Ik denk dat als je vanaf jonge leeftijd voorleeft dat je voor dingen moet sparen en dat je soms daardoor wensen moet uitstellen, dat dat risico veel kleiner is. Toen mijn zoons bij elkaar wilden slapen en de kamer helemaal opnieuw wilden inrichten, hebben we gewoon uitgelegd dat daarvoor gespaard moest worden. We hebben duidelijk een bedrag en een termijn uitgesproken en daardoor wist iedereen waar ze aan toe waren. Toen we dus konden gaan bestellen en uitkiezen was iedereen er helemaal klaar voor . Ik denk dat dit soort situaties goed zijn voor kinderen om mee te krijgen, daar leren ze veel van.
O zo haha dan snap ik het in jullie situatie. Hier lust zoon van alles van sushi tot pasta, van garnalen tot thais. Ik krijg dus ook diverse antwoorden als ik vraag: wat zullen we eens eten vanavond. Hier is mee kiezen dus geen probleem. En als ik zin heb ik bloemkool word het dat ook gewoon. Hij kiest niet dagelijks mee maar op inspiratie loze dagen komt hij vaak met een goed idee aanzetten.
Heb het topic niet helemaal doorgelezen maar voor mij is het allemaal gewoon en af en toe een verwen momentje. Maar dat kan bestaan uit een keer extra ijsje eten in het dorp of inderdaad een stuk speelgoed (het kan zijn dat ze dat op het moment nodig hebben zoals aan het begin van het seizoen zandbakspullen of gewoon een extra autootje oid) Wat in mijn ogen echt verwennen of verpesten is doet een vriendin van mij. Voorbeeld zoontje wist niks voor zijn verjaardag te vragen tot hij op de loopfiets van zijn nichtje ging wauww mama ik wil ook zo een grote loopfiets (hij had er al 1 maar een redelijk te kleine) prima schat als je die wil vraag je aan iedereen geld en dan kunnen we de loopfiets kopen. Nu wist ik al wel dat ik geld moest bijleggen want die hele 180 kreeg die nooit bij elkaar maar dat gaf niet want wij wisten ook eigenlijk niet zoveel te geven dus klein cadeautje voor het idee van ik ben jarig en de rest geld. Hij helemaal gelukkig dag na zijn verjaardag naar de fietsenwinkel kleur uitgezocht en fietsen/lopen/rennen maar. Wij trots naar mijn beste vriendin ojaaa gaaaf bla bla bla het gebruikelijke verhaal. Dus wij nog verteld hij wilde ook nog graag zo een kabel met lichtjes erin (zag je bij telekids steeds voorbijkomen) maar daar ging die weer voor sparen. Prompt de dag erna krijg ik een appje..... haar zoontje op precies dezelfde loopfiets met lichtjeskabel die mijn zoon nog wilde sparen. Haar excuus ja hij wilde ook graag een nieuwe dus ja dan doen we dat maar😨 zo even voor tussendoor een loopfiets... bizar. Weer dezelfde vriendin. Onze zoon kreeg van iedereen oud en nieuwgeld. En wilde graag een vrachtauto van bruder prima had het hele bedrag bijelkaar en weer krijgt dat kind het zo want ja hij had het zoo nodig.... Dit is nog maar een enkele voorbeelden Kan daar echt met me pet niet bij soms hoor
Oh, wat heerlijk!! Ik zal eens kijken of ik onze meid ook zover kan krijgen. Inmiddels kan ze vast wel bedenken dat sommige dingen soms kunnen en andere dingen vaker. Leuk experiment!
En je kunt ook laten kiezen uit een aantal mogelijkheden of laten kiezen met beperkingen. "Jij mag kiezen, maar geen pannenkoeken, pizza of friet"
Nee, want dat breng ik ze heus wel bij (of dat lukt, geen idee, maar dat weet je andersom net zo min). Daarom leg ik ze dingen uit, krijgen ze ook (bij lange na) niet alles en krijgen ze vanaf 3/4 jaar al zakgeld. Ik heb van mijn ouders nooit echt om leren gaan met geld (ze stimuleerden op de een of andere manier altijd net het verkeerde...nu ben ik niet heel onverstandig, al zeg ik het zelf, dus het is altijd goed gegaan - beter dan bij mijn ouders...), dus dat wil ik mijn kinderen wel meegeven.
