Keizersnede of stuitbevalling?

Mijn zoontje heeft het hele derde trimester in volkomen stuit gelegen. Ik had toen ook sterk het gevoel dat dit zo zou blijven. Proberen te draaien was door mijn bloeddruk en de placenta voor geen optie voor de gyn en zelf stonden wij daar ook niet achter. Voor mijn gevoel lag hij niet voor niets zo.

Hij is daarom met een ks gehaald. Zijn veiligheid ging me boven alles en voor mijn gevoel lag hij niet voor niets zo.
Gelukkig is mijn herstel soepel verlopen. De eerste week heeft mijn wond flink zeer gedaan maar daarna ging het snel weer beter.

Succes met je keuze! En misschien heb ik het even gemist, maar vraag als je voor een ks kiest even na of het een gentle sectio is zodat je kindje bij je mag blijven als jij gehecht wordt.

 

Mijn dochter lag in dezelfde stuitligging, vanaf 35 weken.. Balen, maar toch voor een gentle sectio gekozen.

Ik was bang voor een stuitbevalling, vooral vanwege de reeële kans dat het kindje door zuurstoftekort iets overkomt.

Heb de keizersnede als erg bijzonder ervaren, er was humor en gezonde spanning in de operatiekamer. De keizersnede was een vreemd gevoel, niet pijnlijk hoor. Maar gewoon vreemd. Net als de ruggeprik, vreemd maar niet pijnlijk!
Maar het moment dat het doek naar beneden gaat, en je je kindje geboren ziet worden.....OMG.....het allermooiste moment van mn leven. Net als een 'gewone' bevalling stel ik me voor
Ze is niet meer bij me weg gehaald, het hechten heb ik nieteens gemerkt. Ik was volledig in de wolken met mn baby, ondanks dat ik heel veel bloed verloor en een transplantatie nodig was hahaha.
Ook het herstel niet als vervelend ervaren, ondanks de pijn . Gewoon noodgedwongen rustig aan, met een klein poppetje op je arm is dat voor mij geen probleem geweest.
Succes met je bevalling!!

 

Bij mij dochtertje zou ik ook een stuitbevalling gedaan hebben. Maar de gyn wilde wel sowieso een bekkenmeting doen eerst. Jammer genoeg ben ik te vroeg bevallen, voor de geplande bekkenmeting, en is het dus een spoedkeizersnede geworden.
Als je een bekkenmeting laat doen, en die is gunstig, en je gyn heeft ervaring met stuitbevallingen, zou ik er wel voor gaan (als je het zelf wilt natuurlijk)

 

Geen eigen ervaring, maar ervaring van een vriendin. Hun kindje lag in stuit. De gynaecologen (ze heeft er drie gezien) bleven maar aandringen op een natuurlijke bevalling. Ze had zelfs al aangegeven dat ze een KS wilde en nóg bleven ze aandringen. Echt belachelijk! Maar goed, toen ze doorvroegen wat de kans is dat het alsnog een KS zou moeten worden werd gezegd: 50%. Dit is gewoon 1 op de 2! Ik vind dat behoorlijk veel. Zij bleven dus bij hun besluit voor een keizersnede. De baby besloot zelf te komen, want haar vliezen braken snachts. Hup, in de auto en naar het ziekenhuis. In de auto kreeg ze weeën en toen ze aankwam, kreeg ze al persdrang. Ze werd direct naar de ok gebracht en wat bleek... Hun kindje lag met een been omhoog en een naar beneden. Het kindje had nooit op de natuurlijke manier geboren kunnen worden. Mijn vriendin had dan alsnog een spoedkeizersnede moeten ondergaan. Lijkt mij een dubbele aanslag op je lichaam. De artsen bleven aandringen dat er niets mis kon gaan met een natuurlijke bevalling. Is gelul natuurlijk, want er zitten gewoon risico's aan. Gelukkig voor haar hebben ze op hun strepen gestaan.

