Nou daar mag je zeker trots op zijn! Ik ben zeker pro bv, maar had vantevoren gezegd dat als het zo zwaar zou worden, ik de fles zou geven. Gelukkig was het niet nodig. Je laatste allinea is helaas niet juist. De winst van bv geldt tot de leeftijd van 2 jaar.
Gesprek in de klas van mijn jongste: Ja alles gaat goed hoor! Ik:hoe gaat het in de nacht? Ja redelijk. Ik geef lekker de fles. Ikke fijn dat het goed gaat! Zij: Ja borstvoeding is zo'n gedoe ?! Bij de 2e weer wat probleempjes: Waarom ga je niet gewoon lekker (waarom toch altijd dat lekker) de fles geven? Is ook leuker voor papa! En na de 6 maanden heb ik meerdere malen gehoord dat ik ze "klein" hield. Dus laten we het maar eens zijn over het feit dat de verwijten echt van beide kanten komen.
Wat een nare ervaring en wat een slechte voorlichting. Schande! Maar wat je zegt over dat het verschil tussen bv en fv vooral in de eerste zes maanden zit klopt niet. Zelfs na een jaar zitten er in bv nog veel meer antistoffen en voedingsstoffen dan in fv. Met name de antistoffen zul je niet terugvinden in fv.
Ik word langzaamaan zo doodmoe van die eeuwige strijd tussen fv en bv. Waarom moet iedereen altijd maar wat vinden van een ander? Ik geef bv, omdat ik dat het beste vind voor mijn kind. Als een ander om wat voor reden dan ook geen bv wil geven, who cares? Het is mijn kind niet dus mijn zaak niet. Ik wil dat mijn kind bv krijgt en dat krijgt hij en dus ben ik tevreden en interesseert het me geen drol wat een andere moeder haar kind te eten geeft. En ja, ik maak regelmatig selfies tijdens het voeden. Omdat er niets schattiger is dan naar beneden kijken en dat schattige kindje daar te zien genieten met zijn oogjes dicht, half in slaap en van de wereld. Dus dat zet ik op de foto. En ja, dat deel ik ook wel eens op internet. Het ziet er gewoon ontzettend lief uit, heeft niets te maken met trots of een statement maar is gewoon iets normaals. Net zoals ik doodmoe wordt van iedereen die constant opmerkingen maakt over mijn bv. Zowel de negatieve kant op ("Je moet nu wel gaan stoppen hoor, na 5 maanden heeft het echt geen waarde meer") als de overdreven positieve kant ("Waaaaaaauw, wat ontzettend knap dat je al 5 maanden bv geeft"). Ik voed mijn kind. Niets meer en niets minder. Dat is niet raar en ook niet knap. Dat is gewoon iets normaal. Iets wat je als moeder gewoon doet. Je geeft je baby melk. En die eindeloze discussie over waar die melk uit komt, daar snap ik echt helemaal niets van.
En kom niet aan met die WHO-richtlijn van 2 jaar. Want die is wereldwijd. Dus ook derde wereld landen en niet alleen landen zoals het onze. In ons land is er NIETS mis met fv. BV is prima, maar fv ook. En met fv zorg je niet slechter voor je kind.
Die hebben ook niet altijd kennis van borstvoeding. Zelfs op het cb niet. ik had op een gegeven moment het idee dat ik er meer vanaf wist dan de cb-arts. Maar zij vond bv na een half jaar ook niet zo belangrijk meer.
Mijn gynaecoloog heeft me de wetenschappelijke artikelen doorgestuurd en het is me door tig andere gyns bevestigd: de grote winst zit in de eerste zes maanden.
Ik had bij beiden ook een zware bv tijd. Twee kinderen met heftige reflux, alles kwam eruit, ik.wist niet hoeveel er in zat en de 2e had kma. Ik heb bij beiden borstontsteking gehad, steeds spruw en mega volle borsten. Moest ze tussen de voedingen door ook nog in een draagdoek hebben door de reflux. Heb bij alle twee bijna alleen gekolfd en na 3 maanden ook gestopt. Ik heb een hele andere ervaring dan jij, ik heb me niet rot gevoeld bij het overstappen op kv. Het was genoeg en ik had letterlijk geen tijd meer om te kolven. So be it. Dus met een prima gevoel overgestapt maar ben wel blij dat ze 3 maanden bv hebben gehad. Ben trots dat ik die eerste weken 's nachts in een andere kamer rechtop zat te voeden met een kind die heftige reflux had. Ik vond de meerwaarde van bv zwaarder wegen. Maar heb me nooit een mislukking gevoeld. Klote dat jij dat wel zo hebt ervaren.
