Wij hebben er sinds kort 3. De jongste is 7 weken... Ik had meteen na de geboorte van haar het gevoel compleet te zijn. Helemaal goed zo en hoef er echt geen meer bij nu. Dat is een heerlijk gevoel. Onze oudste is 5,5, de middelste 3,5. Nu is het vakantie maar daarvoor was het wel een beetje vliegen met halen en brengen van en naar school. psz etc. Maar over een half jaartje gaat de middelste ook naar school en is er weer wat meer rust Ook continue rooster dus dat scheelt ook wel. Wat ik vooral opmerk is dat de andere 2 absoluut niet wakker worden van het gehuil van hun zusje in de nacht. Ook zijn wij weer wat makkelijker geworden, nemen haar sneller mee naar beneden, of bij ons in bed als ze niet wil slapen. Verder gaat ze mee in ons ritme en neem ik haar sneller mee met van alles. En merk dan dat zij dat ook prima pikt (ligt aan het kind natuurlijk wel). Zo zijn we laatst een hele dag naar een speeltuin geweest (wel met opa en oma erbij dus hulp erbij) maar de jongste ging gewoon mee in de wandelwagen. Flesjes mee, ging prima eigenlijk. MOet wel zeggen dat ik ook wel uitkijk naar de tijd dat de de gebroken nachten weer voorbij zijn enzo maar de andere 2 vinden het geweldig. Willen helpen, kunnen haar even vermaken als ik iets moet doen (wasje, vaatwasser uitruimen etc.) dan zet ik de jongste in de wipper en de andere 2 kletsen wat met dr af waardoor ze het wel even volhoudt zodat ik iets kan doen. Tuurlijk is het weer even een balans zoeken met aandacht verdelen. Ik merk wel dat mijn man en ik het nog meer als voorheen afwisselen. Zo is hij vanmiddag thuis gebleven met de jongste en ik met de andere 2 naar de speeltuin en kinderboerderij. Zo krijgt iedereen weer zijn aandacht. Daar moet je wel even wat meer moeite voor doen maar lukt prima. Ik denk dat het in de toekomst alleen maar leuker wordt
Ja, hier een moeder van 3. Zelfde gevoel als jou, van nog niet compleet zijn als gezin. Bij de geboorte van onze zoon was dat gevoel er wel. Heel bewust mee gemaakt de zwangerschap, geboorte en iedere fase. Hoewel zo'n 3e wel heel anders is dan een 1e kindje. Ik voelde me veel zekerder als moeder. Dat maakte het veel gemakkelijker. Het is wel een voller leven met 3 kinderen en daarmee tegelijk een rijker leven. Super mooi, de dynamiek in het gezin en de zorgzaamheid van twee zussen te zien. Ook hoe we nu samen om hem kunnen lachen enzo. Heerlijk!
Oh wauw Suusje, wat een verrassing was dat zeg!! Ik lees even mee want ik zit met hetzelfde probleem. Al wint mijn gevoel het van alle verstandelijke bezwaren en zeg ik met alles wat ik heb JA tegen een derde, mijn man is op het moment nog vooral bezig met de praktische en financiële bezwaren. Dus ik moet wachten en er is nog steeds een kans dat hij uiteindelijk helemaal geen derde wil. Hoewel een derde kindje ontzettend mijn toekomstplannen (carrière) in de weg zou zitten denk ik dat ik alle praktische bezwaren zo makkelijk de deur uitgooi, door de manier waarop ik zelf mijn opvoeding heb beleefd. Wij hadden het krap vroeger. Maar: de sporadische vakanties naar Nederlandse campings in de buurt, af en toe een film mogen huren, nieuwe kleren kopen bij de Bentex (goedkope kleding); het voelde aan als luxe voor mij als kind en ik was zo dankbaar voor wat ik kreeg. Er zitten veel mooie herinneringen aan vast. En wat ik daar van meekreeg; familie is het belangrijkst. Ik en mijn gezin hebben het nu zelf ruimer maar moeten ook op de centen letten. Ik kan niet zeggen dat ik het niet ruimer zou willen hebben, maar mijn hart groeit drie maten als ik zie hoe mijn zoontje van drie het restaurantpersoneel bedankt voor het lekkere eten, of het zwembadpersoneel voor de fijne middag in hun leuke zwembad. Misschien een beetje offtopic, maar om een lang verhaal kort te maken: mijn keuze gaat uiteindelijk heel bewust voor wat krapper leven met meer kindjes. Nu mijn man nog..