Ze hebben ook nog gevraagd, waarom men zo aandrong op natuurlijke bevalling. Wat bleek? De WHO is met een onderzoek bezig over natuurlijke bevalling wanneer het kindje in stuit ligt; in hoeveel gevallen gaat het goed of niet goed. En dit ziekenhuis deed ook mee aan dat onderzoek. Dit was de reden waarom de artsen zo bleven doorgaan. Lekker dan 😳

Heel goed dat je je gevoel hebt gevolgd! Ik zou geen enkel risico willen nemen en dan ook voor een KS gaan.

 

Ik ben zelf 3 weken geleden bevallen van mijn zoontje door een keizersnede, hij lag ook in stuit en aangezien hij mijn eerste is durfde ik geen stuitbevalling aan. Ikzelf ben in volledige stuitligging met een natuurlijke bevalling op de wereld gezet en ondanks dat alles goed gegaan was, had mijn moeder liever een keizersnede gehad als ze daar destijds zelf voor had mogen kiezen.

Wat betreft een keizersnede, het is mij 100% meegevallen. Natuurlijk is het spannend en zijn alle prikjes en infusen niet leuk, maar ik had constant voor ogen dat ik het deed voor mijn kindje. De ruggeprik vond ik ook enorm meevallen trouwens, het deed geen pijn, het voelde gewoon een beetje raar. Ik had een gentle sectio en heb mijn zoontje ook geboren zien worden, echt een heel mooi moment.

Wat ik je nog wel mee wil geven is om goed voor jezelf te zorgen de dagen voor de keizersnede. Ik zelf leefde er in een roes naartoe, waardoor ik niet de tijd heb genomen om me er mentaal en fysiek op voor te bereiden. Ik had de nacht van te voren ook maar 5 uur geslapen en daar heb ik achteraf echt enorm veel spijt van gehad, het is en blijft namelijk wel een grote buikoperatie.

Qua herstel: dat kan heel snel gaan, ik liep 1,5 week later lekker buiten achter de kinderwagen het is gewoon belangrijk om goed je rust te pakken. Heel veel succes met je keizersnede, en probeer er van te genieten, zodra je je kindje ziet ben je alles weer vergeten

 

Mijn eerste kindje lag steeds in stuit of dwars, die is met een geplande ks geboren. Nu hoogzwanger van nummer twee en ook deze ligt in stuit. Volgende week krijg ik weer een geplande ks. Bij de eerste had ik al het idee dat ze misschien wel met een reden zo lag, nu de tweede ook nooit goed is gaan liggen al helemaal. De gyn zei dat het of toeval was of dat het juist aan mijn bekken of de vorm van mijn baarmoeder kon liggen. Uiteindelijk doet het er ook niet zo heel veel meer toe, ik wil sowieso geen stuitbevalling en een derde kindje gaat er ook niet komen.

De eerste keizersnede is me echt heel erg meegevallen. Je moet het natuurlijk niet onderschatten, het is en blijft een operatie. Aan de andere kant wordt het wat mij betreft vaak ook wel wat overschat: een geplande ks is een stuk minder heftig dan bijvoorbeeld een spoedkeizersnede waarbij je al een heel stuk van de bevalling achter de rug hebt. Bij mij ging alles heel rustig en ontspannen: eerst de ruggeprik, daarna even afwachten tot die goed werkte, baby eruit en toen rustig hechten. Geen paniek, geen spoed. Ik geloof echt dat dat al heel veel scheelt in je beleving. Ook heb ik toen met mijn volle verstand besloten dat een keizersnede voor mij en de baby de beste en veiligste optie was. Ik heb dus ook nooit het gevoel gehad dat ik gefaald had of dat mijn lichaam me in de steek heeft gelaten. Nu bij de tweede ks sta ik er weer volledig achter en terwijl ik de vorige keer er ontzettend tegenop zag kijk ik er nu juist naar uit.

