Ik heb wel lang getwijfeld, maar mijn vriend vond twee altijd al het juiste aantal. Voor een nr 3 zou ik hetzelfde leeftijdsverschil gewild hebben als tussen 1 en 2 en dat zou betekenen dat ik nu weer zwanger zou moeten zijn/worden. Trekt me dus niet echt! Ik vind het wel lekker opruimen in de kast, steeds minder flesjes ed over een tijdje gewoon normale bekers etc. Ze eten beide nu ook gewoon met ons mee. En regelmatig heb ik momenten dat ik denk pfffff ben ik blij dat ik er niet meer heb! Kijk nog een keer babykleertjes shoppen enzo dat lijkt me best leuk en onze dochter zou het vast fantastisch vinden nog een baby erbij. Maar nog een periode zwanger en dan met een kleuter en een peuter erbij... En over een paar jaar allemaal naar school, spelen, sporten... Wordt een heel gepuzzel, dan liever zo met twee kinderen dat ze daar niet in beperkt worden omdat er nog een kindje is. Mijn vriend redeneert ook zo van ik wilde kinderen en liefst twee want dan hebben ze wat aan elkaar, maar de meerwaarde van een derde ziet hij niet.
Ik hoop dat het ooit komt. Onze derde is nog geen 3 maanden oud en nu voelen we al dat een 4e ook zo ontzettend welkom zou zijn. Wanneer houd dat op?
Heel herkenbaar! Ik stond laatst tussen verschillende mamas die een zoon en een dochter hebben en terug zwanger zijn. Dan vraag ik me af: "Je hebt een jongen en een meisje, waarom nog eentje" . Ben ook zo blij dat de babytijd wat gepasseerd is, was zo zwaar. Heb ook een ongeval gehad en een tijd in het ziekenhuis gelegen, misschien had dat er ook wat mee te maken
Wat fijn om te lezen dat ik kennelijk niet zo hard ben als ik zelf denk! Bijzonder ook om te merken dat het zo verschillend is bij mensen. Scheelt wel dat alles hier niet van een leien dakje gaat qua ontwikkeling.
Hier is het dubbel: gevoel zegt nog 1 er bij, verstand zegt 3 is genoeg. Waarschijnlijk blijft het bij 3 en daar voel ik me heel gezegend mee! Ik geniet er intens van. Eigenlijk wel bij iedere leeftijd!
Ik had dat gevoel na de derde Na de tweede voelde het nog niet helemaal af, ik wilde ook heel graag nog een keer zwanger zijn en bevallen, maar tegelijk wist ik niet zeker of ik nog wel een kind erbij wilde. Uiteindelijk was de derde een 'gelukje' en daarna voelde het gelijk helemaal klaar. Ik hoef ook niet meer zwanger te zijn, niet meer te bevallen en heb geen behoefte meer aan kleine poezelige babietjes in mijn armen. Het is prima zo.
Ik vind/vond de eerste zo pittig! Ook wel gezien de omstandigheden hoor. Maar nu met een tweede op komst, die natuurlijk zeer gewenst is, houd ik mijn hart soms vast voor wat komen gaat. Voor mij zijn we straks wel compleet.
Ik denk dat (bijna) iedereen op een bepaald moment een 'compleet' gevoel heeft, bij de één is dat na 1 kindje, bij de ander na 4 kinderen. kan me voorstellen dat je er niet meer aan moet denken om nog meer kinderen te krijgen als je eenmaal het gevoel hebt klaar te zijn, maar om nou medelijden met anderen te hebben omdat zij dat gevoel na 2 kinderen nog niet hebben vind ik wel apart.
Hoewel ik 3 jonge kids (tweeling van 1.5 en nog meisje van 3.5) loodzwaar vind heb ik dat gevoel dat jullie beschrijven nog niet. Regelmatig denk ik dat het zo meer dan goed is. 3 gezonde mooie kindjes; meer dan we konden dromen. MAAR die drukte hier,dat gehuil en geschreeuw... wanneer zijn ze 10?! Vraag ik me regelmatig nog af. Maar als ik dan een dikke buik zie... of een baby... of een bevalling dan smelt ik weer en denk ik weer "ach misschien nog eentje..." Maar rationeel gezien denk ik niet dat ik dat aankan... Zo lastig dit die dubbele gevoelens!
Ik zou willen dat ik dit gevoel herkende... Na 3 kids is dat gevoel er nog steeds niet. Mijn man is er wel helemaal klaar mee, ik worstel nog met gevoel vs. verstand. Ik hou nu al een half jaar in een dagboekje mijn gevoelens bij, de voors en tegens, maar ik ben er nog niet mee uitgeworsteld. Ik merk heel erg dat het afhankelijk is van mijn cyclus, rond de eisprong wil ik heeeeeeel graag nog een 4e. Op andere momenten is dat veel minder. Dat is voor mij nu wel goed om te weten, op die momenten probeer ik mijn verstand te gebruiken. Maar ik blijf dat heel moeilijk vinden, iemand een geniale tip om hier overheen te stappen???