Iemand ervaring met HELLP syndroom bij de eerste en nu proberen voor een tweede? Ik heb het HELLP syndroom gehad en onze dochter is gehaald bij 33+1. Na gesprekken met de Gynacoloog hebben we toch besloten om voor een tweede te gaan. Onze wens is sterker dan de angst. Dat klinkt heel stoer. Maar ik ben wel onzeker. Ben heel erg ziek geweest. Weken voor de bevalling in t ziekenhuis. 5 dagen na de bevalling op de Intensive Care gelegen. Pas na 24 uur mijn eigen meisje kunnen en mogen vast houden. Het was vreselijk. Geen visites. Geen vrolijkheid. Geen feest. Het was naar. Ook voor mijn man. Nu hebben we statistiek gezien een grotere kans (dan een ander) dat het de zwangerschapsvergiftigings verschijnselen weer zullen optreden. Maar die kans is dan relatief weer kleiner omdat het bij een eerste zwangerschap vaker gebeurt. Eigenlijk ga ik er bij voorbaat maar vanuit dat het weer zo zal gaan. Om mezelf in te dekken. Zijn er hier mensen met ervaringen met dit soort zaken? Groetjes!
Bij de eeeste HELLP gehad en bij tweede en derde zwangerschap alleen hoge bloeddruk. Mijn problemen kwamen wel pas echt aan het einde van de zwangerschap dus wel voldragen zwangerschap.
Wauw! Pfff wat ben ik toch blij om dit soort berichten te horen/lezen. De buurvrouw van mijn zusje lag tegelijk met mij in t ziekenhuis. Ze had de eerste keer HELLP met 32 weken gehaald. De tweede keer dus HELLP met 33 weken en pas na een jaar van de medicatie af. Ze durft niet meer. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het een volgende keer ook aan de orde zal komen. Maar we komen onder strenge controle te staan. Tot nu toe hou ik er eigenlijk rekening mee dat ik een eventueel volgende zwangerschap niet volledig zal uitdragen tot 40 weken. Dat ze het risico misschien niet willen afwachten en met 37 weken gaan inleiden. Maar als ik jou zo hoor, hoeft dat niet persee. Hoe reageerde je omgeving? Dat je het risico nog een tweede of derde keer waagt? Er zijn mij mensen die zeggen.. wees blij met 1 gezond kind.. Zelfs de huisarts heeft tegen ons gezegd. " Wat nou als de gynacoloog het afraadt om voor een tweede te gaan". Daar schrok ik wel van. Maar onze gynaecoloog zegt dat de kans groter is bij ons dan bij een ander. Maar het is ook goed mogelijk dat ik wel een "gewone" tweede zwangerschap zal hebben.
Ik heb HELLP gehad bij de eerste, maar wel pas tijdens de bevalling. Of achteraf gezien misschien ook wel al eerder maar in lichte mate maar mijn verloskundigen hebben dat niet herkend (hoewel ik alle kenmerken had maar zij deden dat af als 'typische zwangerschapskwaaltjes'). Ik ben thuis bevallen maar na de bevalling met toeters en bellen naar het ziekenhuis vervoerd. Twee nachten daar moeten blijven. Op dat moment had ik het niet zo door wat er allemaal gebeurde (3.2 liter bloed verloren, combi van hellp en een vastzittende placenta) dus was behoorlijk van de wereld...) maar achteraf heeft het een behoorlijke impact gehad. Toen ik zwanger werd van de tweede dus ook best wel bang geweest. Vooral toen de bevalling dichterbij kwam vond ik het steeds spannender worden. Gelukkig werd ik heel goed begeleid in het zkh bij de verloskundigen en gyns. Alles is helemaal goed gegaan en heb een heerlijke kraamweek gehad. Niet echt vergelijkbaar met jouw verhaal natuurlijk, bij jou was het zo te lezen veel heftiger. Ik heb niet op de IC gelegen maar wel de eerste paar uur (zo'n 5 uur) van mijn zoontje gemist. Wilde het toch even delen, misschien heb je er wat aan. Je mag me ook pb'en als je wil hoor. Heel veel sterkte, geluk en plezier!
Geen ervaring.. Mijn eerste zwangerschap was er één uit het boekje. Nu heb ik wat symptomen van zwangerschapsvergiftiging. Ben me rot geschrokken. Dus ik begrijp goed dat je met HELLP ervaring niet meer zo onbevangen aan een zwangerschap begint.. Ik duim voor je dat je bij de tweede geen complicaties zal hebben! Succes!
In het ziekenhuis zei de verpleging. Elke dag dat je wakker wordt en ze zit nog binnen, is er weer een. Ik was heel blij toen ik de 32 weken voorbij was. Toen mocht ik in Enschede blijven en hoefde ik niet naar Zwolle. Heb met 32+5 de longrijping ingespoten gekregen. 33+1 dus accuut gehaald. Die dag ging t bijna mis omdat ze mijn symptomen niet serieus namen en (heel vreemd) die dag geen bloed hadden getest. Nou na veel aandringen van mij. Alsnog bloed getest. Om 19 uur kwam de Gynacoloog binnen. We gaan opereren. Het is helemaal mis! Nu ter plekke. Had net gegeten. En mijn man kon ik niet bereiken. Ik was uitgerekend op 17 juni. Het was 30 april! Pfff hebben uiteindelijk een OK voor moeten laten gaan, omdat mijn man er nog niet was. Pffff stress!!! Godzijdank is onze dochter nu super. Ze doet t zo goed. Heeft maar 3 weken in t ziekenhuis gelegen. Echt een toppertje!