Het herstel is me toen erg meegevallen, ik hoop dat het deze keer ongeveer net zo zal zijn. Het is bij een tweede wat lastig dat je die niet mag tillen in het begin, maar met extra hulp en opvang hebben we het zo geregeld dat ik de eerste weken zeker niet alleen ben met twee kinderen.

 

Onze oudste is geboren dmv een keizersnee, na de geboorte bleek wel waarom het niet vlotte; ze was erg groot (56cm voor een eerste kind) en heeft altijd een groot hoofd gehad. Er ligt nu een van onze tweeling dwars. In principe hanteren ze dat als de eerste in hoofd ligging ligt je normaal mag bevallen maar wij willen ivm dat grote hoofd van onze kinderen, absoluut geen stuit bevalling. Dus of ze liggen straks beiden met hoofd naar beneden, of we gaan op een keizersnee aansturen.

 

Onze dochter ligt ook in stuit, ik ben nu 34 weken en als ze de komende 2 weken niet draait gaan ze haar draaien.
Wat zijn jullie ervaringen met het draaien? Is dit iets wat je nog een keer zou doen of juist afraden?

 

Ik zou het zeker weer doen, draaien zelf deed wel even pijn. Maar in 2 pogingen was onze meid gedraaid. De 2de poging duurde maar amper 1 minuutje, toen ze goed lag was de pijn ook weer zo goed als weg.

 

2 pogingen, alsin je moest ook 2 keer naar het ziekenhuis?
Ik vind het best spannend allemaal, je leest van die nare verhalen.

 

Nee, 2 pogingen tot draaien. De eerste poging kwam de kleine tot dwarsligging maar toe kreeg ik een ontzettende harde buik. Toen 2/3 minuutjes rust en de poging daarna was binnen een minuutje gelukt. Ik vond het ook best spannend, laat je goed voorlichten over de risico's door de gyn. Achteraf is het mij allemaal erg mee gevallen

 

Fijn om te horen! Bedankt voor je snelle reactie

 

Onze dochter lag elke controle en/of echo in stuit.
Bij mijn 1e echo werd een afwijkende baarmoedervorm geconstateerd dus dit was ook de reden voor de stuitligging en hierdoor ook geen draaipoging mogelijk. Met 35 weken afspraak met de gynaecoloog. Dochter lag in een onvolkomen stuitligging dus perfect om een stuitbevalling te doen. Toch leek dit me echt te eng. Weekje over na gedacht en koos toch voor de keizersnede. Met 36+4 braken m'n vliezen en wou het ziekenhuis toch niet gelijk een keizersnede doen. Als ik weeën zal krijgen voor de 37 weken wouden ze toch echt dat ik een stuitbevalling ging doen dus was nog wel even spannend. Na uiteindelijk 83 uur met gebroken vliezen te hebben gelopen en geen weeën te hebben gehad werd onze dochter met precies 37 weken gehaald. Vond het herstel ook best meevallen. 1e week was wel even zwaar maar al snel vond ik het best te doen.

 

Jeetje, dat is ook best heftig allemaal, bizar dat ze je zo lang hebben laten doorlopen met gebroken vliezen. Dat moet ook mentaal heel zwaar zijn geweest.
Hoe heb jij de tijd ervoor beleefd? Juist wel met mensen gepraat over hoe en wat? Mijn ouders wonen zelf heel ver weg en mijn schoonmoeder raakt denk ik meteen in paniek als ik het woord stuit gebruik. Ik wil niet dat andere mensen zich ook zorgen gaan maken, vooral omdat ze nu nog zou kunnen draaien... (ik denk het zelf niet want ze ligt al 3 weken precies hetzelfde)
Mijn hoofd zegt op dit moment ook keizersnee, ik weet dat er wat risico's bij komen maar dat is wel het veiligste voor de kleine.