De grootste winst wel maar dat wil niet zeggen dat er daarna weinig of geen verschil is. Maar we gaan nu wel heel erg off-topic.
Onze oudste lag meer dood dan levend in het ziekenhuis na de geboorte. Door onder andere deze omstandigheid kwam mijn voeding totaal niet op gang. Na 5 weken kolven heb ik het opgegeven. Ik was serieus hele dagen aan het kolven, maar ik haalde er net aan 4 voedingen uit, als het al niet minder was. En omdat Bv dus totaal niet lukte, wilde ik de beste flesvoeding geven. Maar zo simpel bleek het niet te zijn. De enige info die te vinden is, is voor voeding vanaf 6 maanden. Leuk met een 5 weken oude baby. In mijn ogen is er juist te weinig informatie over fv van 0-6 maanden. Mij is een compleet schuldgevoel aangepraat, want tja, Bv is nu eenmaal doorzetten. Bv is normaal, want daar zijn je borsten voor gemaakt. Hartstikke mooi, maar die van mij hebben het duidelijk nooit begrepen. Bij de middelste leek het goed te gaan. Ze hapte goed aan, dronk goed (dat leek zo althans) en was hartstikke tevreden. De kraamhulp en verloskundige (tevens lactatiekundige) waren blij. Bv leek in dit geval goed te gaan. Tot de kraamhulp na 3 dagen aan de bel trok. Ze kwam niet aan, sliep extreem veel en plaste niet voldoende. Stille ondervoeding. Ik bleek weer niet genoeg voeding te hebben. Bij het kolven bleek er maar 10 cc uit 1 borst te komen. De andere was leeg, op een paar straaltjes melk na. Gelijk bijgevoed, wachten tot ik het eventueel op gang kon laten brengen was geen optie. Niet meer gekolfd, maar overgestapt. Meisje bleek niet te kunnen poepen met voeding van Friso. Weer hetzelfde probleem met informatie over fv verkrijgen. Bij de jongste geen poging gedaan. Bv is voor mij niks meer dan ellende en een gevaar voor mijn kind. Tenminste, het ontbreken van de voeding dan. Soms is het geven van borstvoeding gewoon geen optie. Het is jammer dat het vaak word geschaart onder 'ontbreken van doorzettingsvermogen, je weet dat het moeite gaat kosten' etc. En juist in gevallen als de mijne zou het fijn zijn als er wél op een makkelijkere manier informatie te verkrijgen is over verschillende soorten flesvoeding. Bij twee van mijn drie kinderen was het een gevallene 'je zoekt het maar uit'
Ik heb de jongste twee anderhalf jaar gevoed ook in het openbaar. Maar ik snap niet dat het zo zichtbaar moet.
Mensen hebben sowieso wel hun mening over een ander klaar. En daarbij hebben ze nooit het volledige plaatje. Wat dit betreft niks nieuws. Behalve dat het gaat om een periode waarop een vrouw het meest kwetsbaar is door de hormonen. En bijna iedere moeder wil natuurlijk de beste zijn. Dit maakt het nogal gevoelig. Maar wetenschappelijke stukken gaan over een klein stukje van het geheel. Het gaat niet alleen om de antistoffen. En daarmee is er in Nederland gewoon geen antwoord mogelijk op wat het beste is, bv/fv. Een gladde rug is het beste.
