Hallo allemaal, Ik een vraagje, ik ben 32 jaar woon in Woerden (bij Utrecht) ik en mijn man willen graag zwanger worden, alleen ben ik pas een paar maanden begonnen bij mijn nieuwe werk. Najaar 2017 wordt gekeken voor evt vast contract of nog een tijdelijk contract. Probleem 2 is dat ik ook een opleiding moet gaan doen voor deze baan. Waarschijnlijk start ik volgend jaar, najaar en duurt een jaar. Als ik klaar ben ik al 34 en daar wil ik niet op wachten (niemand weet immers of het snel gaat lukken), tegelijk wil ik mijn baan niet kwijt. Ik weet ook niet hoe en of het mogelijk is om tijdens de opleiding zwanger te zijn en of je evt na je verlof de opleiding kunt oppakken. Ook is het maar hopen dat de zwangerschap soepel gaat om fulltime te werken met opleiding. Voor de duidelijkheid, ik ben verpleegkundige en het gaat om de obstetrieopleiding. Iemand ervaring, tips? Wat zouden jullie doen?
Hoi tippie, Wat een moeilijke situatie Zelf zit ik al ongeveer 2 jaar te kijken voor een andere baan, want waar ik nu werk heb ik het niet meer zo naar mijn zin Maar doordat al 1,5 jaar een kinderwens heb durf ik de stap niet te zetten Bang dat een nieuwe werkgever moeilijk ga doen als zwanger raak Heb nu gewoon een vast contract
Kun je informeren bij de opleiding? Bijvoorbeeld in hoeveel periodes er wordt gewerkt en wat er in welke periode wordt gedaan? De eerste twee trimesters van de zwangerschap zijn wel te combineren met colleges/lessen als je niet al te beroerd bent, ik vond het goed te doen. Hoe dat met stage zit weet ik niet. Ik zou even bellen (desnoods met een andere naam?) Ik zou zelf ook niet nog 2 jaar wachten. Zeker als je mogelijk meer dan 1 kindje zou willen krijgen. Misschien is het een optie om nog 1 jaar te wachten of een half jaar, zodat je wel al wat gevorderd bent in je opleiding als je zwanger zou raken binnen een paar maanden. Dat is ook nog wel te overzien. Wat je je ook moet afvragen is of je een opleiding wel wil combineren met een zwangerschap. Kun je het aan om de opleiding te blijven doen als je een miskraam krijgt of als blijkt dat je kindje niet gezond blijkt te zijn? Dat is een reeele situatie die kan ontstaan.
Hi Tippie, herkenbaar en lastig tegelijk. Ik kan helaas geen 'goed' antwoord geven, maar ik kan wel mijn eigen ervaring delen. Vorig jaar besloten om zwanger te worden terwijl ik net een nieuwe baan aangeboden kreeg (intern binnen het bedrijf). Lang zitten twijfelen: moet ik wel zo'n veeleisende baan nemen als ik tegelijk een kind wil? Uiteindelijk besloten het te doen en ik ben blij toe. Ik ben helaas nog steeds niet zwanger maar heb wel al een jaar een leuke baan. Ik krijg steeds meer verantwoordelijkheden, cursussen, zakenreizen, maar dat weerhoudt me niet in mijn privé-plannen. Ik wil heel graag zwanger worden, dus als het (hopelijk snel!) zo ver is dan zien we wel verder. Lang verhaal, maar samengevat: ik ben blij met mijn carrièresprong.
Bedankt voor jullie snelle reacties. Ik zou dan najaar 2017 starten en aankomende winter starten met voortraject. Goede tip idd om anoniem te bellen naar opleiding. Al weet ik niet hoe mijn werkgever er overdenkt met kosten etc. Weet niet of dat extra geld voor ze kost. Idd lastig als de zwangerschap niet soepel loopt of iets met het kindje is, maar helaaskan ik niet met alle scenario's rekening houden. Ik had hiervoor een vat contract bij ander ziekenhuis maar wist ook dat ik daar niet gelukkig zou worden als ik daar altijd zou blijven, en ik nu ik nog "jong" ben meer kans had om nog aangenomen te worden. Vandaar de onhandige tijd om over te stappen.