Zo doe ik dat ook vaak. Of: "Wat willen jullie eten? Er moet iets van groente bij zitten." En dan moeten ze vaak ook met z'n tweeën (met hulp van mij) tot iets komen. Werkt vaak prima.
Hier is het: jij mag kiezen maar het mag niet beginnen met een 'P' (we zitten hier boven de rivieren )
Ja de manier waarop ze het hier graag eten (Kaal, zonder saus) noemen wij hier pasta en valt dus onder de 'P' Spaghetti of macaroni is met groente, dus niet met een P. Ben niet voor 1 gat te vangen
Ja dat denk ik ook. Maar van wat ik hier bij sommigen lees, wordt er op stel en sprong aan de wensen van kinderen voldaan. Dat zekf sparen voor iets, wordt er een beetje bij gedaan.
Geen idee of dit onder verwennen valt: 1x per jaar 2 weken op vakantie naar een camping, nieuwe kleren/schoenen alleen bij noodzaak. Nieuw speelgoed alleen bij speciale gelegenheden zoals zwemdiploma, nieuw rapport enz. Dat is dan iets kleins zoals de laatste keer zo'n houten tennisrackets met een klein zacht balletje. Uit eten gebeurt erg weinig, zo'n 4x per jaar ofzo. Laten kiezen wat we eten, tja lastig, wij koken vaak apart voor de kinderen.. Zij lusten geen pastasalade, lasagna en ovenschotels en zij lusten erg graag gekookte aardappels. Vandaag toevallig nog een dagje weggeweest naar een dierenparkje, en broodjes en drinken meegenomen. De oudste heeft echt lopen zeuren om een frikandel maar die uiteraard niet gekregen. Daarna bij de pizzeria wezen eten waar we gezegd hadden tegen de oudste dat ie maar 1 glas drinken kreeg. Dan probeert ie toch nog meer te vragen. Helaas is onze oudste niet snel tevreden, echt jammer.. En een heel verschil met de jongste die álles leuk vindt.
Eppo: Hier eten ze dan pasta met groente ernaast. En dan geen macaronigroente, maar wat je normaal met aardappelen eet (snijbonen of broccoli ofzo). Aardappelen lust de jongste niet, dus soms mag hier ipv aardappelen pasta of rijst naast de groente. Macaroni en spaghetti met groente/saus eten ze hier echt niet. (En ja, dat is dus ook verwend. )
Ik wil een nuance aanbrengen, onze kinderen zijn bijzonder bevoorrecht echter niet bijzonder verwend en al helemaal niet verwaand. 😊 Door het 'milieu' waarin ze opgroeien hebben ze het geluk op de beste internationale scholen te zitten, ze zien heel veel van de wereld (ik meen al iets van dertig landen tot op heden), kunnen ze de sporten en alle andere na-schoolse activiteiten uitoefenen die ze willen, hebben een kring van vriendjes die uit 60+ nationaliteiten, religies en culturen bestaat en krijgen het allerbeste op het gebied van goede gezonde voeding en gezondheidszorg. En het allerbelangrijkste, ze zijn 24/7 omringd door hun dierbaren, mensen die verschrikkelijk veel van hen houden en hen op de eerste plaats zetten ten koste van hun eigen behoeftes en verlangens. Dat zie ik bij veel ouders nog wel eens anders maar dat terzijde. 😏 Kortom, wanneer ze straks van school komen zullen ze al vele streepjes voorhebben op zoveel kinderen in de wereld. Echter, onze kinderen zijn dankbaar en wij brengen hen heel duidelijk bij hoeveel ze hebben om dankbaar voor te zijn. Nu ze iets ouder worden beginnen ze dat ook goed te beseffen. Ze horen vaak genoeg 'nee' en leren klusjes te doen voor hun zakgeld, hun eigen troep en kamers op te ruimen ook al hebben we nanny's. Ze krijgen voorlopig geen eigen iPads, telefoons of tv's....vinden we gewoon onzin voor jonge kinderen. Ook niet alleen maar dure merkkleding, gewoon wat ik leuk vind en fijne kwaliteit is. We leren hen ook om te delen en dingen te doen voor anderen die het moeilijk hebben, ook al hebben ze er niet altijd zin in misschien. Jammer dan, het kan niet alleen maar leuk zijn in het leven, laat ze dat maar jong leren. Op die manier proberen we bij hen op jonge leeftijd al een bepaalde geestelijke kracht en weerbaarheid te kweken en tegelijkertijd een goed en altruïstisch hart. Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dag het fijn is om zo'n goed leven te hebben, maar nóg fijner om al dat goeds met anderen te kunnen delen. En we willen dat onze kinderen leren wat hard werken is, vechten & doorzetten en nooit opgeven voor iets waar ze in geloven. Bescheiden te blijven en iedereen ongeacht hun bankrekening te behandelen als gelijke. We eisen dat ze het beste uit zichzelf halen en niet zomaar gaan niksen als volwassenen, dan zullen ze geen cent meer zien van ons namelijk. Samenvattend, onze kinderen zijn zeer bevoorrecht en weten dat, maar niet zozeer verwend en zeker niet ondankbaar of verwaand. 🤗 Wij zien vaak om ons heen dat ouders 'overcompenseren' als ze het zelf vroeger niet zo goed hebben gehad, maar dan vooral op materieel gebied. Dan krijg je vaak van die verwende en egoïstische monsters van wie de ouders alleen maar gefixeerd zijn op de buitenkant....en daar zijn wij dus niet van gediend. 😏
Onze kinderen hebben het heel goed, wij hebben de financiële middelen om ze alles te kunnen geven. Toch koop ik buiten verjaardagen en Sinterklaas om nauwelijks cadeaus eigenlijk. Waarom niet? Geen idee, ze vermaken zich prima op de trampoline in de tuin of tijdens het wandelen op de hei... Wel vliegen we meerdere keren per jaar en puilen de kledingkasten uit, maar daar hebben onze kids verder weinig besef van. En of we naar de Efteling gaan of de kinderboerderij maakt ze verder ook niet uit. Vinden ze allebei leuk. Kids zijn altijd dankbaar en blij en dat vind ik eigenlijk het belangrijkste. Ik heb echt een allergie voor verwaande kids. Ze mogen hier later dus ook echt zelf voor dingen gaan sparen, moest ik vroeger ook en zie: ik heb dat ook overleefd.
Hier hetzelfde. Mijn ouders zijn juist van de leningen overal voor en ik heb toch ook juiste keuzes kunnen maken. Kan ik dat vast ook leren aan mijn kinderen.
Dus omdat jouw kind er voor moet sparen mag een ander kindje het niet zomaar krijgen? Hier krijgen ze (loop)fietsen ook zomaar. En voor grote dingen sparen? Mijn zoontje zou 2 jaar moeten sparen voor een loopfiets, wij hebben geen familie van wie hij geld krijgt. Gelukkig mag je vriendin toch zelf weten wat ze met haar geld doet. En ja, ik zou de lichtslang er ook zeker bij hebben gedaan.
Zijn mijn kinderen verwend? Deels denk ik.... Kleding krijgen ze wanneer nodig, maar de kasten puilen niet uit. Ze dragen veel tweedehands (van neefjes of van elkaar) en we hebben zelden merkkleren. Speelgoed, als ik de kamer door kijk hebben we best veel. Maar veel daarvan is gekregen met verjaardagen etc. Ze krijgen met verjaardagen en sint wat groots en soms wat tussendoor (op een rommelmarkt mogen ze wat uitkiezen en soms wat uit de speelgoedautowinkel waar we vaak langs lopen). We gaan wel vaak weg, vaak naar het bos of strand. Ook wel met enige regelmaat naar de dierentuin (abonnement) of een klein preparkje/speeltuin. Efteling zijn ze nog nooit geweest. Daarentegen krijgen ze met enige regelmaat een krentenbol of ijsje als we de stad in gaan. Gaan we met enige regelmaat (1 keer per maand of 2 maanden) ergens uit eten (pannenkoek op het strand of de pizzeria oid) En gaan we (tot nu toe) ver op vakantie. Laatst uitgelegd dat niet iedereen met het vliegtuig op vakantie gaat, dat dat werd aangenomen (ook al is hij nog geen 4) vond ik al 'verwend'.
Hun eigen wereld is hun referentiekader op die leeftijd, he? Ik vind het dus wel heel logisch dat hij dat denkt.