Same here. Mijn meisje werd geboren na een inleiding met 37 weken en ze had gewoon de kracht nog niet om al goed te drinken. Het kwam dus ook totaal niet op gang. Ik was er echter van overtuigd dat het me deze keer wél ging lukken. Dus ging ik kolven. Kolven, kolven en nog meer kolven. Nou, dat was volgens de verloskundige (oude, nare vent) wel het meest verschrikkelijke wat ik kon doen. Want als ik naar zo'n kolfmachine keek, dacht ik dan 'Achgossie, wat een schatje' en maakte ik daardoor hormonen aan? Natuurlijk niet! Mijn kind moest het maar gewoon zelf doen. 'Het niet kunnen' was onzin uit de Westerse wereld. In Afrika hoor je zoiets nou nooit. En waarom niet? Omdat ze daar gewoon doodgaan als ze het 'niet kunnen'. Nou, die peptalk heeft me echt ontzettend geholpen hoor.. Maar goed, hetzelfde gevoel krijg ik bij die selfies; het mag niet meer, het MOET. Iedereen MOET het fantastisch vinden dat moeders zoiets doen, iedereen MOET applaudisseren voor moeders die het in het openbaar durven te doen (en die daar dan dus ook foto's van willen plaatsen, want het interesseert ze lekker toch niet wat anderen eventueel vinden want zij zijn oppermoeders omdat ze voor BV kiezen), iedereen MOET voor BV kiezen want anders geef je je kind niet het beste. Dan komt er natuurlijk een groep die beweert dat dit helemáál niet zo is, dat zij iedereen gewoon accepteren, welke keuze een ander ook maakt, maar dat borstvoeding nou eenmaal het beste is en dat zij er trots op zijn dat ze dat kunnen geven, maar echt; ik ben nog nooit iemand tegengekomen die foto's van het voeden online zet, of foto's van de collectie die ze in de vriezer hebben opgeslagen (#looptalseentiet, #TROTS ), noem maar op, en waarvan ik dacht; wat ben jij een leuk mens! Het is werkelijk áltijd hetzelfde type vrouw dat dit soort dingen doet. Laatst zag ik ook weer wat op facebook voorbijkomen; iemand had een meeting gehad met een groepje baby's en daarop kwam de vraag of iedereen nog 'zelf voedde' en daarna de opmerking hoe vreselijk jammer het wel niet was dat dat niet het geval was. Echt, om te kotsen vind ik dat. ELKE moeder voedt haar kind zelf en NIEMAND is minder omdat die voeding uit KV bestaat, in plaats van BV. Nouja, goed, lang verhaal, maar het komt er op neer dat die selfies (en alles wat erbij hoort) bij mij alleen maar averechts werken. Ik wil echt niet nog liever borstvoeding geven dan ik al deed en ik voel me zéker niet gemakkelijker om dat in het openbaar te doen. Ik ben juist sneller bang dat ze denken dat ik ook zo'n provocerende troela ben (die zelf natuurlijk beweert dat dat helemaal niet het geval is) die voldoet aan alles wat ik hierboven omschreef en die het het liefst op de meest openbare plekken doet, om het maar aan zoveel mogelijk mensen te laten zien, om vervolgens lekker te kunnen klagen als mensen een blik durven te werpen Mijn neefje is 9 maanden en mijn zusje geeft BV. Ik ben echt ongelooflijk trots op haar, want ze doet het zo goed! Zij voedt ook gewoon in het openbaar, maar wel discreet. Als mensen kijken, is het duidelijk dat ze BV aan het geven is, maar het is niet zo dat alle ogen naar haar toe getrokken worden omdat ze zo opvallend mogelijk probeert te voeden, 'want het moet normaal gevonden worden'. Ik heb echt nog nooit iemand zien kijken, laat staan dat er iets over gezegd werd. Mijn ervaring is dus juist dat iedereen het al normaal vindt, zolang de moeder zich ook maar normaal gedraagt en er zelf geen ding van maakt. Ik vind de vergelijking met jehova's die op pagina 1 gemaakt wordt eigenlijk wel een goede. Je hebt mensen die geloven en die hartstikke blij zijn met hun geloof, maar niet de neiging voelen om dat aan iedereen, waar dan ook, te laten zien omdat het heel normaal moet zijn en iedereen het maar moet accepteren, en je hebt mensen die geloven en de drang voelen om iedereen te bekeren omdat hetgeen wat zij geloven, het beste is (in hun ogen..) en omdat jij niet het juiste doet als je niet hetzelfde doet als zij..