Ik ben in februari van dit jaar ook begonnen bij een nieuwe werkgever en had toen ook al een kinderwens. Zoals je zelf aangeeft... Je weet niet hoelang het duurt voordat je zwanger mag worden, zoiets is niet te plannen. Ik heb toen gekozen om toch die leuke baan aan te nemen en te kijken waar het schip strandt.. Inmiddels bijna 19 weekjes zwanger en m'n half jaar contract is gelukkig overgezet in een vast dienstverband. Het is echt een lastige keuze die je voor jezelf moet maken. Succes!
Wat betreft jobswitch heb je gewoon je hart gevolgd en dat is alleen maar goed. Als je pas najaar 2017 begint, zou ik denk ik nu niet gaan wachten. Zorg dat je werkgever ziet dat jij goed in het team past en een topper bent, dan maakt een zwangerschap echt niet veel meer uit als ze met je verder willen. Wanneer je een 32-jarige vrouw zonder kind aanneemt, dan weet een werkgever ook dat er een mogelijkheid bestaat dat er binnen enkele jaren een kinderwens kan ontstaan, met alle gevolgen (mmm/kind=verlof) vandien.
Ik werk nu een jaar op een school en wij gaan als ik weer ongesteld wordt voor een kindje. September begin ik aan een 2 jarige opleiding in deeltijd en ga daarnaast 30 uur werken. Heb geen vast contract, wel op papier staan dat ik sowieso 2 jaar mag blijven om mijn studie te doen. Nu ben ik wel een stuk jonger (23), maar situatie hetzelfde. Wij zijn er nu klaar voor en hebben alles voor elkaar financieel, koophuis twee onder een kap in het dorp wat we graag wouden. Werk houdt me niet tegen. Als ik om die reden ontslagen wordt vind ik wel wat anders (ga een tekortvak studeren), maar ben er niet bang voor. Nu is het onderwijs qua werktijden beter dan de zorg. Dit is mijn situatie en gedachtegang. Ik zou niet wachten, je weet nooit hoelang het duurt
Ik zou je hart volgen! Je vindt wel weer een weg als het kindje er is. Mocht je geen nieuw contract krijgen wat vermoedelijk te danken is aan de zwangerschap (ze zullen en mogen da't nooit zo zeggen), vind je wel weer een andere werkgever toch? Of probeer anders voor te stellen wat je erger zou vinden, geen werk of geen kinderen. En als laatste, ik denk dat je werkgever ook wel bedacht heeft dat bij het aannemen van een (nog) kinderloze vrouw van 32 er een kans bestaat dat er mogelijk in de nabije toekomst een kindje komt.
Ik zou er gewoon voor gaan.. je weet immers niet hoe lang het gaat duren om al te beginnen. En daarnaast : jouw werkgever heeft het recht niet om zich er mee te moeien. Om mijn eigen verhaal te vertellen: vorig jaar augustus kreeg ik een andere job aangeboden. We waren toen al bezig met onze kinderwens en hadden jammer genoeg al een miskraam achter de rug. Heb hun er eerlijk van op de hoogte gebracht met de melding dat worst (of best) case ik zwanger zou kunnen zijn tegen dat ik aan de slag ging. Hadden ze geen enkel probleem mee, ze waren blij met mijn eerlijkheid en zeiden zelfs dat een werkgever "niet tegen de natuur mag zijn". Een werkgever dat een jonge, kinderloze vrouw aanneemt, moet/mag zich er aan verwachten dat zij op een dag voor kinderen kiest en dat is nu eenmaal de natuur. 2 maand na dat ik er aan het werk was, was ik zwanger (mk), de maand er op opnieuw (mk) en iets daarna nog eens (terug mk). Ze hebben zich altijd heel begripvol gedragen en zeiden dat ik zeker alle tijd mocht nemen die ik wou. Een mooie uitspraak van mijn baas was: "Als jij morgen zwanger bent, dan hebben we 7-8 maanden om tijdelijke vervanging te regelen bij de klant voor de 3-4 maanden dat je weg bent. Daarentegen als jij morgen je been breekt, dan zitten we morgen met een probleem en dan ben je misschien 6 maanden out. Gaan we daarom zeggen dat onze werknemers niet meer mogen gaan skiën? " En gelijk had ie !