 

Mijn eerste kindje lag ook vanaf week 25 in een stuit.
Versie (=draaiing) is bij 35 weken niet gelukt. Ik vond de versie zelf erg meevallen. Heb er weinig last van gehad en mijn man vond het heel mooi om te zien.

Uiteindelijk na gesprekken met de gynaecoloog, die medisch gezien geen bezwaar had tegen een natuurlijke bevalling, gekozen voor een natuurlijke bevalling.
Het was echt mijn keuze. Er werd zowel de voor- als nadelen van natuurlijk versus keizersnede besproken.
Mijn motivatie om het zelf te doen, heeft een belangrijke rol gespeeld om uiteindelijk ook volledige 'toestemming' te krijgen.
Belangrijk is dat je er zelf volledig voor wilt gaan.

Uiteindelijk ben ik ingeleid en heb ik een ruggeprik gekregen. Het was een lange bevalling, maar mijn zoontje is helemaal gezond ter wereld gekomen en ik ben heel blij dat ik gekozen heb voor een natuurlijke bevalling. Met name vanwege mijn herstel en eventuele risico's bij een volgende zwangerschap door het litteken van de keizersnede.

Ik kijk er dus met een heel goed gevoel op terug en zou bij een eventueel volgend kindje dezelfde keuze maken.

Advies voor jou: de beste keuze is de keuze waar je zelf helemaal achter staat

 

Hier een zoon die ook vanaf 25 wkn in stuit lag. Met 36 weken heb ik een versie gehad, en due lukte en viel me enorm mee. Geen echte pijn van gehad. Helaas met 41+5 ingeleid en toch een ks, omdat de ontsluiting niet vorderde. Dit leek volgens de gyn toch een beetje met die stuit te maken te hebben: hij lag kennelijk zo omdat mijn bekken en zijn hoofd gewoon geen match waren....
De ks is me erg meegevallen (al kan ik het natuurlijk nergens mee vergelijken). Reken wel op een week of 1 a 2 echt immobiel zijn (schuifelen tussen bed en bank) maar de weken daarn gaan steeds beter.
Ik durf het deze keer denk ik niet aan; wordt denk ik weer ks. Maar heb nog wel een tijd voor die keuze
Laat je goed voorlichten door gyn en volg uiteindelijk je gevoel, is mijn tip. Begin niet zonder vertrouwen aan de manier die ze je aanraden; jij moet het doen, dus jij moet erachter staan! Veel succes!

 

Ja was inderdaad erg bizar om zolang met gebroken vliezen rond te lopen. Wij dachten dat dit max 24 uur was maar voor de 37 weken geld blijkbaar een andere regels. Mentaal werd het pas zwaar voor ons na de bevalling. Waarschijnlijk door langdurig gebroken vliezen heeft onze dochter een erg moeilijke start gehad en 10 dagen op de neonatologie afdeling gelegen.
Voor de tijd heb ik er altijd wel veel over gesproken met mensen. 1 tante die een stuitbevalling heeft gehad en schoonzus die een keizersnede heeft gehad dus daar kon ik veel vragen aan stellen. Toen mijn tante zei als je de keus krijgt ga alsjeblieft voor de keizersnede kon ik echt de knoop doorhakken.

 

Bedankt voor je reactie, fijn om te horen dat het bij jullie helemaal goed is gegaan! En ik ben blij te horen dat de versie bij jou mee viel, ik ben daar toch stiekem een beetje bang voor! Ik denk dat ik het wel wil proberen, met een beetje geluk lukt het wel. Eerst maar even afwachten, maar dat is toch best lastig

 

Heel fijn te horen dat de versie bij jou ook meeviel, dat maakt het voor mij wat minder spannend Ik vind een keizersnee minder eng klinken dan een stuit bevalling (minder risico's voor de kleine ook) dus dat heeft op dit moment denk ik wel mijn voorkeur.
Bedankt voor je advies; jullie hebben inderdaad gelijk, uiteindelijk moet ik het doen!