Juist! Ik weet dat er moeders zijn die kunstvoeding hebben gegeven en daar vervelende opmerkingen over hebben gekregen. Ik weet uit eigen ervaring dat je ook als je borstvoeding geeft behoorlijk vervelende opmerkingen kunt krijgen. In beide gevallen kan dat best vervelend zijn. Ik kan me niet indenken dat mensen zich door dat soort opmerkingen een waardeloze moeder voelen, omdat ik zelf heel anders in het leven sta. Wat kan mij het schelen wat een ander vindt van mijn keuzes? Het lijkt me heel vervelend als je gevoel zo beïnvloed wordt door wat andere mensen zeggen. Ik wens die mensen die daar zo'n last van hebben toe dat ze ooit sterk genoeg in hun schoenen staan om te denken "Goh, kijk daar: een on-intressante persoon met een on-intressante mening." Of nog beter... Denk het niet alleen maar zeg het eens hardop. Werkt heel bevrijdend. Maak keuzes waar jij achter staat en laat iedereen die een andere keuze maakt in zijn waarde. En laat mensen die jou niet in jouw waarde laten, gewoon lekker links liggen! Maar zelfs in dit topic krijg ik het gevoel dat mensen 'geraakt' worden door de meningen van 'anders-voeders' en vervolgens zelf vanuit emotie gaan reageren. Waarom? Omdat een vreemde aan de andere kant van een beeldscherm een anonieme mening heeft? In plaat van een uitwisselingen van meningen, krijg je dan over en weer aanvallen & verdedigen. Jammer. Daarmee houden die mensen juist zelf die 'strijd' tussen bv - kv in stand. Wie wordt daar nou beter van?
Ik kan het denk ik wel los van elkaar zien. Bij mijn zoon ging het door geestelijke klachten al direct niet lekker met de borstvoeding. Ik heb hier ook nooit van gebaald. Op dat moment vond ik mijn geestelijke gesteldheid belangrijker voor mijn zoon, dan de drang om door te zetten voor de borstvoeding. Jarenlang heb ik me best wel fel afgezet tegen de zogenaamde 'borstvoedingsmaffia'. En ik nam me zelfs voor om bij mijn dochter niet eens aan de borst te beginnen. Naar mate de zwangerschap vorderde ging het 'nee', over in we zien wel vlak voor de keizersnede hakte ik de knoop door: proberen kon geen kwaad. Ik voelde me geestelijk sterk genoeg om door te blijven zetten en het leek de eerste dagen in het ziekenhuis echt super te gaan! Dochter hapte als een natuurtalentje aan. En ook het aanleggen e.d. ging eigenlijk prima en vanzelf. In het ziekenhuis heeft ze een klein flesje kv gekregen, omdat ze flink bleef huilen. De verpleegster bood het aan, ik was kapot. De vrouw naast me was kapot en het was dat, haar met mijn stonede kop (morfine) bij me in bed laten slapen, of weghalen. Nu bleek dit uiteindelijk zelfs ten goede te werken, want ze heeft inderdaad lekker geslapen en daarna ging het aanhappen en drinken zelf nog veel beter! Grote, mooie slokken. Maar ze viel toch te snel af en het advies was kolven. Iets waar ik na de geboorte/ overlijden van mijn oudste een beetje een aversie tegen had (vraag me niet waarom, maar dit was echt puur op emotioneel vlak). Dus ik begon met klein beetjes bijvoeden na de borst en enkel als ze echt niet voldoende leek te hebben. Er werd alleen al snel duidelijk dat mijn rechterborst veel te veel achterbleef in de productie. Iets wat mijn linkerborst niet kon opvangen. In de regel was het wel mogelijk, maar niet bij mij. Het voeden aan de borst en met de fles koste me dik een uur, ook tijdens de nachten. Dus aan slaap kwam ik ook niet meer echt lekker toe. Ik zat aan de thee, kocht een handkolf, lag haar zo veel mogelijk aan, huid- op huidcontact en huurde zelfs een elektrische kolf om te powerkolven en ga zo maar