Heel eerlijk ... ik zou je echt niet druk maken om wat je baas denkt te vinden hihi je bent vrouw en 34 jaar ... een groot deel van de Nederlandse vrouwen word ooit mama dus dat zal je baas wel in zijn achterhoofd hebben hoor ☺ maak de keuze waar jij je het beste bij voelt
Doen die opleiding ! Vriendin van mij deed de obstetrie opleiding, meerdere klasgenoten waren zwanger, was geen probleem.
Inderdaad gewoon voor allebei gaan! Ik heb m'n postmaster opleiding ook onderbroken voor m'n eerste zwangerschap. Zijn allerlei regelingen voor! En je kinderwens zeker niet parkeren! Hoe belangrijk carrière ook is, dat is niks vergeleken met moeder worden!
Bedankt dat jullie zo meedenken. Ik vind het namelijk echt heel moeilijk, maar zou het mezelf nooit vergeven als ik wacht en voor mijn werk ga en het later niet lukt. Maar ik had het "beginnen" anders en zorgelozer en leuker voorgesteld, maar ik ben alleen maar bezig hoe anderen erover denken. Ik weet nu al dat ik dat heel spannend ga vinden om op het werk te vertellen. Daarbij komt het voor mijn werk op zn vroegst pas over 3 jaar uit (1 jaar voorwerken, 1 jaar opleiding, 1 jaar er ervaring op doen) en dat vind ik veel te laat. Van andere kant heb ik het gevoel dat ik de boel bedonder, als zij energie in mij steken in het voortraject en mij klaarstomen voor de opleiding en ik misschien een maand er voor zwanger ben... Alle scenario's spoken door mijn hoofd😞
Ik ga binnenkort ook een opleiding volgen die volledig vergoed wordt door mijn werkgever. Wij hebben toch besloten nu voor een tweede te gaan. Opleidingen hebben er vaak regelingen voor en een werkgever neemt de kans op een zwangerschap bij een jonge vrouw echt wel mee in zijn afweging 😉
Ik snap je twijfels.. Zelf ga ik in augustus beginnen met de opleiding voor schoolleider. Wij hadden al een tijdje een kinderwens en in de afgelopen 1,5 jaar kwamen er allemaal kansen en mogelijkheden op mijn pad op de school waar ik werk. Ik ben inmiddels 10 weken zwanger maar had mij al opgegeven voor de opleiding (die door mijn werkgever betaald wordt). Ik heb bij de opleiding geïnformeerd en er zijn inderdaad allemaal mogelijkheden/regelingen. Het zal een pittig jaar worden waarin ik full time werk (3 dagen voor de klas en 2 dagen als locatieleider) met daarnaast een opleiding, maar ik grijp deze kans wel met beide handen aan. Volgens mij kun je altijd wel een reden bedenken om je kinderwens voor je uit te schuiven omdat het op dat moment niet goed uit komt... Ik ben inmiddels 30 en zwanger van ons eerste kindje, ik ben blij dat ik niet alle keuzes heb laten afhangen van onze kinderwens. Zeker omdat ik toen ik stopte met de pil nooit had gedacht dat het zo lang zou duren en dat wij hulp nodig zouden hebben... Succes met je keuze! Hoe dan ook zal het een goede keuze zijn als je er zelf 100% achter staat.
Mooi gezegd. Zo is het precies. De enige juiste keuze is de keuze waar je voor 100% achter kan staan.