, hij weet niet hoe hij spieren moet aansturen .
Het gebrek aan imiteren is overigens ook heel bekende , dat is blijkbaar vreselijk moeilijk voor hem. Jammer, want dat is o.a. ook een van redenen waarom het zo vreselijk moeilijk is om hem (motorische) vaardigheden aan te leren . Het is wel gekomen overigens, hoor, het klappen/zwaaien etc, maar toen was hij toch al zeker 20 mnd tot 2 jaar oud.
Onze autistische zoon (kernautisme/ klassiek autisme) maakt wel oogcontact wanneer hij iets van je wil en wanneer we samen plezier hebben (kietelen, verstoppertje etc.). Maakt geen oogcontact wanneer je hem aanspreekt of iets vertelt. Kijkt ook nooit in de lens van de camera. Hij is nu bijna 4 en gaat naar een MKD. Zijn IQ is bovengemiddeld, maar zijn sociale ontwikkeling is erg zwak. Vergelijkbaar met een 1.5 jarige. Daarnaast heeft hij ook een zware TOS en motorische achterstand. Hij kan bijvoorbeeld niet trappen op een fiets, of knippen met een schaar. Sommige dingen kan hij dan juist weer erg goed: - kende voor zijn 2e verjaardag alle getallen t/m 10 door elkaar - kende voor 2.5 jaar, alle kleuren, vormen en lichaamsdelen. - Kende met net 3 jaar diverse letters - weet na 1 keer ergens geweest te zijn, voor eeuwig de weg. - kende met 3 jaar het verschil tussen links en rechts. - kent allerlei dieren van naam. 1x benoemen is voor altijd onthouden. - kan bijna volledige films uit zijn hoofd opzeggen (de dialogen uit de film). - legt puzzels van 70 stukjes binnen 5 minuten. - kent een boekje na 1x voorlezen letterlijk uit zijn hoofd.
Duidelijke verhalen Pluk en Mapepejo, ik ben onder de indruk wat jullie zoontjes kunnen! Wat knap! Ik dacht ook altijd dat kinderen (mensen) met autisme altijd ergens heel goed in zijn. Dat heb ik bij mijn dochter nog niet ontdekt maar wat niet is kan nog komen mocht ze autisme hebben. Kache, ik vind het fijn te lezen dat het niet imiteren bij jou ook bekend is. Tijdens het evaluatiegesprek op het MKD kreeg ik het idee dat het voor hen een compleet raadsel was waarom ze niet imiteert. Maar nu ik lees dat dat zo vaak voorkomt bij autisme stelt het mij eigenlijk best gerust.
Het niet imiteren is ook een heel groot probleem bij mijn oudste zoon (hij doet het simpelweg niet), het kan zeer zeker een onderdeel van autisme zijn. Dat mensen met autisme altijd ergens heel goed in zijn is een fabeltje wat we aan de film Rainman te danken hebben. Het komt bij mensen met autisme niet (veel) vaker voor dan bij mensen zonder autisme. Wel komt het bij autisme voor dat mensen zo gepassioneerd zijn over iets, dat ze maar blijven werken aan die specifieke vaardigheid en dat ze daarom ergens heel goed in worden. Ik heb collega's met een autisme diagnose die serieus iedere dag minimaal 3 uur studeren voor hun/ons vak en daarom erg ver komen in hun carriere (ICT). Ook is de ontwikkelingsleeftijd van een kind met autisme vaak asynchroon. Mijn oudste zoon heeft bijvoorbeeld op spraak een ontwikkelingsleeftijd van nog geen jaar, maar met puzzels leggen zit hij op het niveau van een 3 a 4 jarige en hij kan ook het alfabet uitschrijven. Maar alleen met zijn vingers, want met een pen/potlood kan hij alleen nog maar krassen.
Niet imiteren is hier ook een kenmerk hoor. Nu hij bijna 4 is imiteert hij wel eens iets, maar nauwelijks spontaan. Soms wel als ik zeg "en nou jij" maar dan moet ik het overdreven enthousiast inkleden zodat hij het ook leuk vindt om te doen... en dan is het nog zo dat hij vaak wel lacht, maar niet nadoet