verder. Dit leverde allemaal een minimaal aantal cc'tjes op. Tel daarbij het feit op dat het 'echte' leven al snel weer begon en mijn zoon weer naar school moest en gehaald diende te worden... Dusja. Toen ik huilend op de bank zat, omdat ik me letterlijk een melkkoe begon te voelen, was ik er klaar mee. Dit was voor niemand leuk en het had ook niet eens resultaat. Daarbij kreeg dochter ook steeds meer last van reflux. Wat ook niet meehielp. Dus ik ging op dezelfde voet verder als voorheen en mijn productie liep steeds verder terug. Nu krijgt ze volledig kunstvoeding en soms nog een paar keer per dag een klein slokje als troost, of om gewoon even samen te tutten op bed (ze is nu 3 maanden). Raar genoeg heb ik nu alles geprobeerd, maar ik baal veel meer dan bij mij zoon. Waar ik niet eens de moeite heb gedaan om door te blijven gaan en eigenlijk al 'droogstond' met 7 a 8 weken. Ik kan het nu ook echt oprecht mooi vinden en ik weet ook heel goed dat borstvoeding dit ook kan zijn. Het principe van borstvoeding promoten vind ik helemaal niet meer zo aanstootgevend. Sterker nog; ik vind het wel iets positiefs. Want zo merkte ik dat ik niet openbaar durfde te voeden. Zelfs al was ik sowieso altijd heel discreet. In mijn ogen cijfert het één, het andere niet weg. Beide manieren van voeden zijn goed. Dus ik voel me geenszins beledigd als ik een mooie foto zie van een vrouw die haar kind aan de borst heeft.
Eens. Niet iedereen vindt het prettig om te zien en ik vind het sowieso een privé aangelegenheid. Wat een overdreven gedoe. En ja. Ik heb bv gegeven. Maar met gekolfde melk want dochter hield het vacuüm niet goed, ook niet met tepelhoedjes. Ik heb er 2 lactatiekundigen bij gehad en het lukte echt niet. Ik kolfde en kreeg een overproductie. Vervolgens niet weg te kolven/masseren borstontstekingen. Ik kolfde liggend, na het douchen met warmte lamp. 2AB kuren na elkaar en dood maar dan ook doodmoe Doordat ik 2x per nacht kolfde (anders laag Ik in een nat bed) en die ontstekingen moesten eruit. Daarnaast had Ik na de geboorte zoveel bloed verloren dat ik bloedtransfusies nodig had. Bij elke borstontsteking ging ik haast tegen de vlakte. Ik moest stoppen met bv. Het oordelen erover. Zo vermoeiend! Zelfs de LK en VK zeiden hier: stop gewoon! Voor jezelf en je baby! En al voelde ik me schuldig, het was de beste beslissing achteraf.
Ik heb totaal geen moeite met voeden in het openbaar. Maar dat hoeft van mij niet op social media. Maar goed, dat vind ik wel van meer dingen.. Bij mijn oudste lukte bv niet. Ik heb fingerfeeding gedaan, me suf gekolfd en toen overgestapt op de fles. Mijn dochter is nu een sterke meid van 10! Nu loop ik op het laatst van de tweede. Ik ga voor bv, maar gewoon vanuit mijn eigen overtuiging. Als het lukt is het fijn en anders komt het ook wel goed. Die bv-selfies doen mij niks!
Ik snap dat hele verdedigen niet... je maakt een keuze voor iets dus dan is dat op dat moment het beste, klaar. Dan maakt het hele colostrum -of wisselende samenstellingsverhaal of wat dan ook niks uit, dan kan het je niet schelen of iemand anders last heeft gehad van kloven en hoeveel moeite het wel wel niet heeft gekost... en dat iemand dan een selfie maakt tijdens bv... tja, als iemand dat gelukkig maakt neem dan vooral die selfie en deel het vooral met de rest van de wereld. Fv moeders mogen van mij hetzelfde doen Voor mij was fv het beste en bv niet, nou en! Sta gewoon achter je keuze en laat je geen schuldgevoel aanpraten (van beide kanten), je weet namelijk zelf wel beter. Ik snap de discussie ook nooit zo goed.